- 6 Kasım 2007
- 2.357
- 7
- 356
- Konu Sahibi fenerbahcemine84
- #1
evet kızlar hala inanamıyorum anne olduğuma ve meleğimi kucağıma aldığıma.
9aydır hep
-ah ah bende doğum hikayemi yazdığım günü görebilcekmiyim?diyordum
gelelim hikayeme
1 aralık pazartesi günü gayet güzel uyanmış bir şekilde ailecek kahvaltımızı yaptık(kayınvalidem,kayınpederim ve eşim)
sonra eşim beni kuaföre götürdü kendimi çok boş ve acayip heyecanlı hissediyordum.kuaförde saçlarımı balıksırtı yaptırdım 2yandan muntazam olsun bozulmasınlar die.
eve geldiğimizde bebğimiz için yazdığım not defterine meleğimin içerdeki son saatlerini yazdım.resim çekindim.meleğim herşeyden habersiz tekmeliyordu yavrum benim.eşim ve ben hala inanamıyorduk 9ay nasılda geçmişti biz anne ve babamı olcaktık.inanılması güçtü oan hakkaten.neyse saatler 12:30 gösterdiğinde evden çıktık ve meleğimin mevlüt şekerinn siparişini verdik ordanda direkt hastaneye.
saat 13de girişimizi yaptırdık bissürü form eşimle ben imzala imzala bitiremedik
neyse çok şükür herşeyi imzaladıktan sonra odamız belli oldu çok güzeldi odamız ben tabi gülücükler saçıyorum elim hep karnımda meleğimin karnımdaki son zamanlarınn tadını çıkarıyorum.
ve beklenen an geldi hemşire kız beni bi odaya alıp sonda taktı(bence pek hoş değildi)sonra ameliyat önlüğünü giydirdi eşim yanımda destek oluyor tabi.tamam canım geçti bitti diyor aşkım benimm:asigim:
neyse o güzelim saçlarımdan tokalarımı çıkarttırıyor kız
-olmaz çıkarman lazım
-güzel olıyım meleğim beni güzel görsün diyorumkaydirigubbakcemile3
-yok olmaz
neyse en sonunda çıkardı tokalarımı
eşim olsun canım bak böylede güzelsin falan diyor.bende neyse dedim ve odama geçtim odamda biraz vakit geçirdikten sonra sedye geldi ve beni ameliyathaneye doğru götürmeye başladılar sırtüstü yattığım için sadece yukarıyı ışıkları görüyordum etrafıma bakmak istemiyordum.ameliyathanenin önüne geldiğimde eşimi gördüm oan ağladım senağlamaoda çok fena oldum birbirimize bişey söyleyemedik ama gözlerimiz gereken herşeyi söyledi.
ve ameliyathaneye girdim güçlü olmalıydım anne olcaktım eşimi allahın izniyle baba yapacaktım.etrafa bakmıyordum etrafta kesici bişey görürüm diye.çok şükürki görmedim. hep tavana baktım sadece ışıklara.yarını veya 1saat sonrasını düşündüm meleğimiz olcaktı artık yanımızda hayatımzda.doktorum yanıma geldi ve azsonra başlayacağını söyledi bende tamam dedim.beklerkende hep ışıklara bakarak hepinize dua ettim canım arkadaşlarım benim 9ay boyunca neler neler paylaştık.hepinizden allah razı olsun.kaydirigubbakcemile5:
girdim ameliyathaneye ve bir hanım (ebe)bana eşimle ilgili sorular sordu(neiş,adı)
bir kadında kolumda damar yolu açıyor (hiç acımadı)ayrıca ağzıma hava veriyor hafiften içeri seslendi
-başlayalımmı
içerden ses geldi
-başlaaaa
gerisini hatırlamıyorum kendime geldiğimde odamda başucumda eşim vardı .
hiç ağrım yoktu.eşim bana çok güzel bi bebeğimiz oldu bak bak diyor ben nerden aklıma geldi oan nasıl düşündüm bilmiyorum şöyle cevap verdim
- minik kuş gibimi?
evet
-serçe kuşu gibimi?
evet
üşüyorum.
üşüyorum.
hemen üstüme bişeyler örtüldü.
hamileliğimin başından beri kansızlık problemim olduğu için 2ünite kan yemek zorunda kaldım.hastanede 3gece kaldık.çok şükr şimdi evimizdeyiz.erenim evini çok sevdi gelince gözleriyle incelemeye başladı.
forumdaki arkadaşlarım bilirler normal doğumu nekadar çok istediğimi ama nasip kısmet zaten ama inanın sezeryanda hiç kolay değil.allah tüm doğum yapanlara,yapmışlara yardımcı olsun.hamileyken kızardım nie allah kurtarsın diyolar sanki hapisteyiz die.ama inanki okadar doğruki anlatamam.allah tüm hamileleri kurtarsın.:Saruboceq:
evet annelik rabbim isteyenlere bekleyenlere herkese nasip etsin inanın insanın ruhu değişiyor hayvanlara karşı bile acıma duygun çoğalıyor rabbim nasıl bir sevgidir bu nasıl bi aşk evlat sevgisi.onun kokusu minicik gülüşü herşeye bedel.
inanın kızlar hastanedeki 3gün sütüm gelmedi yara oldu nasıl fena acıyordu anlatamam ama yinede emsin meleğim diye o acıya dayandım kim dayanmazki evladın aç yavrun meleğin.neyse çok şükür geçti hepsi evmizdeyiz.hikayem uzun kusura bakmayın faln diyemiycem ben bu anı çok bekledim.bu arada erenim aynı bana benziyormuş
eren paşam 1aralık pazrt günü saat 17:40da doğdu 3750 ve 50 cm
maşllah demeyi unutmayın teyzeleri
a.s.
9aydır hep
-ah ah bende doğum hikayemi yazdığım günü görebilcekmiyim?diyordum
gelelim hikayeme
1 aralık pazartesi günü gayet güzel uyanmış bir şekilde ailecek kahvaltımızı yaptık(kayınvalidem,kayınpederim ve eşim)
sonra eşim beni kuaföre götürdü kendimi çok boş ve acayip heyecanlı hissediyordum.kuaförde saçlarımı balıksırtı yaptırdım 2yandan muntazam olsun bozulmasınlar die.
eve geldiğimizde bebğimiz için yazdığım not defterine meleğimin içerdeki son saatlerini yazdım.resim çekindim.meleğim herşeyden habersiz tekmeliyordu yavrum benim.eşim ve ben hala inanamıyorduk 9ay nasılda geçmişti biz anne ve babamı olcaktık.inanılması güçtü oan hakkaten.neyse saatler 12:30 gösterdiğinde evden çıktık ve meleğimin mevlüt şekerinn siparişini verdik ordanda direkt hastaneye.
saat 13de girişimizi yaptırdık bissürü form eşimle ben imzala imzala bitiremedik
neyse çok şükür herşeyi imzaladıktan sonra odamız belli oldu çok güzeldi odamız ben tabi gülücükler saçıyorum elim hep karnımda meleğimin karnımdaki son zamanlarınn tadını çıkarıyorum.
ve beklenen an geldi hemşire kız beni bi odaya alıp sonda taktı(bence pek hoş değildi)sonra ameliyat önlüğünü giydirdi eşim yanımda destek oluyor tabi.tamam canım geçti bitti diyor aşkım benimm:asigim:
neyse o güzelim saçlarımdan tokalarımı çıkarttırıyor kız
-olmaz çıkarman lazım
-güzel olıyım meleğim beni güzel görsün diyorumkaydirigubbakcemile3
-yok olmaz
neyse en sonunda çıkardı tokalarımı
eşim olsun canım bak böylede güzelsin falan diyor.bende neyse dedim ve odama geçtim odamda biraz vakit geçirdikten sonra sedye geldi ve beni ameliyathaneye doğru götürmeye başladılar sırtüstü yattığım için sadece yukarıyı ışıkları görüyordum etrafıma bakmak istemiyordum.ameliyathanenin önüne geldiğimde eşimi gördüm oan ağladım senağlamaoda çok fena oldum birbirimize bişey söyleyemedik ama gözlerimiz gereken herşeyi söyledi.
ve ameliyathaneye girdim güçlü olmalıydım anne olcaktım eşimi allahın izniyle baba yapacaktım.etrafa bakmıyordum etrafta kesici bişey görürüm diye.çok şükürki görmedim. hep tavana baktım sadece ışıklara.yarını veya 1saat sonrasını düşündüm meleğimiz olcaktı artık yanımızda hayatımzda.doktorum yanıma geldi ve azsonra başlayacağını söyledi bende tamam dedim.beklerkende hep ışıklara bakarak hepinize dua ettim canım arkadaşlarım benim 9ay boyunca neler neler paylaştık.hepinizden allah razı olsun.kaydirigubbakcemile5:
girdim ameliyathaneye ve bir hanım (ebe)bana eşimle ilgili sorular sordu(neiş,adı)
bir kadında kolumda damar yolu açıyor (hiç acımadı)ayrıca ağzıma hava veriyor hafiften içeri seslendi
-başlayalımmı
içerden ses geldi
-başlaaaa
gerisini hatırlamıyorum kendime geldiğimde odamda başucumda eşim vardı .
hiç ağrım yoktu.eşim bana çok güzel bi bebeğimiz oldu bak bak diyor ben nerden aklıma geldi oan nasıl düşündüm bilmiyorum şöyle cevap verdim
- minik kuş gibimi?
evet
-serçe kuşu gibimi?
evet
üşüyorum.
üşüyorum.
hemen üstüme bişeyler örtüldü.
hamileliğimin başından beri kansızlık problemim olduğu için 2ünite kan yemek zorunda kaldım.hastanede 3gece kaldık.çok şükr şimdi evimizdeyiz.erenim evini çok sevdi gelince gözleriyle incelemeye başladı.
forumdaki arkadaşlarım bilirler normal doğumu nekadar çok istediğimi ama nasip kısmet zaten ama inanın sezeryanda hiç kolay değil.allah tüm doğum yapanlara,yapmışlara yardımcı olsun.hamileyken kızardım nie allah kurtarsın diyolar sanki hapisteyiz die.ama inanki okadar doğruki anlatamam.allah tüm hamileleri kurtarsın.:Saruboceq:
evet annelik rabbim isteyenlere bekleyenlere herkese nasip etsin inanın insanın ruhu değişiyor hayvanlara karşı bile acıma duygun çoğalıyor rabbim nasıl bir sevgidir bu nasıl bi aşk evlat sevgisi.onun kokusu minicik gülüşü herşeye bedel.
inanın kızlar hastanedeki 3gün sütüm gelmedi yara oldu nasıl fena acıyordu anlatamam ama yinede emsin meleğim diye o acıya dayandım kim dayanmazki evladın aç yavrun meleğin.neyse çok şükür geçti hepsi evmizdeyiz.hikayem uzun kusura bakmayın faln diyemiycem ben bu anı çok bekledim.bu arada erenim aynı bana benziyormuş
eren paşam 1aralık pazrt günü saat 17:40da doğdu 3750 ve 50 cm
maşllah demeyi unutmayın teyzeleri
a.s.
