merhaba arkadaşlar benim 2 çocuğum var biri 5.5 yaşında biri 1 yaşında.. çalışan bir bayanım ve çocuklarıma kayınvalidem bakıyor bizim evde kalarak. 1 hafta sonra da annem gelecek bakmaya...Kayınvalidem normalde başka şehirde oturuyor 2.5 saat uzaklıkta...Allah razı olsun gelip çocuğuma bakıyor...Hakkını inkar etmiyorum.Ama kv eşime çok düşkün.bu da beni sinir ediyor.Eşim ev işlerinde annesi ya da babası yokken yardım ediyor..onlar varsa eğer yerinden kalkmıyor ayaklarını uzatıp oturuyor..bu da beni çileden çıkarıyor..Kaynanama diyorum oğluna söyle de biraz yardım etsin bişeyin ucundan tutsun diyorum ...o yapmaz yapmaz bekarken de her şeyi ayağına gelirdi bzim oralarda erkek ev işi yapmaz diyor daha çok sinirlerimi bozuyor.Eşim de sanırım böyle düşündüklerini bildiğinde onların yanında yardım etmiyor.Böyle bir zihniyet olur mu ya o zaman çalışan bayan almasınlar.
böyle bir kadının oğlu tabi karısına yardım etmez çünkü yetiştiren ananın düşüncesine baksana..aman neyse ben eşimi de kaynanamı da Allaha havale ediyorum..onların zihniyetini değiştiremeyeceğime göre kendimi üzmeyeceğim.Ama hep işyerinde çalışıp hem de eve gelip çocuklarla ilgilenmek hem de yemek çamaşır ütü vs..yapmak beni belli bir zaman sonra yıptarıyor ve agresif oluyorum...Kayınvalidem o yardım etmiyorsa ben bana söyle ben yaparım diyor..Zaten ben eve gidince kaynanam çocukla ilgilenmeye devam ediyor..Ben iş yaparken de ilgileniyor yemek yap dersem yapıyor..Ama ben eşimin beni düşünmesini onun yardım etmesini istiyorum..yardım etmiyorsa benden hizmet beklemesin diyorum ...o da olmuyor..Dün den beri çok kötüyüm eşimle tartıştık ister yaparım ister yapmam diyor annesi de onu destekliyor.Dün gece yatarken ikisine de beddua ettim Allah size beni unutturacak dert versin dedim..çünkü çok ağladım çok üzüldüm.Benim ailem burda değil.Beni sahipsiz görüyorsanız eğer dedim Allah benim sahibim dedim kaynanama bişey diyemedi.sabaha kadar uyumadım ve işe geldim..Boşanmayı düşünüyorum .çünkü düşünüyorum boşanınca daha mutlu olurum gibi geliyor...yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum ama şimdi olmasa bile çocuklar büyüdüğünde kesin boşanırım gibi görünüyor..Çünkü psikolojim bozuldu kendimi afedersiniz ama enayi gibi hissediyorum buraya yazınca rahatlıyrum kimse yok etrafımda paylaşacak...
böyle bir kadının oğlu tabi karısına yardım etmez çünkü yetiştiren ananın düşüncesine baksana..aman neyse ben eşimi de kaynanamı da Allaha havale ediyorum..onların zihniyetini değiştiremeyeceğime göre kendimi üzmeyeceğim.Ama hep işyerinde çalışıp hem de eve gelip çocuklarla ilgilenmek hem de yemek çamaşır ütü vs..yapmak beni belli bir zaman sonra yıptarıyor ve agresif oluyorum...Kayınvalidem o yardım etmiyorsa ben bana söyle ben yaparım diyor..Zaten ben eve gidince kaynanam çocukla ilgilenmeye devam ediyor..Ben iş yaparken de ilgileniyor yemek yap dersem yapıyor..Ama ben eşimin beni düşünmesini onun yardım etmesini istiyorum..yardım etmiyorsa benden hizmet beklemesin diyorum ...o da olmuyor..Dün den beri çok kötüyüm eşimle tartıştık ister yaparım ister yapmam diyor annesi de onu destekliyor.Dün gece yatarken ikisine de beddua ettim Allah size beni unutturacak dert versin dedim..çünkü çok ağladım çok üzüldüm.Benim ailem burda değil.Beni sahipsiz görüyorsanız eğer dedim Allah benim sahibim dedim kaynanama bişey diyemedi.sabaha kadar uyumadım ve işe geldim..Boşanmayı düşünüyorum .çünkü düşünüyorum boşanınca daha mutlu olurum gibi geliyor...yanlış mı düşünüyorum bilmiyorum ama şimdi olmasa bile çocuklar büyüdüğünde kesin boşanırım gibi görünüyor..Çünkü psikolojim bozuldu kendimi afedersiniz ama enayi gibi hissediyorum buraya yazınca rahatlıyrum kimse yok etrafımda paylaşacak...