- 12 Aralık 2010
- 8.367
- 5.411
- 248
- Konu Sahibi fahri konsolos
- #1
DOĞUM ÖNCESİ...
Hamileliğim boyunca doğumumun gecikmesinden çok korktum. Özellikle ben 7 aylık hamileyken 41+4 de bebeğini ölü olarak dünyaya getiren bir tanıdığımız beni çok etkiledi.
Yaşadığım ülkede 42. Hafta dolmadan herhangi bir müdahalede bulunmuyorlar bebeği almak için en çok bu durumda beklemekten korkuyordum. Bu sebeplerle, son günlerimde pilates topu üzerinde bayağı oturdum. Doğumu hızlandıran çay ve hap kullandım. Eşimle ilişkiye girdim sıksık. Göğüs simulasyonu falan ne varsa denedim :)
SANCILAR BAŞLIYOR...
Muhtemel doğum tarihime 1 gün kala akşam yatmadan hafif bel ağrım vardı, sabah 5 buçukta her zamanki gibi tuvalete kalktım. Dönüşte adet sancısı ile ishal sancısına karışık bir sancı girdi, 1 dk sonra geçti. Sonra acaba bu o mu dedim. Heyecanla beklemeye başladım. Yaklaşık 7 dk sonra ikinci bir sancı daha. Sonra hemen umutlanma dedim kendime yine bekledim. Sancı gelmesini yine gelince heyecanlanıp gözüm saatte beklemeye başladım. Böylelikle 1 saat boyunca 7-11 dk aralıklı sancılar devam etti.
Eşim işe gitmek için uyandı, ona kahvaltı hazırladım. Sonra sancılarımın başladığını söyledim. Ama doğumun başlamasının uzun süreceğini bildiğimden işe gitmesini istedim.
Eşim gidince sancıları saymaya devam ettim, 10dk da 1 geliyordu. Zamanla düzensizleşti biraz 9-17 dk arası değişti. Acaba yalancı sancı mı diye korktum. Çünkü düzenli olması gerekiyordu.
Annemle dışarı çıktık bebeğe banyo almamıştım ona bakmaya, hem de yürürsem doğum hızlanır belki dedim. 1 saat falan yürüdük, 3 dükkan gezdik.Yürüdüğüm müddetçe sancılar 5-6 dkda 1 geliyordu, eşimi aradım saat 4 e geliyordu. İşini biraz erken bitirip gelmesini söyledim. Hastanemiz biraz uzaktı.
Saat 6ya doğru eşim geldi. Sancılarım daha da şiddetlenmişti ama hala 10dkda 1geliyordu. Saat 11e kadar boyle devam etti. Şiddeti arttı ama sıklaşmadı. Biraz uyuyup dinlenmek istedim. 10dkda bir sancıyla uyanarak 1 saat uyudum. Sonra sancıların acısından uyuyamadım.
HASTANEYE GİDİŞ...
Gece 2 ye doğru sancılar 5-6 dkda 1 geliyordu. yola çıktık, arabada çok şiddetlenince ve 3dkda 1 gelmeye başlayınca yolda doğuracam sandım. Ama hastaneye vardığımda sıklık yine azaldı. Hatta beni kontrol eden ebe ciddiye almadı. Alttan bakınca sadece 2 cm açıldığımı söyledi. Sancılarım başlayalı 24 saate yaklaşmışken hayallerim yıkıldı, çok üzüldüm çünkü 4cm de epidural alacaktım. Beni eve geri göndermek istedi. Ama evimizin uzak olduğunu söyleyince biraz daha tutmaya karar verdi. Artık acım fazlaydı epidural alacağım anı iple çekiyordum.
Hastaneye yatışımız yapıldı, ertesi güne kadar inleye inleye, annem ve eşime masaj yaptıra yaptıra bekledik. Ertesi gün saat 12 civarı tekrar açıklığıma bakıldı, hala 2 cm ama bebeğin kafası çok çok aşağıda dedi ebe. Ağlamaya başladım. Epidurali şimdi verin dedim olmaz dediler. Oksijen verdiler acımı hafifletmesi için ama doğru düzgün kullanamadım. Saat 3 e doğru ebe gelip yürümemi merdiven çıkmamı falan istedi, yürürken 2 dk da 1 sancılanıyordum yatarken 5dk ya kadar gelmediği oluyordu.
Zorla merdivenlere gittim eşimle geri döndüğümüzde ebe tekrar baktı açıklığıma 3cm olmuşsun dedi, yalvardım 4 cm beklemeyelim artık dayanamıyorum diye. Tamam dedi doğumhaneye sevkimi yaptı.
DOĞUMHANEYE GİDİŞ...
Artık epidurali alacağımın sevinciyle oksijene sarıldım, sancılarımı epey hafifletti bu sefer sakin sakin çekince. Sarhoş gibi oluyordum ama acım %50 azalıyordu. 5te doğumhaneye gittik epidural verilene kadar oksijenle idare ettim yine, aynı zamanda da kendime kızdım neden bu oksijeni daha önce kullanmaya başlamadım diye. Epiduralim yapıldı, yarım saat sonra sancılarım kesildi.
O anki mutluluğumu tarif edemem. Sancı yok ama bebeğimi bekliyorum çok keyifliydi. Arada bebeğin kalp atışları düşüyordu. Kordonunun üzerinde oturuyormuş sanırım pozisyonumu değiştirince geçiyordu. Hemşire suyumu patlattı. Açıklığıma baktı 5cm olmuştum. Annem ve eşimle konuşa konuşa zaman geçirdik, Saat 9.15de doktor geldi, kalp atışlarının düşmesinin normal olduğunu ama hala açıklığım artmadıysa suni sancı vereceğini söyledi. Açıklığıma baktığında ağzı açık kaldı. Bebeğin başı görünüyor tamamen açılmışsın. Ikın bakalım dedi. Ikındım. Doğurmaya hazırsın dedi.
DOĞUM ANI..
Ebe nstde sancılarıma bakıp bana söylüyordu. Sancıyla beraber ıkınmaya başladım. Son epidural dozu 2 saat önce verildiğinden çok aşırı olmasa da canım acıyordu. Bebeğin inmesinde veya ıkınmamda bir sorun yoktu ama bebek çıkamıyordu darlıktan ebe bana seçenek sundu, kesilmek mi istersin, doğal yolla yırtılmak mı? Acılarım çok arttığından aşırı derecede yırtılmaktan ve beklemekten korktum ve kesi daha çabuk olacağı için kesiyi tercih ettim. Kestikten sonra bebeğim 2. Ikınmada dünyaya geldi.
DOĞUM SONRASI...
Ebe kesilerimi dikerken oğlumu kucağıma verdiler. Görür görmez aşk yaşamadım ama babası hemen aşık oldu, sadece ağlamak istedim bense, çok duygulandım. Bu benim mi diye düşündüm. Şimdi oğlum 6 günlük oldu, gün geçtikçe daha çok bağlanıyorum. İçime tekrar geri sokasım geliyor :)
Doğumdan sonra dikişlerim çok ağrısa da yavaş yavaş iyileşiyorum. Sağlıklı bir evladım olduğu için şükrediyorum Allah’a.
Normal doğum yapacaklara epidurali tavsiye ederim.
Hamileliğim boyunca doğumumun gecikmesinden çok korktum. Özellikle ben 7 aylık hamileyken 41+4 de bebeğini ölü olarak dünyaya getiren bir tanıdığımız beni çok etkiledi.
Yaşadığım ülkede 42. Hafta dolmadan herhangi bir müdahalede bulunmuyorlar bebeği almak için en çok bu durumda beklemekten korkuyordum. Bu sebeplerle, son günlerimde pilates topu üzerinde bayağı oturdum. Doğumu hızlandıran çay ve hap kullandım. Eşimle ilişkiye girdim sıksık. Göğüs simulasyonu falan ne varsa denedim :)
SANCILAR BAŞLIYOR...
Muhtemel doğum tarihime 1 gün kala akşam yatmadan hafif bel ağrım vardı, sabah 5 buçukta her zamanki gibi tuvalete kalktım. Dönüşte adet sancısı ile ishal sancısına karışık bir sancı girdi, 1 dk sonra geçti. Sonra acaba bu o mu dedim. Heyecanla beklemeye başladım. Yaklaşık 7 dk sonra ikinci bir sancı daha. Sonra hemen umutlanma dedim kendime yine bekledim. Sancı gelmesini yine gelince heyecanlanıp gözüm saatte beklemeye başladım. Böylelikle 1 saat boyunca 7-11 dk aralıklı sancılar devam etti.
Eşim işe gitmek için uyandı, ona kahvaltı hazırladım. Sonra sancılarımın başladığını söyledim. Ama doğumun başlamasının uzun süreceğini bildiğimden işe gitmesini istedim.
Eşim gidince sancıları saymaya devam ettim, 10dk da 1 geliyordu. Zamanla düzensizleşti biraz 9-17 dk arası değişti. Acaba yalancı sancı mı diye korktum. Çünkü düzenli olması gerekiyordu.
Annemle dışarı çıktık bebeğe banyo almamıştım ona bakmaya, hem de yürürsem doğum hızlanır belki dedim. 1 saat falan yürüdük, 3 dükkan gezdik.Yürüdüğüm müddetçe sancılar 5-6 dkda 1 geliyordu, eşimi aradım saat 4 e geliyordu. İşini biraz erken bitirip gelmesini söyledim. Hastanemiz biraz uzaktı.
Saat 6ya doğru eşim geldi. Sancılarım daha da şiddetlenmişti ama hala 10dkda 1geliyordu. Saat 11e kadar boyle devam etti. Şiddeti arttı ama sıklaşmadı. Biraz uyuyup dinlenmek istedim. 10dkda bir sancıyla uyanarak 1 saat uyudum. Sonra sancıların acısından uyuyamadım.
HASTANEYE GİDİŞ...
Gece 2 ye doğru sancılar 5-6 dkda 1 geliyordu. yola çıktık, arabada çok şiddetlenince ve 3dkda 1 gelmeye başlayınca yolda doğuracam sandım. Ama hastaneye vardığımda sıklık yine azaldı. Hatta beni kontrol eden ebe ciddiye almadı. Alttan bakınca sadece 2 cm açıldığımı söyledi. Sancılarım başlayalı 24 saate yaklaşmışken hayallerim yıkıldı, çok üzüldüm çünkü 4cm de epidural alacaktım. Beni eve geri göndermek istedi. Ama evimizin uzak olduğunu söyleyince biraz daha tutmaya karar verdi. Artık acım fazlaydı epidural alacağım anı iple çekiyordum.
Hastaneye yatışımız yapıldı, ertesi güne kadar inleye inleye, annem ve eşime masaj yaptıra yaptıra bekledik. Ertesi gün saat 12 civarı tekrar açıklığıma bakıldı, hala 2 cm ama bebeğin kafası çok çok aşağıda dedi ebe. Ağlamaya başladım. Epidurali şimdi verin dedim olmaz dediler. Oksijen verdiler acımı hafifletmesi için ama doğru düzgün kullanamadım. Saat 3 e doğru ebe gelip yürümemi merdiven çıkmamı falan istedi, yürürken 2 dk da 1 sancılanıyordum yatarken 5dk ya kadar gelmediği oluyordu.
Zorla merdivenlere gittim eşimle geri döndüğümüzde ebe tekrar baktı açıklığıma 3cm olmuşsun dedi, yalvardım 4 cm beklemeyelim artık dayanamıyorum diye. Tamam dedi doğumhaneye sevkimi yaptı.
DOĞUMHANEYE GİDİŞ...
Artık epidurali alacağımın sevinciyle oksijene sarıldım, sancılarımı epey hafifletti bu sefer sakin sakin çekince. Sarhoş gibi oluyordum ama acım %50 azalıyordu. 5te doğumhaneye gittik epidural verilene kadar oksijenle idare ettim yine, aynı zamanda da kendime kızdım neden bu oksijeni daha önce kullanmaya başlamadım diye. Epiduralim yapıldı, yarım saat sonra sancılarım kesildi.
O anki mutluluğumu tarif edemem. Sancı yok ama bebeğimi bekliyorum çok keyifliydi. Arada bebeğin kalp atışları düşüyordu. Kordonunun üzerinde oturuyormuş sanırım pozisyonumu değiştirince geçiyordu. Hemşire suyumu patlattı. Açıklığıma baktı 5cm olmuştum. Annem ve eşimle konuşa konuşa zaman geçirdik, Saat 9.15de doktor geldi, kalp atışlarının düşmesinin normal olduğunu ama hala açıklığım artmadıysa suni sancı vereceğini söyledi. Açıklığıma baktığında ağzı açık kaldı. Bebeğin başı görünüyor tamamen açılmışsın. Ikın bakalım dedi. Ikındım. Doğurmaya hazırsın dedi.
DOĞUM ANI..
Ebe nstde sancılarıma bakıp bana söylüyordu. Sancıyla beraber ıkınmaya başladım. Son epidural dozu 2 saat önce verildiğinden çok aşırı olmasa da canım acıyordu. Bebeğin inmesinde veya ıkınmamda bir sorun yoktu ama bebek çıkamıyordu darlıktan ebe bana seçenek sundu, kesilmek mi istersin, doğal yolla yırtılmak mı? Acılarım çok arttığından aşırı derecede yırtılmaktan ve beklemekten korktum ve kesi daha çabuk olacağı için kesiyi tercih ettim. Kestikten sonra bebeğim 2. Ikınmada dünyaya geldi.
DOĞUM SONRASI...
Ebe kesilerimi dikerken oğlumu kucağıma verdiler. Görür görmez aşk yaşamadım ama babası hemen aşık oldu, sadece ağlamak istedim bense, çok duygulandım. Bu benim mi diye düşündüm. Şimdi oğlum 6 günlük oldu, gün geçtikçe daha çok bağlanıyorum. İçime tekrar geri sokasım geliyor :)
Doğumdan sonra dikişlerim çok ağrısa da yavaş yavaş iyileşiyorum. Sağlıklı bir evladım olduğu için şükrediyorum Allah’a.
Normal doğum yapacaklara epidurali tavsiye ederim.
Son düzenleme:
kafam çok karışık bu konuda.geçen gün haberlerde epidural ile doğum yapan bir edebiyat öğretmeni bayanı gördüm o andan beridir korkuyorum çünkü hem bebeğini kaybetmişti hem de yatağa mahkum olmuş bitkisel hayattaydı.kendimi geçtim oğlumu düşünmek zorundayım.o şimdi karnımda daha 29.haftamızdayız ve bu konuyu düşündükçe tüylerim diken diken oluyor.hastanem iyi doktorum çok iyi via hospital sancaktepe de epidural düşünüyorum ama bu acı olayı izleyip haberdar olduktan sonra korkum arttı yalan yok.bebeklerimiz doktorlarımıza emanet.onları biz taşıyoruz içimizde kimse bizden iyi bilemez ne hissetiğimizi.tırnağının ucunun acıyacak olması bile bana zulüm olur açıkcası.bu yüzden epiduralden çok korkmaya başladım.ya ters bi etki yaratırsa vücudumda?ya bebeğim bensiz kalırsa 
