• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eşim için görünmezim sanki!

İşler ne ara burada yazmaya kadar geldi bilmiyorum. Arkadaşsızlık, yalnızlık belki. Eşim normal şartlarda çok iyi bir baba, efendi bir erkek, çoook kibar ve düşünceli bir kocadır. Yani dışarıdan bakan birine anlatsam bana şaşırır. O yüzden kimseye dert yanamıyorum. Ama bir şey var ki bu gerçek: Oldukça mutsuzum.( O da mutsuz ama birbirimize söyleyemiyoruz) Çocuktan sonra her şey sarpa sardı. Birbirimizle konuşmuyoruz, biri konuşurken diğeri telefonuna bakıyor, hı hı diye geçiştiriyor. Çoook kibar, ama herkese zaten öyle, bana özel bir tavrı yok. Acaba kimim? Bazen abim gibi hissettiriyor ya da ne bileyim iyi bir aile dostu. Ama asla sevgili-eş değil. Bittik biz ya... Ne konuşuyorum ki burada. Sevgiler... ( Ha bir de sevgililer gününüz kutlu
Kuzum ona gore bence evli cocuklu esi yaninda kavgasi da yok seninle, o okey yani ..konussan guzelce tutku mu kayboldu acaba vs diye
 
Kuzum ona gore bence evli cocuklu esi yaninda kavgasi da yok seninle, o okey yani ..konussan guzelce tutku mu kayboldu acaba vs diye
Kayboldu, bu bir gerçek... Norveç mi burası, yaşa işte, daha ne istiyorsun, diyen çıkacaktır illa... Konuşsam -ki konuşmak tuhaf geliyor böyle şeyleri- bu kez de madem sen öyle diyosun, istiyorsun deyip hooop bir görev verilmiş gibi ... İşte buna dayanamıyorum. Hiçbi şeyi kendisi düşünmüyor, istemiyor. İki yemekten birini seçip öbürünü yemem demiyor. "Sen nasıl istersen, hangisi varsa, fark etmez...."
 
İşler ne ara burada yazmaya kadar geldi bilmiyorum. Arkadaşsızlık, yalnızlık belki. Eşim normal şartlarda çok iyi bir baba, efendi bir erkek, çoook kibar ve düşünceli bir kocadır. Yani dışarıdan bakan birine anlatsam bana şaşırır. O yüzden kimseye dert yanamıyorum. Ama bir şey var ki bu gerçek: Oldukça mutsuzum.( O da mutsuz ama birbirimize söyleyemiyoruz) Çocuktan sonra her şey sarpa sardı. Birbirimizle konuşmuyoruz, biri konuşurken diğeri telefonuna bakıyor, hı hı diye geçiştiriyor. Çoook kibar, ama herkese zaten öyle, bana özel bir tavrı yok. Acaba kimim? Bazen abim gibi hissettiriyor ya da ne bileyim iyi bir aile dostu. Ama asla sevgili-eş değil. Bittik biz ya... Ne konuşuyorum ki burada. Sevgiler... ( Ha bir de sevgililer gününüz kutlu olsun)
Çocuktan sonra biz de genelde böyleyiz. Eşimi benim kafam götürmüyor o da çocuk uyuyunca hadi ben yatıyorum diye kaçıyor. Ne biliyim normal bence
 
Kayboldu, bu bir gerçek... Norveç mi burası, yaşa işte, daha ne istiyorsun, diyen çıkacaktır illa... Konuşsam -ki konuşmak tuhaf geliyor böyle şeyleri- bu kez de madem sen öyle diyosun, istiyorsun deyip hooop bir görev verilmiş gibi ... İşte buna dayanamıyorum. Hiçbi şeyi kendisi düşünmüyor, istemiyor. İki yemekten birini seçip öbürünü yemem demiyor. "Sen nasıl istersen, hangisi varsa, fark etmez...."
Bence kendince sana guveniyor kuzum ondandir belki... bazen yonlendirmek gerekiyor ,konusmak...erkekler bizim gibi degil detayli dusunemiyor
 
İşler ne ara burada yazmaya kadar geldi bilmiyorum. Arkadaşsızlık, yalnızlık belki. Eşim normal şartlarda çok iyi bir baba, efendi bir erkek, çoook kibar ve düşünceli bir kocadır. Yani dışarıdan bakan birine anlatsam bana şaşırır. O yüzden kimseye dert yanamıyorum. Ama bir şey var ki bu gerçek: Oldukça mutsuzum.( O da mutsuz ama birbirimize söyleyemiyoruz) Çocuktan sonra her şey sarpa sardı. Birbirimizle konuşmuyoruz, biri konuşurken diğeri telefonuna bakıyor, hı hı diye geçiştiriyor. Çoook kibar, ama herkese zaten öyle, bana özel bir tavrı yok. Acaba kimim? Bazen abim gibi hissettiriyor ya da ne bileyim iyi bir aile dostu. Ama asla sevgili-eş değil. Bittik biz ya... Ne konuşuyorum ki burada. Sevgiler... ( Ha bir de sevgililer gününüz kutlu olsun)
Kısasa kısas yap canım sende o yokmuş gibi
 
Hmm aslinda biraz fazla bir genelleme olmus yani ben katilmiyorum, ben en cok kibarliktan etkilenirim yani efendilikten kastinz nedir bilmiyorum ama bence bir kadinla nasil konusacagini bilmesi, temiz ve kibar olmasi cok onemli, esimde de en cok kibarligndan etkilenmistim ve hic sasrtmadi yani bana karsi asla kabalasmaz, kalbimi kirmaz...zaten konu sahibi esini kotu huylarindan bahsetmiyor aralarinda kopan iliskiden bahsediyor bunun kibarlikla cok alakasi yok kaba bir insanla da cocuk olduktan sonra bu sorunu yasayabilirsinz, bence konu sahibinde de birseyler kopmus yani ikisinin de suan icinden gelmiyor 🤔
Hayır ben aşırısından bahsettim,kusursuz görünen erkeklerden,konu sahibi de dışardan birine anlatsam inanmaz demesi kilit cümle zaten neden inanmasın insan değil mi kusur olabilir bazen kavga olabilir iniş çıkışlar olabilir,benim partnerim de çok iyidir ama kusurları var ve bunları saklamaz,kastettiğim kusursuz görünen erkekler
 
Ona bir adım atsanız karşılık verir mi? Ne bileyim teklif olur jest olur. Yukarıda bir arkadaş yazmış bazı erkekleri yönlendirmek gerekiyor diye doğru bence.
 
Hayır ben aşırısından bahsettim,kusursuz görünen erkeklerden,konu sahibi de dışardan birine anlatsam inanmaz demesi kilit cümle zaten neden inanmasın insan değil mi kusur olabilir bazen kavga olabilir iniş çıkışlar olabilir,benim partnerim de çok iyidir ama kusurları var ve bunları saklamaz,kastettiğim kusursuz görünen erkekler
Sorunum olduğuna inanmaz demek istemiştim. Mutsuz olabilme ihtimalime inanmaz.
 
Bence böyle durumların çözümü yok. Aşk, tutku, heyecan bitmiş. Sanıyorum cinsel hayatınız da ya görev gibidir ya da yok gibidir.

Kaybedilen aşk, heyecan geri gelir mi ki?

Bence eksiklik bu. Ben de bunu sık sık sorguluyorum. Eşimden önceki sevgilim ile 7 sene birlikteydim. Sırf bu yüzden ayrıldım. Kalbim güm güm çarpmıyordu çünkü... Onun dışında harika anlaştığım harika biriydi. Eşime ise kalp krizi geçirecek kadar aşığım.. Ama acaba bu da bitecek mi? Bilmiyorum. Belki de her uzun ilişkinin sonu budur. Kimisi kabul eder devam eder, kimisi çekip gider.

Devam etmeyi tercih etmek için iyi anlaşmak, arada sevgi ve saygı olması elzem.

Ha bir de neden hep kadın ilişkiye renk katmak zorunda ki? Erkekler bundan rahatsız olup bir şeyler yapsa? Benim kılımı kıpırdatasım gelmez şahsen.
 
İşler ne ara burada yazmaya kadar geldi bilmiyorum. Arkadaşsızlık, yalnızlık belki. Eşim normal şartlarda çok iyi bir baba, efendi bir erkek, çoook kibar ve düşünceli bir kocadır. Yani dışarıdan bakan birine anlatsam bana şaşırır. O yüzden kimseye dert yanamıyorum. Ama bir şey var ki bu gerçek: Oldukça mutsuzum.( O da mutsuz ama birbirimize söyleyemiyoruz) Çocuktan sonra her şey sarpa sardı. Birbirimizle konuşmuyoruz, biri konuşurken diğeri telefonuna bakıyor, hı hı diye geçiştiriyor. Çoook kibar, ama herkese zaten öyle, bana özel bir tavrı yok. Acaba kimim? Bazen abim gibi hissettiriyor ya da ne bileyim iyi bir aile dostu. Ama asla sevgili-eş değil. Bittik biz ya... Ne konuşuyorum ki burada. Sevgiler... ( Ha bir de sevgililer gününüz kutlu olsun)
Merak ettim kaç yıllık evlisiniz ve kaç çocuğunuz var, ben yeni evli sayılırım benim esimde kibar biri , bizde böyle olur muyuz diye korktum açıkçası, yani çocuk olursa değişir mi diye, yeni evliyken nasıldı
 
Bence problem sadece eşinizde değil, sizde de bir şeyler bitmiş ve düzeltmeye niyetiniz yok gibi...

Çünkü çözüm odaklı değilsiniz.

Daha ortada bir sorun olduğunu kabullenip bunu konuşmamışsınız bile...

Halbuki iletişim her şeydir. Siz kabullenmişsiniz aranızdaki bu iletişimsizliği, rahatsızsınız ama çaba göstermek gibi bir derdiniz yok.

Yaşadıklarınızla ilgili ayrıntılı somut örnekler de vermiyorsunuz.

Bu durumda ne denir ki..?
 
Hayır ben aşırısından bahsettim,kusursuz görünen erkeklerden,konu sahibi de dışardan birine anlatsam inanmaz demesi kilit cümle zaten neden inanmasın insan değil mi kusur olabilir bazen kavga olabilir iniş çıkışlar olabilir,benim partnerim de çok iyidir ama kusurları var ve bunları saklamaz,kastettiğim kusursuz görünen erkekler
Aslinda konu sahibinn bahsettigi daha farkli birsey bence, kibar erkeklerinde kusuru var zaten insanlarin cogu disariya karsi kusurlarini saklar yani nasil deyim kusurlarini zamanla beraber yasadikca gorursunuz ama bunun icinde psikopat derecesinde olanlari da beraber yasadikca gorursunuz ama burdaki mesele daha farkli
 
Bana göre evlilikte dikkat edilmese kadin-erkek iliskisi kaybolup gidebiliyor. Cünkü bir sürü sorumluluklarimiz var ve onlarlan bogusurken birbirimizi görmeye unutuyoruz. Ben esime bunu devamli hatirlatiyorum. Ilk oglumuz dünyaya geldikten sonra mesela günde sadece 10 dakika olsa bile sadece o ve ben variz. Yalniz kalma hissi evliligin icine kolay sizabilen bir duygu. Heleki cocuklar varsa ilk zamanlari tabi en cok onlara odaklaniyorsunuz, ama esler birbirini kaybetmemesi lazim.
 
Merak ettim kaç yıllık evlisiniz ve kaç çocuğunuz var, ben yeni evli sayılırım benim esimde kibar biri , bizde böyle olur muyuz diye korktum açıkçası, yani çocuk olursa değişir mi diye, yeni evliyken nasıldı
Ya korkmayın, her ilişki farklı. 5 yıldır evliyiz, çocuğumuz 2 yaşında. O değişmedi aslında ilişkimiz değişti.
 
Bence problem sadece eşinizde değil, sizde de bir şeyler bitmiş ve düzeltmeye niyetiniz yok gibi...

Çünkü çözüm odaklı değilsiniz.

Daha ortada bir sorun olduğunu kabullenip bunu konuşmamışsınız bile...

Halbuki iletişim her şeydir. Siz kabullenmişsiniz aranızdaki bu iletişimsizliği, rahatsızsınız ama çaba göstermek gibi bir derdiniz yok.

Yaşadıklarınızla ilgili ayrıntılı somut örnekler de vermiyorsunuz.

Bu durumda ne denir ki..?
Yooo eşimde problem görmüyorum. Haklısınız.
Aşkın eskimesi bu, bitmesi, yok olması... İş görüşür gibi ilişki konuşmak, tamir etmeye çalışmak bir türlü gerçekçi gelmiyor. İnanmıyorum buna.
 
Senin kafanda bitmiş herşey itiraf etmek yerine suçlama yapıyorsun gibime geldi... Sana çözüm yolu sunan insanlara olumsuz cevap vermen aslında çaba harcamak istememe den anlaşılıyor herşey.
Terapist e gitmen aslında ruhuna güç verir sağlıklı düşünme ve hissetmeni sağlar kendin için birşeyler yapmalısın...
 
Bence bu geçici bir süreç her evlilikte dönem dönem sorunlar yaşanıyor özellikle çocuk olunca erkek kendini ilgisiz kalmış kadın da daha çok ilgiye muhtaç hissediyor bu sebepten uzaklaşmalar olabiliyor! Bu durumu sorgulama mutsuz olma sebebiniz malum pandemi süreci ve kış ayları ayrıca çocuktan sebep kendinize vakit ayıramamanız olabilir diye düşünüyorum! Sosyal olamamak insanlarla görüşememek dışarı çıkamamak insanın piskoljisine yansıyor :) sürekli günlerin kopyala yapıştır tarzında aynı geçmesi insanı depresif yapıyor! Nacizane önerim hiç birşey yapmak gelmiyor içimden diyorsunuz belki de depresyondasınız ondan sebepte olabilir bu mutsuzluk belkide evlilik terapistinden önce piskolog ile görüşebilirsiniz umarım herşey yoluna girer ortada büyük bir sorununuz yok bence :)
 
Back