- 15 Aralık 2010
- 3.490
- 125
- 113
merhaba hanımlar,hayırlı ramazanlar öncelikle.
ben evleneli 2,5 ay oldu.
eşim harika biridir,evlendiğime hiç pişman olmadım,beni isteyerek üzdüğü tek an bile olmadı.
haksız olduğum zamanlar bile bana sokulan ilk o oldu hep.
eşimin işi yoğun.bu yüzden eve yorgun geliyor,omuzları sürekli ağrıyor.haliyle akşamlarımız evde tv izleyerek geçiyor.
zaten ramazanın verdiği yorgunlukta var.
eşim istemeyerek,ilgisini azalttı ama kendi bile farkında değil.gene çok iyi bana karşı fakat yorgun olduğu için eskisi gibi çok sık ilgilenemiyor ramazan girdiğinden beri.
bense bu şehirde yalnızım.ikimizde ailelerimizi başka şehirde bıraktık.okullar açılmadığı için tatildeyim.
eşime sen nişanlıyken olduğun gibi değilsin,değiştin dedim: (
onun en duymak istemeyeceği sözdü bu..üzüldü.
birde..
kaynım nişanlandı,abim sözlendi.onlarda gördüğüm kadarıyla herşeyi özenle yapıyorlar(alışveriş,davetiye,mobilya,kıyafet vs).
eşimin maaşı gayet iyi olmasına rağmen ben çekindiğim için,isteklerimden ziyade ekonomik olanlara yöneldim.
eltim ve gelinimiz sürekli sohbet aralarında nişan,düğün bu,bir kere oluyor,para düşünülmez herşey içime sinmeli diyor.
ben bu güne kadarki tutumumu hiç sorun etmemiştim ama şimdi düşünüyorumki acaba biraz bencil mi olmalıydım?
eşimin imkanı abimden,kaynımdan çok çok iyi.ben buna rağmen fazla zahmete sokmak istemeğimden herşeyin makulune kaçmıştım,biraz kayınvalidemin cimriliğinin etkiside vardı.
fakat nişan dönemi boyunca eşimin tek bi çekincesini görmedim,hep içime sinmesini istedi ve öyle davrandı.ama ben tabiri caizse çok çok beğenmedğim halde çok memnunmuş havası vererek davrandım.şimdi düşünüyorumda....keşke,kayınvalidemden bu kadar çekinmeseydim,keşke eşime karşı daha açık davransaydım ve içime sinseydi herşey.
(bu arada düğünde biraz daha içime sinmesine yönelik davranabildim)
bugün o eşimin ilgisizliği üzerine ona aynen şöyle söyledim;
:''ben seninle aynı evde yaşamak düşüncesiyle çok tavizkar davrandım,tek istedğim seninle yuva kurmaktı ama ben eski seni özledim: ( şimdi böyle olunca kendimi iyice değersiz hissettim''
eşim çok üzüldü: (
ben senden ne esirgedim,keşke bunları o zaman deseydin asla yüz çevirmezdim,bunları şimdi söylemen hem bişey kazandırmaz hemde beni çok üzdü'' dedi.
bilmiyorum....annemin binbir emekle kayınvalideme,kayınbabama,kaynıma hazırladığı bohçaları kayınvalidemin eltime nişanda vermesi,annemin eltime hediye ördüğü şalı kayınvalidemin bohçaya koyması,ev düzerken nasılsa kiracısınız mantığıyla herşeyin ucuzuna kaçması,nikah şekerlerimi kafsına göre ucuzuna kaçarak alması....bunlar çok birikti bende.
aslında kayınvalidem iyidir ama genede üzüldüm.kaldıki eşimde bunları bilerek annesine çok kızdı yeri geldiğinde.
aslında olaylar eşimin müdahelesiyle kapanmasına rağmen ben boştan yere bugün eşeledim.
haliyle üzüldü eşim.
aslında aramızda hiç bir sorun yokken(yukarıda saydıklarımı ben zaten çok önemsemiyordum,kendi tercihimdi ne de olsa,kayınvalideminde tavırlarını eşim dizginliyordu)
ben eşimle yeterince zaman geçiremediğim için üzüldüğümden saçmaladım sanırım biraz.sonrasında özür diledim barıştık,fakat ben üzgünüm eşimi üzdüğüm için.
biliyorum,üzülmedim desede eskisi gibi davransada içinde var birşeyler.
ben seni mutlu ediyorum sanmıştım demekki edemiyormuşum dedi.
halbuki ben çok ama çok mutluyum eşimle.özür diledim,sımsıkı sarıldım ona.
ama sanki daha fazlasını yapmalıyım.sizce eşim için ne yapabilirim?
ben evleneli 2,5 ay oldu.
eşim harika biridir,evlendiğime hiç pişman olmadım,beni isteyerek üzdüğü tek an bile olmadı.
haksız olduğum zamanlar bile bana sokulan ilk o oldu hep.
eşimin işi yoğun.bu yüzden eve yorgun geliyor,omuzları sürekli ağrıyor.haliyle akşamlarımız evde tv izleyerek geçiyor.
zaten ramazanın verdiği yorgunlukta var.
eşim istemeyerek,ilgisini azalttı ama kendi bile farkında değil.gene çok iyi bana karşı fakat yorgun olduğu için eskisi gibi çok sık ilgilenemiyor ramazan girdiğinden beri.
bense bu şehirde yalnızım.ikimizde ailelerimizi başka şehirde bıraktık.okullar açılmadığı için tatildeyim.
eşime sen nişanlıyken olduğun gibi değilsin,değiştin dedim: (
onun en duymak istemeyeceği sözdü bu..üzüldü.
birde..
kaynım nişanlandı,abim sözlendi.onlarda gördüğüm kadarıyla herşeyi özenle yapıyorlar(alışveriş,davetiye,mobilya,kıyafet vs).
eşimin maaşı gayet iyi olmasına rağmen ben çekindiğim için,isteklerimden ziyade ekonomik olanlara yöneldim.
eltim ve gelinimiz sürekli sohbet aralarında nişan,düğün bu,bir kere oluyor,para düşünülmez herşey içime sinmeli diyor.
ben bu güne kadarki tutumumu hiç sorun etmemiştim ama şimdi düşünüyorumki acaba biraz bencil mi olmalıydım?
eşimin imkanı abimden,kaynımdan çok çok iyi.ben buna rağmen fazla zahmete sokmak istemeğimden herşeyin makulune kaçmıştım,biraz kayınvalidemin cimriliğinin etkiside vardı.
fakat nişan dönemi boyunca eşimin tek bi çekincesini görmedim,hep içime sinmesini istedi ve öyle davrandı.ama ben tabiri caizse çok çok beğenmedğim halde çok memnunmuş havası vererek davrandım.şimdi düşünüyorumda....keşke,kayınvalidemden bu kadar çekinmeseydim,keşke eşime karşı daha açık davransaydım ve içime sinseydi herşey.
(bu arada düğünde biraz daha içime sinmesine yönelik davranabildim)
bugün o eşimin ilgisizliği üzerine ona aynen şöyle söyledim;
:''ben seninle aynı evde yaşamak düşüncesiyle çok tavizkar davrandım,tek istedğim seninle yuva kurmaktı ama ben eski seni özledim: ( şimdi böyle olunca kendimi iyice değersiz hissettim''
eşim çok üzüldü: (
ben senden ne esirgedim,keşke bunları o zaman deseydin asla yüz çevirmezdim,bunları şimdi söylemen hem bişey kazandırmaz hemde beni çok üzdü'' dedi.
bilmiyorum....annemin binbir emekle kayınvalideme,kayınbabama,kaynıma hazırladığı bohçaları kayınvalidemin eltime nişanda vermesi,annemin eltime hediye ördüğü şalı kayınvalidemin bohçaya koyması,ev düzerken nasılsa kiracısınız mantığıyla herşeyin ucuzuna kaçması,nikah şekerlerimi kafsına göre ucuzuna kaçarak alması....bunlar çok birikti bende.
aslında kayınvalidem iyidir ama genede üzüldüm.kaldıki eşimde bunları bilerek annesine çok kızdı yeri geldiğinde.
aslında olaylar eşimin müdahelesiyle kapanmasına rağmen ben boştan yere bugün eşeledim.
haliyle üzüldü eşim.
aslında aramızda hiç bir sorun yokken(yukarıda saydıklarımı ben zaten çok önemsemiyordum,kendi tercihimdi ne de olsa,kayınvalideminde tavırlarını eşim dizginliyordu)
ben eşimle yeterince zaman geçiremediğim için üzüldüğümden saçmaladım sanırım biraz.sonrasında özür diledim barıştık,fakat ben üzgünüm eşimi üzdüğüm için.
biliyorum,üzülmedim desede eskisi gibi davransada içinde var birşeyler.
ben seni mutlu ediyorum sanmıştım demekki edemiyormuşum dedi.
halbuki ben çok ama çok mutluyum eşimle.özür diledim,sımsıkı sarıldım ona.
ama sanki daha fazlasını yapmalıyım.sizce eşim için ne yapabilirim?
Son düzenleme: