- 14 Ağustos 2018
- 18.951
- 71.019
Ben sizi anlamıyorum ya gerçekten, mesafe koyana kadar kırk takla atıyorsunuz, baktınız zorlayan yok artık bu sefer siz peşlerinde koşuyorsunuz. Aile adamın ailesi konuşmak isterse konuşur size sormaz zaten. Sizden bişey isteyen bekleyen yok ki. Bu kadarı da işgüzarlığa giriyor.Merhaba kk üyeleri,
Benim açacağım konu kendimden ziyade eşimle alakalı. Eşimle bundan yaklaşık bir sene önce ailesiyle aramızda bazı gerginlikler oldu. Özellikle ablasıyla alakalı. Ben çok tükenmiştim ve depresyona girdim diyebilirim. Sürekli bana yaptıkları haksızlıkları düşünüp üzülüyordum taki bir iki ay öncesine kadar.
Kendime bir karar verdim böyle nereye kadar mutlu olmalıyım artık diye düşündüm ve beni rahatlatacak manevi şeylere yöneldim aynı zamanda psikoloğa da başladım ve bana çok iyi geldi. Sanki yeniden doğmuş gibiyim çok şükür. Mutluyum huzurluyum eşimle de evliliğimiz çok daha güzel olmaya başladı. Ve eskiden çok üzüldüğüm şeylere geri dönüp baktığımda hatanın büyük kısmı onlarda olsa da benimde bu süreçte çok fevri ve olgun olmayan hareketlerimin olduğunu farkettim ve olanları kendi içimde çözdüm diyebilirim.
Eşimin kök ailesi sonuçta ve aramızda bundan sonra mesafeli ama saygılı bir ilişki olmasını isterim tabiki ve onlara da bir şans daha vermeye hazırım. Tabi şanstan kastım olanları unutmaktan ziyade saygı çerçevesinde bir ilişkimiz olmasını istiyorum belki onlar da bu süreçte biraz düşünme fırsatı bulmuşlardır.
Eşim ben çok üzüldüğüm için (benim en mutsuz halimi gördü ve defalarca da ağladım bu mevzular yüzünden psikolojik olarak da pek iyi olmadığım için)
Eşim ailesinden inanılmaz uzaklaştı. Fakat çok içine kapanık olduğu için de asla benimle bu konuda konuşmak istemiyor çok denedim. Ailesini zorla aratıyorum onlarla görüşmemek için türlü bahaneler üretiyor.
Dediğim gibi manevi mevzulara yöneldim. Ailesi gerçekten hatalıydı fakat büyüklük bizde kalsın kimseyle küs olmak istemiyorum ölümlü dünya bu. Ve ailesinin de hataları affedilmeyecek şeyler değil bence.
Sizce bu konuda ne yapabilirim?
Tamamen iyi bir insan olmak istiyorum karşılık beklemeden iyi hareketler yapmak istiyorum mevzu benim ailesini affetmemden ziyade benim kendi içimde yaşadığım şeylerle alakalı.
Eşimin bu konuda çok üzüldüğünü düşünüyorum fakat pek iç dünyasını anlatan biri değil. Ben kimseyle küs değilim diyor zorumla arıyor ama konuşmak istemiyorum görüşmek istemiyorum da diyor
Sizce ne yapabilirim?
Olayları merak edenler için de : genel olarak eşimin ailesi biraz cahil ve nerede ne konuşacağını bilmeyen insanlar. Ablası da sanırım kardeşini paylaşamadı diye düşünüyorum. Bana ve eşime her fırsatta iğnelemeye çalıştılar ara ara telefonda konuşurken de hala yapıyorlar bunu fakat şunu da eklemek isterim ki herkese karşı böyleler bu yaştan sonra insanları da değiştiremeyiz diye de düşünüyorum. Eşimin onlara mesafe koyması ile birlikte kendilerini eskiye nazaran çok daha geri çektiler çekindiklerini hissediyorum bizden ara ara annesi kendisini tutamayıp birşeyler söylüyor kurduğu cümleye göre de saygımı bozmadan kendimizi ifade ediyoruz. Ama yaşlı bir kadın algısı biraz düşük olması nedeniyle pek de anlayamıyor çoğunu. Çevrenizde vardır mutlaka eğitimsiz bir insan. Dolayısıyla ona karşı artık pek bir öfkem kalmadı tam tersi üzülüyorum eşimle araları bozulduğu için
Nasıl kendin bireysel kararlar alıp ilk iletişim kesip sonra kurma kararı alabiliyor ve buna herkes saygı duyuyorsa, birey olarak eşine de duymalısın. Elinden tutup ailesi ile görüştürmeye çocuk gibi götüremezsin. Sebebini sen kendin gibi düşünüyor olabilirsin, sanmıyorum şahsi olarak eşin muhtemelen kendi de kırıldı mesafeli. Senin gibi onun da iç meselesini çözmesi gerekiyor, girişimde bulunmuşsun zorlamanın manası yok. Kendi istese çok rahat görüşür.Merhaba kk üyeleri,
Benim açacağım konu kendimden ziyade eşimle alakalı. Eşimle bundan yaklaşık bir sene önce ailesiyle aramızda bazı gerginlikler oldu. Özellikle ablasıyla alakalı. Ben çok tükenmiştim ve depresyona girdim diyebilirim. Sürekli bana yaptıkları haksızlıkları düşünüp üzülüyordum taki bir iki ay öncesine kadar.
Kendime bir karar verdim böyle nereye kadar mutlu olmalıyım artık diye düşündüm ve beni rahatlatacak manevi şeylere yöneldim aynı zamanda psikoloğa da başladım ve bana çok iyi geldi. Sanki yeniden doğmuş gibiyim çok şükür. Mutluyum huzurluyum eşimle de evliliğimiz çok daha güzel olmaya başladı. Ve eskiden çok üzüldüğüm şeylere geri dönüp baktığımda hatanın büyük kısmı onlarda olsa da benimde bu süreçte çok fevri ve olgun olmayan hareketlerimin olduğunu farkettim ve olanları kendi içimde çözdüm diyebilirim.
Eşimin kök ailesi sonuçta ve aramızda bundan sonra mesafeli ama saygılı bir ilişki olmasını isterim tabiki ve onlara da bir şans daha vermeye hazırım. Tabi şanstan kastım olanları unutmaktan ziyade saygı çerçevesinde bir ilişkimiz olmasını istiyorum belki onlar da bu süreçte biraz düşünme fırsatı bulmuşlardır.
Eşim ben çok üzüldüğüm için (benim en mutsuz halimi gördü ve defalarca da ağladım bu mevzular yüzünden psikolojik olarak da pek iyi olmadığım için)
Eşim ailesinden inanılmaz uzaklaştı. Fakat çok içine kapanık olduğu için de asla benimle bu konuda konuşmak istemiyor çok denedim. Ailesini zorla aratıyorum onlarla görüşmemek için türlü bahaneler üretiyor.
Dediğim gibi manevi mevzulara yöneldim. Ailesi gerçekten hatalıydı fakat büyüklük bizde kalsın kimseyle küs olmak istemiyorum ölümlü dünya bu. Ve ailesinin de hataları affedilmeyecek şeyler değil bence.
Sizce bu konuda ne yapabilirim?
Tamamen iyi bir insan olmak istiyorum karşılık beklemeden iyi hareketler yapmak istiyorum mevzu benim ailesini affetmemden ziyade benim kendi içimde yaşadığım şeylerle alakalı.
Eşimin bu konuda çok üzüldüğünü düşünüyorum fakat pek iç dünyasını anlatan biri değil. Ben kimseyle küs değilim diyor zorumla arıyor ama konuşmak istemiyorum görüşmek istemiyorum da diyor
Sizce ne yapabilirim?
Olayları merak edenler için de : genel olarak eşimin ailesi biraz cahil ve nerede ne konuşacağını bilmeyen insanlar. Ablası da sanırım kardeşini paylaşamadı diye düşünüyorum. Bana ve eşime her fırsatta iğnelemeye çalıştılar ara ara telefonda konuşurken de hala yapıyorlar bunu fakat şunu da eklemek isterim ki herkese karşı böyleler bu yaştan sonra insanları da değiştiremeyiz diye de düşünüyorum. Eşimin onlara mesafe koyması ile birlikte kendilerini eskiye nazaran çok daha geri çektiler çekindiklerini hissediyorum bizden ara ara annesi kendisini tutamayıp birşeyler söylüyor kurduğu cümleye göre de saygımı bozmadan kendimizi ifade ediyoruz. Ama yaşlı bir kadın algısı biraz düşük olması nedeniyle pek de anlayamıyor çoğunu. Çevrenizde vardır mutlaka eğitimsiz bir insan. Dolayısıyla ona karşı artık pek bir öfkem kalmadı tam tersi üzülüyorum eşimle araları bozulduğu için
Damardan bir serum dert alabilir miyim aile kaosu kokteyl olursa sevinirimDertten besleniyorsunuz sanırım, daha da dert olsun başıma diye zorla aranıyorsunuz
Yani çok anlamsız. Karşınızdakiler sizi psikolojik destek alacak noktaya getirmiş, üstelik defalarca uyarılmaya rağmen lafını sözünü bilmeden patavatsızca konuşmalar devam ediyor, siz kendi kendinize pollyannacılık oynuyorsunuz.Merhaba kk üyeleri,
Benim açacağım konu kendimden ziyade eşimle alakalı. Eşimle bundan yaklaşık bir sene önce ailesiyle aramızda bazı gerginlikler oldu. Özellikle ablasıyla alakalı. Ben çok tükenmiştim ve depresyona girdim diyebilirim. Sürekli bana yaptıkları haksızlıkları düşünüp üzülüyordum taki bir iki ay öncesine kadar.
Kendime bir karar verdim böyle nereye kadar mutlu olmalıyım artık diye düşündüm ve beni rahatlatacak manevi şeylere yöneldim aynı zamanda psikoloğa da başladım ve bana çok iyi geldi. Sanki yeniden doğmuş gibiyim çok şükür. Mutluyum huzurluyum eşimle de evliliğimiz çok daha güzel olmaya başladı. Ve eskiden çok üzüldüğüm şeylere geri dönüp baktığımda hatanın büyük kısmı onlarda olsa da benimde bu süreçte çok fevri ve olgun olmayan hareketlerimin olduğunu farkettim ve olanları kendi içimde çözdüm diyebilirim.
Eşimin kök ailesi sonuçta ve aramızda bundan sonra mesafeli ama saygılı bir ilişki olmasını isterim tabiki ve onlara da bir şans daha vermeye hazırım. Tabi şanstan kastım olanları unutmaktan ziyade saygı çerçevesinde bir ilişkimiz olmasını istiyorum belki onlar da bu süreçte biraz düşünme fırsatı bulmuşlardır.
Eşim ben çok üzüldüğüm için (benim en mutsuz halimi gördü ve defalarca da ağladım bu mevzular yüzünden psikolojik olarak da pek iyi olmadığım için)
Eşim ailesinden inanılmaz uzaklaştı. Fakat çok içine kapanık olduğu için de asla benimle bu konuda konuşmak istemiyor çok denedim. Ailesini zorla aratıyorum onlarla görüşmemek için türlü bahaneler üretiyor.
Dediğim gibi manevi mevzulara yöneldim. Ailesi gerçekten hatalıydı fakat büyüklük bizde kalsın kimseyle küs olmak istemiyorum ölümlü dünya bu. Ve ailesinin de hataları affedilmeyecek şeyler değil bence.
Sizce bu konuda ne yapabilirim?
Tamamen iyi bir insan olmak istiyorum karşılık beklemeden iyi hareketler yapmak istiyorum mevzu benim ailesini affetmemden ziyade benim kendi içimde yaşadığım şeylerle alakalı.
Eşimin bu konuda çok üzüldüğünü düşünüyorum fakat pek iç dünyasını anlatan biri değil. Ben kimseyle küs değilim diyor zorumla arıyor ama konuşmak istemiyorum görüşmek istemiyorum da diyor
Sizce ne yapabilirim?
Olayları merak edenler için de : genel olarak eşimin ailesi biraz cahil ve nerede ne konuşacağını bilmeyen insanlar. Ablası da sanırım kardeşini paylaşamadı diye düşünüyorum. Bana ve eşime her fırsatta iğnelemeye çalıştılar ara ara telefonda konuşurken de hala yapıyorlar bunu fakat şunu da eklemek isterim ki herkese karşı böyleler bu yaştan sonra insanları da değiştiremeyiz diye de düşünüyorum. Eşimin onlara mesafe koyması ile birlikte kendilerini eskiye nazaran çok daha geri çektiler çekindiklerini hissediyorum bizden ara ara annesi kendisini tutamayıp birşeyler söylüyor kurduğu cümleye göre de saygımı bozmadan kendimizi ifade ediyoruz. Ama yaşlı bir kadın algısı biraz düşük olması nedeniyle pek de anlayamıyor çoğunu. Çevrenizde vardır mutlaka eğitimsiz bir insan. Dolayısıyla ona karşı artık pek bir öfkem kalmadı tam tersi üzülüyorum eşimle araları bozulduğu için
Kendi ailemizle eşimiz arasinda kalmak tamam da.. Eşinizle kök ailesi arasında ne işiniz varMerhaba kk üyeleri,
Benim açacağım konu kendimden ziyade eşimle alakalı. Eşimle bundan yaklaşık bir sene önce ailesiyle aramızda bazı gerginlikler oldu. Özellikle ablasıyla alakalı. Ben çok tükenmiştim ve depresyona girdim diyebilirim. Sürekli bana yaptıkları haksızlıkları düşünüp üzülüyordum taki bir iki ay öncesine kadar.
Kendime bir karar verdim böyle nereye kadar mutlu olmalıyım artık diye düşündüm ve beni rahatlatacak manevi şeylere yöneldim aynı zamanda psikoloğa da başladım ve bana çok iyi geldi. Sanki yeniden doğmuş gibiyim çok şükür. Mutluyum huzurluyum eşimle de evliliğimiz çok daha güzel olmaya başladı. Ve eskiden çok üzüldüğüm şeylere geri dönüp baktığımda hatanın büyük kısmı onlarda olsa da benimde bu süreçte çok fevri ve olgun olmayan hareketlerimin olduğunu farkettim ve olanları kendi içimde çözdüm diyebilirim.
Eşimin kök ailesi sonuçta ve aramızda bundan sonra mesafeli ama saygılı bir ilişki olmasını isterim tabiki ve onlara da bir şans daha vermeye hazırım. Tabi şanstan kastım olanları unutmaktan ziyade saygı çerçevesinde bir ilişkimiz olmasını istiyorum belki onlar da bu süreçte biraz düşünme fırsatı bulmuşlardır.
Eşim ben çok üzüldüğüm için (benim en mutsuz halimi gördü ve defalarca da ağladım bu mevzular yüzünden psikolojik olarak da pek iyi olmadığım için)
Eşim ailesinden inanılmaz uzaklaştı. Fakat çok içine kapanık olduğu için de asla benimle bu konuda konuşmak istemiyor çok denedim. Ailesini zorla aratıyorum onlarla görüşmemek için türlü bahaneler üretiyor.
Dediğim gibi manevi mevzulara yöneldim. Ailesi gerçekten hatalıydı fakat büyüklük bizde kalsın kimseyle küs olmak istemiyorum ölümlü dünya bu. Ve ailesinin de hataları affedilmeyecek şeyler değil bence.
Sizce bu konuda ne yapabilirim?
Tamamen iyi bir insan olmak istiyorum karşılık beklemeden iyi hareketler yapmak istiyorum mevzu benim ailesini affetmemden ziyade benim kendi içimde yaşadığım şeylerle alakalı.
Eşimin bu konuda çok üzüldüğünü düşünüyorum fakat pek iç dünyasını anlatan biri değil. Ben kimseyle küs değilim diyor zorumla arıyor ama konuşmak istemiyorum görüşmek istemiyorum da diyor
Sizce ne yapabilirim?
Olayları merak edenler için de : genel olarak eşimin ailesi biraz cahil ve nerede ne konuşacağını bilmeyen insanlar. Ablası da sanırım kardeşini paylaşamadı diye düşünüyorum. Bana ve eşime her fırsatta iğnelemeye çalıştılar ara ara telefonda konuşurken de hala yapıyorlar bunu fakat şunu da eklemek isterim ki herkese karşı böyleler bu yaştan sonra insanları da değiştiremeyiz diye de düşünüyorum. Eşimin onlara mesafe koyması ile birlikte kendilerini eskiye nazaran çok daha geri çektiler çekindiklerini hissediyorum bizden ara ara annesi kendisini tutamayıp birşeyler söylüyor kurduğu cümleye göre de saygımı bozmadan kendimizi ifade ediyoruz. Ama yaşlı bir kadın algısı biraz düşük olması nedeniyle pek de anlayamıyor çoğunu. Çevrenizde vardır mutlaka eğitimsiz bir insan. Dolayısıyla ona karşı artık pek bir öfkem kalmadı tam tersi üzülüyorum eşimle araları bozulduğu için
Amanın sizlerde az değilsiniz he…Merhaba kk üyeleri,
Benim açacağım konu kendimden ziyade eşimle alakalı. Eşimle bundan yaklaşık bir sene önce ailesiyle aramızda bazı gerginlikler oldu. Özellikle ablasıyla alakalı. Ben çok tükenmiştim ve depresyona girdim diyebilirim. Sürekli bana yaptıkları haksızlıkları düşünüp üzülüyordum taki bir iki ay öncesine kadar.
Kendime bir karar verdim böyle nereye kadar mutlu olmalıyım artık diye düşündüm ve beni rahatlatacak manevi şeylere yöneldim aynı zamanda psikoloğa da başladım ve bana çok iyi geldi. Sanki yeniden doğmuş gibiyim çok şükür. Mutluyum huzurluyum eşimle de evliliğimiz çok daha güzel olmaya başladı. Ve eskiden çok üzüldüğüm şeylere geri dönüp baktığımda hatanın büyük kısmı onlarda olsa da benimde bu süreçte çok fevri ve olgun olmayan hareketlerimin olduğunu farkettim ve olanları kendi içimde çözdüm diyebilirim.
Eşimin kök ailesi sonuçta ve aramızda bundan sonra mesafeli ama saygılı bir ilişki olmasını isterim tabiki ve onlara da bir şans daha vermeye hazırım. Tabi şanstan kastım olanları unutmaktan ziyade saygı çerçevesinde bir ilişkimiz olmasını istiyorum belki onlar da bu süreçte biraz düşünme fırsatı bulmuşlardır.
Eşim ben çok üzüldüğüm için (benim en mutsuz halimi gördü ve defalarca da ağladım bu mevzular yüzünden psikolojik olarak da pek iyi olmadığım için)
Eşim ailesinden inanılmaz uzaklaştı. Fakat çok içine kapanık olduğu için de asla benimle bu konuda konuşmak istemiyor çok denedim. Ailesini zorla aratıyorum onlarla görüşmemek için türlü bahaneler üretiyor.
Dediğim gibi manevi mevzulara yöneldim. Ailesi gerçekten hatalıydı fakat büyüklük bizde kalsın kimseyle küs olmak istemiyorum ölümlü dünya bu. Ve ailesinin de hataları affedilmeyecek şeyler değil bence.
Sizce bu konuda ne yapabilirim?
Tamamen iyi bir insan olmak istiyorum karşılık beklemeden iyi hareketler yapmak istiyorum mevzu benim ailesini affetmemden ziyade benim kendi içimde yaşadığım şeylerle alakalı.
Eşimin bu konuda çok üzüldüğünü düşünüyorum fakat pek iç dünyasını anlatan biri değil. Ben kimseyle küs değilim diyor zorumla arıyor ama konuşmak istemiyorum görüşmek istemiyorum da diyor
Sizce ne yapabilirim?
Olayları merak edenler için de : genel olarak eşimin ailesi biraz cahil ve nerede ne konuşacağını bilmeyen insanlar. Ablası da sanırım kardeşini paylaşamadı diye düşünüyorum. Bana ve eşime her fırsatta iğnelemeye çalıştılar ara ara telefonda konuşurken de hala yapıyorlar bunu fakat şunu da eklemek isterim ki herkese karşı böyleler bu yaştan sonra insanları da değiştiremeyiz diye de düşünüyorum. Eşimin onlara mesafe koyması ile birlikte kendilerini eskiye nazaran çok daha geri çektiler çekindiklerini hissediyorum bizden ara ara annesi kendisini tutamayıp birşeyler söylüyor kurduğu cümleye göre de saygımı bozmadan kendimizi ifade ediyoruz. Ama yaşlı bir kadın algısı biraz düşük olması nedeniyle pek de anlayamıyor çoğunu. Çevrenizde vardır mutlaka eğitimsiz bir insan. Dolayısıyla ona karşı artık pek bir öfkem kalmadı tam tersi üzülüyorum eşimle araları bozulduğu için
Eşiniz isterse görüşür, istemezse görüşmez, onun kararı, müdahele etmeyin. Fikrinizi sorarsa söylersiniz. Ayrıca sizden bi şans daha isterlerse verirsiniz, zorlamanın ne anlamı var?Merhaba kk üyeleri,
Benim açacağım konu kendimden ziyade eşimle alakalı. Eşimle bundan yaklaşık bir sene önce ailesiyle aramızda bazı gerginlikler oldu. Özellikle ablasıyla alakalı. Ben çok tükenmiştim ve depresyona girdim diyebilirim. Sürekli bana yaptıkları haksızlıkları düşünüp üzülüyordum taki bir iki ay öncesine kadar.
Kendime bir karar verdim böyle nereye kadar mutlu olmalıyım artık diye düşündüm ve beni rahatlatacak manevi şeylere yöneldim aynı zamanda psikoloğa da başladım ve bana çok iyi geldi. Sanki yeniden doğmuş gibiyim çok şükür. Mutluyum huzurluyum eşimle de evliliğimiz çok daha güzel olmaya başladı. Ve eskiden çok üzüldüğüm şeylere geri dönüp baktığımda hatanın büyük kısmı onlarda olsa da benimde bu süreçte çok fevri ve olgun olmayan hareketlerimin olduğunu farkettim ve olanları kendi içimde çözdüm diyebilirim.
Eşimin kök ailesi sonuçta ve aramızda bundan sonra mesafeli ama saygılı bir ilişki olmasını isterim tabiki ve onlara da bir şans daha vermeye hazırım. Tabi şanstan kastım olanları unutmaktan ziyade saygı çerçevesinde bir ilişkimiz olmasını istiyorum belki onlar da bu süreçte biraz düşünme fırsatı bulmuşlardır.
Eşim ben çok üzüldüğüm için (benim en mutsuz halimi gördü ve defalarca da ağladım bu mevzular yüzünden psikolojik olarak da pek iyi olmadığım için)
Eşim ailesinden inanılmaz uzaklaştı. Fakat çok içine kapanık olduğu için de asla benimle bu konuda konuşmak istemiyor çok denedim. Ailesini zorla aratıyorum onlarla görüşmemek için türlü bahaneler üretiyor.
Dediğim gibi manevi mevzulara yöneldim. Ailesi gerçekten hatalıydı fakat büyüklük bizde kalsın kimseyle küs olmak istemiyorum ölümlü dünya bu. Ve ailesinin de hataları affedilmeyecek şeyler değil bence.
Sizce bu konuda ne yapabilirim?
Tamamen iyi bir insan olmak istiyorum karşılık beklemeden iyi hareketler yapmak istiyorum mevzu benim ailesini affetmemden ziyade benim kendi içimde yaşadığım şeylerle alakalı.
Eşimin bu konuda çok üzüldüğünü düşünüyorum fakat pek iç dünyasını anlatan biri değil. Ben kimseyle küs değilim diyor zorumla arıyor ama konuşmak istemiyorum görüşmek istemiyorum da diyor
Sizce ne yapabilirim?
Olayları merak edenler için de : genel olarak eşimin ailesi biraz cahil ve nerede ne konuşacağını bilmeyen insanlar. Ablası da sanırım kardeşini paylaşamadı diye düşünüyorum. Bana ve eşime her fırsatta iğnelemeye çalıştılar ara ara telefonda konuşurken de hala yapıyorlar bunu fakat şunu da eklemek isterim ki herkese karşı böyleler bu yaştan sonra insanları da değiştiremeyiz diye de düşünüyorum. Eşimin onlara mesafe koyması ile birlikte kendilerini eskiye nazaran çok daha geri çektiler çekindiklerini hissediyorum bizden ara ara annesi kendisini tutamayıp birşeyler söylüyor kurduğu cümleye göre de saygımı bozmadan kendimizi ifade ediyoruz. Ama yaşlı bir kadın algısı biraz düşük olması nedeniyle pek de anlayamıyor çoğunu. Çevrenizde vardır mutlaka eğitimsiz bir insan. Dolayısıyla ona karşı artık pek bir öfkem kalmadı tam tersi üzülüyorum eşimle araları bozulduğu için
Şöyle bir eski konularına baktım kocam pasif kaldı, evden kavga çıkınca çekip gidiyorlar falan, sen 2 ay psikolojik destek alınca bomba gibi düzeldin yani öyle miEşim çok iyi bir insan merhametlidir. Onu böyle üzgün görmeye dayanamadıgım için açtım konuyu. Adamın boynu büküldü resmen