Esimle Muhabbetimizin Bitmesi

new_yorker .!.:

Arkadaslar merhaba,

Benim evlilikte 5. yilim.
Esimle 10 yil once sanaldan tanistik. Ilk gorusten itibaren onu begenmedim ama o bana asik oldu. Yillarca pesimde kostu, reddettim, engelledim, gorusmeleri kestim vs ama senede 1-2 mesaj da olsa yazip beni unutmadigini gosterdi.
Yillarca pesimde kostuktan sonra, beni ne kadar cok sevdigini gorup bu is olur diye dusundum ve ona bir sans verdim. Aslinda hemen, bir an once evlenme vaadi vermisti ama beni iki yil oyaladi. Iki yil gorustuk, sonra yavas yavas ben de ona isindim, gercekten sevdim. Sonra nisanlandik ve bir yil nisanli durduk. Ama ne nisan, cilginlarrrr gibi kavga, hakaret, kufur dolu bir nisanlilik yasadim. Dugune bir hafta kala psikolog bir arkadasimla konustum ve bana kesinlikle ayrilmami soyledi, ben yuzuk atmak icin esimle bulustum ama onu gorunce, onu sevdigim icin, bana sarildigi zaman onu tu kirginliklarima ragmen sevdigimi hissettim, birakamayacagimi anladigim icin nisan atamadim. Bir hafta sonra evlendik.
Bu kadar eskiye gittim cunku aslinda esimle sorunlarimiz taa oralarda baslamisti. Her neyse evlenip ABD ye geldik. 5 yil boyunca iyi animiz da oldu kotu animiz da. Kavgamiz da oldu, birbirimizi sevdigimiz zamanlar da. Mesela evliligimizin ikinci yili idi, 3 kere esimden ayri tr ye gittim, giderken aglardim, o ise ben gelince ciceklerle, suprizlerle karsilardi beni, hele bir defasinda evin her yerine gul koymus, sevdigim cikolatalardan koymus, evin kapisindan yatak odasina girene kadar her yerden gul topladim, yatagin uzerini ise gul yapraklari ile kaplamisti. Kavga ettigimizde bana kocaman demetlerle guller alir, ozur dileme kartlari yazardi. Ama tabi cok kavga da ederdik, onun inadi, benim bazen sorumsuz davranmam vs vs gibi.
Bunlari anlatiyorum, cunku dusunuyorum, hep kavga etmedik, guzel, mutlu anlarimiz da vardi, ben sevmesem tr ye giderken aglamazdim, o sevmese bana guller, suprizler yapmazdi, beni ozlemezdi. Evliligimizin 3. yilinda hamile oldum ve kizim dogdu, o zamanlar en kavgasiz zamanlardi, ben hamilelikle ugrasiyordum, onun isleri yogundu vs vs.
Her neyse... Biz bu yil cok koptuk. Aramizdaki iletisim si-fir! Tek bagimiz cocugumuz. Ufacik seyde de zaten kavga ediyoruz. Ufacik birseyde esim itini azarlar gibi beni azarliyor, ben de karsilik veriyorum tabi, hayatta altta kalamam, altta kalmanin acisini cok cektim ben cunku! Ayrica ben de sinirleniyorum onun bana tavirlarina. Benimle hicbir seyini paylasmiyor, oysa gayet konuskandir. Ben de onunla paylasmiyorum. Aslinda ikimizin de destege en cok ihtiyacimiz olan yil, cunku o isten kovuldu. Benim ise kardesim hapiste, sonra derslerim cok yogun ve notlarim cok kotu. Hem derslere, hem kardesime cok uzuluyorum. Bugun mesela dayanamadim girdim odaya derslerim cok kotu dedim, o zaman calis dedi, agladim, hic orali olmadi, cikti gitti odadan resmen beni dinlememek icin. Kardesimin mahkemesi vardi, hic sormuyor ne oldu diye. (Babama soruyor ama bana sormuyor) Sonucta benim kardesim insan biraz destek olur, eskiden olsa kus de olsak sorardi. Ya mesela o da benimle birsey paylasmiyor, bazen soruyorum, gecistiriyor, ben de zaten hayatta cekemem trip, naz ustelemiyorum. Gerci trip yapmiyor, benimle konusmak istemiyor. Bu hissiyati cok iyi biliyorum cunku gercekten ben de onunla konusmak istemiyorum. Benim bu ay maasim yatmadi, diyorum ki maasim yatmadi falan hic sallamiyor hicccc. Gecen gun beni okuldan aldi, arabada cocuk da yok, basbasayiz, ben birseyler konusuyorum, hani muhabbet olsun diye ama hic konusmuyor hic, ne dinliyor ne de cevap veriyor. Aman dedim dinlemezsen cok da merakli degilim konusmaya.
Gece ise yatagin bir kosesine o yatiyor, diger kosesine ben ve tum gece eli elime degmiyor. Benim de icimden gelmiyor zaten. Kavga dovus yok ama muhabbet hic yok. Onun dertlerine ben dert ortagi degilim benimkilere o degil. Ayni evin icinde zoraki yasayan iki yabanci gibiyiz. Ayri da kaldik gecenlerde 5 gun, ne ben aradim, ne de o, sadece kizimi sormak icin aradi iki-uc kez. Ayrilirken ne ben agladim, ne de o cok hasret kaldi.

Sevgi var mi bilmiyorum, saygi zaten yok ufacik birseyde cilginlar gibi patliyoruz ikimiz de, ben zaten yillarin yorgunuyum, hayatta kimseyi cekecek gucum kalmadi, hem anne babama destek olayim, hem kizima anne olayim, hem esime, hem derslere vs derken cook yiprandim, o yuzden hayatta esimi kazanmaya falan calisamam artik dedim ya icinden de gelmiyor zaten cabalamak.

Her neyse... Ne olacak bizim durumumuz bayanlar? Ben cok bunaldim artik bu sekilde yasamaktan. Sirf cocuk icin birbirimizle beraber gibiyiz. Oysa ortada genel bir anlamaslik sebebimiz ya da buyuk kavgalarimiz da yok aylardir. Ama muhabbet yok, paylasim yok, dert ortagi olmak yok, destek olmak yok, yardimlasmak yok yok yok...

Genişletmek için tıkla...

kadermibu .!.:

Aslında şuan yaşadıklarınız zaten zor. Kardeşiniz hapiste , eşiniz işsiz sanırım , sizin dersler , çocuklar vs. derken iletişimin kopması çok normal. O da iyi değil sizde . Bence evliliğinizi ve eşinizle ilişkinizi böyle zor günlerde değerlendirmeyin. Sabredin bakalım birşeyler yoluna girsin önce.

Genişletmek için tıkla...

MissCherryBlossom .!.:

Ben buna katiliyorum.

Insan dertliyken kendi icine donuyor, icine kapaniyor.

Su an adam issiz olmasaydi mal ve odun derdim. Ama adam da dertli issiz cunku evi nasil gecindircem diye dusunuyor. Konu sahibesi de dertli . Yine de adamin derslerim kotu diyince git calis demesini hayvanca buldum ya neyse.

Konu sahibesi, bir sure bence evliliginizle ugrasmayin. Adami kendi haline birakin, siz de derslerinize agirlik verin. Dersleriniz duzelsin, kardesinizin durumu belli olsun, ondan sonra oturun eni boyu konusun. Iliski terapistine gidin. Daha da olmuyorsa yollarinizi ayirirsiniz. Cocuk olmasaydi , sizin yerinizde olsam cekemezdim, tekmeyi koyardim gecerdim. Ama cocugunuz var, o yuzden bosanmamak ve isleri duzeltmek icin iki taraf da elinden geleni yapmali.

Genişletmek için tıkla...

SevdA_CicegiM .!.:

Esinizle basbasa yemege cikip bu icinizden gecenleri ona da soyleseniz bu da mi bir caba sizin icin. Yani cabalamak istemiyorum demissiniz ama kiziniz icin de mi bir seyler yapamazsiniz?
Eger yok kizim icin dahi olsa istemiyorum icimden gelmiyor diyorsaniz bosanmayla ilgili oturup konusun. Sanirim esiniz de sizin gibi dusunuyor. Eger sizin gibi dusunmuuirsa da bel ki o caba sarfeder bu evliligi duzeltmek icin.

Genişletmek için tıkla...

damdan .!.:

bir de bu olaylar ABD de oluyor

çevreler farklı toplumun genel algısı farklı

eşiniz ile çocuğa dair paylaşımınız da az bence

çocuk bakımı sorumlulukları vs vs

bir ara kim bakacak annem gelemiyor konunuz vardı

maddi sıkıntılar sizi yıpratmış ama monotonluğunuzun başka sebebi olmalı

örneğin sizden alacağı cevap ne olacak ki kardeşinizi size değil babanıza soruyor

çok mu şikayetçi bir yapınız var

zira pinti komşu konunuzu vs hatırlıyorum sanki biraz tek doğru bende tavrınız var

Genişletmek için tıkla...

MissCherryBlossom .!.:

Ben buna katiliyorum.

Insan dertliyken kendi icine donuyor, icine kapaniyor.

Su an adam issiz olmasaydi mal ve odun derdim. Ama adam da dertli issiz cunku evi nasil gecindircem diye dusunuyor. Konu sahibesi de dertli . Yine de adamin derslerim kotu diyince git calis demesini hayvanca buldum ya neyse.

Konu sahibesi, bir sure bence evliliginizle ugrasmayin. Adami kendi haline birakin, siz de derslerinize agirlik verin. Dersleriniz duzelsin, kardesinizin durumu belli olsun, ondan sonra oturun eni boyu konusun. Iliski terapistine gidin. Daha da olmuyorsa yollarinizi ayirirsiniz. Cocuk olmasaydi , sizin yerinizde olsam cekemezdim, tekmeyi koyardim gecerdim. Ama cocugunuz var, o yuzden bosanmamak ve isleri duzeltmek icin iki taraf da elinden geleni yapmali.

Genişletmek için tıkla...

Nikki heat .!.:

Esiniz işsiz suan anladigim kadariyla.sessiz kalması,uzak durması bunu açıklayabilir.
Çünkü sorumlulugu olan bir adamın böyle bir şeyi taşıması kolay olmuyor malesef..

Belli yıpranmışlik var ilişki de ama bazen erkek kavga gürültü çekemiyor ondan sizden uzak duruyor olabilir..

Ortada bir çocuk varken yuva yıkmak bu kadar kolay olmamalı diye düşünüyorum..

Genişletmek için tıkla...

prensesannesi34 .!.:

Yanlış anlamanızı istemem ama bir konuya yorum yaptığınızda okumuştum.Eşinizi tipsiz bulduğunuzu,halen sevmediğnizi felan baya uzun yazmıştınız.
Yani ilk önce bu duygulardan bi kurtulursanız iyi olur.Belkide bunu eşinize yansıtıyorsunuz ve eşinizde hissediyordur bu yüzden uzak duruyordur.
Umarım çözüme ulaşırsınız.

Genişletmek için tıkla...

new_yorker .!.:

Uzun zamandir oyle yapiyorum zaten de bir degisim bulamadim, bir de zaten gurbet eldeyiz, iki tarafin da konusmamasi, kimselerin olmamasi iyice insani yalniz hissettiriyor. Yazmayi unuttum ama esim su an issiz degil, gecici bir is buldu bir sirkette part time, maddi sikintimiz da yok. Ama tabi cok sevdigi univ.inin arastirma gorevliliginden kovulmasi onu cok uzuyor biliyorum.

Genişletmek için tıkla...