merhabalar arkadaşlar öncelikle böyle bir konu açtığınız için çok teşekkür ederim sabah böyle bir konu açmayı istedim çünkü yalnız değildim ama varmış zaten:) ben epilepsi ile 6 yaşında tanıştım benimki petitmal sara yani 2veya3sn donup kalıyorum o çocuk yaşta doktorlar hastaneler....iki hap kullanıyordum ve yaşıma belki de çok ağırdı sürekli uyku hali vardı hapı içtiğim an uyuyordum kalktığımda da hapları tekrar çıkarıyordum o günlerimi hatırladım da kötü oldum yine
hiç kabullenmedim bu hastalığı sürekli ailemi suçladım çünkü ben havale geçirdiğimde ailem hemen hastaneye götürmüş ve doktor bana hiçbir şekilde test uygulamadan penisilin yapmış ve annemlere aynen şunu demiş:siz penisilin vuruldunuz mu bişey oldu mu demiş.annemgilde vurulduk ama bişey olmadı demiş abisi ablası vuruldu mu bişey oldu mu demiş annemgil de hayır bişey olmadı demiş doktor denen şahsiyet de o zaman buna da bişey olmaz demiş ve havale geçirirken bana penisilin yapmış o da beynim de iz yapmış ve saraya neden olmuş..aileme hep kızdım sizin yüzünüzden bu haldeyim test yaptırmadınız bana die hep isyan ettim Allahım affetsin
taki üniversite yıllarımda kendimi toparladım benden daha kötü durumda olanlar vardı.ben ailemden baya uzakta okudum ama kimseye ihtiyacım yoktu çok şükür bayılmam yoktu yolda rahat rahat yürüyordum bu halimi görünce daha da şükrettim şimdi o ettiğim isyanlara yanıyorum
ne büyük günah işlemişim
canım nişanlına bu durumu söylememişsin ama büyük hata yapmışsın.. tatlım umarım şimdi söylemişsindir.ben eşime flörtümüzün ilk günü söyledim ilk başta durdu daha sonra ben seni böyle sevdim benim ne olacağımı sadece Allah biliyor demişti.Annesinden korktu biraz acaba tepkisi ne olur die annesi de saolsun oğlum ben de hastayım ne var bunda Allahım şifasını versin demiş o da gayet olgunlukla karşılamış Allah razı olsun çok şükür evlendik ve vajinismus olduğumu öğrendim çok üzüldüm çok ağladım meğer üzüntü stres sıkıntı epilepsiyi de tetikliyormuş.şimdi herşeyi akışına bıraktım Elhamdülillah vajinismusu da aştım sara ya gelince bu yaşta normalde petitmal olmazmış veya genetik olurmuş benim ailemde yok ama ben 25 yaşındayım ben de petitmal var doktor önce şaşırdı bu nasıl olabilir die ama havale geçirdiğimi öğrenince taşlar yerine oturdu..iyileşme durumuma gelinceeeee böyle bir durumum yok arkadaşlar doktor bu senin hayatının bir parçası bununla yaşamayı öğren dedi...öğrenmekten başka çaremiz yok Allahım başka dert sıkıntı vermesin. şimdi yeni bir doktora gitmeye başladım ve o kadar iyi ki... şunu sordum:hocam bazen bazı şeyleri unutabiliyorum bu durum beni korkutuyor şimdi geçici ama kalıcı olur mu bu düşünce beni kahrediyor demiştim.doktorumdan ALlah razı olsun beni rahatlatacak bir cvp verdi:ben sana herşeyi unutacaksın desem ne olacak bu düşünceyle hayatının en güzel anlarını kaçıracaksın hayattan tat almayacaksın bunları düşünme ben sana unutacaksın veya unutmayacaksın demiyorum sonunu düşünmeden bugünü yaşa ve tadını çıkar demişti artık sonunu düşünmüyorum ve yaşıyorum Allah eşimden de razı olsun onun desteği beni ayakta tutuyor.cnm sen 12 yaşından beri ilaçları kullanıyormuşsun ama ben 6 yaşımdan beri kullanıyorum sakın ilacını bir daha bırakma bunlar doktor kontrolünde olacak şeyler sadece aksatma yeter.asla bişeye üzülme stres yapma yorulma aç kalma dengeli beslen düzenli uyuman lazım çünkü bunların hepsi epilepsiyi tetikliyor bilgisayara tvye çok bakma telefonla çok konuşma bunlar da tetikliyor nişanlına da söyle çünkü evlenince öğrenecek olursa bu direk boşanma sebebi olabiliyormuş bunu bana aile hekimim söyledi eşin biliyor di mi hastalığını yoksa bu boşanma sebebi dedi çünkü bu hastalık gebeliği etkileyebilir ve bunu herkes kabul etmiyor şimdi ben gebelik düşünüyorum sana şu kadarını söyleyeyim doktorun bir tanesi bana direk çocuğun özürlü olur demişti daha bekardım ve genel bir bilgi almak istemiştim ama onun dışında bütün doktorlar bunun aksini söyledi şuan tedaviye başladık normalde depakin 500 kullanıyordum şimdi dozları azaltmaya başladı doktor 5 ay gibi bir tedavi sürecinden geçmem gerekiyor bakalım bu haplara nasıl tepki vereceğim ona göre yön vereceğiz...sen sen ol nişanlına bunu söyle veya umarım söylemişsindir çünkü onların desteği bizim için çok önemli canım ve şunu da asla unutma hayatta hiçbişey bizden ve sağlığımızdan daha önemli değil sakın bunu unutma Allahım herkese acil şifalar ve sabırlar versin.... hayaa gülümse ve anın tadını çıkar :)