Merhabalar. Muhtemelen bir çoğunuz yargılayacaksınız bunu okuduğunuzda ancak tıkandım. Eşimle 2 buçuk yıldır evliyiz. İlk başlarsa cinsel hayatımız gayet iyiydi, baya iyiydi hatta. Günde bir kaç kereye çıkıyordu diyeyim. Öf utandım... Neyse. Neredeyse son 1 yıldır ona karşı en ufak isteğim yok. Anlatıyorum ama nafile. Bu yüzden bana karşı tavırları çok başkalaştı. Üstüne k.validem de baskı yapıyor. Niye karılık yapmıyorsun diye. Çok gururum incinmiş hissediyorum. Ama yatakta yapmasını istemediğim herşeyi yapıyor. Canımı yakıyor, sezeryanlıyım 3 buçuk ay oldu daha dikişlerimi bile umursamıyor. Ters ilişki istemesem de yapıyor zorluyor. Ve kavgalarımızda namusuma gururuma sövüyor hatta onunla yatmadığım için başkalarına gitmemle suçluyor beni ve kendisi de annesi de başkasıyla yatmasıyla gözümü korkutuyor benim. Ruhen çok yaralı hissediyorum ve o bana yaklaştıkça artık dayanamıyorum kaçıyorum kaçabildiğim zaman. Benim için gram zevkli değil çünkü tek taraflı. Bu durumu düzeltme şansım var mı? Yoksa ayrılmalı mıyım? Bebek olmasına rağmen bağırıp çağırıyor yanımızda, o işin ortasında iken bebek ağlasa bile takmıyor çoğunlukla. Napacağım?
