• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eşimin Çocuktan Sonraki Davranışları

en çok da bu yaklasima kızıyorum kusura bakmayın da
biz neden sürekli erkek odaklı yaşamak zorundayız
erkek kilo alınca problem olmaz kadın alınca erkeğin böyle davranması müstehak görülür
tabiki kişisel bakım önemli ancak bunu kendi için yapmalı ve bebek olunca bir süre aksaması çok normal, eşlerin bunu anlayışla karşılaması gerekiyor
ayrica çocuk hem kadının hem erkeğinse neden tüm bakımı kadının üstüne yıkılır anlamış değilim

uf ne alaka ya. sen lohusa oldun mu. ekşi süt kokulu vücut, çocuk çıkınca çatlamış bir beden, büzüşmüş bir göbek, bir yandan kanama kan kokusu, uykusuzluktan gözün feri gitmiş, moraller yıpranmış, saç baş dağınık, sürekli pijama mod. ne konuşuryosunuz. adamlar bizim gibi geniş düşünceli değiller. düz bakıyorlar. ne alaka yani erkeği mi yücelttik burda. adam zaten çocuğu kabullenemiyorken bir de eşini öyle görünce soğukluk girmiş olabilir. erkeğin çok bilinçli ve aşık olması gerekir anlayışla karşılaması için. burada bilinci bir adamdan bahsetmiyoruz ne yazık ki.
 
uf ne alaka ya. sen lohusa oldun mu. ekşi süt kokulu vücut, çocuk çıkınca çatlamış bir beden, büzüşmüş bir göbek, bir yandan kanama kan kokusu, uykusuzluktan gözün feri gitmiş, moraller yıpranmış, saç baş dağınık, sürekli pijama mod. ne konuşuryosunuz. adamlar bizim gibi geniş düşünceli değiller. düz bakıyorlar. ne alaka yani erkeği mi yücelttik burda. adam zaten çocuğu kabullenemiyorken bir de eşini öyle görünce soğukluk girmiş olabilir. erkeğin çok bilinçli ve aşık olması gerekir anlayışla karşılaması için. burada bilinci bir adamdan bahsetmiyoruz ne yazık ki.
3.5 aylık bebegim var bahsettiklerinin hepsini yaşadım yaşıyorum
tamam yine erkeğe göre yaklaşım, bilinçli değilse ona göre kendimizi törpüleyelim.
düşünceli değilse olmayı öğrenecek , çocuk sonrası yaşam bir süreç , mutlaka tüm ilişkileri olumlu olumsuz etkiliyor ama her iki taraf da fedakarlıkta bulunmalı
 
Hayir bu sekilde bir durum yok, dogum kilom kalmadi gibi. Zaten kilolu da degildim oncesinde. Baska bir bakim sikintisi da lohusalik sonrasi cok sukur olmadi. Ama bu yaklasim yine de bana da sacma geliyor. Her seyi bakima cinsellige baglamamak lazim, bunlar babalik sorumlulugunu almasina engel degil. Zaten soyledigim gibi hamilelik suresince de pek yanasmiyordu bu tarz seylere.


4 aydır aynı yatakta yatmıyor dediğiniz için böyle bir yorum getirdim. madem şikayetçi değilsiniz sorun yok.
 
Bir cok kez sordum aslinda. Zamanla duzelir deyip gecistiriyor gibi... Zaten oncelikle sorun oldugunu kabuk etmesi zaman aldi. Cinsellik kismini hic sormayin zaten hamilelik esnasinda da bana yaklasmayan bir esim vardi. Cocuktan dolayi boyle psikolojiye girdigini soyledi. Insan toplayinca bunlari, aldatiliyorum saniyor ama oyle bir sey de yakalamadim. Yani suphelenicek bir davranisi olmadi takip ediyorum.
Erkekler kadından daha çok ve uzun lohusalık yaşıyor bence. Siz 9 ay boyunca hormanlarınızla anneliğe hazırlanıyorsunuz. Bi hissiniz, bi paylaşımınız ve bağınız var bebekle. Babalar tekme hissettiklerinde bile o duyguya giremiyor. E doğuncada birden değişen hayatına anne kadar çabuk ve anlayışlı adapte olamıyor. Durumunu çok güzel açıklayıp anlayabiliriz.

Ama bide ama var işte. 9 ay ağrı sancı çeken, reflü, kilo, şişlik, çatlakla uğraşan anne. Hormonu tepe taklak olan anne. Doğumu yapan, sonrasındaki stres yaşayan anne. Bebek uyanır ağlar, anne bakar. Altını mütemadiyen kirletir, anne. Emmek ister ememez, emer gazı olur çıkaramaz hep anne. “E adam anladık, hallerin varda bizdeki de can” diyor insan. Bence artık kendine gelmes gereken zamanda. Değişimini anlayabilirim ama yeter, biraz destek olmalı. Yoksa bir süre ayrı kalabilir ve gerekiyorsa boşanmayı konulabilirsiniz. En son seçenek tabiki boşanmak. He olduda o raddeye geldi, ne yaparsa yapsın çocuğu alamaz.
 
Ben de calisan biriydim, zaten tekrar baslayacagim. O zaman da ayni sekilde devam ederse ipleri koparmaktan baska yil kalmayacak gibi...
Ama bunun sizin calisip çalışmamanizla ilgisi yok ki. Çocuk doğalı 4 ay olmuş. Onun sorumluluğunu çoktan almalıydı. Ise başlayana kadar iyice zaman geçecek. Bebeğinize emek verdikçe zaman harcadıkça o da daha çok bağlanacak. Bugüne kadar bebeğiniz gece ağladığında eşiniz hiç kalktı mı ? Hafta ici işten gelince 1 saat bebeğinizle birebir vakit geçirdi mı? Ağladığında size danışmadan sorununun ne olduğunu anlamaya çalışıp birşeyler yaptı mi? Dışarı çıkarken bebeğin çantasını eşiniz hazırladı mi? Bebeğinizi hiç beraber banyo yaptırdınız mi ? Ve daha bir sürü soru. Emek verdiğiniz şeye daha çok bağlanirsiniz. . Lütfen ise başlamayı beklemeyin. Başta zevkli işlerden başlatarak onu bu sürece dahil edin. Ihtiyaciniz olduğunu onsuz zorlandiginizi anlatın.
 
Bana gore tek sorun yataklarin ayrilmasi.her ne olursa olsun yataklar ayrilmamali sogukluk olur.onun disinda tum disarda calisip yorulan bi adama evde is yaptirmakda insafsizlik bana gore.ama bebekle ilgilenmek zorunda gerekirse gece aglamasinada kalkip yardimci olucak cunku sen annesiysen oda babasi
 
Dikkatimi çeken bosanırım dediginizde nereye bosanıyosun seviyorum seni düzelelim demek yerine cocugu ben alırım demesi. Sanki sizden vazgecmiş gibi. Baska bir kadın olabilir mi ?

Once o sekilde tepki veriyor, sonra da duzeltmek icin cabaliyor. Ama hep gecici bir surec oluyor bu, 3 gun iyi mesela sonra yeniden ayni duzen... Baska biri oldugunu sanmiyorum. Ama tabi yine de gozumu tam kapatmadim bu ihtimale karsi.
 
Bu konuları okuyunca asla ve asla bebek istemiyorum..
Çok doğru düzgün bir evliliğim de yok hoş..
Allah yardımcın olsun, gevşekliğe ben de gelemiyorum..

Zaten ben de cok zor karar vermistim, 2 sene sonra cocuk yaptik. Evliligimiz de gayet iyiydi kotu degildi, mesafe girecegini dusunurdum hep, dogruymus. Ama herkeste olacak diye bir sey yok bence.
 
Bana gore tek sorun yataklarin ayrilmasi.her ne olursa olsun yataklar ayrilmamali sogukluk olur.onun disinda tum disarda calisip yorulan bi adama evde is yaptirmakda insafsizlik bana gore.ama bebekle ilgilenmek zorunda gerekirse gece aglamasinada kalkip yardimci olucak cunku sen annesiysen oda babasi

Ben de bu konuya cok takiliyorum ama inanin bunu yapan ben degilim, israr eden de olmak istemiyorum. Bir kac defa soyledim, tamam vs dedi ama hic hareket yok. Istiyorum ki o da benimle beraber zaman gecirmek, uyumak istesin. Cocuk agladiginda zaten emip uyuyor, ona bile mi tahammulu yok anlayamiyorum. Surekli talep eden olmaktan biktim, onun da bu surece alismasi lazim, sonra 3 ay sonra gelip birden bebekle uyumaya nasil alisacak o daha zor... Sonucta odamizda besiginde uyuyor.
 
Ama bunun sizin calisip çalışmamanizla ilgisi yok ki. Çocuk doğalı 4 ay olmuş. Onun sorumluluğunu çoktan almalıydı. Ise başlayana kadar iyice zaman geçecek. Bebeğinize emek verdikçe zaman harcadıkça o da daha çok bağlanacak. Bugüne kadar bebeğiniz gece ağladığında eşiniz hiç kalktı mı ? Hafta ici işten gelince 1 saat bebeğinizle birebir vakit geçirdi mı? Ağladığında size danışmadan sorununun ne olduğunu anlamaya çalışıp birşeyler yaptı mi? Dışarı çıkarken bebeğin çantasını eşiniz hazırladı mi? Bebeğinizi hiç beraber banyo yaptırdınız mi ? Ve daha bir sürü soru. Emek verdiğiniz şeye daha çok bağlanirsiniz. . Lütfen ise başlamayı beklemeyin. Başta zevkli işlerden başlatarak onu bu sürece dahil edin. Ihtiyaciniz olduğunu onsuz zorlandiginizi anlatın.

Iste bunlarin hic birini yapmadigi icin sorunum. Konustukca da bir sey degismedi. Haftasonu vs yardimci olmaya calisiyor ama belli yani zorla sanki... Bazen bunaliyorum alip kucaginda gezdiriyor konusuyor oynuyor vs ama toplamda 10-15 dakika. Sonra agladi deyip getiriyor.
Ya da ben ha getirdi ha getirecek agladi aglayacak diye stresten rahat edemiyorum bile...
 
Bi süre uzak kalsanız annene vs gitsen

Is icin sehir disina cikmasi gerekiyor bazen, ya da ailesi baska sehirde oraya gitmisti vs. Ben de dedim belki uzakken degisir. Etkisi bir iki gun gidiyor yine... Zaten yalniz basima ailemde kalmama izin de vermez. Baya gemileri yakmak lazim onun icin. O asamaya da hemen getirmek istemiyorum olaylari. Ama bir iki defa daha konusup onu olaya dahil etmeye calisicam, olmazsa yapicak bir sey yok. Her fedekarligi ben mi yapayim...
 
Son düzenleme:
durumuna üzüldüm çünkü aynı şeyleri bende yaşadım. erkekler biraz geç olgunlaşıyor malesef. eşinin peşinden koşma bırak naparsa yapsın. sen evinle çocugunla ilgilen eşin gelince biraz mesafeli ol bu durum bi süre sonra onu rahatsız edecektir. bende aynı seyleri yaşadım 2 tane çocuk büyüttüm peş peşe. hemde hiçkimsenin yardımı olmadan tek başıma. zor biliyorum ama erkekler güçlü kadın sever bunuda asla unutma. sen elinden geleni yap sabret sakın boşanma konusunu sen açma. bir süre izle. eşin boşanalım dersede sakın aglayıp sızlanma tamam de ver eline bavulu. sadece sabret düzelirse ne ala düzelmezsede yapacak bişey yok. çocuk konusuna gelince korkma devlet ne olursa olsun anneye veriyor.
 
Bir kere daha konuşun ancak bu sefer somut şeyler sorun.

Örneğin “aşkım çok yoruluyorsun biliyorum. Ben de tükenmek ve delirmek üzereyim. Bundan sonra sofrayı toplamayı, bulaşık makinesini doldurup, boşaltmayı, lavaboyu, tezgahı ve ocağı temizlemeyi sen yapar mısın? Veya onun yerine, her gün günde 45 dk çocukla ilgilenir misin? Ben de o sırada bu dediğim işleri ve diğer bazı işleri yaparım. Bir de her gece 15 dakika sarılıp, sarmaş dolaş sohbet edip havadan sudan konuşabilir miyiz? Çok ihtiyacım var” deyin.

Böylece bir dahakine boşanma konuşması açacağınıza, “canım hani 15 dk sohbet edecektik” gibi halletmesi çok daha kolay bir konu açmış olursunuz.
Ne kadar yapıcı bir çözüm yolu böyle , tebrik ettim sizi:KK19:

Aslında biz kana kan, dişe diş yaptıkça işler iyice çığırından çıkıyor.

Bir şirket yönetircesine mantıklı adımlar atsak hepimizin evlilikleri günlük gülistanlık olur...

Bir de eşlerin duyguları tavırları belirli bir zaman sonra karşındakine de yansıyor. Sen kavgacı olursan karşı tarafta zamanla öyle oluyor; yapıcı olursan da öyle...

O zaman napıyoruz?
Hooommm , topluca sinirlerimizi aldırıp pembiş gözlükler almaya gidiyoruz:21::KK37:
 
Bebek daha çok küçük. O bebeğe baktıklarında tam olarak babalık hissedemiyor bazı erkekler. Hareketi, tavrı, konuşamıyor olması, babayı görünce belkide heyecanlanmaması, ağlaması babalık hissi vermeyebiliyor. Çok acı, anneler 2 kişilik sevmek zorunda kalıyor o zaman.

Eğer doğum öncesinde size karşı memnun olduğunuz bir eşiniz vardı ise, biraz daha kurcalayın bunu. Gerçekten sebep ne? Anne ve bebek gün boyu birlikte,çok yakınlar. Kendini bu sevginin dışında mı hissediyor? Ailenin bi parçası değil gibi mi düşünüyor? Sizinle yalnız kalamamal, dilediği zaman dilediği gibi yaşayamamak mı sorun? Cinsellik yüzünden mi bazı soğumalar yaşadı? Bunları bi değerlendirin. Tabi bunları yapmaya mecaliniz ve isteğiniz kaldıysa.

Çok haklısınız. Ben de çevremde istisnalar dışında çok görüyorum eşim bebekle ilgilenmiyor, kucağına almıyor diye şikayet eden. Büyüdükçe ve bebek tepki vermeye başladıkça ilgi gösteriyorlar. Sevgisizlik değil kesinlikle.

Konu sahibi; size tavsiyem eşinize görev vermeniz. Masayı topla, duş alacağım. Bebekle ilgilenir misin, biraz yorgunum dinlenmek istiyorum gibi. Küçük ricalar ile size yardımcı olmaya başlar belki de. Bu davranışları için teşekkür etmeyi de unutmayın. İlla ki kavga, tartışma ile sorun çözmemiz gerekmiyor. İnşallah evliliğiniz yoluna girer.
 
Back