Eşim de ben de memuruz. Onun maaşı benden az yüksek. Maaşını düzgün kullanmadığı için maaşları ayrı tutuyoruz. Ben çocuğun kıyafetlerini ve kenfi ihtiyaçlarımı karşılarım aynı evdeyken market alışverişini de çoğunlukla ben uapardım. O da dışarıda yemek oyuncak kendi harcamaları kira ve fatura öderdi. Şu an tayin dolayısıyla ayrıyız. Kira vermiyoruz. Ben maaşının neredeyse yarısını kenara koyabiliyorum. Uygun fiyatlı giyinirim. Marka takıntım yok. Kredi kartı puanlarını takip ederim. Faizsiz nakit avans vs çekip birkaç kere harcamalarımı o şekilde yaptım. Ancak eşim şu an kredi kartında 60 bin borçlu. 4 5 aydır sürekli asgari ödemiş. Aylık 1500 2bin faiz ödemesi geliyor şu an. Aile evine geçti. Ev tapusu onun üstüne değil. Daha önceden düğün takılarının yarısını verip bu ailenevini düzenleyeceklerdi bizim için ancak takılar gitti birşey de yapılmadı. Ben de artık ev için hiçbir şey veremem dedim. Eşim ebe tamirat yaparken param ne kadar yeter diye düşünmeden dümdüz gitmiş. Bana ve kendisine yeni telefon aldı. Elektrikli bisiklet kendisi için. Bunun gibi birkaç harcama daha şu an kredi kartı borcu maaşından bile yüksek geldiği için ödeyemiyor yarısından azını ödeyebilmiş. Ve bu ay ödeyenezse bir dahaki su maaşının 1.5 katı ekstre gelecek. Birönce aldığım toplu bir para vardı onu istiyor birikim için vermişti. 30 bin kadar hepsini vereceğim istemesemde. Ama canım sıkılıyor bana normal gelmiyor bu davranışları biz ailecek borçtan korkarız ve ben bu adamla hiçbir zaman ev vs alamayacağım gibi geliyor. Çünkü alırsam rşim kredi ödeyemez bu halde bile böyleyse. Maaşı da yakında düşecek benden de az alacak. Evi ben toplu paralçmı koyup ben krediyi ödersem ancak alırız böyle de kendimi enayi gibi hissediyorum ben kılı kırk yararken o hazıra konacak ben mi abartmıyorum fikrinize ihtiyacım var