- 10 Ağustos 2018
- 520
- 553
- Konu Sahibi turunculimon
- #1
Merhaba hanımlar, son zamanlarda aklıma tekrar takılmayı başaran bi konu hakkında fikirlerinizi merak ediyorum..
Ben 3 yıla yakın bi süredir evliyim, baba evime yakın oturuyorum yine. Oradayken çok samimi 2 arkadaşım vardı, çocukluk arkadaşlarım 15-16 senelik. Birine ayşe, birine fatma diyeyim karışmasın, bu kişiler kuzen bu arada. Beraber aynı okulda okuduk, evlerimiz aynı binada falandı. Çok samimiydik, her akşam ya onlar bize gelir ya ben onlara giderdim çekirdek çay sohbet öyle saatler geçirirdik. Aşk acılarımız, dertlerimiz, sorunlarımız hep birlikte geçti. Çok ağlamışızdır birbirimize sarılıp. Neyse, yıllar geçti böyle. Benim ve ayşenin ciddi ilişkisi vardı, yakın zamanlarda söz nişan olacaktı ikimizinde. Bigün fatma beni aradı, sana bişey anlatıcam diye. Komşular arasında benimle alakalı bi konuşma geçmiş, mahalle düğününde. Dedikodu yapılmış yani. İşte turunculimon’un sevgilisini evden çıkarken gördük, evde yalnızlardı galiba gibi bişeyler demiş kadının biri. Daha söz nişan yok çok yanlış böyle eve girip çıkmalar, babasının haberi var mı acaba turunculimonun demiş. O kadının oğlu da “oo yalnızlarsa neler yapmışlardır” falan demiş. İki arkadaşımda o ortamdaymış sizin haberiniz var mı gördünüz mü diye sormuşlar, onlar da biz bişey görmedik bilmiyoruz demişler. Ve koştura koştura gelip bunu bana anlattılar. Hareketlerine dikkat et bence diye uyarmak içinmiş, beni düşündükleri içinmiş.. Elalemin ne dediğiyle ilgilenmedim açıkcası, ailemden gizli bi yaşantı içinde de değildim. Yani dedikodu dönüp dolaşıp babama anneme gelse, cevabını verecek insanlar. Hani bi laf var ya “Benim hakkımda ne söylediklerini bana yetiştirme. Senin yanında bunu söylerken sen neredeydin neden bu kadar rahatlardı ondan haber ver?” diye. İşte ben tam olarak böyle hissettim. İki dostum dediğim insan da, orda konuşan gereksiz kadının ağzını kapatamamışlar. Ben olsam bu şekilde konuşmalarına izin vermezdim çünkü onlar hakkında.. Neyse biz tartıştık ve bu olaydan sonra ben araya mesafe koydum.. isteme akşamımda onları çağırmadım, öncesinde haber verdim sadece aile arasında olacak sevgilimde ark getirmeyecek ev küçük diye vs dedim. İsteme olacağı gün, ayşeden upuzun bir mesaj geldi bana. Yedin içtin evimizde ağlarken bizimle ağladın herşeyine koştuk şimdi bizi çağırmadın, yazıklar olsun vs birsürü şey sıralamıştı. Ben cevap olarak ben yediğinizin içtiğinizin geçen günlerimizin hesabını yapmayacağım helali hoş olsun, mutluluk bile dileyemediğiniz için tekrar anladım ne kadar doğru bi karar vermişim helal olsun bana yazdım. Sonrasında fatmanın nişanı oldu, aramız limoniydi ama gittim. Eşimle kavga etmiştik hatta o dönem, gitmeme karşı çıkmıştı salaklık yapma demişti. Ona rağmen gittim. Yüzüme bile bakmadılar nişanda. Bende eve döndüm, çok kalmayıp. Sonra benim kınamda geldiler, gelin odasına kadar girdiler samimi davranmaya çalıştılar ben oralı olmadım. Düğün günü ayşe gelemiceğini nişanlısıyla ev bakmaya gideceğini söyleyip mazeret bildiren bi telefon açtı, gelmedi düğünüme. Fatma eve geldi, bana sarılıp çok ağladı ikinizde gidiyosunuz tek kalıcam diye. Bende çok ağladım o an. Ama o da düğünüme gelmedi.. Ben evlendim 2 ay sonra ayşenin düğünü oldu, ben de ne kınasına ne düğününe gitmedim. Numaramı değiştirmiştim evlenince, numaramı da vermeyip tamamen kopardım bağımı. Geçen gün annemlere gittiğimde fatmayla karşılaştım, gelip boynuma atladı. Ayşe de çok özledi seni, o da hamile şimdi falan dedi. Ayak üstü konuştuk biraz onlar bana ben onlara kırgınız sonuç olarak. Evet Benim de kırgınlığım geçmedi, ama bende özlüyorum dönem dönem onları. Eşimse onlara karşı çok kinli aradan 3 yıl geçti ama asla görüşmemi istemiyor, beni kullandıklarını gerçek dost olmadıklarını söylüyor. Sizce bu olaylarda benimde hatalarım var mı? Varsa neler? Çok karışık ve uzun anlatmış olabilirim, atladığım biçok şey var. Sorucağınız şeyleri cevaplarım. Eşim haklı mı sizce? Yoksa herşeyi unutup yılların hatrı var diyip barışmalı mıyım arkadaşlarımla?
Ben 3 yıla yakın bi süredir evliyim, baba evime yakın oturuyorum yine. Oradayken çok samimi 2 arkadaşım vardı, çocukluk arkadaşlarım 15-16 senelik. Birine ayşe, birine fatma diyeyim karışmasın, bu kişiler kuzen bu arada. Beraber aynı okulda okuduk, evlerimiz aynı binada falandı. Çok samimiydik, her akşam ya onlar bize gelir ya ben onlara giderdim çekirdek çay sohbet öyle saatler geçirirdik. Aşk acılarımız, dertlerimiz, sorunlarımız hep birlikte geçti. Çok ağlamışızdır birbirimize sarılıp. Neyse, yıllar geçti böyle. Benim ve ayşenin ciddi ilişkisi vardı, yakın zamanlarda söz nişan olacaktı ikimizinde. Bigün fatma beni aradı, sana bişey anlatıcam diye. Komşular arasında benimle alakalı bi konuşma geçmiş, mahalle düğününde. Dedikodu yapılmış yani. İşte turunculimon’un sevgilisini evden çıkarken gördük, evde yalnızlardı galiba gibi bişeyler demiş kadının biri. Daha söz nişan yok çok yanlış böyle eve girip çıkmalar, babasının haberi var mı acaba turunculimonun demiş. O kadının oğlu da “oo yalnızlarsa neler yapmışlardır” falan demiş. İki arkadaşımda o ortamdaymış sizin haberiniz var mı gördünüz mü diye sormuşlar, onlar da biz bişey görmedik bilmiyoruz demişler. Ve koştura koştura gelip bunu bana anlattılar. Hareketlerine dikkat et bence diye uyarmak içinmiş, beni düşündükleri içinmiş.. Elalemin ne dediğiyle ilgilenmedim açıkcası, ailemden gizli bi yaşantı içinde de değildim. Yani dedikodu dönüp dolaşıp babama anneme gelse, cevabını verecek insanlar. Hani bi laf var ya “Benim hakkımda ne söylediklerini bana yetiştirme. Senin yanında bunu söylerken sen neredeydin neden bu kadar rahatlardı ondan haber ver?” diye. İşte ben tam olarak böyle hissettim. İki dostum dediğim insan da, orda konuşan gereksiz kadının ağzını kapatamamışlar. Ben olsam bu şekilde konuşmalarına izin vermezdim çünkü onlar hakkında.. Neyse biz tartıştık ve bu olaydan sonra ben araya mesafe koydum.. isteme akşamımda onları çağırmadım, öncesinde haber verdim sadece aile arasında olacak sevgilimde ark getirmeyecek ev küçük diye vs dedim. İsteme olacağı gün, ayşeden upuzun bir mesaj geldi bana. Yedin içtin evimizde ağlarken bizimle ağladın herşeyine koştuk şimdi bizi çağırmadın, yazıklar olsun vs birsürü şey sıralamıştı. Ben cevap olarak ben yediğinizin içtiğinizin geçen günlerimizin hesabını yapmayacağım helali hoş olsun, mutluluk bile dileyemediğiniz için tekrar anladım ne kadar doğru bi karar vermişim helal olsun bana yazdım. Sonrasında fatmanın nişanı oldu, aramız limoniydi ama gittim. Eşimle kavga etmiştik hatta o dönem, gitmeme karşı çıkmıştı salaklık yapma demişti. Ona rağmen gittim. Yüzüme bile bakmadılar nişanda. Bende eve döndüm, çok kalmayıp. Sonra benim kınamda geldiler, gelin odasına kadar girdiler samimi davranmaya çalıştılar ben oralı olmadım. Düğün günü ayşe gelemiceğini nişanlısıyla ev bakmaya gideceğini söyleyip mazeret bildiren bi telefon açtı, gelmedi düğünüme. Fatma eve geldi, bana sarılıp çok ağladı ikinizde gidiyosunuz tek kalıcam diye. Bende çok ağladım o an. Ama o da düğünüme gelmedi.. Ben evlendim 2 ay sonra ayşenin düğünü oldu, ben de ne kınasına ne düğününe gitmedim. Numaramı değiştirmiştim evlenince, numaramı da vermeyip tamamen kopardım bağımı. Geçen gün annemlere gittiğimde fatmayla karşılaştım, gelip boynuma atladı. Ayşe de çok özledi seni, o da hamile şimdi falan dedi. Ayak üstü konuştuk biraz onlar bana ben onlara kırgınız sonuç olarak. Evet Benim de kırgınlığım geçmedi, ama bende özlüyorum dönem dönem onları. Eşimse onlara karşı çok kinli aradan 3 yıl geçti ama asla görüşmemi istemiyor, beni kullandıklarını gerçek dost olmadıklarını söylüyor. Sizce bu olaylarda benimde hatalarım var mı? Varsa neler? Çok karışık ve uzun anlatmış olabilirim, atladığım biçok şey var. Sorucağınız şeyleri cevaplarım. Eşim haklı mı sizce? Yoksa herşeyi unutup yılların hatrı var diyip barışmalı mıyım arkadaşlarımla?
