Evet öyleleri de var haklısınız ama ilaçla kontrol altında olan hayatına devam edenler de var.bir de en yakınımızda abisi yine bipolar ama ilaçlarını kullandıgında bir sıkıntısı yokDüzelmesi pek mümkün değil , bu hastalıkla ağır suçlar işleyenler var . Siz kocanizi elma calsimalarini bırakıp kendi canınızı kurtarın.
Teşekkür ederim bilgilendirdiğiniz için evet şimdilik düşüncem onu kazanmak istiyorum sonrasında ne olur bilemem.en azından tedaviye başlasa nasıl olacak bakalım.sürekli ilaçlarınınkulöanıp bırakıp aynı süreçleri yaşarsak ben de yıpranırım belki vazgeçerim ama şuan düşüncem bie şekilde tedaviye başlatılması.Eşiniz içsel farkındalık olayını deneyimlemeye çalışmış.
Bipolar değil, onun bulguları bambaşka, bahsettiğiniz bulgularla örtüşmüyor.
spiritüellerin ruh dediği, psikolojinin öz benlik dediği bilinçaltına girmeye çalışmış.
Ama bilinçaltımız ekran, medya ile maruz kaldığımız sembollerle o kadar dolu ki, kendi benliğini aramaya kalktığında bunlarla karşılaşıyorsun.
Ve ruh hastalığı diye tanımlanan hastalıkların çoğuna bu bilinçaltı kirliliği sebep.
Ve bu maruz kirlilik içerisindeki kodlar birbirleriyle ilintili, seni zaafiyetlerinden vuracak korkularını tetikleyecek ya da temelsiz bir özgüvenle kendini seçilmiş insan zannettirecek kadar kusursuz tasarlanmışlar.
Frankfurt okulu ve medya diye araştırma yaparsanız bu konuyla ilgili bilgi edinebilirsiniz.
Aaron t. Beck bilişsel davranışçı terapi ekolünü kuran kişidir, anlatımı çok yalındır eski ekollerin aksine psikoloji ile ilgili bir eğitiminiz yoksa bile anlayabilirsiniz. Ekte fotoğrafını koyduğum kitabı okumanızı, başarabiliyorsanız eşinize de okutmanızı öneririm.
Asla ama asla inandıklarıyla ters düşmeyin, anlıyor gibi yapın, anca o şekilde size tekrar yaklaşacak ve etki alanınıza girecektir.
Etki alanınıza girdiğinde de bilgilenmiş ve bilginiz de onu tatmin edecek düzeyde olursa ve bunu da onunla restleşir gibi değil anlıyor gibi yaparsanız fikirlerinizi eker, düşüncelerini sorgulamasını ve normale dönmesini sağlayabilirsiniz.
Bu kadar detaylı bilgiye de şundan dolayı girdim, terapiyi şiddetle reddedecek bir vaka, anca inanacağı bir kişinin yardım edebileceği türde bir vaka. Vazgeçmek de bir seçenek ama anladığım kadarıyla siz onu kazanmak istiyorsunuz.
Bu da bahsettiğim Frankfurt okulu ve kitle iletişim araçları üzerine olan konunun güzel bir özeti ve derlemesini içeren bir makale.
Merhaba. Çok geçmiş olsun. Ben de bipolarım ama neyse ki hiç bu kadar şiddetli bir atak geçirmedim. Ona rağmen hastanede yattım. Beni zorla yatırmamışlardı ama itiraz etsem yatırırlardı. Eşinizin durumunda zaten muhtemelen karar eşinize ait olmaz, şu anda mani tablosundaysa ki anladığım kadarıyla çok şiddetli ve psikotik belirtili bir mani geçiriyor, siz bir doktora danıştığınızda ve eşiniz de eve geldiğinde zorla yatırılabilir hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama. Eşiniz zaten şu an kendinde değil, buna karar verecek durumda değil ve hasta olduğunu da şu aşamada anlayamaz. Böyle bir durumda hastaneye yatması gerekir, kendisi ya da çevresindekiler için tehlikeli olabilir. Zorla yatırılabilir bence en kısa zamanda bir psikiyatrla konuşun. Gerekirse eşinizin olduğu yere bir ambulans gönderilebilir siz de gidersiniz. Ailede de bipolar öyküsü varsa zaten muhtemelen onda da vardır. Geçmiş olsun bizi de haberdar edin muhakkak.Arkadaşlar eşimin bipolar oldugunu düşünüyorum zaten ailesinde hasta olan kişiler var.Bir anda aşırı dindar bir insan oldu çıktı buraya kadar sıkıntı yoktu ama şuanda bildiginiz uçmuş durumda.Seçilmiş kişi oldugunu falan düşünüyor.Gerçekdışı şeyler düşünüyor konuşuyor.Yaklaşık 20 gündür güneydoğuda türbe türbe geziyor arabada yatıyor uyuyor.Aşırı konuşuyor,aşırı para harcıyor,tanımadıgı insanlarla samimi oluyor.Her olayı kendine bağlıyor.Sürekli işaret takip ediyor.Sanırım halüsinasyon da görüyor.çünkü bana ayın parçalandıgını gördüğünü ,güneşin tersten dogdugunu gördügünü yakında kıyamet kopacagını vs söylüyor.İyi olmadıgını hasta oldugunu söyledigimde bana kızıyor ve asla kabul etmiyor.Şuan hala geziyor türbe türbe.20 gündür evden 1000 km ötede.Ve ona bu yolculuga çıkmamasını tedavi olmasını söyledim yoksa boşanacagımı söylemiştim(blöf olarak)bunu bile kaale almadı ve çıktı yola hala eve dönmedi.ne yapacagımı bilemiyorum artık.Ne ailesini dinliyor ne beni.Manik dönemde.İçimi dökmek istedim yaşadıklarıma benzer şeyler yaşayanlar vardır mutlaka.
Evet malesef kendi kendine düzelecek gibi değil hastalıgını da asla kabul etmiyor.pazartesi günü gidip gereken yerlerle konuşacağım çünkü çok vahim durumda.hala hicret yaptıgını söylüyor ayasofyaya gidip yapması gerekenler oldugunu söylüyor.tam bir psikoz tablosu.çok üzülüyorum onu zorla yatırmaya mecbur kalacagım için de ama başka çare yokMerhaba. Çok geçmiş olsun. Ben de bipolarım ama neyse ki hiç bu kadar şiddetli bir atak geçirmedim. Ona rağmen hastanede yattım. Beni zorla yatırmamışlardı ama itiraz etsem yatırırlardı. Eşinizin durumunda zaten muhtemelen karar eşinize ait olmaz, şu anda mani tablosundaysa ki anladığım kadarıyla çok şiddetli ve psikotik belirtili bir mani geçiriyor, siz bir doktora danıştığınızda ve eşiniz de eve geldiğinde zorla yatırılabilir hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama. Eşiniz zaten şu an kendinde değil, buna karar verecek durumda değil ve hasta olduğunu da şu aşamada anlayamaz. Böyle bir durumda hastaneye yatması gerekir, kendisi ya da çevresindekiler için tehlikeli olabilir. Zorla yatırılabilir bence en kısa zamanda bir psikiyatrla konuşun. Gerekirse eşinizin olduğu yere bir ambulans gönderilebilir siz de gidersiniz. Ailede de bipolar öyküsü varsa zaten muhtemelen onda da vardır. Geçmiş olsun bizi de haberdar edin muhakkak.
En doğrusunu yapıyorsunuz emin olun. Bu onun iyiliği için. Hicret falan bunlar hayra alamet değil, mani geçiriyor, ya da başka türlü bir psikoz. Güçlü durmaya çalışın olur mu? Çok zor biliyorum, ama kendinizi harap etmeyin lütfen.Evet malesef kendi kendine düzelecek gibi değil hastalıgını da asla kabul etmiyor.pazartesi günü gidip gereken yerlerle konuşacağım çünkü çok vahim durumda.hala hicret yaptıgını söylüyor ayasofyaya gidip yapması gerekenler oldugunu söylüyor.tam bir psikoz tablosu.çok üzülüyorum onu zorla yatırmaya mecbur kalacagım için de ama başka çare yok
Çok teşekkür ederim desteğiniz ilginiz için.ilaçlarını kullanınca beni anlar diye düşünüyoum başlangıçta tabi beni ve ailesini düşman bilecek bizleri görmek bile istemeyecek o kesinEn doğrusunu yapıyorsunuz emin olun. Bu onun iyiliği için. Hicret falan bunlar hayra alamet değil, mani geçiriyor, ya da başka türlü bir psikoz. Güçlü durmaya çalışın olur mu? Çok zor biliyorum, ama kendinizi harap etmeyin lütfen.
Siz manik atak atlattınız mı nasıl tanı koydularMerhaba. Çok geçmiş olsun. Ben de bipolarım ama neyse ki hiç bu kadar şiddetli bir atak geçirmedim. Ona rağmen hastanede yattım. Beni zorla yatırmamışlardı ama itiraz etsem yatırırlardı. Eşinizin durumunda zaten muhtemelen karar eşinize ait olmaz, şu anda mani tablosundaysa ki anladığım kadarıyla çok şiddetli ve psikotik belirtili bir mani geçiriyor, siz bir doktora danıştığınızda ve eşiniz de eve geldiğinde zorla yatırılabilir hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama. Eşiniz zaten şu an kendinde değil, buna karar verecek durumda değil ve hasta olduğunu da şu aşamada anlayamaz. Böyle bir durumda hastaneye yatması gerekir, kendisi ya da çevresindekiler için tehlikeli olabilir. Zorla yatırılabilir bence en kısa zamanda bir psikiyatrla konuşun. Gerekirse eşinizin olduğu yere bir ambulans gönderilebilir siz de gidersiniz. Ailede de bipolar öyküsü varsa zaten muhtemelen onda da vardır. Geçmiş olsun bizi de haberdar edin muhakkak.
Ne demek, rica ederim. Kesinlikle, ilaçları kullanıp normale döndüğünde zaten bilincine varacak, hiç üzülmeyin.Çok teşekkür ederim desteğiniz ilginiz için.ilaçlarını kullanınca beni anlar diye düşünüyoum başlangıçta tabi beni ve ailesini düşman bilecek bizleri görmek bile istemeyecek o kesin
Benim biraz enteresan bir hikayem oldu aslına bakarsanız. Ailede bipolar yok en azından bildiğimiz yok, ama anksiyete, depresyon yaşayan çok fazla kişi vardı, teyzem kardeşim annem kuzenlerim falan ilaç kullanan bir sürü kişi var, sonradan da anneannemin geçmişte çok ağır bir antipsikotik kullandığını öğrendim, şu an hiçbir şeyi yok ama zamanında kullanmış, sebebini bilmiyoruz. Ben her zaman mutsuz bir insandım, özgüvensiz ve içine kapanıktım. Sonra lisede intihar düşünceleri ve kendine zarar vermeler başlayınca doktora gittim. Depresyon tanısı koydu, intihar düşüncesinden dolayı hastaneye yatırmayı düşündü ama istemedi. Neyse ben birkaç ay antidepresan kullandım, intihar düşüncelerim geçti ama habire kendime zarar veriyordum. Doktor baya korkuyordu. Sonrasında doktora gitmeyi bıraktım, zaten geçmiyor diye. Bir yerden sonra ailem psikologa götürdü, o da ikinci seansta psikiyatriye gitmemi istedi. Yeni ilaçlar yazıldı bu sefer başka bir doktor ve bu sefer de “karışık anksiyete ve depresif bozukluk” dendi. Yine antidepresan, yanına da antipsikotik. Arada bir kötüleşiyordum. İlk doktorla da yaşamıştım, bazen mutsuzluk yerine aniden aşırı derecede coşkulu oluyordum. Çok uzun süreli değildi ama çok dengesizdim. Yine aynısı oldu. Neyse bir ay sonra gittim, iyi gibiydim. Ama iki hafta sonra kendimi öldürmeye çalıştım. Ara ara yine duygu dalgalanmaları yaşıyordum. Doktorun olduğu ilk gün gittik, bu sefer antipsikotik kesip antiepileptik başladı. Ben bu arada büyükşehirde bir doktora gittim, ara sıra sesler de duyuyordum, doktor hastaneye yatman lazım dedi, istemedim ama kabul ettim. Hastaneye yatana kadarki süreç hep depresif geçti. Neyse sonra yatırdılar, başka bir antiepileptiğe geçildi, yüksek dozda antipsikotik kullandım. Okb de vardı bende, doktorlardan biri antidepresan başladı o yüzden. Birkaç gün sonra vizite geldiklerinde dedim ben hiç iyi değilim. Anlattım, önceden aşırı coşkulu zamanlarımın olduğundan bahsettim. İşte o zaman bipolar bozukluk dendi. Bir sene sonra ancak doğru tanıyı aldım, meğerse öncesinde kullandığım antidepresanlar hep kötü etmiş beni. Sonra taburcu oldum. Aslında maniyi ben bu seneye kadar doğru düzgün yaşamamışım diye düşünüyorum. Bu aralar ilaçlarımı aksattım, özellikle geçen hafta az uyuma, çok şiddetli olmasa da halüsinasyonlar, iştahsızlık ve aşırı fazla gülme, coşku durumları yaşadım, arkadaşlarım şaşkınlıkla izledi. Şu kadarını söyleyeyim, kafamdaki düşünceler yüzünden başka hiçbir şeye odaklanamıyordum. Düşüncelerim birbiriyle yarışıyordu. Çok konuşuyordum, çok enerjiktim aşırı. ben sınava hazırlanıyorum, geçen hafta etütteydim, hoca diyor ki “naptın çalışabildin mi” ben gülüp diyorum ki “çalışamadım, ortam çok sessiz ama benim kafamda çok gürültü var”Siz manik atak atlattınız mı nasıl tanı koydular
Yok uzun yazmanız hiç önemli değil çokmfüzel ifade etmişsiniz kendinizi bipolar hastalarını tanımaya anlamaya çalışıyorum da siz de gayet güzel açıklamışsınız.siz de mani çok şiddetli degilmiş eşimin ciddi kontrolsüz bir atağı söz konusu ve manik oldugundan sanırım yerinde de durmuyor depresif olsa ayrı kötü böyle olsa ayrı kötü Allah bütün hastaların yardımcısı olsunBenim biraz enteresan bir hikayem oldu aslına bakarsanız. Ailede bipolar yok en azından bildiğimiz yok, ama anksiyete, depresyon yaşayan çok fazla kişi vardı, teyzem kardeşim annem kuzenlerim falan ilaç kullanan bir sürü kişi var, sonradan da anneannemin geçmişte çok ağır bir antipsikotik kullandığını öğrendim, şu an hiçbir şeyi yok ama zamanında kullanmış, sebebini bilmiyoruz. Ben her zaman mutsuz bir insandım, özgüvensiz ve içine kapanıktım. Sonra lisede intihar düşünceleri ve kendine zarar vermeler başlayınca doktora gittim. Depresyon tanısı koydu, intihar düşüncesinden dolayı hastaneye yatırmayı düşündü ama istemedi. Neyse ben birkaç ay antidepresan kullandım, intihar düşüncelerim geçti ama habire kendime zarar veriyordum. Doktor baya korkuyordu. Sonrasında doktora gitmeyi bıraktım, zaten geçmiyor diye. Bir yerden sonra ailem psikologa götürdü, o da ikinci seansta psikiyatriye gitmemi istedi. Yeni ilaçlar yazıldı bu sefer başka bir doktor ve bu sefer de “karışık anksiyete ve depresif bozukluk” dendi. Yine antidepresan, yanına da antipsikotik. Arada bir kötüleşiyordum. İlk doktorla da yaşamıştım, bazen mutsuzluk yerine aniden aşırı derecede coşkulu oluyordum. Çok uzun süreli değildi ama çok dengesizdim. Yine aynısı oldu. Neyse bir ay sonra gittim, iyi gibiydim. Ama iki hafta sonra kendimi öldürmeye çalıştım. Ara ara yine duygu dalgalanmaları yaşıyordum. Doktorun olduğu ilk gün gittik, bu sefer antipsikotik kesip antiepileptik başladı. Ben bu arada büyükşehirde bir doktora gittim, ara sıra sesler de duyuyordum, doktor hastaneye yatman lazım dedi, istemedim ama kabul ettim. Hastaneye yatana kadarki süreç hep depresif geçti. Neyse sonra yatırdılar, başka bir antiepileptiğe geçildi, yüksek dozda antipsikotik kullandım. Okb de vardı bende, doktorlardan biri antidepresan başladı o yüzden. Birkaç gün sonra vizite geldiklerinde dedim ben hiç iyi değilim. Anlattım, önceden aşırı coşkulu zamanlarımın olduğundan bahsettim. İşte o zaman bipolar bozukluk dendi. Bir sene sonra ancak doğru tanıyı aldım, meğerse öncesinde kullandığım antidepresanlar hep kötü etmiş beni. Sonra taburcu oldum. Aslında maniyi ben bu seneye kadar doğru düzgün yaşamamışım diye düşünüyorum. Bu aralar ilaçlarımı aksattım, özellikle geçen hafta az uyuma, çok şiddetli olmasa da halüsinasyonlar, iştahsızlık ve aşırı fazla gülme, coşku durumları yaşadım, arkadaşlarım şaşkınlıkla izledi. Şu kadarını söyleyeyim, kafamdaki düşünceler yüzünden başka hiçbir şeye odaklanamıyordum. Düşüncelerim birbiriyle yarışıyordu. Çok konuşuyordum, çok enerjiktim aşırı. ben sınava hazırlanıyorum, geçen hafta etütteydim, hoca diyor ki “naptın çalışabildin mi” ben gülüp diyorum ki “çalışamadım, ortam çok sessiz ama benim kafamda çok gürültü var”hala o cümlenin anlamını sorguluyorum neydi o öyle diye. İntihar düşüncelerim ve kendime zarar vermelerim de aşırı artmıştı, sürekli kendi kendime konuşuyordum. İlginçtir ki ben asla çok uzun süreli maniler geçirmedim, uzun süreli olduğunda bile bütün gün sürmezdi, günün yarısı depresif yarısı manik gibi, hep kısa döngülü oldu ve sanırım maniyi en şiddetli hissetiğim zaman da geçen haftaydı. Öncesinde hiç bu kadar uzun sürmemişti. Ve benim hiç tek başına mani dönemim olmadı, hep depresyon eşlik etti ki buna karma dönem deniyor. Beş dakika önce hiçbir şey olmadığı halde kahkahalar atarken anında hüngür hüngür ağlamaya başlıyordum. İlaçlarımı alınca geçti ama artık o kadar bıktım ki, almak istemiyorum. Yaa çok uzun yazdım, kusura bakmayın. Ama öyle birkaç cümleyle anlatabileceğim bir şey değil, hiç olmadı. Sıkılmazsınız umarım.
Teşekkür ederim. Amin, herkesin inşallah. Evet ben çok şükür psikoz düzeyinde bir mani hiç yaşamadım, bu hastalığın sağı solu belli olmuyor, belki bir gün olur ama olmamasını umuyorum. Halüsinasyon gördüğüm çok fazla zaman oldu, görüntü olarak da ses olarak da. Hala oluyor bazen. Ama gerçek olmadıklarını çoğu zaman ayırt edebiliyorum. Kontrolsüz davranışlar hep tedavi öncesinde kaldı, tamamen bilinçsiz bir şekilde alırdım bıçağı elime. Benim nispeten erken fark edildi, aksi olsa belki böyle olmazdı, ilk maniye girdiğim anda lityum ve valproat başladılar, sedatif veriyorlardı hep, bazen iyi ki o dönemde hastanedeymişim diyorum. Tedaviyi bıraktığım anda maniye girmemden anlıyorum bunu, erken fark edildiğini. Eşiniz gibi olmamayı tedaviye borçluyum tamamen, o da tedavi olunca çok iyi olacak. O gün kendimi zorlayıp ilaç almasam şu an nasıl olurdu bilmiyorum, gitgide tırmanıyor çünkü. Ama ”yeter artık gerekirse öleyim” diye ilaç bıraktığım çok oluyor hatta bir iki gündür yine almamaya başladım, dün yine bir gariptim. Psikiyatride çoğu hasta bunu yapıyor, ilaçlardan sıkılıyor. Yine de yapmamak lazım.Yok uzun yazmanız hiç önemli değil çokmfüzel ifade etmişsiniz kendinizi bipolar hastalarını tanımaya anlamaya çalışıyorum da siz de gayet güzel açıklamışsınız.siz de mani çok şiddetli degilmiş eşimin ciddi kontrolsüz bir atağı söz konusu ve manik oldugundan sanırım yerinde de durmuyor depresif olsa ayrı kötü böyle olsa ayrı kötü Allah bütün hastaların yardımcısı olsun
Çok teşekkür ederim ilginiz için.sizin de ağır geçmiş intihar düşüncesi intihar girişimleri iyiki önlenmiş.ilaçlarınız hiç aksatmayın lütfen.ben de eşimle telefonda konuştum daha ılımlı konuştu gelince doktora gidelim söz ver diyorum hala diyorki ben o doktoru tedavi ederim.ben de dedim benim hatrım için azcık seviyorsan gidelim bakarız dedi.keşke kendi ayağıyla gelse zorla yatırmak zorunda kalmasam ama o da onun iyiliği için olacak olursaTeşekkür ederim. Amin, herkesin inşallah. Evet ben çok şükür psikoz düzeyinde bir mani hiç yaşamadım, bu hastalığın sağı solu belli olmuyor, belki bir gün olur ama olmamasını umuyorum. Halüsinasyon gördüğüm çok fazla zaman oldu, görüntü olarak da ses olarak da. Hala oluyor bazen. Ama gerçek olmadıklarını çoğu zaman ayırt edebiliyorum. Kontrolsüz davranışlar hep tedavi öncesinde kaldı, tamamen bilinçsiz bir şekilde alırdım bıçağı elime. Benim nispeten erken fark edildi, aksi olsa belki böyle olmazdı, ilk maniye girdiğim anda lityum ve valproat başladılar, sedatif veriyorlardı hep, bazen iyi ki o dönemde hastanedeymişim diyorum. Tedaviyi bıraktığım anda maniye girmemden anlıyorum bunu, erken fark edildiğini. Eşiniz gibi olmamayı tedaviye borçluyum tamamen, o da tedavi olunca çok iyi olacak. O gün kendimi zorlayıp ilaç almasam şu an nasıl olurdu bilmiyorum, gitgide tırmanıyor çünkü. Ama ”yeter artık gerekirse öleyim” diye ilaç bıraktığım çok oluyor hatta bir iki gündür yine almamaya başladım, dün yine bir gariptim. Psikiyatride çoğu hasta bunu yapıyor, ilaçlardan sıkılıyor. Yine de yapmamak lazım.
Yine haberleşelim, bir yatış durumu olursa ne olur, ne yapmanız lazım kafanıza takılırsa lütfen sorun. Elimden geldiği kadar yardım etmek isterim.
Rica ederim :) Biraz daha iyi olmasına çok sevindim, direkt itiraz etmeden en azından bakarız demesi, ılımlı olması da çok iyi. Daha da iyi olacak inşallah. Zorla yatıracak olsanız da üzülmeyin, sizin de dediğiniz gibi onun iyiliği için bu. Ona iyilik ediyorsunuz.Çok teşekkür ederim ilginiz için.sizin de ağır geçmiş intihar düşüncesi intihar girişimleri iyiki önlenmiş.ilaçlarınız hiç aksatmayın lütfen.ben de eşimle telefonda konuştum daha ılımlı konuştu gelince doktora gidelim söz ver diyorum hala diyorki ben o doktoru tedavi ederim.ben de dedim benim hatrım için azcık seviyorsan gidelim bakarız dedi.keşke kendi ayağıyla gelse zorla yatırmak zorunda kalmasam ama o da onun iyiliği için olacak olursa
Merhaba. Aklım sizde kaldı, ne yaptınız pazartesi gideceğim diyordunuz. Umarım güzel şeyler olmuştur.Çok teşekkür ederim ilginiz için.sizin de ağır geçmiş intihar düşüncesi intihar girişimleri iyiki önlenmiş.ilaçlarınız hiç aksatmayın lütfen.ben de eşimle telefonda konuştum daha ılımlı konuştu gelince doktora gidelim söz ver diyorum hala diyorki ben o doktoru tedavi ederim.ben de dedim benim hatrım için azcık seviyorsan gidelim bakarız dedi.keşke kendi ayağıyla gelse zorla yatırmak zorunda kalmasam ama o da onun iyiliği için olacak olursa
Malesef eşim hala gelmedi ama şuan dönüş yolunda oldugunu söyledi yani bugün sonunda dönüş yolunda.eşimi hastaneye zorla yatırma konusuna ailesi sıcak bakmadıgı için erteledim o konuyu.yolda gene fikri değişip başka şehire gitmesin diye dua ediyorumMerhaba. Aklım sizde kaldı, ne yaptınız pazartesi gideceğim diyordunuz. Umarım güzel şeyler olmuştur.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?