merhabalar..hep kendi kendime sözler vermiştim burda kötü şeyleri paylaştığım gbi bir gün iyi şeyler de paylaşıcam die..o günler geldi çok şükür..ben de bugüne kadar yorum yaptığım her topiğe başımdan geçenleri yazıp umut olmak istedim..o yüzden en başından paylaşıcam yaşadıklarımı..ilk gebe kaldığımda lekelenmeler kanamalarla 10. haftaya kadar geldim.sonra bebeğimde ense kalınlığı tespit edildi..sıvı alındı..trizomi 18 olduğu ve yaşamıycağı anlaşıldı..fakat kürtajı istemedim 20.haftaya kadar bekledim..dedikleri oldu karnımda öldü meleğim..sonrası suni sancıyla düşük..korunma..5 ay sonra yeniden hamile kaldım..ikili testimiz falan yapıldı..herşey güzelken 16. haftada bir sabah aniden suyum geldi..sonrası yine suni sancıyla düşük..yine korunma dönemi..6 ay sonra tekrar hamile kaldığımda ilk işim iyi bir doktor bulmaktı..doktorum ikincide suyum geldiği için rahim ağzı yetmezliğinden şüphelendi ve 13.haftada rahim ağzına dikiş atıldı sonra devamlı yatak istirahati..devamlı derken cidden devamlı..sadece tuvalet ve banyo için kalkıodum ayağa..imkansız gbi geliyo önce ama sonra alışıyo insan :) bu dönemin zorluğunu anlatmama bile gerek yok..ilaçlar iğneler..yeri geldi hastanede yattım..vs.nihayet 38.haftaya geldiğimde dikişlerim alındı.ve sezaryenle aldım oğlumu kucağıma..yaşadığım tüm acılara tüm üzüntülere değdi sonunda..bugün oğlum bir aylık ve sünnetini bile oldu : allahım yaşamak isteyen herkese bu duyguyu nasip etsin..size bunları böyle detaylı yazdım çünkü eminim bir yerlerde benm gbi benm asla bebeğim olmıycak die düşünüp kahrolan bi sürü insan var..size sesleniyorum..umudunuzu asla ama asla kaybetmeyin..bugün ya da yarın o bebek size gelecek..önce kendinizi buna gerçekten inandırın..allahımın yanında zor die bişe yok..günü geldiğinde allahım hepinizin kucağını sağlıklı hayırlı evlatlarla doldursun..kimseyi evladıyla sınamasın rabbim..