MUMLARIN ÖYKÜSÜ
Dört tane mum usul usul yanıyordu .
Ortalık öylesine sessizdi ki mumların konuşmalarını duyulabiliyordunuz .
Birinci mum dedi ki :
"Ben BARIŞ' ım !
Ama kimse benim yanmama yardımcı olmuyor .
Sanırım yakında söneceğim ."
Alevi hızla azaldı ve sonunda tamamen söndü ..
İkici mum :
"Ben VEFA' yım !
Ne yazık ki artık vazgeçilmez değilim .Onun için bundan sonra yanıp durmamın bir anlamı kalmadı "
Sözlerini tamamladığında esen hafif bir rüzgar onu söndürdü..
Sırası geldiğinde üçüncü mum hüzünlü bir sesle dedi ki :
"Ben SEVGİ' yim !
Yanacak gücüm kalmadı . İnsanlar beni unuttu , değerimi anlamıyorlar . En yakınlarını sevmeyi bile unuttular ."
Ve daha fazla beklemeden sönüp gitti ..
Ansızın ...
Odaya bir çocuk girdi ve 3 mumun da yanmadığını gördü .
"Neden yanmıyorsunuz ? Sizin sonsuza kadar yanmanız gerekmiyor muydu ?"dedi
ve ardından ağlamaya başladı ..
O zaman dördüncü mum konuşmaya başladı :
"Korkma ben yandığım sürece öteki mumları da yeniden yakabiliriz ,
ben
UMUT' um !"
Çocuk parıldayan gözleriyle UMUT mumunu aldı ve öteki mumları birer birer yaktı ..
UMUT ışığı yaşamımızdan hiç eksik olmamalı
… ki hepimiz onunla birlikte Vefa' yı , Barış' ı ve Sevgi' yi yaşatabilelim !!!
Gününüz aydınlık olsun ...
a.s.