Ergen annelerine soruyorum..

Erkek cocuklsr nsl oluyor ergenlikte. Ben hic boyle seylerle karsilasmadigjm icin. Oglum 11yasinda korktum simdi. Kiziniz icin allah yardimciniz olsun. Bi uzmandan destek alin.
 
Off oğlan bi büyüse de rahatlasam diyordum nerden okudum bu konuyu gece gece...yarin sakin kafayla yorum yazacağım. Yıllardır lisede ergenlerle çalışan bir öğretmen olarak sınıf rehber öğretmeni olduğum bir kız öğrencinin yaşadıklarından da yola çıkarak iki kelam edeceğim...
 
İşte demek ki siz sadece böyle düşünüyorsunuz,arkadaşlarının size özendiği falan yoktur belki de. Yoksa neden rahatsız olsun,gurur duyar.
Ergen kardeşim var 15 yaşında, aynı şekilde imkan olarak bir çoğundan daha iyi yaşıyor,daha iyi bir hayata sahip. Sevgilisi de var,kısıtlamıyoruz. Sizin zamanınızla bu zaman bir değil,onun yaşına yakın olduğum için anlayabiliyorum kızınızı da kardeşimi de. Bir insanı ne kadar sıkıp yasak koyarsanız size o kadar yalan söylemeye meyilli olur. Mesela ben anneme yalan söylemezken teyzemin kızları arkadaşlarıyla dışarı çıkmak için bile etütüm var diyerek yalan söylüyor. Belki de sizin dindar aile oluşunuzdan dolayı sizden çekiniyordur ama sizinde tavırlarınız yanlış. Sanal seks yanlış zaten. Ancak ne demek babasının yüzüne nasıl bakıyor? İleride evlenecek bu çocuk, seks yaptı diye o zamanda kı bakmasın babasının yüzüne? Yanlış düşünüyorsunuz. Telefonunu karıştırdığınızı ona söylemeyin,önceliğiniz doktor olsun.
Gerçekten o kısım beni de çok rahatsız etti. Sanırsın kızı seri katil, nasıl babasının yüzüne bakıyor diyor .
 
Bugün ilkokuldan tanıdığımız çocuk lisede başka sınıftan bir çocuğa bıçak çekmiş.
Okulun içinde.
Öğretmenler çocuğu almış üzerinden bir bıçak daha çıkmış.
Çocuğun kolları faça içinde.
Sigara içiyor hemde sınıfın ortasında.
Görüp, bildiğimiz, tanıdığımız,ailece gördüğümüz insanlardan bile böyle olaylar görüyorsak kim bilir daha neler olur.
Kızım anne lise de ortam çok kötü tahmin edemezsin diye söylüyor sürekli 🤦
 
Kızınıza sürekli sen mükemmelsin, hata yapmazsın, sözümüzden çıkamazsın, hep başarılı akıllı hatasızsın sana güveniyoruz ama çevreye güvenmiyoruz, oraya gidemezsin buraya gidemezsin, bu yapamazsın şeklinde mesajlar veriyor musunuz?

15 yaşındaki halimi size anlatayım. Ailesinin sözünden çıkmayan, akademik başarısı yüksek biriydim. Anne babamla aram iyiydi. Ama çoğu şeye izin vermezlerdi. Mesela arkadaşlarımla bi yerlere gitme, Okul gezisi, erkek arkadaş, (annem olabilir derdi ama babam her gün okuluma uğrar ya da tenefüslerde okulun önünden geçerdi güya çaktırmadan takip)

Kapağını siyaha boyadığım bir defterim vardı ve oraya hep ölmek istediğimi yazardım :) ailemden nefret ettiğimi falan.

Sonra bir sevgilim oldu. Ama ben şehrin en iyi lisesindeyim o lise mezunu işsiz. Kolunda jilet izi bile var. Kötü alışkanlıkları var sigara alkol kullanıyordu. 2 sene gizliden görüştüm. Aileme çok iyi oynadım, fark edilmedi. 17 yaşındayken kendisiyle yakınlaşmamız da olmuştu.
Üniversiteyi kazanınca annemi aldım karşıma konuştum sevgilim var dedim anlattım. Babana söylerimden girdi, sütümü helal etmemden çıktı. Ayrılıcaksın hemen dedi. Ona ilk ve son bir şey anlatışım oldu.

Üniversiteye gittim, sevgilimle hala devam ediyorduk tabi gizli. Ama ailem benim bilgisayarıma kardeşim aracılığı ile takip programı koymuş. Tüm yazışmalarım fotolarım ellerine geçti. 18 yaşında ve cinsellik yaşayan biriydim bu şekilde tüm özel yaşantımın ortalara dökülmesi yüzünden çok kötü günler yaşadım. Ailemle aramda hep daha yüksek uçurumlar oluştu giderek.


Bunları size niye anlattım, bence nasihat vermek, başkası üzerinden örnek verir gibi anlatmak falan bunlar ters tepen şeyler. Benim ailemin en baştan beri bana yüklediği ideal evlat olma görevi bana çok ağır geldi. Hata yapma hakkım yoktu ve bu beni yaşadıklarımı gizlemeye itti.
Yaşı gereği Kızınızın küfürlü konuşması, arkadaşlarıyla farklı bir dünyası varmış gibi olması normal ve geçici bana kalırsa. Beni tek korkutan şey karşı tarafa görüntüsünü falan göndermiş olması ve o kişinin yaşça çok büyük ve istismar edebilecek biri olması. Ama telefonunu karıştırdığınızı bilirse de yine kaybeden siz olursunuz.

Belli ki kızınız bir sevgili yakınlığına ihtiyaç duyuyor. Umarım okulundan falan birine aşık olur da yaşının gerektirdiğini yaşar sadece.
Bana kalırsa hormonlarının kontrolü altındaki bir ergene yapılacak şey çok az. Bir de zannediyorum ki dini açıdan da belli bir çerçeve içinde yetiştimeye çalışmışsınız. Sizinle aynı düşünmüyorsa o da bir çatışma yaratıyor. ailem baskı yapmadan namaza oruca falan yönlendirirdi ama bu bana çok baskı yapılıyormuş gibi gelirdi. İşiniz kolay değil Allah kolaylık versin.
 
Kızınıza sürekli sen mükemmelsin, hata yapmazsın, sözümüzden çıkamazsın, hep başarılı akıllı hatasızsın sana güveniyoruz ama çevreye güvenmiyoruz, oraya gidemezsin buraya gidemezsin, bu yapamazsın şeklinde mesajlar veriyor musunuz?

15 yaşındaki halimi size anlatayım. Ailesinin sözünden çıkmayan, akademik başarısı yüksek biriydim. Anne babamla aram iyiydi. Ama çoğu şeye izin vermezlerdi. Mesela arkadaşlarımla bi yerlere gitme, Okul gezisi, erkek arkadaş, (annem olabilir derdi ama babam her gün okuluma uğrar ya da tenefüslerde okulun önünden geçerdi güya çaktırmadan takip)

Kapağını siyaha boyadığım bir defterim vardı ve oraya hep ölmek istediğimi yazardım :) ailemden nefret ettiğimi falan.

Sonra bir sevgilim oldu. Ama ben şehrin en iyi lisesindeyim o lise mezunu işsiz. Kolunda jilet izi bile var. Kötü alışkanlıkları var sigara alkol kullanıyordu. 2 sene gizliden görüştüm. Aileme çok iyi oynadım, fark edilmedi. 17 yaşındayken kendisiyle yakınlaşmamız da olmuştu.
Üniversiteyi kazanınca annemi aldım karşıma konuştum sevgilim var dedim anlattım. Babana söylerimden girdi, sütümü helal etmemden çıktı. Ayrılıcaksın hemen dedi. Ona ilk ve son bir şey anlatışım oldu.

Üniversiteye gittim, sevgilimle hala devam ediyorduk tabi gizli. Ama ailem benim bilgisayarıma kardeşim aracılığı ile takip programı koymuş. Tüm yazışmalarım fotolarım ellerine geçti. 18 yaşında ve cinsellik yaşayan biriydim bu şekilde tüm özel yaşantımın ortalara dökülmesi yüzünden çok kötü günler yaşadım. Ailemle aramda hep daha yüksek uçurumlar oluştu giderek.


Bunları size niye anlattım, bence nasihat vermek, başkası üzerinden örnek verir gibi anlatmak falan bunlar ters tepen şeyler. Benim ailemin en baştan beri bana yüklediği ideal evlat olma görevi bana çok ağır geldi. Hata yapma hakkım yoktu ve bu beni yaşadıklarımı gizlemeye itti.
Yaşı gereği Kızınızın küfürlü konuşması, arkadaşlarıyla farklı bir dünyası varmış gibi olması normal ve geçici bana kalırsa. Beni tek korkutan şey karşı tarafa görüntüsünü falan göndermiş olması ve o kişinin yaşça çok büyük ve istismar edebilecek biri olması. Ama telefonunu karıştırdığınızı bilirse de yine kaybeden siz olursunuz.

Belli ki kızınız bir sevgili yakınlığına ihtiyaç duyuyor. Umarım okulundan falan birine aşık olur da yaşının gerektirdiğini yaşar sadece.
Bana kalırsa hormonlarının kontrolü altındaki bir ergene yapılacak şey çok az. Bir de zannediyorum ki dini açıdan da belli bir çerçeve içinde yetiştimeye çalışmışsınız. Sizinle aynı düşünmüyorsa o da bir çatışma yaratıyor. ailem baskı yapmadan namaza oruca falan yönlendirirdi ama bu bana çok baskı yapılıyormuş gibi gelirdi. İşiniz kolay değil Allah kolaylık versin.
Peki şimdi ne yapıyorsunuz eğitim durumu meslek varmı aileyle bu sorunları nasıl çözdünuz.
Biz ergen annelerine çok faydalı bilgiler
 
Peki şimdi ne yapıyorsunuz eğitim durumu meslek varmı aileyle bu sorunları nasıl çözdünuz.
Biz ergen annelerine çok faydalı bilgiler

Üniversiteyi bitirdim atandım bu sürede ilişkim devam etti. Biraz aileye inat da devam etti bence. Yani onlar o kadar yanlış yanlış diye ısrar edince onlara yanlış olmadığını kanıtlama gibi bi hissiyatta olduğumu şimdi anlıyorum.

(Benim durumum biraz ekstrem bence.
Şanslıydım ki erkek arkadaşım beni çok seviyordu hayatını düzeltti. Ben Atandıktan sonra evlendik. evlendikten sonra üniversite okudu, ben doktora yapıyorum. 10 senelik evliyiz ama ailemle o dönem aramız açıldı sonra hiç eskisi gibi olamadık. Hala da onlar bana gizli saklı işler yapıp güvenlerini sarstığım için kırgınlar bence, ben de hayatımın en özel şeylerine bile müdahale ettikleri zamanları unutamıyorum. Daha mesafeliyiz malesef.) Yalnız sizin durumunuzda kızınız reşit değil ve kullandığı platformda kendine zarar verecek şeyler olabilir. İçeriğini gördüğünüzü söylemeden o uygulamayı kullanmasını uygun bulmadığınızı söylemelisiniz bence. Yasaklamanın çalışacağını sanmıyorum çünkü her yasak kendi delinme yöntemini de bir şekilde getiriyor.

Çocuğu ne çok sıkmak ne de çok salmak gerekiyor. İkisi de uygun değil. Çocuğunuz "ne yaparsa yapsın ben karışamam" denilecek yaşta değil. belli bir bilinçle yetiştirdiyseniz bu buhranlı zamanı atlatacağını umuyorum. Bence de çoğu arkadaşın dediği gibi anne baba olarak sizin bir ergen psikologundan gidip ön bilgi almanız daha sağlıklı olur.
 
Ya aslında sanırım evet biz korkardık anne babamızdan korku + sevgi ikisi vardı şimdiki ergenler korkmuyor sanırım korkma olmayınca çekinme olmuyor her şeyi yapıyorlar 😕 of bilemedim benim daha bebeğim var büyüyünce ne olacak

Böyle dertler daha büyük sinirlerim bozuluyor
Liberalist bir aileye sahibim. Annem babam rahat insanlar. Özel hayatımı ikisiylede paylasırım. Babamla oturur erkek arkadaslarım hakkında fikir analizi yaparız. Annemle paylasırım bir seyler.
Nerdesin, ne zaman geleceksin su saatte geleceksin eve gibi kurallar bilmem. Gecenin 3’ünde 4’ünde çıkarım. Babam nereye gidiyorsun diyede sormaz. Anneme bi haber veririm.

Son üniversitemi ailemin yanında okudum ve aynı üniversitede flörtüm vardı onunla ailemin yaşadığı şehirde aynı evde yaşadım. Annemde babamda biliyordu. Erkek arkadaslarımıda yemeğe davet ederdi annem. Günlerce evden cıkmadığım anlarda babam hadi dışarı çık gez dolas diye baskı yapardı. 29 yasındayım hala her sey aynı ergenliğimden beri. Korku yok… sevgi mi? Sınırsız sonsuz yüksek.
Ama düsünüyorum da ergenlik zamanlarımda ailem hakkında hakaret vari konusmadım, onları atmadım, küfür etmedim. Hormonlarımın oluk oluk aktığı ergenlik zamanlarımda dolu dolu yaşadım ne yaptığımı bilen biri oldum hep.

Ve su an düsünüyorum da korku ve cekincem olsaydı sanırım herseyi yapabilirdim. Evlatlarınızı korkutarak, cekingen yetiştirerek, kısıtlayarak hicbir yere varamazsınız.
 
O anneye küfür etme olayını onlar gerçekten algılamıyorlar ve o şekilde kullanmıyorlar , salak demek gibi bişey olmuş aralarında, oğlum demişt bu sene kızlar çok değişmiş hepsi küfür ediyorlar diye, yolda bir grup kız gördüm aman allahım ne laflar bağıra bağıra çocuğa senin ananı…… diye bağırıyor hemde kaç kere, şaştım kaldım zaman maalesef çok değişmiş, iğrençleşmiş bizim bişeyin farkında değiliz bu internet ortamı herşeyi yaptırır allah korusun ne yapmak lazım valla bilemedim iyi bir psikoloğa gidin anlatın yardım isteyin
 
Liberalist bir aileye sahibim. Annem babam rahat insanlar. Özel hayatımı ikisiylede paylasırım. Babamla oturur erkek arkadaslarım hakkında fikir analizi yaparız. Annemle paylasırım bir seyler.
Nerdesin, ne zaman geleceksin su saatte geleceksin eve gibi kurallar bilmem. Gecenin 3’ünde 4’ünde çıkarım. Babam nereye gidiyorsun diyede sormaz. Anneme bi haber veririm.

Son üniversitemi ailemin yanında okudum ve aynı üniversitede flörtüm vardı onunla ailemin yaşadığı şehirde aynı evde yaşadım. Annemde babamda biliyordu. Erkek arkadaslarımıda yemeğe davet ederdi annem. Günlerce evden cıkmadığım anlarda babam hadi dışarı çık gez dolas diye baskı yapardı. 29 yasındayım hala her sey aynı ergenliğimden beri. Korku yok… sevgi mi? Sınırsız sonsuz yüksek.
Ama düsünüyorum da ergenlik zamanlarımda ailem hakkında hakaret vari konusmadım, onları atmadım, küfür etmedim. Hormonlarımın oluk oluk aktığı ergenlik zamanlarımda dolu dolu yaşadım ne yaptığımı bilen biri oldum hep.

Ve su an düsünüyorum da korku ve cekincem olsaydı sanırım herseyi yapabilirdim. Evlatlarınızı korkutarak, cekingen yetiştirerek, kısıtlayarak hicbir yere varamazsınız.
Benim evladım benden korksun da istiyorum bu tir tir titresin dğeil çekinsin saygılı olsun bu anlamdan bir korku. Herkesin kendi tercihi ben böyle yetiştirmek istiyorum ama tabi ne olur bilemem 🥲
 
Benim de o yaşta kızım var.Benim yetiştirilme tarzım şu yönde idi annem baskı yapardı başlarda evet ama babam her zaman başıma ne geldiyse gelsin ona söylemem gerektiğini ve her zaman arkamda olduğunu söylerdi her zaman.Hatta bir gün baya kötü bir olay gelecekti babamın bu sözü sayesinde o olaydan kurtuldum.Simdi ben de kızıma bunu söylüyorum asla korkma tehtit şantaj gibi durumlarda her zaman arkasında olduğumuzu söylüyoruz.Size benim söyleyeceğim tek öneri bu olabilir.Genel bir konuşma yapmanız ve en önemlisi güven vermeniz.
 
Benim de o yaşta kızım var.Benim yetiştirilme tarzım şu yönde idi annem baskı yapardı başlarda evet ama babam her zaman başıma ne geldiyse gelsin ona söylemem gerektiğini ve her zaman arkamda olduğunu söylerdi her zaman.Hatta bir gün baya kötü bir olay gelecekti babamın bu sözü sayesinde o olaydan kurtuldum.Simdi ben de kızıma bunu söylüyorum asla korkma tehtit şantaj gibi durumlarda her zaman arkasında olduğumuzu söylüyoruz.Size benim söyleyeceğim tek öneri bu olabilir.Genel bir konuşma yapmanız ve en önemlisi güven vermeniz.
Bende kızıma evladım ne olursa olsun ne yaşarsan yasa bana söyle diyorum.seni unutma o olaydan ne yaşanırsa yaşansın kurtaracak kişi babanla benim diyorum .kimseye güvenme biz çekinmeden şöyle kızım diyorum.vana anlat ki ben s ni çekip çıkarayım o olaydan sakin yavr hicbirseyden korkma senin arkandayım ben diyorum.tehdit şantaj vs olqylarinda asla korkma bana şöyle ben seni kimseye harcatmam yavrum senin sağlığın herşeyin benim için önemli yavrum diyorum.internet ortamı çok tehlikeli yaşını ismini nerde yasadigini asla kimseye söyleme.fotograf vs. Sakin isterlerse gösterme yollama kızım alıp şantaj yapabilirler tehdit edebiirler uyanık ol kızım diyorum.karsidaki sapik olabilir aynı yaşıt gibi davranır bir katil olabilir.( Ben çok konuşurum kızımla çenem çoktur anlatır dururum)bak kızım şöyle ilur böyle olur örnek veririm sakin yavrum derim kendini asla ezdirme korkma kimseden bişey olursa annem biliyor zaten de ben bilmesem bile onların yanında evet biliyorum der arkanda dururum durumu caktirmam sen yeterli bana yalan söyleme derim hata yaptıysan bile
 
Benim ailemde çok katıydı annem nazi disiplini uygulandı ne arkadaş gezmesi ne bir yere gitmek gözüm düşerdi evde kafayı yiyip evlenmeden ev hanimligi yapıp geçti hayatım.hicbir gençliğini yasiyamadim.sosyal cevrqm olmadı.universiteyi annem şehir dışı kazandım gondermedi kendi şehrinde okudum iyi olmayan bir bölüm yine sıradan bir hayat yaşadım.ben evlendim özgür oldum.esim ne giydigine karıştı ne gezdigime tatile gittim eğlendim gezdim alışveriş yaptım herşeyi evlenince yaşadım yeminle şükürler olsun bugünlere ben hayatımı evlenince yaşadım.
Şimdi benimde bir evladım var onalrin hayatını yaşaması güzel bir yaşam surmwlwri için elimden geleni yapıyorum .çünkü kendi ailemde yasdikalrimi onalrin yaşamasını istemiyorum.
Eşimde anlayışlı ve hoşgörülü biri kızimiza giyimi kusami konusunda karışmayız.spora gitsin istediği bir dal seçti.kursa gidiyor eğitimi okulu arkadaşlarıyla görüşmesi hepsini sağlıyoruz .anlayışla .insalh hep böyle gider Allah'ım hepimizin yavrualrini esirgesin emaneti ona
 
Kızınıza sürekli sen mükemmelsin, hata yapmazsın, sözümüzden çıkamazsın, hep başarılı akıllı hatasızsın sana güveniyoruz ama çevreye güvenmiyoruz, oraya gidemezsin buraya gidemezsin, bu yapamazsın şeklinde mesajlar veriyor musunuz?

15 yaşındaki halimi size anlatayım. Ailesinin sözünden çıkmayan, akademik başarısı yüksek biriydim. Anne babamla aram iyiydi. Ama çoğu şeye izin vermezlerdi. Mesela arkadaşlarımla bi yerlere gitme, Okul gezisi, erkek arkadaş, (annem olabilir derdi ama babam her gün okuluma uğrar ya da tenefüslerde okulun önünden geçerdi güya çaktırmadan takip)

Kapağını siyaha boyadığım bir defterim vardı ve oraya hep ölmek istediğimi yazardım :) ailemden nefret ettiğimi falan.

Sonra bir sevgilim oldu. Ama ben şehrin en iyi lisesindeyim o lise mezunu işsiz. Kolunda jilet izi bile var. Kötü alışkanlıkları var sigara alkol kullanıyordu. 2 sene gizliden görüştüm. Aileme çok iyi oynadım, fark edilmedi. 17 yaşındayken kendisiyle yakınlaşmamız da olmuştu.
Üniversiteyi kazanınca annemi aldım karşıma konuştum sevgilim var dedim anlattım. Babana söylerimden girdi, sütümü helal etmemden çıktı. Ayrılıcaksın hemen dedi. Ona ilk ve son bir şey anlatışım oldu.

Üniversiteye gittim, sevgilimle hala devam ediyorduk tabi gizli. Ama ailem benim bilgisayarıma kardeşim aracılığı ile takip programı koymuş. Tüm yazışmalarım fotolarım ellerine geçti. 18 yaşında ve cinsellik yaşayan biriydim bu şekilde tüm özel yaşantımın ortalara dökülmesi yüzünden çok kötü günler yaşadım. Ailemle aramda hep daha yüksek uçurumlar oluştu giderek.


Bunları size niye anlattım, bence nasihat vermek, başkası üzerinden örnek verir gibi anlatmak falan bunlar ters tepen şeyler. Benim ailemin en baştan beri bana yüklediği ideal evlat olma görevi bana çok ağır geldi. Hata yapma hakkım yoktu ve bu beni yaşadıklarımı gizlemeye itti.
Yaşı gereği Kızınızın küfürlü konuşması, arkadaşlarıyla farklı bir dünyası varmış gibi olması normal ve geçici bana kalırsa. Beni tek korkutan şey karşı tarafa görüntüsünü falan göndermiş olması ve o kişinin yaşça çok büyük ve istismar edebilecek biri olması. Ama telefonunu karıştırdığınızı bilirse de yine kaybeden siz olursunuz.

Belli ki kızınız bir sevgili yakınlığına ihtiyaç duyuyor. Umarım okulundan falan birine aşık olur da yaşının gerektirdiğini yaşar sadece.
Bana kalırsa hormonlarının kontrolü altındaki bir ergene yapılacak şey çok az. Bir de zannediyorum ki dini açıdan da belli bir çerçeve içinde yetiştimeye çalışmışsınız. Sizinle aynı düşünmüyorsa o da bir çatışma yaratıyor. ailem baskı yapmadan namaza oruca falan yönlendirirdi ama bu bana çok baskı yapılıyormuş gibi gelirdi. İşiniz kolay değil Allah kolaylık versin.
Hiçbir şey ağır gelmedi bu ideal evlat algısının ağır geldiği kadar.
Liseyi 2.likle bitirdim.
17 yaşımda üniversiteye başladım, sevgilim oldu, cinsel hayatım da. Eğitim, meslek ve aile hayatımda istediğim her şeyi elde ettim.
Hiçbiri de psikolojik olarak iyi evlatlık kadar yormadı beni.
Üstelik sonradan fark ettim ki streslendiğimde stresimin, öfkelendiğimde öfkemin altında hep bu algı var.
Oysa ben sadece insanım, bu kadar. Yaşadıklarınız çok tanıdık. "Sana güvenimiz tam, senlik bir şey yok ama çevre çok kötü." cümlesinden nefret ediyorum.
 
Hiçbir şey ağır gelmedi bu ideal evlat algısının ağır geldiği kadar.
Liseyi 2.likle bitirdim.
17 yaşımda üniversiteye başladım, sevgilim oldu, cinsel hayatım da. Eğitim, meslek ve aile hayatımda istediğim her şeyi elde ettim.
Hiçbiri de psikolojik olarak iyi evlatlık kadar yormadı beni.
Üstelik sonradan fark ettim ki streslendiğimde stresimin, öfkelendiğimde öfkemin altında hep bu algı var.
Oysa ben sadece insanım, bu kadar. Yaşadıklarınız çok tanıdık. "Sana güvenimiz tam, senlik bir şey yok ama çevre çok kötü." cümlesinden nefret ediyorum.
Kızlar cocugunuz varmı bilmiyorum ama çocuk olunca inanın farklı düşüneceksiniz.
Dediklerinize saygı duyuyorum ama bazen inanın onalr gibide davranıyoruz ( ailemiz gibi) hayat böyle davrandiriyor bazen
 
Kızlar cocugunuz varmı bilmiyorum ama çocuk olunca inanın farklı düşüneceksiniz.
Dediklerinize saygı duyuyorum ama bazen inanın onalr gibide davranıyoruz ( ailemiz gibi) hayat böyle davrandiriyor bazen
2 oğlum var, büyük 12 yaşında. Bazen görüyorum ki ebeveynlik babadan oğula, anadan kıza geçen bir şey.
Bunu fark ettiğim an anneliğimle ilgili birçok şeyi değiştirdim. İşte o zaman oğullarım da ben de daha mutlu olduk.
 
2 oğlum var, büyük 12 yaşında. Bazen görüyorum ki ebeveynlik babadan oğula, anadan kıza geçen bir şey.
Bunu fark ettiğim an anneliğimle ilgili birçok şeyi değiştirdim. İşte o zaman oğullarım da ben de daha mutlu olduk.
Bende anne olunca anneliği sorguladım.
Annemin çok yanlış davranışları olduğunu farkettim.iki kızım var annemin bize ablam ve bana yaptığı annelikteki yanlışları cocukalrima asla yapmıyorum.allaha bin şükür herkes evlatlarimi çok beğenir.
Ama bazen sanki onalr gibide oluyoruz bilincaltina yerleştimi ne yapti
 
X