Arkadaslar merhaba,
Benim evlilikte 5. yilim.
Bugune kadar cok kavga da etsek, iyi gunumuz de oldu, kotu gunumuz de. Sevgi vardi yani. Kolay olsun okumasi diye ayrintiya girmiyorum.
Her neyse... Biz bu yil cok koptuk. Aramizdaki iletisim si-fir! Tek bagimiz cocugumuz. Ufacik seyde de zaten kavga ediyoruz. Ufacik birseyde esim itini azarlar gibi beni azarliyor, ben de karsilik veriyorum tabi, hayatta altta kalamam, altta kalmanin acisini cok cektim ben cunku! Ayrica ben de sinirleniyorum onun bana tavirlarina. Benimle hicbir seyini paylasmiyor, oysa gayet konuskandir. Ben de onunla paylasmiyorum. Aslinda ikimizin de destege en cok ihtiyacimiz olan yil, cunku o isten kovuldu. Benim ise kardesim hapiste, sonra derslerim cok yogun ve notlarim cok kotu. Hem derslere, hem kardesime cok uzuluyorum. Bugun mesela dayanamadim girdim odaya derslerim cok kotu dedim, o zaman calis dedi, agladim, hic orali olmadi, cikti gitti odadan resmen beni dinlememek icin. Kardesimin mahkemesi vardi, hic sormuyor ne oldu diye. (Babama soruyor ama bana sormuyor) Sonucta benim kardesim insan biraz destek olur, eskiden olsa kus de olsak sorardi. Ya mesela o da benimle birsey paylasmiyor, bazen soruyorum, gecistiriyor, ben de zaten hayatta cekemem trip, naz ustelemiyorum. Gerci trip yapmiyor, benimle konusmak istemiyor. Bu hissiyati cok iyi biliyorum cunku gercekten ben de onunla konusmak istemiyorum. Benim bu ay maasim yatmadi, diyorum ki maasim yatmadi falan hic sallamiyor hicccc. Gecen gun beni okuldan aldi, arabada cocuk da yok, basbasayiz, ben birseyler konusuyorum, hani muhabbet olsun diye ama hic konusmuyor hic, ne dinliyor ne de cevap veriyor. Aman dedim dinlemezsen cok da merakli degilim konusmaya.
Gece ise yatagin bir kosesine o yatiyor, diger kosesine ben ve tum gece eli elime degmiyor. Benim de icimden gelmiyor zaten. Kavga dovus yok ama muhabbet hic yok. Onun dertlerine ben dert ortagi degilim benimkilere o degil. Ayni evin icinde zoraki yasayan iki yabanci gibiyiz. Ayri da kaldik gecenlerde 5 gun, ne ben aradim, ne de o, sadece kizimi sormak icin aradi iki-uc kez. Ayrilirken ne ben agladim, ne de o cok hasret kaldi.
Sevgi var mi bilmiyorum, saygi zaten yok ufacik birseyde cilginlar gibi patliyoruz ikimiz de, ben zaten yillarin yorgunuyum, hayatta kimseyi cekecek gucum kalmadi, hem anne babama destek olayim, hem kizima anne olayim, hem esime, hem derslere vs derken cook yiprandim, o yuzden hayatta esimi kazanmaya falan calisamam artik dedim ya icinden de gelmiyor zaten cabalamak.
Her neyse... Ne olacak bizim durumumuz bayanlar? Ben cok bunaldim artik bu sekilde yasamaktan. Sirf cocuk icin birbirimizle beraber gibiyiz. Oysa ortada genel bir anlamaslik sebebimiz ya da buyuk kavgalarimiz da yok aylardir. Ama muhabbet yok, paylasim yok, dert ortagi olmak yok, destek olmak yok, yardimlasmak yok yok yok..
Not: Esim su an issiz degil, 4 ay issiz durduktan sonra gecici bir is buldu, calisiyor. Ama tabi cok sevdigi univ.de arastirma gorevlisi pozisyonundan kovuldu.
