- 2 Nisan 2024
- 138
- 163
- Konu Sahibi velvetrose
- #1
Selam kızlar, kardeşim konusunda çok dertliyim sizlerle paylaşıp hem rahatlamak hem de akıl almak istiyorum.
Kardeşim ve ben babasız büyüdük, çok da zor zamanlar geçirdik. Annemin sağlık sorunları olsun, parasızlık olsun yani gerçekten zor bir çocukluğumuz oldu. Kardeşim benden 8 yaş küçük, bu yıl üniversiteyi kazandı özel bir üniversitede %50 burslu.
Ben de 1 sene önce evlendim. Tabii bu süreçlerde sağolsun aile büyüklerimiz pek kol kanat germediler biz bize başımızın çaresine baktık. Ben de okudum şu anda çalışıyorum, kardeşim de üniversite kazanınca eşim de sağolsun beraber okul ödemelerini hallederiz yeter ki okusun dedik. Benim derdim kardeşimin öfke problemleri, yaşadığı özgüvensizlikler ve ne yapacağımı bilememem. Daha önce bir çok kez psikiyatriste götürdük çünkü zorbalık yaşamıştı okulda. Üniversiteye kaydını yaptırdığımızda çok hevesliydi neredeyse bin kere teşekkür etti ama bu günlerde daha hala okula gitmedi. Türlü türlü bahaneler üretiyor ve gitmeyi reddediyor. Ruh halini de anlayamıyorum mesela yurt dışına gitmiştim ben oradan bir şey istedi, ben de aldım ama döndüğümde aldığım şeyi beğenmedi hiç benim için uğraşmamışsın özen göstermemişsin diye küstü her yerden engelledi beni. Sabır gösterdim her seferinde, yeter ki okuluna gitsin bi yerden tutunsun istedim ama en ufacık bir şeyde beni suçlayan bir tutuma bürünüyor beni hiç umursamıyorsun diye halbuki onun için yaptıklarım ortada. Eşim de çok sabır gösterdi, hatta yakın zamanda konuştu onunla okuluna git yeni ortam yeni insanlar sana iyi gelicek vs diye, tamam dedi ama bugün yine türlü bahaneler… çok şükür uyuşturucu, sigara alkol vs böyle alışkanlıkları yok sadece asosyal ve öfke problemi var. Psikolojik destek görmesi gerektiğini çok iyi biliyorum ama istemiyor, istemeyen insanı da zorla kolundan tutup götüremiyorsunuz..
Son günlerde eşimin de artık biraz sabrı taşmaya, söylenmeye başladı haklı olarak. Ben de farkındayım yeni bir aile kurdum, kök ailemin sorunlarını bu kadar yansıtmamalıyım ama gerçekten üzülüyorum. Açıkçası biraz daha bu şekilde gitmemeye devam ederse okul kaydını sildirmeyi düşünüyorum ama ya sonrası daha kötü olursa diye kararsızlıklar içindeyim. Bu arada annem bipolar hastası babamın ani ölümünden sonra, düzenli ilaç kullanan biri onun için de çok endişeleniyorum. Ne yapsam, nasıl bir yol izlesem akıl verin lütfen..
Kardeşim ve ben babasız büyüdük, çok da zor zamanlar geçirdik. Annemin sağlık sorunları olsun, parasızlık olsun yani gerçekten zor bir çocukluğumuz oldu. Kardeşim benden 8 yaş küçük, bu yıl üniversiteyi kazandı özel bir üniversitede %50 burslu.
Ben de 1 sene önce evlendim. Tabii bu süreçlerde sağolsun aile büyüklerimiz pek kol kanat germediler biz bize başımızın çaresine baktık. Ben de okudum şu anda çalışıyorum, kardeşim de üniversite kazanınca eşim de sağolsun beraber okul ödemelerini hallederiz yeter ki okusun dedik. Benim derdim kardeşimin öfke problemleri, yaşadığı özgüvensizlikler ve ne yapacağımı bilememem. Daha önce bir çok kez psikiyatriste götürdük çünkü zorbalık yaşamıştı okulda. Üniversiteye kaydını yaptırdığımızda çok hevesliydi neredeyse bin kere teşekkür etti ama bu günlerde daha hala okula gitmedi. Türlü türlü bahaneler üretiyor ve gitmeyi reddediyor. Ruh halini de anlayamıyorum mesela yurt dışına gitmiştim ben oradan bir şey istedi, ben de aldım ama döndüğümde aldığım şeyi beğenmedi hiç benim için uğraşmamışsın özen göstermemişsin diye küstü her yerden engelledi beni. Sabır gösterdim her seferinde, yeter ki okuluna gitsin bi yerden tutunsun istedim ama en ufacık bir şeyde beni suçlayan bir tutuma bürünüyor beni hiç umursamıyorsun diye halbuki onun için yaptıklarım ortada. Eşim de çok sabır gösterdi, hatta yakın zamanda konuştu onunla okuluna git yeni ortam yeni insanlar sana iyi gelicek vs diye, tamam dedi ama bugün yine türlü bahaneler… çok şükür uyuşturucu, sigara alkol vs böyle alışkanlıkları yok sadece asosyal ve öfke problemi var. Psikolojik destek görmesi gerektiğini çok iyi biliyorum ama istemiyor, istemeyen insanı da zorla kolundan tutup götüremiyorsunuz..
Son günlerde eşimin de artık biraz sabrı taşmaya, söylenmeye başladı haklı olarak. Ben de farkındayım yeni bir aile kurdum, kök ailemin sorunlarını bu kadar yansıtmamalıyım ama gerçekten üzülüyorum. Açıkçası biraz daha bu şekilde gitmemeye devam ederse okul kaydını sildirmeyi düşünüyorum ama ya sonrası daha kötü olursa diye kararsızlıklar içindeyim. Bu arada annem bipolar hastası babamın ani ölümünden sonra, düzenli ilaç kullanan biri onun için de çok endişeleniyorum. Ne yapsam, nasıl bir yol izlesem akıl verin lütfen..
