-
- Konu Sahibi princessash34
- #21
Bu adamdan , üstelik sizi annesi ile yaşamaya mahkum eden adamdan zorla çocuk yapma hevesi nedir?Ben de 2 yıllık evliyim. Bende de bu problemler var. Evlendiğimiz ilk yıldan beri bende istek vardı ancak orgazm olamıyordum ( hâlâ olamıyorum birçok doktora gittim hiç bir şey fayda etmedi. Vitamin vb kullandım cinsel terapi polikliniğine gittim ama çözüm bulamadım) 2 yılın sonunda artık ben de istemiyorum. Ama evliliğimizi etkileyecek diye de korkuyorum.
Çevremde duyduklarım kadar mükkemmel bir cinsel hayat yaşarım diye bir hayalim yok ama insan evliliğinin ilk yıllarında daha istekli olur diye düşünüyorum. Bu zamana kadar hiç böyle bir istek görmedim eşimden. Evliliğimiz boyunca hep gece 11 den sonra bir kez ilişkiye girip uyuyor. Her şey dümdüz hiç bir atraksiyon yok. Yaşadığımız gündüz ilişkisi iki elin parmaklarını geçmez. O da balayının ilk dönemleriydi artık olmuyor. Aynı gün içerisinde ikinciyi denemek diye birşey yok. 2 yıl bitti bu zamana kadar sadece bir kere böyle bir şey yaşadık. Eşimde erken boşalma problemi var ben orgazm olamıyorum. Belki ikinciyi denesek daha geç boşalacağı için ben de orgazm olabilirim ama hiç denemediğimiz için bilmiyorum. Tedavi için doktora gitmek istemiyor. İlişki istememesinin sebebinin bu olduğunu düşünmüyorum açıkçası. İlk zamanlar belki yakınlaşma olur diye duşta yanına girerdim boş boş yıkanmasını beklerdim. En son keseleyip gönderirdim eşimi. Sonra kendi kendime yıkanırdım. Ev içerisinde sürekli dokunurudum Gece yatarken de aynı şekilde sürekli temas ederdim ama yine bir şey olmazdı. Tam tersi "okşasana beni öyle daha rahat uyuyorum" Diyip uyurdu. Artık duşta yanına girmiyorum. İşten eve geldiğinde karşılamak dışında ev içerisinde çok sık temas etmiyorum. Gece yatarken elini yüzünü okşamıyorum.
Kaynanamla birlikte yaşıyoruz baş başa kaldığımız tek yer yatak odası orda bile hiç bir yakınlaşma olmuyor. Ben de amh düşüklüğü var çocuk için de uğraşıyoruz bir kez düşük yaşadım üzerinden 9 ay geçti. Tüp bebek denemeden önce son kez Ovülasyon testi denemek istedim bu ay içerisinde yalnzıca 4 kez ilişkiye girdik. Şimdi yeniden adet oldum. Hangi problemi düzeltmem gerekiyor bilmiyorum. Ruhsal olarak çok yıpranmış ve işe yaramaz hissediyorum. Hiç bir şey yolunda gitmiyor gibi hissediyorum
Çocuk meselesini kendim için istiyorum. Yaşım 30, erken menopoz riski olduğunu söyledi doktor. Amh düşük olduğu için ilerleyen süreçte geç kalmış olmak istemiyorum. İletişimsizlik konusunda katılıyorum. Bir problem olduğunda ben de kendimi açıklayamıyorum eşim de öyle.Bu adamdan , üstelik sizi annesi ile yaşamaya mahkum eden adamdan zorla çocuk yapma hevesi nedir?
Siz daha bu konuyu oturup doğru düzgün kocanızla konuşmamışsınız. İletişimiz yok , cinselliğiniz yok, anası evde, insan ve daha da önemlisi kadın yerine konulmuyorsunuz.
Siz boşanmayı , ya da eşinizle iletişim kurmayı, ayrı eve çıkmayı düşünmüyorsunuz. Yani herşeyi kabul ettiğinizi, hayatta tek önem verdiğiniz şeyin çocuk sahibi olmak olduğunu , kocanızın sizi sevmemesi, kadın olarak görmemesinin evliliği bitirmek için gerekçe olmadığını söylüyorsunuz. Siz her şeyi kabullendikten sonra , sizin kararınız , sizin yaşamayı seçtiğiniz hayat buysa , sizin kararınız.Çocuk meselesini kendim için istiyorum. Yaşım 30, erken menopoz riski olduğunu söyledi doktor. Amh düşük olduğu için ilerleyen süreçte geç kalmış olmak istemiyorum. İletişimsizlik konusunda katılıyorum. Bir problem olduğunda ben de kendimi açıklayamıyorum eşim de öyle.
Aslında boşanma seçeneği evlilik fikrinden bile önce aklımda olan bir seçenek. Kimse kimseye katlanmak zorunda olmamalı düşüncesindeyim. Sadece fevri bir karar vermek istemiyorum. Evet böyle bir cinsel hayata katlanmak için 2 yıl uzun bir süre. Boşanma kararı versem fevri davranmış olmayacağım ama her şey boşanmak da değil. Toplum baskısı beni bu kararı vermekten caydırıyor. Boşanmış olmanın psikolojik etkilerinin "cinsel hayatımın" olmamasından daha fazla olacağını düşünüyorum.Siz boşanmayı , ya da eşinizle iletişim kurmayı, ayrı eve çıkmayı düşünmüyorsunuz. Yani herşeyi kabul ettiğinizi, hayatta tek önem verdiğiniz şeyin çocuk sahibi olmak olduğunu , kocanızın sizi sevmemesi, kadın olarak görmemesinin evliliği bitirmek için gerekçe olmadığını söylüyorsunuz. Siz her şeyi kabullendikten sonra , sizin kararınız , sizin yaşamayı seçtiğiniz hayat buysa , sizin kararınız.
Toplum baskısı mi kalmış bu devirde.onu geçin şimdi.sizin enerjiniz tutmamıştır.içgüdüsel şeyler bunlar.Aslında boşanma seçeneği evlilik fikrinden bile önce aklımda olan bir seçenek. Kimse kimseye katlanmak zorunda olmamalı düşüncesindeyim. Sadece fevri bir karar vermek istemiyorum. Evet böyle bir cinsel hayata katlanmak için 2 yıl uzun bir süre. Boşanma kararı versem fevri davranmış olmayacağım ama her şey boşanmak da değil. Toplum baskısı beni bu kararı vermekten caydırıyor. Boşanmış olmanın psikolojik etkilerinin "cinsel hayatımın" olmamasından daha fazla olacağını düşünüyorum.
Toksik bir ailede büyüdüm. Eşimle nasıl iletişim kuracağım bilmiyorum ikili ilişkilerde tek bildiğim sürekli kavga etmek. Bunu yapmak istemediğim için eşimle konuşamıyorum. Eşim de daha önce bir evlilik yaşamış. İlk eşi evliliğin ilk aylarında eşimi aldatmış ve 45 gün içerisinde boşanmışlar. O da pek konuşamıyor anlayacağınız. Bence ikimiz de problemin farkındayız ama konuyu açamıyoruz.
Ben kocanızın o ilk aylarda aldatılmasına inanmadım açıkçası , büyük olasılıkla kadın daha fazla katlanamadı, boşandılar. Kocanız tabiki farkında ama bu onun için bir sorun değil , daha doğrusu sizin cinsellikten tatmin olmamanız , eksik kalmanız onun için sorun değil. Size değer vermediği ve önemsemediği için , bu sorunu çözmek ya da konuşmak için bir çaba harcamaya da gerek görmüyor. Önceki karısı bu sorunu ortaya kayınca ve çaba isteyince boşanmışlar işte. Bahanelere sığınmayın, bugün bu evliliği sürdürmek , size dokunmak dahi istemeyen adamdan çocuk yapmaya çalışmak sizin kararınız, evet aileniz sorunluydu , toksikti ne olmuş , bunu yaşayan ilk siz değilsiniz. Ayrıca yaşadığınız ve korktuğunuz hiç bir gerekçe böyle bir evliliği sürdürmek, böyle bir adamdan çocuk yapmaya çalışmak, sizinkinden toksik bir aile içinde çocuk yetiştirmek için bahane olamaz. Hadi kendi saygınlığınızı düşünmüyorsunuz, bir çocuğa hem de kendi çocuğunuzun bunu yaşamasına izin vermeniz döngünün devam etmesini sağlar. Belki de büyük bir hayır vardır, bu adamın baba olamamasında.Aslında boşanma seçeneği evlilik fikrinden bile önce aklımda olan bir seçenek. Kimse kimseye katlanmak zorunda olmamalı düşüncesindeyim. Sadece fevri bir karar vermek istemiyorum. Evet böyle bir cinsel hayata katlanmak için 2 yıl uzun bir süre. Boşanma kararı versem fevri davranmış olmayacağım ama her şey boşanmak da değil. Toplum baskısı beni bu kararı vermekten caydırıyor. Boşanmış olmanın psikolojik etkilerinin "cinsel hayatımın" olmamasından daha fazla olacağını düşünüyorum.
Toksik bir ailede büyüdüm. Eşimle nasıl iletişim kuracağım bilmiyorum ikili ilişkilerde tek bildiğim sürekli kavga etmek. Bunu yapmak istemediğim için eşimle konuşamıyorum. Eşim de daha önce bir evlilik yaşamış. İlk eşi evliliğin ilk aylarında eşimi aldatmış ve 45 gün içerisinde boşanmışlar. O da pek konuşamıyor anlayacağınız. Bence ikimiz de problemin farkındayız ama konuyu açamıyoruz.
Diğer kadın 45 gün dayanamamış, arkadaş 2 yıldır direniyor.Ben kocanızın o ilk aylarda aldatılmasına inanmadım açıkçası , büyük olasılıkla kadın daha fazla katlanamadı, boşandılar. Kocanız tabiki farkında ama bu onun için bir sorun değil , daha doğrusu sizin cinsellikten tatmin olmamanız , eksik kalmanız onun için sorun değil. Size değer vermediği ve önemsemediği için , bu sorunu çözmek ya da konuşmak için bir çaba harcamaya da gerek görmüyor. Önceki karısı bu sorunu ortaya kayınca ve çaba isteyince boşanmışlar işte. Bahanelere sığınmayın, bugün bu evliliği sürdürmek , size dokunmak dahi istemeyen adamdan çocuk yapmaya çalışmak sizin kararınız, evet aileniz sorunluydu , toksikti ne olmuş , bunu yaşayan ilk siz değilsiniz. Ayrıca yaşadığınız ve korktuğunuz hiç bir gerekçe böyle bir evliliği sürdürmek, böyle bir adamdan çocuk yapmaya çalışmak, sizinkinden toksik bir aile içinde çocuk yetiştirmek için bahane olamaz. Hadi kendi saygınlığınızı düşünmüyorsunuz, bir çocuğa hem de kendi çocuğunuzun bunu yaşamasına izin vermeniz döngünün devam etmesini sağlar. Belki de büyük bir hayır vardır, bu adamın baba olamamasında.
Eşiniz pasif gay olabilirMerhabalar,
10 yillik evliyiz, 1 cocugum var. Evliligimizin ilk yillarindan bu yana cinsel birlikteligimizin sikligi hic istedigim gibi olmadi. 2-3 haftada 1 birlikte oluyorduk ve yasimiz cok gencken. Evlenmeden once birlikte olmadik bu arada. Sonra cocuk dogduktan sonra bu sure iyice acildi ve genelde talepkar olan bendim, bu durumda canimi sikiyordu, bir kadin olarak gururuma yediremiyordum. Bu konuyu gundeme getirdigimde hep tamam, haklisin vs gibi gecistirme tutumuyla karsilastim. Birlikte oldugumuzda performans olarak bir sorun hic gormedim ya da anlamadim, sadece erekte olmak icin mutlaka elini kullaniyor ve bazen de icimdeyken sonuyordu. Tartismalar ve sorunlarla aramiz iyice acildi ve ben de kustum, o isteyene kadar sesimi cikarmadim. Suan 5 ay oldu hic birlikte olmadik ve ben en son uygun bir ortamda sirf denemek icin teklif ettim. Aslinda onun da aklina geldigini soyledi ve yesil isik yaktiktan sonra wc ye gidip geldi ve yatalim mi dedi. Ben sok! Tabiki cok gururum kirildi, bosanmayi dusundum. Bugune kadar hep dusuncem, kendi kendini rahatlatiyor ve ihtiyac duymuyor, bencillikten diyordum. Ancak konuyu paylastigim bir arkadasim fizyolojik bir sorunu olabilecegini soyleyince bende bir isik yandi. Cunku eskiden beri hep bir bahanesi vardi. Aslinda toplumumuzdaki onyargilar ve tabular nelere mal oluyor, bu bir rahatsizliksa kimsenin sucu degil, utanilacak bir durum da degil bana gore. Boyle bir durum nasil kabul edilebilir bir erkek tarafindan? Ya da nasil tedaviye ikna edilir? Benzer durum yasamisiniz veya onerisi olan var midir?