İkimiz de çalışıyoruz. Birlikte okula gidip geliyoruz. Eşim normalde kendi lavabosunu temizler, kuşumuzun yemini suyunu o koyar, dışarı işlerini falan o halleder, balkonu o temizler. Dağınık pis biri de değildir. Fakat benim şöyle bir şikayetim var. Okuldan ikimiz de eve dönüyoruz ve mutfak, çamaşır işleri tamamen bende olduğu için eve gelince zaten benim mesaim direkt başlıyor. Ve ben sürekli koşuştururken onun eve gelince dinlenme moduna girmesinden rahatsız oldum. Çünkü ikimiz de çalışıyorsak ev yükü kadında olmamalı. Ben de ufak tefek şeyler istemeye başladım ondan, mesela dedim ki "çamaşırlar serili de sen getirir misin?" bu tarz ufak şeyler. Fakat o bilerek benim istediğimi bildiğinden mırın kırın ediyor bana. Benim yaptıklarımı sen görmüyorsun sanki hiçbir şey yapmıyorum gibi davranıyorsun diyor. Oysaki benim tek derdim işler biriktiğinde ufak tefek ucundan tutması. Ve şöyle bir örnek vereyim bana yaptığı iş olarak diyor ki "sabah yemeği koymamışsın ben koydum". Halbuki okula gidecek yemeği ben dünden hazırlamıştım buzdolabındaydı, "yaptım" dediği şey o yemeği poşete koymak. Yemek de mantı bu arada. Canı çekiyor diye bir gün öncesinden onca işin arasından onun için açtım yaptım. Ben mantıyı yapıyorum, o sabah poşete koydu diye kendini iş yapmış olarak görüyor. Ve şu anda bana aşırı tripli. Yaptığım yemeği yemedi. Yatağı ayırdı salonda yatıyor. Kendini tamamen haklı görüyor bu benim canımı inanılmaz sıkıyor. Sırf öğlen arasında da yaptığım yemeği yememek için oruç tutuyor bugün. Konuşmuyoruz etmiyoruz. Bana nankör olduğumu söyledi. Canımı en sıkan şeylerden biri de "ben de senin gibi işten gelince dinlenmek istiyorum, kitap okumak istiyorum" dediğimde "o zaman daha geç uyu yarım saat kitabını oku" dedi. Ben nankörsem o bencil değil mi bu durumda?