Bu internetin varligi ayri yoklugu ayri bir dert.. Yine bir internetten aldatildigini ögrenme vakasi
iyi yapmışsın rezil et ikisinide! eşinin de yanına bırakma..
tek üzüldüğüm 1,5 yaşında bebeğiniz
anlatayım. kendime göre haklıyım ama sizin yorumlarınızıda bekliyorum. biz 6 sene çok rutubetli bir evde yaşadık balkonu olmadığı için çamaşırlar evde kuruyo falan. nemi ortam olduğu için hamamböcekleri resmen evde yazın fink atıyor.çok çok üzülüyordum çocuk kesinlikle o evde hasta olacaktı inanın yalan veya abartı değil.. eşim üzülmememi,bana ev tutacağını ve taşınacağımızı söyledi. ama ailesinin borçlarını ödemekten ev mev tutmadı tabi.beni 9 ay öyle oyaladı. gideceğime ihtimal vermedi heralde. ama doğum yaklaştıkça dahada ölüyordum...
neyse, ben doğuma 1 hafta kala anneme gittim. eşim şehir dışına gidiyo ve 2 gün gelmiyordu. zaten doğumda öyle bir güne denk geldi.. doğum yaptım ve eşim yanımda yoktu çalışmaya gitmişti ve ertesi gün hastaneye geldi.ne doğan çocuğuna ne bana hiçbir ilgi alaka sevgi şevkat göremedim çok çok üzüldüm hatta sütüm kesilmesin diye takmamaya çalıştım. zaten konuşmuştuk 10-15 gün annemde kalacak öyle gelecektim. dikişlerim iyileşsin hem bebek bakımını bilmiyorum öğrenirim diye düşünüp öyle konuşmuştuk.
ama eşim o günden sonra haftada 1 yanımıza geldi, ondada sevgisini sevkatini banada çocuğunada hiiç göstermedi. resmen beni özlemiyordu ve geri gelmem için hiç meraklı değildi.... günler aylar geçti ve bu durum hiç değişmedi.. araya telefonda kavgalar girdi ve ailesi bebeği görmeye gelmedi bile..hergün ağlıyordum. evi ne zaman tutacaksın diye soruyordum param yok tutamam diyordu. o eve geri dönmüş olsaydım bugün benim çocuğum hasta bir çocuk olabilirdi ve eşim asla ev tutmazdı. inat diyelim kırgınlık diyelim kararlılık diyelim öyle böyle annemin evinde 1 yıl 3 ay kaldım... sonra ne olduysa ev tuttu eşyaları yeniledi ve biz tekrar birleştik... işte ben evi ilk terkettiğim zamanlarda o kadını faceden bulmuş ve o gün bugündür konuşuyorlarmış. biraz uzun oldu kusurabakmayın...
son durum nedir?neye karar verdiniz? Ya da eşiniz ile ayrı mısınız yoksa affetme taraftarı mısınız?
.bizide bilgilendirin.
Inşallah hakkınızda neyse hayırlısı o olur.o kadında ve onun gibi kadınlar allahından bulsun inşallah.amin.kocalarda az değil.allahım kimsenin kocasını şaşırtmasın.akıl fikir versin.irade versin.
yani kimse bana kızmasın şunu okuduktan sonra boşan dicem artık.yuuhhh.anlatayım. kendime göre haklıyım ama sizin yorumlarınızıda bekliyorum. biz 6 sene çok rutubetli bir evde yaşadık balkonu olmadığı için çamaşırlar evde kuruyo falan. nemi ortam olduğu için hamamböcekleri resmen evde yazın fink atıyor.çok çok üzülüyordum çocuk kesinlikle o evde hasta olacaktı inanın yalan veya abartı değil.. eşim üzülmememi,bana ev tutacağını ve taşınacağımızı söyledi. ama ailesinin borçlarını ödemekten ev mev tutmadı tabi.beni 9 ay öyle oyaladı. gideceğime ihtimal vermedi heralde. ama doğum yaklaştıkça dahada ölüyordum...
neyse, ben doğuma 1 hafta kala anneme gittim. eşim şehir dışına gidiyo ve 2 gün gelmiyordu. zaten doğumda öyle bir güne denk geldi.. doğum yaptım ve eşim yanımda yoktu çalışmaya gitmişti ve ertesi gün hastaneye geldi.ne doğan çocuğuna ne bana hiçbir ilgi alaka sevgi şevkat göremedim çok çok üzüldüm hatta sütüm kesilmesin diye takmamaya çalıştım. zaten konuşmuştuk 10-15 gün annemde kalacak öyle gelecektim. dikişlerim iyileşsin hem bebek bakımını bilmiyorum öğrenirim diye düşünüp öyle konuşmuştuk.
ama eşim o günden sonra haftada 1 yanımıza geldi, ondada sevgisini sevkatini banada çocuğunada hiiç göstermedi. resmen beni özlemiyordu ve geri gelmem için hiç meraklı değildi.... günler aylar geçti ve bu durum hiç değişmedi.. araya telefonda kavgalar girdi ve ailesi bebeği görmeye gelmedi bile..hergün ağlıyordum. evi ne zaman tutacaksın diye soruyordum param yok tutamam diyordu. o eve geri dönmüş olsaydım bugün benim çocuğum hasta bir çocuk olabilirdi ve eşim asla ev tutmazdı. inat diyelim kırgınlık diyelim kararlılık diyelim öyle böyle annemin evinde 1 yıl 3 ay kaldım... sonra ne olduysa ev tuttu eşyaları yeniledi ve biz tekrar birleştik... işte ben evi ilk terkettiğim zamanlarda o kadını faceden bulmuş ve o gün bugündür konuşuyorlarmış. biraz uzun oldu kusurabakmayın...
7.5 yıllık evliyim 1,5 yaşına bir çocumuz var.bizim eşimizle çok iyi giden bir evliliğimiz yok aslında..1 yıl ayrı yaşadık şimdi dört aydır birlikte yaşıyoruz.hep hazmedilmemiş çözülmemiş sorunlarımız vardı ve üstüne 1 yıl ayrı yaşamak bizi iyice birbirimizden soğuttu... bu 1 yılda sürekli görüşüyorduk arada çocuk olduğu için geliyordu. ne ayrıydık nede evliiydik. neyse biraz karışık bi durum. anlaması ve anlatması zor... o dönemlerde faceden görüştüklerini öğrendim çok kızdım ve kadını oradan sildim neyse sorun kapandı sanıyordum.. şimdi aynı eve taşındık ve hala konuştuklarını öğreniyorum hemde 1 yıldan beri...hemde yeğeninin facebook sayfasından... şüphelendim, bir kaç resim gördüm ve tamamen boş bir olta attım "onunla mesajlaştığını biliyorum,bütün konuştuklarınızı okudum" dedim.oda şok oldu... böylece çoğu şeyi hiç bilmediğim halde eşimin ağzından öğrenmiş oldum....
<eşimle 2,5 yıl çıktıklarını ve ayrıldıktan sonra eşimin kendine zor geldiğini biliyorum.sonra biz sevgili olduk ve 2 yıl sonundada evlendik.>
kadın şu an evli ve çocuğu var, ben onu o yöne itmişim.onu sevmiyormuş aralarında hiçbirşey yokmuş sadece dertleşiyorlarmış.beni aldatmıyormuş.benimle ilgili sorunlarını onunla paylaşıyormuş çünkü benle konuşulmuyormuş hemen kavgaya dönüyormuşum...
Feci bir kavga ettik. laf boşanmalara kadar geldi eşimin tavrı ise gayet rahattı. boşanırsan boşan, ne yaparsan yap benim içim rahat bana güvenmiyosan senin sorunun diyordu. sonra ertesi gün 2 damla gözyası ve özür diledi bir daha görüşmeyeceğini bu işin kapandığını söyledi.
ve ben bugün yine bilgisayardaki geçmişten öğreniyorumki yine onunla ilgili bişeyler yapmış tam olarak ne yaptığı görünmüyo ama sadece kadının ismi yazıyo ordan anladım.
ne yapacağımı bilmiyorum yine çok kötü kavga ettik ve işe gitti.bu yüzden ayrılma noktasına geliyoruz düşünmekten çıldırıcam. bir akıl verin... benmi masum birşeyi büyütüyorum allah aşkına aslında masum olabilirlermi?
kadın buna demişki ben senden ayrıldığıma pişmanım sevmeyerek evlendim ama eşimi sonradan sevdim diyormuş.
ablanlar ne yapıyor adersini verde bir gidip oyurayım diyormuş. eşim adresi vermiş, sen bulamazsan ben götüreyim demiş.
(bu arada eşimin ablası benim can düşmanımdır.görüşmüyoruz)
sanırım görüşmemelerinin önüne geçemeyeceksin.boşan diyemem sana aile büyüklerinizden yardım alabilirsen al.ama içimde ona karı hiçbir duygu kalmadı diyosan beraber yaşa katlan diyemeyeceğim.eğer maddi durumun yerindeyse çocuğuna bakabileceksen al.bakamayacaksan çocuğuda sana bırakacağım de bakalım ne yapacak.annemin bir lafı var hiç unutmam.şimdi boşanan kadınlar çocuklarını da peşlerinden sürüklüyorlar.ve sonra hayat onların bir çıkmaza giriyor.kendinemi bakacak çocuğunamı şaşırıp kalıyor.adamda öbür taraftan gününü gün ediyor.nerde akşam orda sabah.kiminle nerde eğlensem ne yesem ne içsem diye düşünüyor başkada bi mok düşündüğü yok.annede perişan çocukla ortada.baba evide artık zindan evi.annem bunu gaddar bir anne olduğu için yavrularını sevmediği için değil.bir düşünün hak vereceksiniz.
7.5 yıllık evliyim 1,5 yaşına bir çocumuz var.bizim eşimizle çok iyi giden bir evliliğimiz yok aslında..1 yıl ayrı yaşadık şimdi dört aydır birlikte yaşıyoruz.hep hazmedilmemiş çözülmemiş sorunlarımız vardı ve üstüne 1 yıl ayrı yaşamak bizi iyice birbirimizden soğuttu... bu 1 yılda sürekli görüşüyorduk arada çocuk olduğu için geliyordu. ne ayrıydık nede evliiydik. neyse biraz karışık bi durum. anlaması ve anlatması zor... o dönemlerde faceden görüştüklerini öğrendim çok kızdım ve kadını oradan sildim neyse sorun kapandı sanıyordum.. şimdi aynı eve taşındık ve hala konuştuklarını öğreniyorum hemde 1 yıldan beri...hemde yeğeninin facebook sayfasından... şüphelendim, bir kaç resim gördüm ve tamamen boş bir olta attım "onunla mesajlaştığını biliyorum,bütün konuştuklarınızı okudum" dedim.oda şok oldu... böylece çoğu şeyi hiç bilmediğim halde eşimin ağzından öğrenmiş oldum....
<eşimle 2,5 yıl çıktıklarını ve ayrıldıktan sonra eşimin kendine zor geldiğini biliyorum.sonra biz sevgili olduk ve 2 yıl sonundada evlendik.>
kadın şu an evli ve çocuğu var, ben onu o yöne itmişim.onu sevmiyormuş aralarında hiçbirşey yokmuş sadece dertleşiyorlarmış.beni aldatmıyormuş.benimle ilgili sorunlarını onunla paylaşıyormuş çünkü benle konuşulmuyormuş hemen kavgaya dönüyormuşum...
Feci bir kavga ettik. laf boşanmalara kadar geldi eşimin tavrı ise gayet rahattı. boşanırsan boşan, ne yaparsan yap benim içim rahat bana güvenmiyosan senin sorunun diyordu. sonra ertesi gün 2 damla gözyası ve özür diledi bir daha görüşmeyeceğini bu işin kapandığını söyledi.
ve ben bugün yine bilgisayardaki geçmişten öğreniyorumki yine onunla ilgili bişeyler yapmış tam olarak ne yaptığı görünmüyo ama sadece kadının ismi yazıyo ordan anladım.
ne yapacağımı bilmiyorum yine çok kötü kavga ettik ve işe gitti.bu yüzden ayrılma noktasına geliyoruz düşünmekten çıldırıcam. bir akıl verin... benmi masum birşeyi büyütüyorum allah aşkına aslında masum olabilirlermi?
kadın buna demişki ben senden ayrıldığıma pişmanım sevmeyerek evlendim ama eşimi sonradan sevdim diyormuş.
ablanlar ne yapıyor adersini verde bir gidip oyurayım diyormuş. eşim adresi vermiş, sen bulamazsan ben götüreyim demiş.
(bu arada eşimin ablası benim can düşmanımdır.görüşmüyoruz)
daha ne görmem gerekiyo bilmiyorum çocuğa acımasam bir gün bile durmayacağım ama asıl ona acıyorum hep ağlıyorum. parçalanmış ailenin çocuğu olsun istemiyorum ama bunuda hazmedemiyorum...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?