Evlenme kararını karşımızdaki insanın vazgeçilmez olduğunu düşündüğümüz için mi alıyoruz sanıyorsunuz yoksa?
Kusura bakmayın ama yaşınıza göre çok çocukça düşünüyorsunuz.
İnsanlar, görüşürler,severler,sayarlar,kişiliklerinin biirbirine uygun olduğunu düşünüp öyle evlenirler.
Ben hiç kimsenin ben vazgeçemiyorum,mutlaka evlenmeliyim diye düşündüğünü sanmıyorum. En azından ben evlenirken bu adamdan asla vazgeçemem diye düşünmedim. Eşimin de bu kız benim vazgeçilmezim evlenmekten başka çıkar yol yok diye düşündüğünü sanmıyorum.
İstisnai durumlar ise; ailesinden hiç sevgi,ilgi görmemiş. Ufacık bir mutluluk pırıltısına kapılıp ileriyi çok az görüp evliliğe atlayanlardır.Neden derseniz o kadar büyük bir aşk ancak saplantıdır bana göre. Saplantı sahibi olunca mantık kalkar,gözler gerçekleri görmez.
Kısacası; istisnalar kaideyi bozmaz.