Merhabalar, kafamdaki soruları kime soracağımı bulamadığım için farklı fikirler duyabilirim diye paylaşmak istedim. 14 yıllık evliyim, üniversite biter bitmez evlendik. Ama ilk günden beri normal bir cinsel hayatımız olmadı, benim vajinusmus problemim vardı. 5 yıl sonra bir çocuğumuz oldu. Biz çocuğumuz olduktan sonra arka arkaya gelen büyük problemler yaşadık (ölümlü kaza, işsizlik, ciddi aile problemleri, sağlık sorunları..) yani bir 5 yılımız da ardışık bu problemlerin içinde geçti. Son 4 yıldır ilk defa hayatımız normal gidiyor, maddi problemlerimiz bitti, ailelerle ilgili sorunları yumuşattık ama ben bambaşka bişey farkettim. Biz evli değil de ev arkadaşı gibiyiz. Burda uzunca anlatıp sıkmak da istemiyorum ama 4 sene önce yaklaşık 10 seans evlilik terapistine gittik. Biz çok iyi anlaşan bir çift olmadık, zevklerimiz, yapımız biraz terstir ama temelde hayata bakışımız benzer ve bir şekilde birbirimizden kopamıyoruz. Boşanma benim tarafımdan belki 20 kez gündeme geldi ama oğlum bikaç kez şahit oldu konuşmalara ve aşırı tepki verdiği için ben bu konuyu kapattım. Terapist de birbirimizi tamamladığımızı söyledi ve boşanmayı değil bir süre farklı şehirlerde yaşamamızı önerdi (işlerimiz nedeniyle zaten daha önce de ayrı yaşadığımız oldu yeniden bunu denememizi önerdi). Ayrı kaldığımız da özlüyoruz ama bir arada olduğumuzda eşim sanki yok gibi. Eskiden bu kadar değildi ama artık sanki ruhu burda değil. Akşam telefondan gözünü ayırmaz, sürekli ergen gibi elindedir, sormazsan pek konuşup sohbet etmez. Haftasonları bize dair hiç planı olmaz, yani bir kere bile sinemaya, yemeğe gidelim gibi bir öneride bulunmaz. Eskiden jestleri olurdu ama artık unutulmuş gibiyim ben evde varım yokum sanki fark etmiyor bile. Ama yatağa yanıma geldiğinde birlikte olmak istiyor bunu da ben istemiyorum, gündüz bir etkileşimimin olmadığı adam gece yatakta bana yabancı geliyor, kendimi kullanılmış hissediyorum ve sonuç olarak birlikte olamıyoruz. Geçen gece uyuyamadım ve sabaha karşı yanına gidip sordum, bana artık dürüst ol, bizim normal bir cinsel hayatımız yok, hayatında başkası varsa söyle yargılamıcam sadece gerçeği bilmek istiyorum dedim. Israrla yok kimseyle birlikte olmadım dedi. Ama sonrasında porno izlediğini ve bazen başka kadınlara gözünün takıldığını söyledi (sapık gibi bakmak anlamında değil ama dikkatimi çektiği oluyor dedi). Ben bunu beynimden çıkaramıyorum, biz onunla burda anlatamayacağım öyle zorluklardan tek başımıza geçtik ki nasıl başka kadınlara bakmak bu kadar normal olabilir ben anlayamıyorum. Onun cinsel ihtiyaçları giderilmediyse benim de duygusal yalnızlığım var yıllardır. Cinsel ihtiyaçlarını gidermediğimi biliyorum ama terapistle de konuştum duygu olmadan bu bana kullanılmak gibi geliyor. Eşim de duygu yok, ön sevişme yok direk ilişkiye girmek istiyor. Kaç kere konuştuk ama olmuyor normalde de duygu, terapi falan bunları ciddiye alacak biri değil o yüzden ne kadar konuşsak da bişey değişmiyor. Bana özetle no sex no chat diyor ben de ona tersini söylüyorum yani kısır döngüdeyiz. Kendimi çok zorluyorum ilişkiye girmek için ama ne zaman yakınlaşsak hep gözleri kapalı oluyor ben gerçekten o an sevilme, şevkat hissetmiyorum acaba başka bişey mi düşünüyor diye de takılıyorum. Sen neden boşanmıyorsun istediğin gibi bir cinsel hayatın da olur dediğimde seni seviyorum başka hayatın da başka problemleri olur, senden değil ama bu cinsellik konusundan bıktım diyor. Onun beni nasıl sevdiğinden artık şüpheliyim yani yılların verdiği minnet duygusuyla mı seviyor alışkanlık mıyım yoksa gerçekten mi seviyor anlayamıyorum. Sonuç olarak, ne düşüneceğimi onun bu hallerini, benim tavırlarımı kafamda nereye koyacağımı ve en önemlisi ona nasıl yaklaşacağımı bilmiyorum artık.