Eşimin Annesine Katlanamıyorum. Strese Girmekten yoruldum

antrasit_

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
10 Eylül 2012
25
29
Merhaba Kızlar,

Burayı pek sık kullanmıyordum önceleri. Ama bu konu içime öyle dert oldu ki kendime dertleşecek birilerini aradım. Ve aklıma burası geldi.

Eşimin ailesiyle aramda ciddi bir kültür farkı var. Sanırım sorunun temeli bundan kaynaklanıyor. Ancak benim canımı sıkan şey, özellikle annesinin bilip bilmeden herşeye dahil olması, herşeye burnunu sokması, saçma sapan yorumlar yapması ve aynı şeyleri sürekli tekrar etmesi.

Çok şükür ki uzak şehirlerde oturuyoruz. Ama senede bir iki kez görüşmek zorundayız. Görüşmek de şöyle genelde biz gideriz ve 1 ay kalırız. Bu 1 ayın sonunda da dönmek için bir bahane uydurmak zorunda kalıyoruz, yetmiyor çünkü kendilerine bu süre bile. Yani misafirliğin de bir sınırı var. Ben askerlik gibi gün sayıyorum ama onlara 1 ay yetmiyor. Yazın sıcağında çocuğumuzla gidiyoruz, gittiğimiz yerde deniz yok, küçük ev, oturdukları mahalle mahalle değil. Çocuk sıkılıyor. Çocuğu günde bir iki saat dışarı çıkaralım diyorum eşime onun bile hesabını veriyoruz. Dışardayken yarım saat geciksek hemen bişe olmuş gibi eşimi ararlar. Bi de annesi durup durup "bana hiç sen de gel demiyonuz" diye laf sokar. Halbuki atıyorum üç kere çıktıysak birinde mutlaka gelmiştir bizimle. Yani insana nefes aldırmıyorlar. Daralıyorum bunalıyorum çıldıracak gibi oluyorum.

Ben çok konuşan bir insan değilim, yani kendimi iyi hissediyorsam çok iyi konuşurum ama stresliysem normal düzeyde konuşurum bıdı bıdı yapamam. Annesi de çok konuşur ama sürekli aynı şeyleri tekrar eder sürekli. İnsana kafayı yedirir. Bi de dedikoduya bayılır. O şunu dedi bu bunu yaptı, şu şuraya gitmiş şöyle demiş de, tanımadığım umrumda olmayan bir sürü uzak akrabası hakkında konuşur durur. Kadında bir de takıntı hastalığı var. Bir şey söylüyor mesela, eşim istemiyorum diyor, onu durup durup on dakikada bir saatte bir bida bida üsteliyor. En sonunda eşimi de çıldırtıyor. Ben tabi ki bağırıp çağıramıyorum ama içim stres dolu. Çünkü konuşmaları hep bu şekilde. Bir de patavatsız. Yani mesela bir çok şey var ama tek bir örnek vereyim, yeni evli olduğumuz dönemde biz eşimle dışarı çıkıcaz mesela ben üstümü giyinmişim beni durdurmuş diyoki, şu dün giydiğin mor bluzu giysene o sana daha çok yakışmıştı diyo. Kadının aklı fikri konu komşuya kendini beni beğendirmek, onlara yaranmak.

Çocuğumuz olduktan sonra da tabi çocuğumla ilgili kararlarıma karışmaya, yargılamaya, kendince yönlendirmeler yapmaya başladı. İnanın telefonda konuşmaya bile katlanamıyorum artık. Zaten ben onu özel bir gün olmadıkça aramıyorum ama o olur olmaz her dakika beni arar. Ben çocuğuma tek başıma bakıyorum. Ve çocuğum küçük gerçekten de zorlanıyorum. Yardımcı olabilecek hiç kimsem yok. Kendi annemle bile çoğunlukla sadece mesajlaşırım haftada bir kere falan. Çünkü zaman yetiremiyorum. Ama eşimin annesi bunu anlamaz. Kafasına esince arar iki gün arayla aradığı olur mesela. Her açamadığımda da sonra geri dönerim ve ben döndüğümde de, neden ilk aradığında açmadığımı mutlaka sorgular. Sürekli aynı sorular, sürekli benzer yargılamalar, yok sen çocuğa küçükken şöyle yaptın da o yüzden şimdi şöyle yapıyo gibisinden üstü kapalı suçlamalar. Ya benim çocuğum çok hassas, ayrıca çocuğumla ilgili şeylere ben karar veririm. Ama yok kadın anlamıyor, iki gün arayla arasın aynı şeyleri tekrar söylüyor.

Evine gidiyoruz mesela, daha yeni oturduk bismillah başlıyor gözlerini kısa kısa çocuğumla ilgili sorgulamalara. Kendi ailemle ilgili -arkamdan dedikodumu yaptığına emin olduğum şeyleri- sorgulamalar. Bize bi oda vermiş mesela, ben içerdeyim kapı kapalı. Bişey alcam diye kapıyı vurmadan içeri giriyor kadın. Böle bi saygısızlık olabilir mi. Böyle bir insanın yanında benim hiç konuşasım gelmiyor. Ama inanın saygı çerçevesinde konuşuyorum, laf sokmadan, onun gibi herşeyi on kere tekrarlamadan. Tabi ki çok açılamıyorum çünkü bir ortak noktam yok benim onunla. O da benim konuşmadığımı yüzüme vuruyor. Herkese de öyle diyormuş.

Kısacası ben bu kadına dayanamıyorum ya. Yakın zamanda gene gidicez ve 1 ay kalcaz. Bana göre çok çok uzun ama eşime anlatamıyorum. Ve ben şimdiden strese girdim. Eşim de aynı şekilde strese giriyor. Ve mümkün olsa hiç gitmem diyor o bile. Ama gitmek zorundayız. Benim ailem bize daha yakın bir şehirde oturuyor ve evleri çiftlik evi gibi. Ve eşimle ailemin arası gayet iyi. Çünkü ailem eşime değer veriyor, kimse onu eleştirmiyor, saygı görüyor. Bu şartlarda biraz da tatil amaçlı oraya daha sık gidip daha kısa süreler kalıyoruz. Ama biliyorum ki bunun da kıyaslamalarını, dedikodusunu yapıyorlar. Yok iki bayram oraya gitmişiz de hiç bayramda gelmiyomuşuz da. Ya napalım yol çok uzun, çocuk küçük, arabayla gitmek zorundayız. Bayramda değil de daha geniş bir zamanda gitmeyi tercih etmişiz. Ama yok bu onlara yetmiyor. Önemli olan konu komşunun ne dediği önemli olan kıyaslama yapmak. Bunun yanında bir de cimrilikleri var ona fazla girmiyorum. Bizim bazı sıkıntılarımız oldu benim ailem bize on kere yardım ettiyse bunlar 1 kere etmiştir. Üstelik parasal sıkıntıları yok.

Çok uzattım kusura bakmayın. Ama lütfen bana bir akıl verin. Oraya gidicez diye şimdiden strese girdim bile. Orda napıcam gene. Çocuğumla ilgili kaygılarım var, çünkü eşimle oluşturduğumuz düzene saygı duymuyorlar, duysalar bile zorla eşim illa bağırıp çağıracak. Eşimi de strese sokmak istemiyorum bu kadar. Ama en çok strese giren de benim. Eşimle de paylaşmazsam kafayı yiycem.
 
Son düzenleme:
Yok mu benzer durumlar yaşayan, fikir verecek olan. Yorumlarınızı bekliyorum.
 
şu konunun bir paragrafınıda eşinize ayırsaydınız o ne tepki veri,yor bu durum karşısında?
 
eşimden bahsettim de siz görmediniz sanırım. illa paragraf olarak mı yazmak gerekiyor. ben yeterince stresliyim lütfen moral verecek ve yapıcı konuşacak arkadaşlar yazsın.
 
Daha ne yapabilirsin ki böyle bir insana karşı.. Yeterince mesafe koyduğunu düşünüyorsan, yapacak pek birşey kalmıyor geriye.. Ama özellikle çocuk konusunda karışmasına izin verme..
 
1 ayı 4 e bölüp yılda dört kez gitseniz olmuyor mu ? 1 ay hakkaten çekilmez.
Güldürdün beni sağol :)) Keşke keşke olabilse ama onların geleneği böyle. Kısa süreli misafirlik mümkün olmuyor. Bir de yol uzun tabi o yüzden de eşim bir kere gidelim tam kalalım diyor. O da haklı. Ya başlarda bana çok garip geliyordu böyle onların bizde bizim onlarda bu kadar uzun kalmamız. Bizim ailemizde böyle bir şey yoktur yani misafir dediğin en fazla 1 hafta kalır döner :) Ama diyorum ya bu kaldığımız süre bile az geliyor onlara..
 
Güldürdün beni sağol :)) Keşke keşke olabilse ama onların geleneği böyle. Kısa süreli misafirlik mümkün olmuyor. Bir de yol uzun tabi o yüzden de eşim bir kere gidelim tam kalalım diyor. O da haklı. Ya başlarda bana çok garip geliyordu böyle onların bizde bizim onlarda bu kadar uzun kalmamız. Bizim ailemizde böyle bir şey yoktur yani misafir dediğin en fazla 1 hafta kalır döner :) Ama diyorum ya bu kaldığımız süre bile az geliyor onlara..
esin seni anliyor sanslisin. En azindan 3 hafta 2 hafta usulca dusurmeye çalış. ne denir ki. Kaç saat uzaklık var ? 2 güne bir tüm gün gezmeye gidin bu da bir seçenek olabilir.
 
Canım bende de aynı sıkıntılar vardı bir kere cesaretimi toplayıp anne yeter herseye Karışma bende anneyim ne yapacağımı biliyorum dedim tartıştık sonra düzeldi belli süre iyi oldu ama sonra yine aynısı oldu iyi olunca hemen değişti
 
esin seni anliyor sanslisin. En azindan 3 hafta 2 hafta usulca dusurmeye çalış. ne denir ki. Kaç saat uzaklık var ? 2 güne bir tüm gün gezmeye gidin bu da bir seçenek olabilir.
Evet canım, eşim tabi ki bu olanlara çok üzülüyor ama beni haklı buluyor sağolsun. Sahi bak daha önceleri biz yakın yerlere günübirlik gezmeye falan gidiyorduk. Tabi sonra dönüşte laf işitiyorduk neden bizi de götürmediniz diye ama olsun bunu deneyebilirim tekrar. :)
 
Canım bende de aynı sıkıntılar vardı bir kere cesaretimi toplayıp anne yeter herseye Karışma bende anneyim ne yapacağımı biliyorum dedim tartıştık sonra düzeldi belli süre iyi oldu ama sonra yine aynısı oldu iyi olunca hemen değişti
Canım bizim de bir kere büyük bir tartışmamız oldu. İlk başlarda ben bu kadar sabırlı değildim, dayanamayıp patlaşmıştım. Sonra düzeldi falan ama aynen dediğin gibi karakter gene aynı. O düzelmiyor bir şekilde yapacağını yapıyor gene. Ah ah ağzımızın tadı bozulmasın diye sabrediyorum var ya yoksa tersim fenadır da. Allah bize sabır versin. Hayır anlayamadığım onlar bize karşı istedikleri gibi özgürce davranabiliyorlar, kafalarına ne eserse söylüyorlar ooh rahaat ne güzel dünya. Biz hep kendimizi kasıyoruz susan sineye çeken yutan hep biziz. Onlar söyleyince yaşlı, biz ters bişe söyleyince kötü gelin oluyoruz.
 
Daha ne yapabilirsin ki böyle bir insana karşı.. Yeterince mesafe koyduğunu düşünüyorsan, yapacak pek birşey kalmıyor geriye.. Ama özellikle çocuk konusunda karışmasına izin verme..
Haklısın canım. Gerçekten yapacak pek bişey kalmıyor. Ben mesafe koyuyorum da işte benim yapmaya çalıştıklarım karşı tarafa ya geçmiyor yada anlaşılmıyor. Zaten beni en çok kaygılandıran çocuğumla ilgili durumlar. Onla ilgili bişeylere karıştığı zaman sinirim tepeme çıkıyor tam anlamıyla. Teşekkür ederim yorumun için.
 
Bu kadar sık Boğaz etmeseler belki kendi isteğinle görüşürdün. Ama hakkaten sıkıcı yaptıkları şey
Evet inan ki özümde iyi niyetli bir insanım. Kimsede kusur aramam. Ama sonunda bu hale geldim ne yazık ki. Biraz saygı bekliyorum sadece. Çok mu bu beklentim anlamıyorum. Yani buraya içimi döktüm ki çünkü bazen şüpheye düşüyorum acaba ben mi abartıyorum acaba ortada sinirlencek bişe yok da sorun bende mi diye. Çünkü başka kimseye anlatamıyorum bunları. Eşim biliyor o da bana hak veriyor ama tabi ki diğer taraftaki de annesi olduğu için bana söylediği şey sadece kafama takmamam. Ama öyle değil işte, bi söyleneni bi kere takmıyosun iki kere takmıyosun, bida bida aynı şeyler söyleniyorsa artık altında başka bir art niyet aramaya başlıyorsun.
 
Canım öncelikle Allah yardımcı olsun.
Eşinin annesı tabı kı saygılı olmak gerekır ama sen fazlasıyla elınden gelenı yapmıssın
yapıyosun da anladıgım kadarıyla.
Ama kendını bu kadar da zorlama yorma derım bırgun cok fena patlama noktasına gelırsın,
o zamanda seni kotu bılırler.
Eşin bu durumun farkındayken kaygılarını ve uzuntulerını dile getirmelisin.
 
Canım öncelikle Allah yardımcı olsun.
Eşinin annesı tabı kı saygılı olmak gerekır ama sen fazlasıyla elınden gelenı yapmıssın
yapıyosun da anladıgım kadarıyla.
Ama kendını bu kadar da zorlama yorma derım bırgun cok fena patlama noktasına gelırsın,
o zamanda seni kotu bılırler.
Eşin bu durumun farkındayken kaygılarını ve uzuntulerını dile getirmelisin.
Sağol canım. Evet ben bu hayatta hep içime atmaktan kaybettim zaten. Ama işte benim kötü yanım da içime atmadığım zaman tepkilerim biraz ağır oluyor galiba. Bu sever de direk suçlu konuma düşüyorum yani. Bilmiyorum yani insan gerçekten bir yaştan sonra (derlerdi de inanmazdım) çekemiyor ya. Artık doğal davranabilmeliyim kendimi kimse için kasmamalıyım diyorsun. Ama doğal davransam da ortalık toz duman olacak bu bahsettiğim şahsiyete karşı :)
 
X