Konuşmaktan anlamiyorsa 2 seçenek var, ya her dediğini kafaya takmayıp susacaksınız ya da ayrılmayı teklif edeceksiniz. Gitsin bol bol ablasının yemeklerini yesin.
Böyle biri değildi ki başta
Canım yeni evliyiz poğaça yapmışım eş görümce kayınvalide ben çayla içiyoruz. Eş yok tuzu çok kaçmış yok kabarmamış görümce yok şöyle yap o zaman tam kıvamında oluyor. Eşimin elindekini ağzına götürürken çekiverdim “canım bi dahakini öyle yapalım sen beğenmediysen ben yerim” diyip kendi ağzıma attım. Bunu da alayım diye tabağındakini de kendi tabağıma boşaltıp yedim. Tabağı im bitince de görümceme dönüp sen yiyecek misin yok beğenmemiştim alıyorum dedimkaynanam iki çocuğunun da poğaçasını alıp löp löp yuttuğum için dehşete düştü ama bişi diyemedi. Şimdi kimse Gık diyemez
Yeni evliyiz eşim daha ilk başlarda beni çok kırdı belki bu içimdeki kırgınlıklar yüzünden cephe aldım ona bilmiyorum. İlk başlarda yaptığım yemekleri, giyimimi vs eleştirdi durdu hiç memnun olmadı beğenmedi. Halbuki ne çok özenerek yapıyorum her şeyi. Bir gün yemeksiz, temizliksiz, ütüsüz geçmedi. Bazı şeyleri bilmediğim halde kısa sürede çok yol katetttim. Ne bileyim insan bir övgü bekliyor, motivasyon bekliyor. Bir şeyi yapamıyorsam bile cesaretimi kırmadan, motive ederek beni sevdiğini hissettirerek anlatabilirdi. kendime olan biraz güvenim varsa onuda yok etti. Bu konuları tartıştık ve şimdi daha iyi diyebilirim fakat yinede benim içim soğumuyor sürekli o kırıcı laflarını düşünüp canımı sıkıyorum. Henüz daha tabiri caizse cicim aylarında olmamız gerekirken eleştiriler, beğenilmemek, terslenmek beni etkiledi. Şuan mesela aramız iyi olsa bile sinir oluyorum ona içten içe. Bunları hak etmediğimi düşünüyorum. Beni çok sevsin, takdir etsin, beğensin istiyorum. Yetmiyor ilgisi, sevgisi. (Çok fazla ilgilendiğide yok zaten) Böyle biri değildim ben. Dün akşam görümcemlere misafir gelmişti bizide çağırdılar ben gitmedim eşim gitti. Oradan yemek getirdi. Bugün onları yiyeceğimizi biliyordu. Sabahtan beri bir mutluluk var ki sormayın sürekli arıyor sana geleceğimi yarım saat önce söyleyeceğim hazırlarsın yemekleri dedi. Halbuki aynı saatte geliyor yani. Öyle bir mutlu ki görümcemin yemekleri yiyeceği için.. dünden beri ondan bahsediyor çok güzel olmuş çok yemiş yarın da hemen onları ısıtacakmışım.. keyifli keyifli böyle. Ben yapsam yesek kesin bir mazeret bulur, eline sağlık bile demez. Neyse bugün yedik. Bende pilav yapmıştım dolaptaydı kalmasın diye onuda koydum sofraya. Görümcemin pilavını yedi benimkine dokunmadı. Neden bunu sevmedin mi diye sordum. İkiside güzel ama bu pirinç farklı bu daha güzel sende bundan sonra bundan yap dedi. Bir canım sıkıldı sormayın. Biliyorum belki abartıyor olabilirim ama beni bu hale o getirdi. Eski konularımı okuyanlar bilir, eşimin ve görümcelerimin yersiz eleştirilerini akıl vermelerini, beğenmemelerini... Bende iyi bundan sonra onlarda yersin ben yemek yapmıyım boşuna dedim. Çok kırılıyorum artık. Bana hep kusur bula bula kafayı yedirtti. Bir kere görümcemleri yemeğe çağırmıştım. Beni rezil etti eşim. Onların yanında bana bu ne biçim yemek bidaha bunu yapma dedi. Çorap katlama şeklime varana kadar o öyle olmaz sen bir şeyi bilmiyorsun bu soğan çok büyük doğranmış bu yemek şöyle tuzlu böyle tuzsuz, bidahakine böyle yap dedi durdu. En küçük bir şeyde tersledi, azarladı. Hep kendi yöresel yemeklerini över, bizim yemeklerimiz böyledir en güzel bizimkiler falan diye. Ama aynı yöreden, şehirden değiliz ki. Ben onun alıştığı gibi anası gibi yapamam ki banada alışması gerekmiyor mu ? Yemek yapmayıda çok seviyordum halbuki evlenmeden önce çeşit çeşit yapardım yeni şeyler denerdim. Şimdi resmen korkuyorum yapmaya. Yine bir kusur bulacak, kıracak diye. Sanki eşim beni benimseyemedi hala gibi. Mesela arabada kendi istediğim şarkıları açmaya bile çekiniyorum çünkü ona bile laf ediyor sen açma abuk subuk şarkı açıyorsun ben açarım diyor ben ısrar edince de sana küçükken hiç hayır dememişler heralde diyor. Ya bilmiyorum hanımlar içim daralıyor artık. Ben istiyorum ki beni böyle benimsesin, sarsın sarmalasın, kalabalık içinde yalnız hissettirmesin, takdir etsin... alışverişe gidiyoruz burnumdan getiriyor. Biraz sinirli bir yapısı var. incir çekirdeğini doldurmayacak şeylere sinirleniyor. Fazla soru sormamı istemiyor, ısrar etmemi istemiyor. Ki çok konuşkan biri değilim zaten. En son aile ortamında benle konuşma tarzında bazı şeyler fark ettim. Ailesinin yanında benim evle ilgili bazı isteklerimi konuştu ve yapmayacağından bahsetti. Koltukları değiştiremezmiş falan böyle artist artist konuşuyor ama. Yok benim matematiğim zayıfmış, çamaşırların rengini soldurmuşum, kıvırcık almış bir aydır dolapta beklemiş çürümüş. (Abartı). Ne o çok yiyor ne ben. İki kişiyiz her şey taptaze kalamıyor haliyle az aldığımız halde. Ufak tefek eksiklerimi yüzüme vuruyor onların yanında. Amaa kendi kız kardeşi halılarını değiştirmek istemişti eşi de laf söyledi diye ona sen mi kullanacaksın o mu demişti. Görümcemin küçük kızını çok seviyor o soğuk sert adam gidiyor o kızla konuşurken sevgi kelebeği biri oluyor. Ben ona bizim çocuğumuz olursa onuda sever misin acaba dediğmde bilmem diyor. Şaka da olsa gerçekte olsa içime oturuyor artık. Beni anladığınızı umuyorum. Sorun ne sizce. Ne yapmalıyım
Aynen. Bu olayin ustune bir de kek yapmistim oyle siradan birsey. Kayinvalidem hala anlatir gelinimin keki şöyle guzel diye. Susup icine atanin tepesine biniyorlar ne yazik ki.
O çocuk olayını güya şaka yapıyor ama böyle saçma sapan şeyler yerine daha canım cicim olmak vardı işte ne bileyim. Statü için zannetmiyorum ya bende öyle çok üstün bir şey değilim yani çalışmıyorum da. Bana inatlık ediyor gibi geliyor, ailesinin etkisinde kalıyor gibi geliyor..
Sevindim adınıza. İnşallah o da bir silkelenir ya bende anlamadım birden ne oldu bize böyle. Nasıl delirdiniz bu süreçte neler yaptınız anlatır mısınız lütfen ? Sadece sustunuz ve günlerce hiçbir şey yapmadınız mı ?
böylesi bazı konularda eşin kim k.pek seni üzüyor diyesim geliyo inan üzme sen o güzel canını
Yeni evliyiz eşim daha ilk başlarda beni çok kırdı belki bu içimdeki kırgınlıklar yüzünden cephe aldım ona bilmiyorum. İlk başlarda yaptığım yemekleri, giyimimi vs eleştirdi durdu hiç memnun olmadı beğenmedi. Halbuki ne çok özenerek yapıyorum her şeyi. Bir gün yemeksiz, temizliksiz, ütüsüz geçmedi. Bazı şeyleri bilmediğim halde kısa sürede çok yol katetttim. Ne bileyim insan bir övgü bekliyor, motivasyon bekliyor. Bir şeyi yapamıyorsam bile cesaretimi kırmadan, motive ederek beni sevdiğini hissettirerek anlatabilirdi. kendime olan biraz güvenim varsa onuda yok etti. Bu konuları tartıştık ve şimdi daha iyi diyebilirim fakat yinede benim içim soğumuyor sürekli o kırıcı laflarını düşünüp canımı sıkıyorum. Henüz daha tabiri caizse cicim aylarında olmamız gerekirken eleştiriler, beğenilmemek, terslenmek beni etkiledi. Şuan mesela aramız iyi olsa bile sinir oluyorum ona içten içe. Bunları hak etmediğimi düşünüyorum. Beni çok sevsin, takdir etsin, beğensin istiyorum. Yetmiyor ilgisi, sevgisi. (Çok fazla ilgilendiğide yok zaten) Böyle biri değildim ben. Dün akşam görümcemlere misafir gelmişti bizide çağırdılar ben gitmedim eşim gitti. Oradan yemek getirdi. Bugün onları yiyeceğimizi biliyordu. Sabahtan beri bir mutluluk var ki sormayın sürekli arıyor sana geleceğimi yarım saat önce söyleyeceğim hazırlarsın yemekleri dedi. Halbuki aynı saatte geliyor yani. Öyle bir mutlu ki görümcemin yemekleri yiyeceği için.. dünden beri ondan bahsediyor çok güzel olmuş çok yemiş yarın da hemen onları ısıtacakmışım.. keyifli keyifli böyle. Ben yapsam yesek kesin bir mazeret bulur, eline sağlık bile demez. Neyse bugün yedik. Bende pilav yapmıştım dolaptaydı kalmasın diye onuda koydum sofraya. Görümcemin pilavını yedi benimkine dokunmadı. Neden bunu sevmedin mi diye sordum. İkiside güzel ama bu pirinç farklı bu daha güzel sende bundan sonra bundan yap dedi. Bir canım sıkıldı sormayın. Biliyorum belki abartıyor olabilirim ama beni bu hale o getirdi. Eski konularımı okuyanlar bilir, eşimin ve görümcelerimin yersiz eleştirilerini akıl vermelerini, beğenmemelerini... Bende iyi bundan sonra onlarda yersin ben yemek yapmıyım boşuna dedim. Çok kırılıyorum artık. Bana hep kusur bula bula kafayı yedirtti. Bir kere görümcemleri yemeğe çağırmıştım. Beni rezil etti eşim. Onların yanında bana bu ne biçim yemek bidaha bunu yapma dedi. Çorap katlama şeklime varana kadar o öyle olmaz sen bir şeyi bilmiyorsun bu soğan çok büyük doğranmış bu yemek şöyle tuzlu böyle tuzsuz, bidahakine böyle yap dedi durdu. En küçük bir şeyde tersledi, azarladı. Hep kendi yöresel yemeklerini över, bizim yemeklerimiz böyledir en güzel bizimkiler falan diye. Ama aynı yöreden, şehirden değiliz ki. Ben onun alıştığı gibi anası gibi yapamam ki banada alışması gerekmiyor mu ? Yemek yapmayıda çok seviyordum halbuki evlenmeden önce çeşit çeşit yapardım yeni şeyler denerdim. Şimdi resmen korkuyorum yapmaya. Yine bir kusur bulacak, kıracak diye. Sanki eşim beni benimseyemedi hala gibi. Mesela arabada kendi istediğim şarkıları açmaya bile çekiniyorum çünkü ona bile laf ediyor sen açma abuk subuk şarkı açıyorsun ben açarım diyor ben ısrar edince de sana küçükken hiç hayır dememişler heralde diyor. Ya bilmiyorum hanımlar içim daralıyor artık. Ben istiyorum ki beni böyle benimsesin, sarsın sarmalasın, kalabalık içinde yalnız hissettirmesin, takdir etsin... alışverişe gidiyoruz burnumdan getiriyor. Biraz sinirli bir yapısı var. incir çekirdeğini doldurmayacak şeylere sinirleniyor. Fazla soru sormamı istemiyor, ısrar etmemi istemiyor. Ki çok konuşkan biri değilim zaten. En son aile ortamında benle konuşma tarzında bazı şeyler fark ettim. Ailesinin yanında benim evle ilgili bazı isteklerimi konuştu ve yapmayacağından bahsetti. Koltukları değiştiremezmiş falan böyle artist artist konuşuyor ama. Yok benim matematiğim zayıfmış, çamaşırların rengini soldurmuşum, kıvırcık almış bir aydır dolapta beklemiş çürümüş. (Abartı). Ne o çok yiyor ne ben. İki kişiyiz her şey taptaze kalamıyor haliyle az aldığımız halde. Ufak tefek eksiklerimi yüzüme vuruyor onların yanında. Amaa kendi kız kardeşi halılarını değiştirmek istemişti eşi de laf söyledi diye ona sen mi kullanacaksın o mu demişti. Görümcemin küçük kızını çok seviyor o soğuk sert adam gidiyor o kızla konuşurken sevgi kelebeği biri oluyor. Ben ona bizim çocuğumuz olursa onuda sever misin acaba dediğmde bilmem diyor. Şaka da olsa gerçekte olsa içime oturuyor artık. Beni anladığınızı umuyorum. Sorun ne sizce. Ne yapmalıyım
Canım yeni evliyiz poğaça yapmışım eş görümce kayınvalide ben çayla içiyoruz. Eş yok tuzu çok kaçmış yok kabarmamış görümce yok şöyle yap o zaman tam kıvamında oluyor. Eşimin elindekini ağzına götürürken çekiverdim “canım bi dahakini öyle yapalım sen beğenmediysen ben yerim” diyip kendi ağzıma attım. Bunu da alayım diye tabağındakini de kendi tabağıma boşaltıp yedim. Tabağı im bitince de görümceme dönüp sen yiyecek misin yok beğenmemiştim alıyorum dedim
kendi kayınvalidem ve görümceme yapılmış gibi sevindim
