- Konu Sahibi defne_cell
-
- #1
ilk defa bir konu açtım.nerden başlasam bilemedim.hayatım hep zorlukla geçti,tarlalarda annemle çalıştım zamanında hem okuduk hem çalıştık allaha şükür meslek sahibi oldum.hayatımda üniversiteyi bitirken kep takıp fırlatmak mezuniyet balosuna gitmek hayalimdi ama olmadı.enazında gelinlik giyerim diye düşünüyrodum ama o da olmadı.evlenmeden önce işyeri açmıştık bana evlendiğim gün haciz gelmişti.kaynanamdan borç istediim 200tl göndermeyi teklif etmişti,unutamıyorum.neyse bir şekilde kendim halletim.param olmadıgı için millet evlendiğnde balayına felen çıkarken ben çalıştım.ev tutamadım işyerinde yaşamaya başladık.kaynanam beni arayıp oğluma yazık işyerinde kalıyor ben ne oluyorsam bana yazık değil zaten...ne kadar zor durumda oldugumuzu biliyorlardı beni arayıp size ev alcaz dediler..bende şaşırdım.meğer kredi çekecekelrmiş tamamını biz ödeyecekmişiz.yahuu bende beyin yok zaten param fazla sokağa saçıyorum sanki.neyse o zor günleri birşekilde atlattım.bize eşya almak konusunda çook ısrarcı oldular,öyle böyle yarısını onlar ödedi diğer yarısını ben borçlandım.sen bunu al ben öderim yok şunu al öderim dediler ödemediler benden çıktı okadar yokluğun içinde.sesimi çıkarmadım.ama okadar yoruldumki borç öde,yok çocukla işe git gel.vssss.bunaldım artık.buyüzden eşimden soğudum.neden soğuduğumu anlamış değilim.o iyi biri sorumsuzda değil.ama içimden düşünürken aklıma ayrılık geliyor şeytanmı dürtüyor nedir.ona tahamül edemiyorum artık.eskiden aşkım tatlım derdim şimdi içimden gelmiyor.kızım için birkaç defa tartıştığımızda bana gerizekalı demişti oda içimde yer etti.unutamıyorum.ben ona en ufak bir saygısızlık yapmadım,ama mutluda değilim herşeye koşturmaktan bıktım.artık biraz dinlenmek istiyorum.sezeryan oldum 10.günümde çalışmaya başlamak zorunda kaldım.çocuk kucağım otobüs minibüs.eşimin arabası var ama anneve babasına verdi.biz gençmişiz başımızın çaresine bakarmışız.kaynanam ve kayın pederim evi var arabayıda eşim verdi.aylık 3 buçuk gelirleri var ama kendilerine bir araba alamıyorlada yazııık biz veriyoz.ben artık çok yoruldum eşimin bana bir katkısı yokmuş gibi hisetmeye başladım.aklımdan boşanmak bile geçiyor.çook soğudum ne yapsam bilemedim.aklımda hep gitmek var.şeytan dürtüyor diyorum.ama istediklerim olmadığı için çok zorluk çektiğim için evlenincede değişen birşey olmadıgı içinmi artık nedendir bilmiyorum.kafam çook karışık anlayacanız.
ailelere yük olmayalım dedi bende kabul ettim şimdiki aklım olsa banane derdim.canım kendi mücadelenden bahsetmişsin evet çok emek harcamışsın zorluklar yaşamışsın.sen bu kadar emek harcarken eşin ne yapıyordu çalışmıyor muydu?neden bi düzen kurup öyle yuva kurmadınız anlamadım ben.iş yerinde kalacak kadar..
ailelere yük olmayalım dedi bende kabul ettim şimdiki aklım olsa banane derdim.
yaaa ne demezsin.dinlenilmediğim için yaklaşık biraydır susma eylemindeyimm.ama farkında olmadığı birşey var fırtına önce sessizlik bu.bir patlayacam az kaldıeşinin yapması gerekenler + eşinin ailesinin yapması gerkenler + sana düşen görevler= hepsini sen üstlenmişsin.
yani bu yorgunluk bu isyan normal.ben sadece kendime düşeni yapıyorum da yoruluyorum.bence gereğinden fazla özverili davranmışsın.değerin anlaşıldı mı bari?
ilk defa bir konu açtım.nerden başlasam bilemedim.hayatım hep zorlukla geçti,tarlalarda annemle çalıştım zamanında hem okuduk hem çalıştık allaha şükür meslek sahibi oldum.hayatımda üniversiteyi bitirken kep takıp fırlatmak mezuniyet balosuna gitmek hayalimdi ama olmadı.enazında gelinlik giyerim diye düşünüyrodum ama o da olmadı.evlenmeden önce işyeri açmıştık bana evlendiğim gün haciz gelmişti.kaynanamdan borç istediim 200tl göndermeyi teklif etmişti,unutamıyorum.neyse bir şekilde kendim halletim.param olmadıgı için millet evlendiğnde balayına felen çıkarken ben çalıştım.ev tutamadım işyerinde yaşamaya başladık.kaynanam beni arayıp oğluma yazık işyerinde kalıyor ben ne oluyorsam bana yazık değil zaten...ne kadar zor durumda oldugumuzu biliyorlardı beni arayıp size ev alcaz dediler..bende şaşırdım.meğer kredi çekecekelrmiş tamamını biz ödeyecekmişiz.yahuu bende beyin yok zaten param fazla sokağa saçıyorum sanki.neyse o zor günleri birşekilde atlattım.bize eşya almak konusunda çook ısrarcı oldular,öyle böyle yarısını onlar ödedi diğer yarısını ben borçlandım.sen bunu al ben öderim yok şunu al öderim dediler ödemediler benden çıktı okadar yokluğun içinde.sesimi çıkarmadım.ama okadar yoruldumki borç öde,yok çocukla işe git gel.vssss.bunaldım artık.buyüzden eşimden soğudum.neden soğuduğumu anlamış değilim.o iyi biri sorumsuzda değil.ama içimden düşünürken aklıma ayrılık geliyor şeytanmı dürtüyor nedir.ona tahamül edemiyorum artık.eskiden aşkım tatlım derdim şimdi içimden gelmiyor.kızım için birkaç defa tartıştığımızda bana gerizekalı demişti oda içimde yer etti.unutamıyorum.ben ona en ufak bir saygısızlık yapmadım,ama mutluda değilim herşeye koşturmaktan bıktım.artık biraz dinlenmek istiyorum.sezeryan oldum 10.günümde çalışmaya başlamak zorunda kaldım.çocuk kucağım otobüs minibüs.eşimin arabası var ama anneve babasına verdi.biz gençmişiz başımızın çaresine bakarmışız.kaynanam ve kayın pederim evi var arabayıda eşim verdi.aylık 3 buçuk gelirleri var ama kendilerine bir araba alamıyorlada yazııık biz veriyoz.ben artık çok yoruldum eşimin bana bir katkısı yokmuş gibi hisetmeye başladım.aklımdan boşanmak bile geçiyor.çook soğudum ne yapsam bilemedim.aklımda hep gitmek var.şeytan dürtüyor diyorum.ama istediklerim olmadığı için çok zorluk çektiğim için evlenincede değişen birşey olmadıgı içinmi artık nedendir bilmiyorum.kafam çook karışık anlayacanız.
haklıısnız sanıırm peki ne yapmalıyım bilemedim.eşime nasıl konuşacağımıda bilemedim.sorun tam olarak bu zaten...gencken turlu sıkıntılarla basetmeye calısmıssınız, basarmıssınız evlılıkten dha farklı seyler umdunuz ve yne atynı sıkıntılar stres devam ettı buda sızı cok yıprattı ondan boyle dusunuyorsunuz
ilk defa bir konu açtım.nerden başlasam bilemedim.hayatım hep zorlukla geçti,tarlalarda annemle çalıştım zamanında hem okuduk hem çalıştık allaha şükür meslek sahibi oldum.hayatımda üniversiteyi bitirken kep takıp fırlatmak mezuniyet balosuna gitmek hayalimdi ama olmadı.enazında gelinlik giyerim diye düşünüyrodum ama o da olmadı.evlenmeden önce işyeri açmıştık bana evlendiğim gün haciz gelmişti.kaynanamdan borç istediim 200tl göndermeyi teklif etmişti,unutamıyorum.neyse bir şekilde kendim halletim.param olmadıgı için millet evlendiğnde balayına felen çıkarken ben çalıştım.ev tutamadım işyerinde yaşamaya başladık.kaynanam beni arayıp oğluma yazık işyerinde kalıyor ben ne oluyorsam bana yazık değil zaten...ne kadar zor durumda oldugumuzu biliyorlardı beni arayıp size ev alcaz dediler..bende şaşırdım.meğer kredi çekecekelrmiş tamamını biz ödeyecekmişiz.yahuu bende beyin yok zaten param fazla sokağa saçıyorum sanki.neyse o zor günleri birşekilde atlattım.bize eşya almak konusunda çook ısrarcı oldular,öyle böyle yarısını onlar ödedi diğer yarısını ben borçlandım.sen bunu al ben öderim yok şunu al öderim dediler ödemediler benden çıktı okadar yokluğun içinde.sesimi çıkarmadım.ama okadar yoruldumki borç öde,yok çocukla işe git gel.vssss.bunaldım artık.buyüzden eşimden soğudum.neden soğuduğumu anlamış değilim.o iyi biri sorumsuzda değil.ama içimden düşünürken aklıma ayrılık geliyor şeytanmı dürtüyor nedir.ona tahamül edemiyorum artık.eskiden aşkım tatlım derdim şimdi içimden gelmiyor.kızım için birkaç defa tartıştığımızda bana gerizekalı demişti oda içimde yer etti.unutamıyorum.ben ona en ufak bir saygısızlık yapmadım,ama mutluda değilim herşeye koşturmaktan bıktım.artık biraz dinlenmek istiyorum.sezeryan oldum 10.günümde çalışmaya başlamak zorunda kaldım.çocuk kucağım otobüs minibüs.eşimin arabası var ama anneve babasına verdi.biz gençmişiz başımızın çaresine bakarmışız.kaynanam ve kayın pederim evi var arabayıda eşim verdi.aylık 3 buçuk gelirleri var ama kendilerine bir araba alamıyorlada yazııık biz veriyoz.ben artık çok yoruldum eşimin bana bir katkısı yokmuş gibi hisetmeye başladım.aklımdan boşanmak bile geçiyor.çook soğudum ne yapsam bilemedim.aklımda hep gitmek var.şeytan dürtüyor diyorum.ama istediklerim olmadığı için çok zorluk çektiğim için evlenincede değişen birşey olmadıgı içinmi artık nedendir bilmiyorum.kafam çook karışık anlayacanız.
sorun şuki eşimle konuşunca nasıl oluyor anlamıyorum birşekilde ben suçlu oluyorum.ben nankörlük ediyormuşum şükretmiyromuşum.artık onunla konuşmayı bıraktım.şimdi konuşmayı düşünüyorum ama neyi nasıl söyleyecemi bilemiyorum.hani birçok şey aklımıza gelir birşey söyleyemeyizya şuan öyleyim.nerden başlayıp ne diyecemi bilmiyorum.kızımı alıp bir sabah gitsem parada istemem birşeyde istemem.kafam allak pullak yoruldum artık aileler el atsa enazından arabayı geri verseler.bıktım artık utanıyorum.okadar para kazanıp dersane sahaibi konumunda olup böyle yaşamaktan bıktım.eşimin dili pabuç resmen.ona yetişebilsem.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?