tatlım benim oğlumla yaşamakta olduklarımı yazmışsın. Ama insan bu tempoya daha dogru yaşamsal düzensizliğe, dengesizliğe de alışıyor ya...ben de aglar sızlardım eskiden ama artık yetiyor o 40 dak da bir kesilen gece uykularım.koltukta oturarak uyumaya o kadar alıştm ki bir gün birkaç saat yanımda (çekyatta) uyur da ben de yanına kıvrılırsam, yani uzanarak yatarsam belim tutuluyor yani düzensizlik içinde düzen , dengesizlik içinde denge buluyor insan, ama tek bir şartla -bu durumu bu kadar takmamaya çalışıp, aamaaan canıım bu da geçecek halime şükürler olsun!! - diyerek. Endişeni ve yorgunluğunu anlıyorum ama insan nelere alışmıyor ki... Ama tavsiyem, eşinle sürekli tartışıyorsanız bir aile psikoloğuna mutlaka gidin. Çünkü o gerginliğin evliliğe nasıl yansıdıgına da iyi bilirim. Birbirinizi o anki sinir ve yorgunlukla kırsanız da üzerinden çok geçmeden özür dileme sözü verebilirsiniz birbirinize. Benim eşim geceleri uyuyor, eskiden kızardım artık kızmıyorum, ha ikimiz uykusuz ha birimiz, ne farkedecek ki..Ne dertleri var insanların...Bu olsun en büyük derdimiz yahu...