- 3 Mayıs 2018
- 905
- 915
-
- Konu Sahibi 41ask_derin
- #1
Aklınıza gelebilecek her şeye karışıyor bu durum beni çok yormaya başladı zaten yoğun yorucu çalışıyorum üstüne çocuklar evin düzeni.. çığlık ata ata mahallede koşma isteği geliyor bazen. adama anlatıyorum olmuyor susuyorum olmuyor kavga ediyoruz olmuyor. bugün artık cinnet geçirdim (mübalağa değil) . Bayramda mesai yaptık. Bugün evdeydik biraz çıkıp dolaşalım dedik ordan avmde bi isimiz vardı yarın günübirlik tatile gidecektik bir kaç elbise bakayım dedim ve bir elbise beğendim. askılı ama diz altı biraz sırtı açıktı ama zaten ya gömlekle yada kot ceketle kullanacaktım. insanların içinde vır vır etmeye başladı hemen. çok açıkmış bekarken giymişsin artık evlisin gibi kroca cümleler. En son kalbimi çok kıran bir cümle kullandı “başkalarına bakıp istiyorsun özeniyorsun ama sende nasıl duracağının farkında mısın illa yüzüne mi çarpayım gerçekleri” dedi. Kiloluyum onu kastediyor yakışmaz demek istedi obezim çünkü ben elbise giyemem kendimi mutlu etmeye hakkım yok. Eşofman giyerim laf eder. Artık çok bunaldım. Bu evlilik işi benim gibi birine ağırmış aslında. Özgür büyüdüm özgür yaşadım. Şimdi eve bir bardak alsam bu ne böyle renkli diyor hevesimi kırıyor çocuklarıma mickeyli takım aldım şebek gibi oğluma bunları giydirme diyor gidiyor üç yaşında çocuğa koyu koyu renkler alıyor. Birbirimize hiç uygun değilmişiz onu anlıyorum. Ortak tek noktamız yemek yemeyi sevmek. Belki kızacaksınız ama bekarlığımı özlüyorum kimseye hesap vermediğim çantamı alıp çıkıp çıkıp gezdiğim makyaj yapabildiğim istediğim şeyleri giyebildiğim vaktimin her anını kendime ayırdığım… şu hayatta en büyük servetim evlatlarım yoksa katlanılmazdı galiba. Kendimi tükenmiş hissediyorum çözümü nedir bilmiyorum. Boşanmak desen iki çocuğun yükünü tek başıma kaldırabilecek bir iş hayatım yok sürekli gün aşırın nöbetlerdeyim. Şu adam şu huyunu bu saatten sonra değiştirmez umudum da kalmadı böyle böyle tükenip yaşlanacağım…
Size birşey diyeyim mi eşinizin bu tavırları kesinlikle sizi kıskandığı için. Eminim siz giyim kuşam düzen konusunda çok iyisiniz ve eşiniz bunu çekemiyor. Bunu da itiraf edemediğinden yaptığınız herseye bir kulp buluyor. Sizin yerinizde olsam tercih ettiğim şekilde giyinir ona meydan vermem. Çirkin kadın yoktur bakımsız kadın vardır sözü klişedir ama doğrudur. Nice kilolu bayanlar var fıstık gibi giyiniyorlar gayette yakıştiriyorlar.Aklınıza gelebilecek her şeye karışıyor bu durum beni çok yormaya başladı zaten yoğun yorucu çalışıyorum üstüne çocuklar evin düzeni.. çığlık ata ata mahallede koşma isteği geliyor bazen. adama anlatıyorum olmuyor susuyorum olmuyor kavga ediyoruz olmuyor. bugün artık cinnet geçirdim (mübalağa değil) . Bayramda mesai yaptık. Bugün evdeydik biraz çıkıp dolaşalım dedik ordan avmde bi isimiz vardı yarın günübirlik tatile gidecektik bir kaç elbise bakayım dedim ve bir elbise beğendim. askılı ama diz altı biraz sırtı açıktı ama zaten ya gömlekle yada kot ceketle kullanacaktım. insanların içinde vır vır etmeye başladı hemen. çok açıkmış bekarken giymişsin artık evlisin gibi kroca cümleler. En son kalbimi çok kıran bir cümle kullandı “başkalarına bakıp istiyorsun özeniyorsun ama sende nasıl duracağının farkında mısın illa yüzüne mi çarpayım gerçekleri” dedi. Kiloluyum onu kastediyor yakışmaz demek istedi obezim çünkü ben elbise giyemem kendimi mutlu etmeye hakkım yok. Eşofman giyerim laf eder. Artık çok bunaldım. Bu evlilik işi benim gibi birine ağırmış aslında. Özgür büyüdüm özgür yaşadım. Şimdi eve bir bardak alsam bu ne böyle renkli diyor hevesimi kırıyor çocuklarıma mickeyli takım aldım şebek gibi oğluma bunları giydirme diyor gidiyor üç yaşında çocuğa koyu koyu renkler alıyor. Birbirimize hiç uygun değilmişiz onu anlıyorum. Ortak tek noktamız yemek yemeyi sevmek. Belki kızacaksınız ama bekarlığımı özlüyorum kimseye hesap vermediğim çantamı alıp çıkıp çıkıp gezdiğim makyaj yapabildiğim istediğim şeyleri giyebildiğim vaktimin her anını kendime ayırdığım… şu hayatta en büyük servetim evlatlarım yoksa katlanılmazdı galiba. Kendimi tükenmiş hissediyorum çözümü nedir bilmiyorum. Boşanmak desen iki çocuğun yükünü tek başıma kaldırabilecek bir iş hayatım yok sürekli gün aşırın nöbetlerdeyim. Şu adam şu huyunu bu saatten sonra değiştirmez umudum da kalmadı böyle böyle tükenip yaşlanacağım…
Çocuklarınızla ilgilenebilecek bir aileniz varsa boşanmanız en mantıklısı. Ama yeterli gelemem diyorsanız da asla onun sözünü dinlemeyin. İstediğinizi giyin, yiyin ve için. Aldığınız veya beğendiğiniz herhangi bir şeye karışsa bile ben beğendim önemli olan bu şeklinde konuşun. Kendisi sanırım sert maço tarzı erkeklere mi özeniyor nedir. Evli olabilirsiniz hatta çocuklarınız da olabilir. Ama bu yapmayı istediğiniz şeylerden mahrum kalmanızı tabi ki gerektirmiyor. Siz onun lafına karşılık boyun eğdiginizde asla bitmez size olan bu baskısıAklınıza gelebilecek her şeye karışıyor bu durum beni çok yormaya başladı zaten yoğun yorucu çalışıyorum üstüne çocuklar evin düzeni.. çığlık ata ata mahallede koşma isteği geliyor bazen. adama anlatıyorum olmuyor susuyorum olmuyor kavga ediyoruz olmuyor. bugün artık cinnet geçirdim (mübalağa değil) . Bayramda mesai yaptık. Bugün evdeydik biraz çıkıp dolaşalım dedik ordan avmde bi isimiz vardı yarın günübirlik tatile gidecektik bir kaç elbise bakayım dedim ve bir elbise beğendim. askılı ama diz altı biraz sırtı açıktı ama zaten ya gömlekle yada kot ceketle kullanacaktım. insanların içinde vır vır etmeye başladı hemen. çok açıkmış bekarken giymişsin artık evlisin gibi kroca cümleler. En son kalbimi çok kıran bir cümle kullandı “başkalarına bakıp istiyorsun özeniyorsun ama sende nasıl duracağının farkında mısın illa yüzüne mi çarpayım gerçekleri” dedi. Kiloluyum onu kastediyor yakışmaz demek istedi obezim çünkü ben elbise giyemem kendimi mutlu etmeye hakkım yok. Eşofman giyerim laf eder. Artık çok bunaldım. Bu evlilik işi benim gibi birine ağırmış aslında. Özgür büyüdüm özgür yaşadım. Şimdi eve bir bardak alsam bu ne böyle renkli diyor hevesimi kırıyor çocuklarıma mickeyli takım aldım şebek gibi oğluma bunları giydirme diyor gidiyor üç yaşında çocuğa koyu koyu renkler alıyor. Birbirimize hiç uygun değilmişiz onu anlıyorum. Ortak tek noktamız yemek yemeyi sevmek. Belki kızacaksınız ama bekarlığımı özlüyorum kimseye hesap vermediğim çantamı alıp çıkıp çıkıp gezdiğim makyaj yapabildiğim istediğim şeyleri giyebildiğim vaktimin her anını kendime ayırdığım… şu hayatta en büyük servetim evlatlarım yoksa katlanılmazdı galiba. Kendimi tükenmiş hissediyorum çözümü nedir bilmiyorum. Boşanmak desen iki çocuğun yükünü tek başıma kaldırabilecek bir iş hayatım yok sürekli gün aşırın nöbetlerdeyim. Şu adam şu huyunu bu saatten sonra değiştirmez umudum da kalmadı böyle böyle tükenip yaşlanacağım…
Neden kızalim bekarlık hayatını ozlemeniz gayet normal böyle bir adamla hevesinizi sürekli kırıyor bence çok kırıldığınızi söyleyin çekilmez böyleAklınıza gelebilecek her şeye karışıyor bu durum beni çok yormaya başladı zaten yoğun yorucu çalışıyorum üstüne çocuklar evin düzeni.. çığlık ata ata mahallede koşma isteği geliyor bazen. adama anlatıyorum olmuyor susuyorum olmuyor kavga ediyoruz olmuyor. bugün artık cinnet geçirdim (mübalağa değil) . Bayramda mesai yaptık. Bugün evdeydik biraz çıkıp dolaşalım dedik ordan avmde bi isimiz vardı yarın günübirlik tatile gidecektik bir kaç elbise bakayım dedim ve bir elbise beğendim. askılı ama diz altı biraz sırtı açıktı ama zaten ya gömlekle yada kot ceketle kullanacaktım. insanların içinde vır vır etmeye başladı hemen. çok açıkmış bekarken giymişsin artık evlisin gibi kroca cümleler. En son kalbimi çok kıran bir cümle kullandı “başkalarına bakıp istiyorsun özeniyorsun ama sende nasıl duracağının farkında mısın illa yüzüne mi çarpayım gerçekleri” dedi. Kiloluyum onu kastediyor yakışmaz demek istedi obezim çünkü ben elbise giyemem kendimi mutlu etmeye hakkım yok. Eşofman giyerim laf eder. Artık çok bunaldım. Bu evlilik işi benim gibi birine ağırmış aslında. Özgür büyüdüm özgür yaşadım. Şimdi eve bir bardak alsam bu ne böyle renkli diyor hevesimi kırıyor çocuklarıma mickeyli takım aldım şebek gibi oğluma bunları giydirme diyor gidiyor üç yaşında çocuğa koyu koyu renkler alıyor. Birbirimize hiç uygun değilmişiz onu anlıyorum. Ortak tek noktamız yemek yemeyi sevmek. Belki kızacaksınız ama bekarlığımı özlüyorum kimseye hesap vermediğim çantamı alıp çıkıp çıkıp gezdiğim makyaj yapabildiğim istediğim şeyleri giyebildiğim vaktimin her anını kendime ayırdığım… şu hayatta en büyük servetim evlatlarım yoksa katlanılmazdı galiba. Kendimi tükenmiş hissediyorum çözümü nedir bilmiyorum. Boşanmak desen iki çocuğun yükünü tek başıma kaldırabilecek bir iş hayatım yok sürekli gün aşırın nöbetlerdeyim. Şu adam şu huyunu bu saatten sonra değiştirmez umudum da kalmadı böyle böyle tükenip yaşlanacağım…
Aklınıza gelebilecek her şeye karışıyor bu durum beni çok yormaya başladı zaten yoğun yorucu çalışıyorum üstüne çocuklar evin düzeni.. çığlık ata ata mahallede koşma isteği geliyor bazen. adama anlatıyorum olmuyor susuyorum olmuyor kavga ediyoruz olmuyor. bugün artık cinnet geçirdim (mübalağa değil) . Bayramda mesai yaptık. Bugün evdeydik biraz çıkıp dolaşalım dedik ordan avmde bi isimiz vardı yarın günübirlik tatile gidecektik bir kaç elbise bakayım dedim ve bir elbise beğendim. askılı ama diz altı biraz sırtı açıktı ama zaten ya gömlekle yada kot ceketle kullanacaktım. insanların içinde vır vır etmeye başladı hemen. çok açıkmış bekarken giymişsin artık evlisin gibi kroca cümleler. En son kalbimi çok kıran bir cümle kullandı “başkalarına bakıp istiyorsun özeniyorsun ama sende nasıl duracağının farkında mısın illa yüzüne mi çarpayım gerçekleri” dedi. Kiloluyum onu kastediyor yakışmaz demek istedi obezim çünkü ben elbise giyemem kendimi mutlu etmeye hakkım yok. Eşofman giyerim laf eder. Artık çok bunaldım. Bu evlilik işi benim gibi birine ağırmış aslında. Özgür büyüdüm özgür yaşadım. Şimdi eve bir bardak alsam bu ne böyle renkli diyor hevesimi kırıyor çocuklarıma mickeyli takım aldım şebek gibi oğluma bunları giydirme diyor gidiyor üç yaşında çocuğa koyu koyu renkler alıyor. Birbirimize hiç uygun değilmişiz onu anlıyorum. Ortak tek noktamız yemek yemeyi sevmek. Belki kızacaksınız ama bekarlığımı özlüyorum kimseye hesap vermediğim çantamı alıp çıkıp çıkıp gezdiğim makyaj yapabildiğim istediğim şeyleri giyebildiğim vaktimin her anını kendime ayırdığım… şu hayatta en büyük servetim evlatlarım yoksa katlanılmazdı galiba. Kendimi tükenmiş hissediyorum çözümü nedir bilmiyorum. Boşanmak desen iki çocuğun yükünü tek başıma kaldırabilecek bir iş hayatım yok sürekli gün aşırın nöbetlerdeyim. Şu adam şu huyunu bu saatten sonra değiştirmez umudum da kalmadı böyle böyle tükenip yaşlanacağım…
Ben de kova oldugunu dusundum.merak ettim esin yay burcu mu?