Eş, nişanlı, sözlü veya sevgilinin vefatı hakkında...

Mikasa Ackerman · 27 Mart 2023

Merhabalar bu benim ilk gönderim. Yıllar önce de vardı bu sayfa hala var olduğunu görünce hem şaşırdım hem de sevindim. Etrafımda beni dinleyecek insanlar var elbet ama biliyorsunuz böyle bir konu hakkında verdikleri destek yeterli olmuyor. Kendi hikayemi anlatmadan önce sadece merak ettiklerimi sormak istiyorum. Okumak isteyen olur istemeyen olur. Sorularımı sadece kendimle kıyaslayıp hangi süreçten geçtiğimi görmek ve kendimi yalnız hissetmemek soruyorum. Ne hissettiğimi düşündüğümü bilmiyorum. Lütfen zarar verecek yorumlarda bulunmayın. Zaten harap haldeyim. Sadece daha iyi olmak istiyorum. Çünkü son sözleri sen hep gül ben senin hep mutlu olmanı istiyorum idi.

Eşini veya ilişkisi olduğu kişiyi kaybedenlerden eğer sizi rahatsız etmezse yanıt bekliyorum. Ne kadar oldu ve şimdi ne durumdasınız? Geçiyor mu ya da ne kadar geçiyor? Kendinizi iyileştirmek için neler yaptınız? Destek aldığınız yazar, kitap, kişi vb. öneriniz var mı? Olduysa başka biriyle bir yola çıkma düşüncesini ne kadar zaman sonra kabul edebildiniz? Bu yeni yolculuk acınızı dindirdi mi yoksa devamlı eski günleri mi hatırlatıyor? Gerçekten birini daha sevebildiniz mi? Bu eksiklikle ömür boyu yaşanılabilir mi?

Cevap verecek olan herkese teşekkür ederim.

alik · 28 Mart 2023

Polymnia .!.:
Bir sokak kavgasını ayırmaya çalışırken maalesef.

Offff Allah rahmet eylesin, sabır versin kadıncağaza

KeskeYesilElmaOlsaydim · 28 Mart 2023

RUJLU KIZ .!.:
Başınız sağolsun. Benim 21 yıllık eşim 52 gün önce vefat etti.Bu acıyı yaşamayan anlayamaz çok zor anlaması. İleri yaşta Anne baba kaybı gibi değil ,eş kaybı çok zor ,birde birbirinize çok bağlı bir çiftseniz daha da zor.İçimde hep bir gözyaşı bombası var sanki ,biri onunla ilgili bir şey söylese yada sorsa bırakıyorum gözyaşlarımı hemen tutamıyorum zaten .2 tane kızımla kalakaldım.Allah sabır versin sizede. Ne desem boş yaşadığımız acılarda hayatın bir parçası.

Başınız sağolsun.
Benim de annem ve babam 20 yıllık evliyken , babam vefat etti ve biz de iki kız kardeşiz. Bu yüzden mesajınız içimi cız ettirdi. Baş sağlığı dilemek istedim.

benbirkek · 28 Mart 2023

Benim kuzenim 23 yaşında gencecik vefat etti birden bire. Biz onunda aynı evde büyüdük, aynı okula gittik, aynı sıralara oturduk, aynı şeylere güldük ağladık, aynı ağaçlara tırmandık.. Çocukluğum gençliğim öldü. 8 yıl geçti benim kalbim hala acıyor. O öldüğünden beri memleketime gidemedim, nasıl giderim ki. Hayat tabi devam etti, evlendim çoluk çocuğa karıştım, hayal kurarım bazen, görmesini çok isterdim.. Yıllardır aynı rüyayı görürüm, hep mezarının başındayım.
Belki bi eş bi sevgili anana babayla kıyaslanamaz, Allahta göstermesin kimseye.. Acınızı paylaşıyorum ve sabırlar diliyorum..

Mikasa Ackerman · 30 Mart 2023

Nedense buraya bir şey yazmak istediğimde çok zorlanıyorum. Elim klavyeye alışkın ama ondan bahsedeceğim zaman yazamıyorum donup kalıyorum. Üzdüğüm kişilerden özür dilerim. Ama paylaşımlarınız bana destek oldu tekrar teşekkür ederim. Hem çok yalnızım içimi gerçekten dökebileceğim kimse yok hem de buraya yazamıyorum anlamıyorum neden. Devamlı kafamla konuşuyorum.

28 yaşındayım ve kendisi ilk sevdiğim erkekti. Beni kendinden çok sevdi. Bunu süreç boyunca hissettirdi. Çok güzel bir kalbi vardı. Yüzü o kadar masumdu ki baktıkça rahatlardım ve hala çok garip geliyor uykumu getirirdi. Uyurken bile telefon açık kalırdı. Bazı aksilikler oldu ve ailelerimizi yüz yüze görüştüremedik. Nisan ayında hem söz hem de dini nikahı yapacak yazın da ben tayin alırken evlenecektik. Önce telefonun kapanma sesini duydum sonra bu saatte niye uyanık acaba diye düşünürken evin sallandığını fark ettim. Hemen onu aradım ama hat düşmedi. Whatsapp üzerinden aradım çaldı ama açmadı. Evden çıktığımda abisine ulaştım. İyi olduğunu gece evden çıkıp kuzeniyle görüştüğünü söyledi. Eğer enkazda olduğunu söylemiş olsaydı mahvolur ailemin yanına dönemezdim. Sekizinci gün ona ulaşabildiler. Üstlerine ikinci bir bina daha yıkılmış. Ailesi ben maraşta yaşamak istemiyorum diye istemeye gelmeyi iptal etmişti. Ailecek vefat etttiler. Cenazesine gidemedim. Yıllarca beklediğim hayallerimdeki insanın cenazesine gidemedim.
Ailesinden bir tek abisi hayatta. Eşi bana dönüş yapacaktı ama aramadı. Ben psikolojileri iyi değildir belki diyerek rahatsız etmedim onları ama annem mesaj atmış görüldü atmışlar. Abisinin ailesinden uzak olduğunu biliyordum ama bu kadar umursamaz olacağını düşünmemiştim. Kardeşinin anne babasının evinin bile resimleri var bende. Bunları istemek için bile ulaşmadılar. Benimde ne kadar üzgün olduğumu biliyorlar ama yok saydılar. Ramazandan sonra mezarına gideceğim umarım yerini ve numarasını söylerler.

Size komik gelecek belki ama en büyük isteğim beni gerçekten ve benim de sevebildiğim biriyle aile olmaktı. Ve onunla tanışana kadar hiç kimseyi bu hayale ortak etmemiştim. Daha önceden ne istediysem hatta fazlası onda vardı. Sanki benim için dünyaya gelmiş gibi. Fikirlerimiz zevklerimiz hayallerimiz ortaktı. Tanıştıktan bir hafta on gün sonra evlilik hakkında konuşmaya başlamıştık. Tek dileği benim yanımda olmaktı. Ben bir şeyler hayal ederken o sadece benim içerisinde olduğum bir ev istiyordu. Hayaller kurarak çeyiz hazırladım temel alınması gerekenleri aldım. Diğer odada duruyorlar şimdi.

Prenses gibi büyümedim. O nedenle güçlü bir insanım. Ama ilk defa gerçekten kaldıramayacağımı düşündüğüm için psikolojik desteğe başladım. Hala ne depremden ne de yastan bahsetmişim psikoloğa. Karalar bağlayıp kendimi yatağa atmadım. İyileşmeye çalışıyorum. Onu aklımdan çıkarmaya çalışmıyorum varlığı ve bana yaşattıkları için şükrediyorum. İntihar haram olduğu için ve kız kardeşim bunu kaldıramayacağı için ölemiyorum. Yaşamak zorundayım ama artık ne yapacağım bilmiyorum. Dizi film oyun kitap şuanı doldurmaya normalleşmeye çalışsam da gelecekten korkuyorum. Ömür boyu yalnız nasıl yaşayacağım bilmiyorum.

İçimden geçenleri kısaca yazmaya çalıştım. Dağınık oldu kusura bakmayın

Black Light · 30 Mart 2023

949806 .!.:
Nedense buraya bir şey yazmak istediğimde çok zorlanıyorum. Elim klavyeye alışkın ama ondan bahsedeceğim zaman yazamıyorum donup kalıyorum. Üzdüğüm kişilerden özür dilerim. Ama paylaşımlarınız bana destek oldu tekrar teşekkür ederim. Hem çok yalnızım içimi gerçekten dökebileceğim kimse yok hem de buraya yazamıyorum anlamıyorum neden. Devamlı kafamla konuşuyorum.

28 yaşındayım ve kendisi ilk sevdiğim erkekti. Beni kendinden çok sevdi. Bunu süreç boyunca hissettirdi. Çok güzel bir kalbi vardı. Yüzü o kadar masumdu ki baktıkça rahatlardım ve hala çok garip geliyor uykumu getirirdi. Uyurken bile telefon açık kalırdı. Bazı aksilikler oldu ve ailelerimizi yüz yüze görüştüremedik. Nisan ayında hem söz hem de dini nikahı yapacak yazın da ben tayin alırken evlenecektik. Önce telefonun kapanma sesini duydum sonra bu saatte niye uyanık acaba diye düşünürken evin sallandığını fark ettim. Hemen onu aradım ama hat düşmedi. Whatsapp üzerinden aradım çaldı ama açmadı. Evden çıktığımda abisine ulaştım. İyi olduğunu gece evden çıkıp kuzeniyle görüştüğünü söyledi. Eğer enkazda olduğunu söylemiş olsaydı mahvolur ailemin yanına dönemezdim. Sekizinci gün ona ulaşabildiler. Üstlerine ikinci bir bina daha yıkılmış. Ailesi ben maraşta yaşamak istemiyorum diye istemeye gelmeyi iptal etmişti. Ailecek vefat etttiler. Cenazesine gidemedim. Yıllarca beklediğim hayallerimdeki insanın cenazesine gidemedim.
Ailesinden bir tek abisi hayatta. Eşi bana dönüş yapacaktı ama aramadı. Ben psikolojileri iyi değildir belki diyerek rahatsız etmedim onları ama annem mesaj atmış görüldü atmışlar. Abisinin ailesinden uzak olduğunu biliyordum ama bu kadar umursamaz olacağını düşünmemiştim. Kardeşinin anne babasının evinin bile resimleri var bende. Bunları istemek için bile ulaşmadılar. Benimde ne kadar üzgün olduğumu biliyorlar ama yok saydılar. Ramazandan sonra mezarına gideceğim umarım yerini ve numarasını söylerler.

Size komik gelecek belki ama en büyük isteğim beni gerçekten ve benim de sevebildiğim biriyle aile olmaktı. Ve onunla tanışana kadar hiç kimseyi bu hayale ortak etmemiştim. Daha önceden ne istediysem hatta fazlası onda vardı. Sanki benim için dünyaya gelmiş gibi. Fikirlerimiz zevklerimiz hayallerimiz ortaktı. Tanıştıktan bir hafta on gün sonra evlilik hakkında konuşmaya başlamıştık. Tek dileği benim yanımda olmaktı. Ben bir şeyler hayal ederken o sadece benim içerisinde olduğum bir ev istiyordu. Hayaller kurarak çeyiz hazırladım temel alınması gerekenleri aldım. Diğer odada duruyorlar şimdi.

Prenses gibi büyümedim. O nedenle güçlü bir insanım. Ama ilk defa gerçekten kaldıramayacağımı düşündüğüm için psikolojik desteğe başladım. Hala ne depremden ne de yastan bahsetmişim psikoloğa. Karalar bağlayıp kendimi yatağa atmadım. İyileşmeye çalışıyorum. Onu aklımdan çıkarmaya çalışmıyorum varlığı ve bana yaşattıkları için şükrediyorum. İntihar haram olduğu için ve kız kardeşim bunu kaldıramayacağı için ölemiyorum. Yaşamak zorundayım ama artık ne yapacağım bilmiyorum. Dizi film oyun kitap şuanı doldurmaya normalleşmeye çalışsam da gelecekten korkuyorum. Ömür boyu yalnız nasıl yaşayacağım bilmiyorum.

İçimden geçenleri kısaca yazmaya çalıştım. Dağınık oldu kusura bakmayın

Ne diyeceğimi bilemedim, Rabbim sabır versin...

dipsiz kuyu · 30 Mart 2023

949806 .!.:
Nedense buraya bir şey yazmak istediğimde çok zorlanıyorum. Elim klavyeye alışkın ama ondan bahsedeceğim zaman yazamıyorum donup kalıyorum. Üzdüğüm kişilerden özür dilerim. Ama paylaşımlarınız bana destek oldu tekrar teşekkür ederim. Hem çok yalnızım içimi gerçekten dökebileceğim kimse yok hem de buraya yazamıyorum anlamıyorum neden. Devamlı kafamla konuşuyorum.

28 yaşındayım ve kendisi ilk sevdiğim erkekti. Beni kendinden çok sevdi. Bunu süreç boyunca hissettirdi. Çok güzel bir kalbi vardı. Yüzü o kadar masumdu ki baktıkça rahatlardım ve hala çok garip geliyor uykumu getirirdi. Uyurken bile telefon açık kalırdı. Bazı aksilikler oldu ve ailelerimizi yüz yüze görüştüremedik. Nisan ayında hem söz hem de dini nikahı yapacak yazın da ben tayin alırken evlenecektik. Önce telefonun kapanma sesini duydum sonra bu saatte niye uyanık acaba diye düşünürken evin sallandığını fark ettim. Hemen onu aradım ama hat düşmedi. Whatsapp üzerinden aradım çaldı ama açmadı. Evden çıktığımda abisine ulaştım. İyi olduğunu gece evden çıkıp kuzeniyle görüştüğünü söyledi. Eğer enkazda olduğunu söylemiş olsaydı mahvolur ailemin yanına dönemezdim. Sekizinci gün ona ulaşabildiler. Üstlerine ikinci bir bina daha yıkılmış. Ailesi ben maraşta yaşamak istemiyorum diye istemeye gelmeyi iptal etmişti. Ailecek vefat etttiler. Cenazesine gidemedim. Yıllarca beklediğim hayallerimdeki insanın cenazesine gidemedim.
Ailesinden bir tek abisi hayatta. Eşi bana dönüş yapacaktı ama aramadı. Ben psikolojileri iyi değildir belki diyerek rahatsız etmedim onları ama annem mesaj atmış görüldü atmışlar. Abisinin ailesinden uzak olduğunu biliyordum ama bu kadar umursamaz olacağını düşünmemiştim. Kardeşinin anne babasının evinin bile resimleri var bende. Bunları istemek için bile ulaşmadılar. Benimde ne kadar üzgün olduğumu biliyorlar ama yok saydılar. Ramazandan sonra mezarına gideceğim umarım yerini ve numarasını söylerler.

Size komik gelecek belki ama en büyük isteğim beni gerçekten ve benim de sevebildiğim biriyle aile olmaktı. Ve onunla tanışana kadar hiç kimseyi bu hayale ortak etmemiştim. Daha önceden ne istediysem hatta fazlası onda vardı. Sanki benim için dünyaya gelmiş gibi. Fikirlerimiz zevklerimiz hayallerimiz ortaktı. Tanıştıktan bir hafta on gün sonra evlilik hakkında konuşmaya başlamıştık. Tek dileği benim yanımda olmaktı. Ben bir şeyler hayal ederken o sadece benim içerisinde olduğum bir ev istiyordu. Hayaller kurarak çeyiz hazırladım temel alınması gerekenleri aldım. Diğer odada duruyorlar şimdi.

Prenses gibi büyümedim. O nedenle güçlü bir insanım. Ama ilk defa gerçekten kaldıramayacağımı düşündüğüm için psikolojik desteğe başladım. Hala ne depremden ne de yastan bahsetmişim psikoloğa. Karalar bağlayıp kendimi yatağa atmadım. İyileşmeye çalışıyorum. Onu aklımdan çıkarmaya çalışmıyorum varlığı ve bana yaşattıkları için şükrediyorum. İntihar haram olduğu için ve kız kardeşim bunu kaldıramayacağı için ölemiyorum. Yaşamak zorundayım ama artık ne yapacağım bilmiyorum. Dizi film oyun kitap şuanı doldurmaya normalleşmeye çalışsam da gelecekten korkuyorum. Ömür boyu yalnız nasıl yaşayacağım bilmiyorum.

İçimden geçenleri kısaca yazmaya çalıştım. Dağınık oldu kusura bakmayın

Allah sabırlar versin ne diyeceğimi nasıl teselli vereceğimi bilemiyorum ama acınızı yüreğimde hissettim çok zor dayanılmaz gibi geliyor ama dayanacaksiniz dayanmak zorundasınız acınızı yaşayın ağlayın içinizde tutmayın en zoru evlat acısı derler etrafımda evladını kaybedip yine de yaşayan hayata tutunan bir çok insan var hiç unutmayacaksıniz ama alisacaksiniz

Nomad Daughter · 30 Mart 2023

nuranka .!.:
Allah rahmet eylesin.En fazla 1 2 sene yas tutulur.Diye düşünüyorum.

İlginç bir yaklaşım

RUJLU KIZ · 30 Mart 2023

KeskeYesilElmaOlsaydim .!.:
Başınız sağolsun.
Benim de annem ve babam 20 yıllık evliyken , babam vefat etti ve biz de iki kız kardeşiz. Bu yüzden mesajınız içimi cız ettirdi. Baş sağlığı dilemek istedim.

Allah razı olsun.Sizinde başınız sağolsun. Babasızlığın acısını yaşıyor musunuz hala? Çocuklarım normal hayata adapte olmuş gibi duruyor ama içlerinde ne yaşadıklarını bilemiyorum.Biri liseye biri ilkokula gidiyor henüz.Aynı acıyı yaşadığınız için belki yardımcı olabilirsiniz.

KeskeYesilElmaOlsaydim · 30 Mart 2023

Sağolun. Babasızlığın acısı hiç dinmez 9 yıl oldu ama bir yerden sonra duruma alışacaklar. Benim bunları yazarken bile hala gözlerim doluyor. Üzüldüklerinde , ağladıklarında lütfen kimse onları hemen neşelendirmeye çalışmasın ya da birbirimiz için güçlü durmalıyız gibi sözlerle üzüntülerini bastırmasın. Şimdi akıtmazlarsa yıllarca içlerinde kalır. Bir süre sonra babalarının sadece bedenen yanlarında olmadığını ama aslında hep bir arada olduklarını anlayacaklar. Hepinize bol sabır dilerim.

KeskeYesilElmaOlsaydim · 30 Mart 2023

RUJLU KIZ .!.:
Allah razı olsun.Sizinde başınız sağolsun. Babasızlığın acısını yaşıyor musunuz hala? Çocuklarım normal hayata adapte olmuş gibi duruyor ama içlerinde ne yaşadıklarını bilemiyorum.Biri liseye biri ilkokula gidiyor henüz.Aynı acıyı yaşadığınız için belki yardımcı olabilirsiniz.

Sağolun. Babasızlığın acısı hiç dinmez 9 yıl oldu ama bir yerden sonra duruma alışacaklar. Benim bunları yazarken bile hala gözlerim doluyor. Üzüldüklerinde , ağladıklarında lütfen kimse onları hemen neşelendirmeye çalışmasın ya da birbirimiz için güçlü durmalıyız gibi sözlerle üzüntülerini bastırmasın. Şimdi akıtmazlarsa yıllarca içlerinde kalır. Bir süre sonra babalarının sadece bedenen yanlarında olmadığını ama aslında hep bir arada olduklarını anlayacaklar. Hepinize bol sabır dilerim.

kucukpisi · 30 Mart 2023

949806 .!.:
Nedense buraya bir şey yazmak istediğimde çok zorlanıyorum. Elim klavyeye alışkın ama ondan bahsedeceğim zaman yazamıyorum donup kalıyorum. Üzdüğüm kişilerden özür dilerim. Ama paylaşımlarınız bana destek oldu tekrar teşekkür ederim. Hem çok yalnızım içimi gerçekten dökebileceğim kimse yok hem de buraya yazamıyorum anlamıyorum neden. Devamlı kafamla konuşuyorum.

28 yaşındayım ve kendisi ilk sevdiğim erkekti. Beni kendinden çok sevdi. Bunu süreç boyunca hissettirdi. Çok güzel bir kalbi vardı. Yüzü o kadar masumdu ki baktıkça rahatlardım ve hala çok garip geliyor uykumu getirirdi. Uyurken bile telefon açık kalırdı. Bazı aksilikler oldu ve ailelerimizi yüz yüze görüştüremedik. Nisan ayında hem söz hem de dini nikahı yapacak yazın da ben tayin alırken evlenecektik. Önce telefonun kapanma sesini duydum sonra bu saatte niye uyanık acaba diye düşünürken evin sallandığını fark ettim. Hemen onu aradım ama hat düşmedi. Whatsapp üzerinden aradım çaldı ama açmadı. Evden çıktığımda abisine ulaştım. İyi olduğunu gece evden çıkıp kuzeniyle görüştüğünü söyledi. Eğer enkazda olduğunu söylemiş olsaydı mahvolur ailemin yanına dönemezdim. Sekizinci gün ona ulaşabildiler. Üstlerine ikinci bir bina daha yıkılmış. Ailesi ben maraşta yaşamak istemiyorum diye istemeye gelmeyi iptal etmişti. Ailecek vefat etttiler. Cenazesine gidemedim. Yıllarca beklediğim hayallerimdeki insanın cenazesine gidemedim.
Ailesinden bir tek abisi hayatta. Eşi bana dönüş yapacaktı ama aramadı. Ben psikolojileri iyi değildir belki diyerek rahatsız etmedim onları ama annem mesaj atmış görüldü atmışlar. Abisinin ailesinden uzak olduğunu biliyordum ama bu kadar umursamaz olacağını düşünmemiştim. Kardeşinin anne babasının evinin bile resimleri var bende. Bunları istemek için bile ulaşmadılar. Benimde ne kadar üzgün olduğumu biliyorlar ama yok saydılar. Ramazandan sonra mezarına gideceğim umarım yerini ve numarasını söylerler.

Size komik gelecek belki ama en büyük isteğim beni gerçekten ve benim de sevebildiğim biriyle aile olmaktı. Ve onunla tanışana kadar hiç kimseyi bu hayale ortak etmemiştim. Daha önceden ne istediysem hatta fazlası onda vardı. Sanki benim için dünyaya gelmiş gibi. Fikirlerimiz zevklerimiz hayallerimiz ortaktı. Tanıştıktan bir hafta on gün sonra evlilik hakkında konuşmaya başlamıştık. Tek dileği benim yanımda olmaktı. Ben bir şeyler hayal ederken o sadece benim içerisinde olduğum bir ev istiyordu. Hayaller kurarak çeyiz hazırladım temel alınması gerekenleri aldım. Diğer odada duruyorlar şimdi.

Prenses gibi büyümedim. O nedenle güçlü bir insanım. Ama ilk defa gerçekten kaldıramayacağımı düşündüğüm için psikolojik desteğe başladım. Hala ne depremden ne de yastan bahsetmişim psikoloğa. Karalar bağlayıp kendimi yatağa atmadım. İyileşmeye çalışıyorum. Onu aklımdan çıkarmaya çalışmıyorum varlığı ve bana yaşattıkları için şükrediyorum. İntihar haram olduğu için ve kız kardeşim bunu kaldıramayacağı için ölemiyorum. Yaşamak zorundayım ama artık ne yapacağım bilmiyorum. Dizi film oyun kitap şuanı doldurmaya normalleşmeye çalışsam da gelecekten korkuyorum. Ömür boyu yalnız nasıl yaşayacağım bilmiyorum.

İçimden geçenleri kısaca yazmaya çalıştım. Dağınık oldu kusura bakmayın

Başınız sağolsun. Allah sabır versin...

RUJLU KIZ · 30 Mart 2023

KeskeYesilElmaOlsaydim .!.:
Sağolun. Babasızlığın acısı hiç dinmez 9 yıl oldu ama bir yerden sonra duruma alışacaklar. Benim bunları yazarken bile hala gözlerim doluyor. Üzüldüklerinde , ağladıklarında lütfen kimse onları hemen neşelendirmeye çalışmasın ya da birbirimiz için güçlü durmalıyız gibi sözlerle üzüntülerini bastırmasın. Şimdi akıtmazlarsa yıllarca içlerinde kalır. Bir süre sonra babalarının sadece bedenen yanlarında olmadığını ama aslında hep bir arada olduklarını anlayacaklar. Hepinize bol sabır dilerim.

Cevabınız için çok teşekkür ederim.Bebeğinizi sağlıkla kucağınıza almanızı dilerim.

Aysenimi · 30 Mart 2023

mybiglove .!.:
Bi tanidigin esi öldü 2 ay sonra evlendi,
Yine bir abla vardi hic evlenmedi
Herkesin acisi, hayatı baska.
Basiniz sag olsun

Nasıl hemen buluyorlar ya insanlar ne kısmetli.

KeskeYesilElmaOlsaydim · 30 Mart 2023

RUJLU KIZ .!.:
Cevabınız için çok teşekkür ederim.Bebeğinizi sağlıkla kucağınıza almanızı dilerim.

Çok sağolun

red mercedes · 30 Mart 2023

Bir şekilde yaşıyorsunuz gülüyorsunuz ama o hep bir yerde.. her akşam yatmadan aklınıza gelir..şu kadar sene olmuş..onun yaşındayım..o şu yaşta olacaktı..konuştuğunuz replikler çok az kalıyor akılda.. gözleri aklınıza gelince bir sıcaklık basar..şunu yapsaydım keşke dersiniz...o keşke lafı hep vardır
uzun uzun hikayesini yazmak istesiniz evli olduğunuz eşinizin ailesinden stalk yapan oro...u. gelir aklınıza yazamazsınız

mrvyes · 28 Nisan 2024

Mikasa Ackerman .!.:
Nedense buraya bir şey yazmak istediğimde çok zorlanıyorum. Elim klavyeye alışkın ama ondan bahsedeceğim zaman yazamıyorum donup kalıyorum. Üzdüğüm kişilerden özür dilerim. Ama paylaşımlarınız bana destek oldu tekrar teşekkür ederim. Hem çok yalnızım içimi gerçekten dökebileceğim kimse yok hem de buraya yazamıyorum anlamıyorum neden. Devamlı kafamla konuşuyorum.

28 yaşındayım ve kendisi ilk sevdiğim erkekti. Beni kendinden çok sevdi. Bunu süreç boyunca hissettirdi. Çok güzel bir kalbi vardı. Yüzü o kadar masumdu ki baktıkça rahatlardım ve hala çok garip geliyor uykumu getirirdi. Uyurken bile telefon açık kalırdı. Bazı aksilikler oldu ve ailelerimizi yüz yüze görüştüremedik. Nisan ayında hem söz hem de dini nikahı yapacak yazın da ben tayin alırken evlenecektik. Önce telefonun kapanma sesini duydum sonra bu saatte niye uyanık acaba diye düşünürken evin sallandığını fark ettim. Hemen onu aradım ama hat düşmedi. Whatsapp üzerinden aradım çaldı ama açmadı. Evden çıktığımda abisine ulaştım. İyi olduğunu gece evden çıkıp kuzeniyle görüştüğünü söyledi. Eğer enkazda olduğunu söylemiş olsaydı mahvolur ailemin yanına dönemezdim. Sekizinci gün ona ulaşabildiler. Üstlerine ikinci bir bina daha yıkılmış. Ailesi ben maraşta yaşamak istemiyorum diye istemeye gelmeyi iptal etmişti. Ailecek vefat etttiler. Cenazesine gidemedim. Yıllarca beklediğim hayallerimdeki insanın cenazesine gidemedim.
Ailesinden bir tek abisi hayatta. Eşi bana dönüş yapacaktı ama aramadı. Ben psikolojileri iyi değildir belki diyerek rahatsız etmedim onları ama annem mesaj atmış görüldü atmışlar. Abisinin ailesinden uzak olduğunu biliyordum ama bu kadar umursamaz olacağını düşünmemiştim. Kardeşinin anne babasının evinin bile resimleri var bende. Bunları istemek için bile ulaşmadılar. Benimde ne kadar üzgün olduğumu biliyorlar ama yok saydılar. Ramazandan sonra mezarına gideceğim umarım yerini ve numarasını söylerler.

Size komik gelecek belki ama en büyük isteğim beni gerçekten ve benim de sevebildiğim biriyle aile olmaktı. Ve onunla tanışana kadar hiç kimseyi bu hayale ortak etmemiştim. Daha önceden ne istediysem hatta fazlası onda vardı. Sanki benim için dünyaya gelmiş gibi. Fikirlerimiz zevklerimiz hayallerimiz ortaktı. Tanıştıktan bir hafta on gün sonra evlilik hakkında konuşmaya başlamıştık. Tek dileği benim yanımda olmaktı. Ben bir şeyler hayal ederken o sadece benim içerisinde olduğum bir ev istiyordu. Hayaller kurarak çeyiz hazırladım temel alınması gerekenleri aldım. Diğer odada duruyorlar şimdi.

Prenses gibi büyümedim. O nedenle güçlü bir insanım. Ama ilk defa gerçekten kaldıramayacağımı düşündüğüm için psikolojik desteğe başladım. Hala ne depremden ne de yastan bahsetmişim psikoloğa. Karalar bağlayıp kendimi yatağa atmadım. İyileşmeye çalışıyorum. Onu aklımdan çıkarmaya çalışmıyorum varlığı ve bana yaşattıkları için şükrediyorum. İntihar haram olduğu için ve kız kardeşim bunu kaldıramayacağı için ölemiyorum. Yaşamak zorundayım ama artık ne yapacağım bilmiyorum. Dizi film oyun kitap şuanı doldurmaya normalleşmeye çalışsam da gelecekten korkuyorum. Ömür boyu yalnız nasıl yaşayacağım bilmiyorum.

İçimden geçenleri kısaca yazmaya çalıştım. Dağınık oldu kusura bakmayın

mrvyes · 28 Nisan 2024

Başınız sağ olsun Allah sabır versin. Üzmek istemem ama gerçekten çok sevdiyseniz bu acı geçmeyecek kalbiniz de bir yerlerde hep duracak. 2011 Şubat ayında çok sevdiğim çocukluk aşkımı kaybettim vefatından bir saat önce konuşmuştuk sonra ölüm haberini aldım trafik kazası başta inanmadım kabullenemedim zaman geçtikçe bu hayat kendini hatırlatıyor olması gerekenler oluyor şimdi evliyim eşimi seviyorum ölen sevgilimi ondan saklamadım evlenmeden söylemiştim bilmesini istedim o günden sonra bir daha hiç konuşmadık bu konuyu 13 sene oldu uzun yıllardır gitmediğim mezarına gittim bu gün bir şey beni oraya çekti. demek istediğim normal hayatınıza dönseniz de içinizde ki o yangın içten içe hep yanacak gözleri hep aklınıza gelecek ara ara hüzünleneceksiniz ama etrafınızda kimse bunu anlamayacak biraz sonra sizde hayata tekrar döneceksiniz ve bu döngü böyle sürüp gidecek

durusu ay · 28 Nisan 2024

Şimdi nasılsın

Umurumdaydi · 29 Nisan 2024

mybiglove .!.:
Bi tanidigin esi öldü 2 ay sonra evlendi,
Yine bir abla vardi hic evlenmedi
Herkesin acisi, hayatı baska.
Basiniz sag olsun

Iki aymi
O ôlümün nedenini süpheli degildir umarim

mybiglove · 29 Nisan 2024

Umurumdaydi .!.:
Iki aymi
O ôlümün nedenini süpheli degildir umarim

Yok, corona zamaniydi, once hastanelik oldu yogun bakim vs, sonra rahmetli

Eş, nişanlı, sözlü veya sevgilinin vefatı hakkında...

Vazgeçtim

Çünkü herkesin bir hikayesi var..

Üye

Popüler Üye

Vazgeçtim

özgürlük, ama herkes için

Guru

CAHİLLER YAZMASIN!

Guru

Üye

Üye

Hayata inat gülümse...

Guru

Popüler Üye

Üye

Guru

Yeni Üye

Yeni Üye

Üye

Aktif Üye

not giving a f*ck since '93

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency