• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eşimin Çocuktan Sonraki Davranışları

blue_fairy

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
7 Mart 2014
414
441
133
Merhabalar hanımlar,

Gecenin bu saatinde artık kendi kendimle konuşmaktan bıktığım için yazıyorum. Anlatıp rahatlamak istiyorum bir nebze de olsa.

Derdim eşimle alakalı. 4 aylık bir bebeğimiz var, doğumdan sonra aramızdaki ilişki kopma noktasına geldi diyebilirim. Sanki onun hayatında hiç bir şey değişmedi gayet rahat bir şekilde devam ediyor... İşi yoğun, eve geç geliyor. Güya biz rahat edelim diye bu kadar zamandır ayrı yatıyor, evle ilgili zaten düşünüp sorumluluk aldığı bir şey yok.. Düşünüyorum da kendime yapmışım herhalde çocuğu..

Bir kaç defa konuşmayı denedim. Geçici düzelmeler oldu. İşte bir kaç gün çocukla ilgileniyor benle ilgileniyor vs ama sonra yine rutine dönüş.. Habire sorun var diye konuşmak istemiyorum bıkıyorum artık. Çünkü hep aynı kısır döngü oluyor. Böyle gitmez boşanmaya varacak sonuç desem bu sefer de tehdit ediyor oluyorum çocuğu sana bırakmam diyor. Sanki çocuk çok umrundaymış gibi.

Bunalıyorum çok yalnız hissediyorum. Ne yapmalıyım bilemiyorum..
 
Merhabalar hanımlar,

Gecenin bu saatinde artık kendi kendimle konuşmaktan bıktığım için yazıyorum. Anlatıp rahatlamak istiyorum bir nebze de olsa.

Derdim eşimle alakalı. 4 aylık bir bebeğimiz var, doğumdan sonra aramızdaki ilişki kopma noktasına geldi diyebilirim. Sanki onun hayatında hiç bir şey değişmedi gayet rahat bir şekilde devam ediyor... İşi yoğun, eve geç geliyor. Güya biz rahat edelim diye bu kadar zamandır ayrı yatıyor, evle ilgili zaten düşünüp sorumluluk aldığı bir şey yok.. Düşünüyorum da kendime yapmışım herhalde çocuğu..

Bir kaç defa konuşmayı denedim. Geçici düzelmeler oldu. İşte bir kaç gün çocukla ilgileniyor benle ilgileniyor vs ama sonra yine rutine dönüş.. Habire sorun var diye konuşmak istemiyorum bıkıyorum artık. Çünkü hep aynı kısır döngü oluyor. Böyle gitmez boşanmaya varacak sonuç desem bu sefer de tehdit ediyor oluyorum çocuğu sana bırakmam diyor. Sanki çocuk çok umrundaymış gibi.

Bunalıyorum çok yalnız hissediyorum. Ne yapmalıyım bilemiyorum..

Bir kere daha konuşun ancak bu sefer somut şeyler sorun.

Örneğin “aşkım çok yoruluyorsun biliyorum. Ben de tükenmek ve delirmek üzereyim. Bundan sonra sofrayı toplamayı, bulaşık makinesini doldurup, boşaltmayı, lavaboyu, tezgahı ve ocağı temizlemeyi sen yapar mısın? Veya onun yerine, her gün günde 45 dk çocukla ilgilenir misin? Ben de o sırada bu dediğim işleri ve diğer bazı işleri yaparım. Bir de her gece 15 dakika sarılıp, sarmaş dolaş sohbet edip havadan sudan konuşabilir miyiz? Çok ihtiyacım var” deyin.

Böylece bir dahakine boşanma konuşması açacağınıza, “canım hani 15 dk sohbet edecektik” gibi halletmesi çok daha kolay bir konu açmış olursunuz.
 
Biz de öyleydik. Lohusalık depresyonunu eşim benden çok yaşadı diyebilirim.
Ama zamanla herşey düzeldi.
Bebeğe bakması konusunda sürekli konuşun ama bu konuşma tartışmaya gidince yıpranmaktan başka hiç birşey olmuyor ki biz de öyle oldu.
Sonuç olarak sabır diyorum herşey düzelecek.
 
Çocuk doğduktan sonra en büyük değişimi babalar yaşıyor sanırım ve hani o lohusa depresyonu var ya işte ona aslında babalar giriyor uzun süre çıkamıyor.:kızgın:
Eşinizi bi süre kendi haline bırakın çocuğunuzla ilgilenin eşinizi de ihmal etmeyin ama bu tür konuşmaları hiç yapmayın bi süre sonra düzelecektir. Çocuk olduktan sonra erkeklerde bu sıkıntılar olabiliyor malesef sadece zaman istiyo düzelmeleri
 
Siz her seyi ustlenip yaptikca adam hicbir seye elini surmez. Kendiliginden yoruldugunuzu ili bekledigini anlamasini beklemeyin. Dogum sonrasi her kadin yasiyor bunu cunku erkekler akil edemiyor bazi seyleri. Ya soguk duracaksiniz tavrinizdan anlayacak ya da bir sure ailenize falan gidip uzaklasacaksiniz
 
Bebek daha çok küçük. O bebeğe baktıklarında tam olarak babalık hissedemiyor bazı erkekler. Hareketi, tavrı, konuşamıyor olması, babayı görünce belkide heyecanlanmaması, ağlaması babalık hissi vermeyebiliyor. Çok acı, anneler 2 kişilik sevmek zorunda kalıyor o zaman.

Eğer doğum öncesinde size karşı memnun olduğunuz bir eşiniz vardı ise, biraz daha kurcalayın bunu. Gerçekten sebep ne? Anne ve bebek gün boyu birlikte,çok yakınlar. Kendini bu sevginin dışında mı hissediyor? Ailenin bi parçası değil gibi mi düşünüyor? Sizinle yalnız kalamamal, dilediği zaman dilediği gibi yaşayamamak mı sorun? Cinsellik yüzünden mi bazı soğumalar yaşadı? Bunları bi değerlendirin. Tabi bunları yapmaya mecaliniz ve isteğiniz kaldıysa.
 
Çocuğun bütün bakımına dahil edin. Sakin yapamaz edemez demeyin. O işte çalışıyorsa sizde evde çalışıyorsunuz. Çocukla ilgilendikçe ona bağlanacak ve sorumluluğunu bilecek. Sakin yapamaz edemez diye geri cekmeyin kendinizi
 
Merhabalar hanımlar,

Gecenin bu saatinde artık kendi kendimle konuşmaktan bıktığım için yazıyorum. Anlatıp rahatlamak istiyorum bir nebze de olsa.

Derdim eşimle alakalı. 4 aylık bir bebeğimiz var, doğumdan sonra aramızdaki ilişki kopma noktasına geldi diyebilirim. Sanki onun hayatında hiç bir şey değişmedi gayet rahat bir şekilde devam ediyor... İşi yoğun, eve geç geliyor. Güya biz rahat edelim diye bu kadar zamandır ayrı yatıyor, evle ilgili zaten düşünüp sorumluluk aldığı bir şey yok.. Düşünüyorum da kendime yapmışım herhalde çocuğu..

Bir kaç defa konuşmayı denedim. Geçici düzelmeler oldu. İşte bir kaç gün çocukla ilgileniyor benle ilgileniyor vs ama sonra yine rutine dönüş.. Habire sorun var diye konuşmak istemiyorum bıkıyorum artık. Çünkü hep aynı kısır döngü oluyor. Böyle gitmez boşanmaya varacak sonuç desem bu sefer de tehdit ediyor oluyorum çocuğu sana bırakmam diyor. Sanki çocuk çok umrundaymış gibi.

Bunalıyorum çok yalnız hissediyorum. Ne yapmalıyım bilemiyorum..
bir süre sonra düzeliyorlar bizde çocuk nedeniyle tartışmalar yaşadık kızım küçükken , eşimin birde parasal konularda gereksiz harcamaları oluyor zaman zaman , kızım su an 2 yaşında eşim son zamanlarda ona karşı daha sorumluluk sahıbı oldu, bızde bırde anneanne dede var sag olsunlar onlar kızıma bakıyor genel ıhtıyacının cougunu onlar saglıyor esımde bunun verdıgı rahatlıkta vardı özellıkle maddı anlamdakı ıhtıyacları ıcın rahat takılıyordu bende kredı vs oduyorum eksık etmem ıhtıyacını ama zorlanıyordum bana ve aıleme guvendı hep...
artık ıhtıyaclarını alıyor, ılgı anlamında daha cok ılgılenıyor, gezıdırıyor vs.. ama ıstısnalar harıc hıcbır baba bır anne kadar fedakar olamıyor....
 
Merhabalar hanımlar,

Gecenin bu saatinde artık kendi kendimle konuşmaktan bıktığım için yazıyorum. Anlatıp rahatlamak istiyorum bir nebze de olsa.

Derdim eşimle alakalı. 4 aylık bir bebeğimiz var, doğumdan sonra aramızdaki ilişki kopma noktasına geldi diyebilirim. Sanki onun hayatında hiç bir şey değişmedi gayet rahat bir şekilde devam ediyor... İşi yoğun, eve geç geliyor. Güya biz rahat edelim diye bu kadar zamandır ayrı yatıyor, evle ilgili zaten düşünüp sorumluluk aldığı bir şey yok.. Düşünüyorum da kendime yapmışım herhalde çocuğu..

Bir kaç defa konuşmayı denedim. Geçici düzelmeler oldu. İşte bir kaç gün çocukla ilgileniyor benle ilgileniyor vs ama sonra yine rutine dönüş.. Habire sorun var diye konuşmak istemiyorum bıkıyorum artık. Çünkü hep aynı kısır döngü oluyor. Böyle gitmez boşanmaya varacak sonuç desem bu sefer de tehdit ediyor oluyorum çocuğu sana bırakmam diyor. Sanki çocuk çok umrundaymış gibi.

Bunalıyorum çok yalnız hissediyorum. Ne yapmalıyım bilemiyorum..
Ölsün o zaman bir zahmet zira çocuğu alma gibi bir şansı yok. Artık şu tehditlere kulak asmayın kadınlar. Yasa çocuğu kadına veriyor. Genelevde çalışsan bile alamaz çocuğu.
 
Bir kere daha konuşun ancak bu sefer somut şeyler sorun.

Örneğin “aşkım çok yoruluyorsun biliyorum. Ben de tükenmek ve delirmek üzereyim. Bundan sonra sofrayı toplamayı, bulaşık makinesini doldurup, boşaltmayı, lavaboyu, tezgahı ve ocağı temizlemeyi sen yapar mısın? Veya onun yerine, her gün günde 45 dk çocukla ilgilenir misin? Ben de o sırada bu dediğim işleri ve diğer bazı işleri yaparım. Bir de her gece 15 dakika sarılıp, sarmaş dolaş sohbet edip havadan sudan konuşabilir miyiz? Çok ihtiyacım var” deyin.

Böylece bir dahakine boşanma konuşması açacağınıza, “canım hani 15 dk sohbet edecektik” gibi halletmesi çok daha kolay bir konu açmış olursunuz.

Tesekkur ederim bunu da deneyeyim..
 
Bebek daha çok küçük. O bebeğe baktıklarında tam olarak babalık hissedemiyor bazı erkekler. Hareketi, tavrı, konuşamıyor olması, babayı görünce belkide heyecanlanmaması, ağlaması babalık hissi vermeyebiliyor. Çok acı, anneler 2 kişilik sevmek zorunda kalıyor o zaman.

Eğer doğum öncesinde size karşı memnun olduğunuz bir eşiniz vardı ise, biraz daha kurcalayın bunu. Gerçekten sebep ne? Anne ve bebek gün boyu birlikte,çok yakınlar. Kendini bu sevginin dışında mı hissediyor? Ailenin bi parçası değil gibi mi düşünüyor? Sizinle yalnız kalamamal, dilediği zaman dilediği gibi yaşayamamak mı sorun? Cinsellik yüzünden mi bazı soğumalar yaşadı? Bunları bi değerlendirin. Tabi bunları yapmaya mecaliniz ve isteğiniz kaldıysa.

Bir cok kez sordum aslinda. Zamanla duzelir deyip gecistiriyor gibi... Zaten oncelikle sorun oldugunu kabuk etmesi zaman aldi. Cinsellik kismini hic sormayin zaten hamilelik esnasinda da bana yaklasmayan bir esim vardi. Cocuktan dolayi boyle psikolojiye girdigini soyledi. Insan toplayinca bunlari, aldatiliyorum saniyor ama oyle bir sey de yakalamadim. Yani suphelenicek bir davranisi olmadi takip ediyorum.
 
Çocuğun bütün bakımına dahil edin. Sakin yapamaz edemez demeyin. O işte çalışıyorsa sizde evde çalışıyorsunuz. Çocukla ilgilendikçe ona bağlanacak ve sorumluluğunu bilecek. Sakin yapamaz edemez diye geri cekmeyin kendinizi

Ben de calisan biriydim, zaten tekrar baslayacagim. O zaman da ayni sekilde devam ederse ipleri koparmaktan baska yil kalmayacak gibi...
 
Ölsün o zaman bir zahmet zira çocuğu alma gibi bir şansı yok. Artık şu tehditlere kulak asmayın kadınlar. Yasa çocuğu kadına veriyor. Genelevde çalışsan bile alamaz çocuğu.

Ben tehditlere kulak astigimdan ya da bundan korktugumda degil, belki duzeltebilirim diye bekliyorum. Sadece tartsima bosanmaya gelince hemen cocugu vermem vs olayina giriyor onu demek istemistim.
 
kendinizi ihmal ettiniz mi acaba. malum lohusalık doğum kiloları vs.
en çok da bu yaklasima kızıyorum kusura bakmayın da
biz neden sürekli erkek odaklı yaşamak zorundayız
erkek kilo alınca problem olmaz kadın alınca erkeğin böyle davranması müstehak görülür
tabiki kişisel bakım önemli ancak bunu kendi için yapmalı ve bebek olunca bir süre aksaması çok normal, eşlerin bunu anlayışla karşılaması gerekiyor
ayrica çocuk hem kadının hem erkeğinse neden tüm bakımı kadının üstüne yıkılır anlamış değilim
 
kendinizi ihmal ettiniz mi acaba. malum lohusalık doğum kiloları vs.

Hayir bu sekilde bir durum yok, dogum kilom kalmadi gibi. Zaten kilolu da degildim oncesinde. Baska bir bakim sikintisi da lohusalik sonrasi cok sukur olmadi. Ama bu yaklasim yine de bana da sacma geliyor. Her seyi bakima cinsellige baglamamak lazim, bunlar babalik sorumlulugunu almasina engel degil. Zaten soyledigim gibi hamilelik suresince de pek yanasmiyordu bu tarz seylere.
 
Back