- 21 Ağustos 2015
- 31.352
- 95.050
- 37
- Konu Sahibi 41ask_derin
- #21
Benım esım dunyanın en soylenen ınsanıdır.Cıdden herseye soylenebılır,aradıgı bıseyı bulamadıgında ozellıkle.Saygı cercevesınde sakın karsılıyoırm.Ama fızıksel ozellıkler devreye gırse tahammulum olmaz.Ben zayıf bırıyım,kılo da alabılırım bu benım bıleceğim ıs..Dısardan bırı mudahale edemez.Bızım evde saygı esastır.Esım mesela 5 vakıt namazında bırı,evın alkol tuketenı benım ara ara:)Hıc duymadım bı sozunu.Evet normalı bu ama ,bu normalı yapabılmek onemlı evlilikte.Aklınıza gelebilecek her şeye karışıyor bu durum beni çok yormaya başladı zaten yoğun yorucu çalışıyorum üstüne çocuklar evin düzeni.. çığlık ata ata mahallede koşma isteği geliyor bazen. adama anlatıyorum olmuyor susuyorum olmuyor kavga ediyoruz olmuyor. bugün artık cinnet geçirdim (mübalağa değil) . Bayramda mesai yaptık. Bugün evdeydik biraz çıkıp dolaşalım dedik ordan avmde bi isimiz vardı yarın günübirlik tatile gidecektik bir kaç elbise bakayım dedim ve bir elbise beğendim. askılı ama diz altı biraz sırtı açıktı ama zaten ya gömlekle yada kot ceketle kullanacaktım. insanların içinde vır vır etmeye başladı hemen. çok açıkmış bekarken giymişsin artık evlisin gibi kroca cümleler. En son kalbimi çok kıran bir cümle kullandı “başkalarına bakıp istiyorsun özeniyorsun ama sende nasıl duracağının farkında mısın illa yüzüne mi çarpayım gerçekleri” dedi. Kiloluyum onu kastediyor yakışmaz demek istedi obezim çünkü ben elbise giyemem kendimi mutlu etmeye hakkım yok. Eşofman giyerim laf eder. Artık çok bunaldım. Bu evlilik işi benim gibi birine ağırmış aslında. Özgür büyüdüm özgür yaşadım. Şimdi eve bir bardak alsam bu ne böyle renkli diyor hevesimi kırıyor çocuklarıma mickeyli takım aldım şebek gibi oğluma bunları giydirme diyor gidiyor üç yaşında çocuğa koyu koyu renkler alıyor. Birbirimize hiç uygun değilmişiz onu anlıyorum. Ortak tek noktamız yemek yemeyi sevmek. Belki kızacaksınız ama bekarlığımı özlüyorum kimseye hesap vermediğim çantamı alıp çıkıp çıkıp gezdiğim makyaj yapabildiğim istediğim şeyleri giyebildiğim vaktimin her anını kendime ayırdığım… şu hayatta en büyük servetim evlatlarım yoksa katlanılmazdı galiba. Kendimi tükenmiş hissediyorum çözümü nedir bilmiyorum. Boşanmak desen iki çocuğun yükünü tek başıma kaldırabilecek bir iş hayatım yok sürekli gün aşırın nöbetlerdeyim. Şu adam şu huyunu bu saatten sonra değiştirmez umudum da kalmadı böyle böyle tükenip yaşlanacağım…
Evliyiz diye kımsenın kolesı degiliz,benım giydiğime yediğime ıctıgıme ben karar verırım.Kocam benım velim değil.
Velınız olmadıgını hatırlatın sık sık.