Eşime cok bağlıyım. Farkedebiliyorum. Onu hayattaki en buyuk servetim olarak görüyorum. O benim icin anne baba hatta çocuklarından daha once geliyor. Sürekli onu memnun mutlu edecek seyler yapmaya calisiyorum. Onun istek ve ihtiyaçları evde en once geliyor. Bir şey yapacaksam mutlaka ondan fikir alir sorarım.
Bu bağlılık nihayetinde onu ya da sevgisini kaybetme korkusunu da getiriyor.
Onu her yönüyle başarılı bilgili görüyorum. Kendimi ona layık görmüyorum. Kendimi beceriksiz ve başarısız buluyorum. Bu bağımlılığın arkasında bu nedenlerle birlikte biraz da aşırı korumacı bir ailede yetişen bağımlı birey olarak yetismemin etkisi var. Kendimi onun yanında güvenli ve guclu hissediyorum.
Yukarıda bahsettiğim durum hic te normal degil dimi? Ben de bu durumdan rahatsızım. Ve psikolojimi olumsuz yönde etkiliyor. Aslinda cok şey yaabilirim şimdilik aklima gelenler bunlar.
Ne der ne onerirsiniz arkadaslar?
Bu bağlılık nihayetinde onu ya da sevgisini kaybetme korkusunu da getiriyor.
Onu her yönüyle başarılı bilgili görüyorum. Kendimi ona layık görmüyorum. Kendimi beceriksiz ve başarısız buluyorum. Bu bağımlılığın arkasında bu nedenlerle birlikte biraz da aşırı korumacı bir ailede yetişen bağımlı birey olarak yetismemin etkisi var. Kendimi onun yanında güvenli ve guclu hissediyorum.
Yukarıda bahsettiğim durum hic te normal degil dimi? Ben de bu durumdan rahatsızım. Ve psikolojimi olumsuz yönde etkiliyor. Aslinda cok şey yaabilirim şimdilik aklima gelenler bunlar.
Ne der ne onerirsiniz arkadaslar?