- 29 Haziran 2015
- 668
- 1.268
- 113
- 45
İşler ne ara burada yazmaya kadar geldi bilmiyorum. Arkadaşsızlık, yalnızlık belki. Eşim normal şartlarda çok iyi bir baba, efendi bir erkek, çoook kibar ve düşünceli bir kocadır. Yani dışarıdan bakan birine anlatsam bana şaşırır. O yüzden kimseye dert yanamıyorum. Ama bir şey var ki bu gerçek: Oldukça mutsuzum.( O da mutsuz ama birbirimize söyleyemiyoruz) Çocuktan sonra her şey sarpa sardı. Birbirimizle konuşmuyoruz, biri konuşurken diğeri telefonuna bakıyor, hı hı diye geçiştiriyor. Çoook kibar, ama herkese zaten öyle, bana özel bir tavrı yok. Acaba kimim? Bazen abim gibi hissettiriyor ya da ne bileyim iyi bir aile dostu. Ama asla sevgili-eş değil. Bittik biz ya... Ne konuşuyorum ki burada. Sevgiler... ( Ha bir de sevgililer gününüz kutlu olsun)