merhaba güzel anneler nasılsınıza.s. doğum hikayemizi oğlum uyurken hemen yazayım dedim ama fotosunu bir türlü koyamıyorum çünkü makinanın kablosunu bulamıyorum
01.12.2008 sabahı saat 6:30 uyandım ablamla eşimide uyandırıp hazırlanmaya başladık bendeki sitres sınırı aşmış durumdaydı ama kimseye belli etmiyorum soğuk kanlı duruyorum.evden çıkma vakti gelmişti saat 8:00 de hastaneye gittik kimsecikler yoktu doğumhaneye çıktık bizi aldılar odaya ve giyindirdiler beni.nst bağladılar sitersten bebeğim hiç hareket etmediğini anladım ama kalbi attığı için rahattım. neyseki doktorum geldi saat 8:30 da hazırmısın elvira oğluna kavuşmaya hadi bakalım diyip beni sedyeye yatırmaya kalktılar durun ben çişimi yapmak istiyorum diyip sedyeden kaçtımsırnaşık şey : ama biliyordumki kuzu kuzu yatacaktım o sedyeye ve sonunda yattım eşime ne olur kapıdan ayrılma ne olursenağlama ne olur diye yalvardım o tamam dedikçe bir yandan ablamda gelsin ameliyata dedim onada tamam dediler eşimin elini sıkı sıkı tuttum asansörle beraber ameliyathaneye kadar beraber çıktık ayrılma vakti gelmişti o anki bakışı o anki tebessümü gözümün önünden gitmiyordu
elimi bırakmak istemedi ben ise yapıştım zor ayırdılar bana el sallamaya başladığı anda gözleri doldu gülmeye başaldı. neyseki bende ablamda içeri girdik ablamı hemen almadılar giyinmesi için. buz gibi bir yer ve ben hem korkudan hem soğuktan titremeye başlamıştım bir yandan gzöüm ablamı arıyordu ve yeşiller içinde görünce içim rahatladı. işlemleri yaptılar makinalara bağladılar tamam dedim kurtuşul yok sıkı sıkı bağladılar anestezi uzmanı geldi ve spinal anestezimi yaptı hiç ama hiç hissetmedim. birden ayaklarım ateş gibi oldu meğer uyuşmuşum batikonla başladılar göbeğimin her tarafına süremeye çok sinir oldum o kişiye buz gibi sürdüde sürdü:mymeka:. neyseki doktorum gedli ve operasyona başladılar ne olduğunu anlamadan oğlumun ağlamsını duydum ve oğlumu gördüm okadar tatlıydıki anlatamam. enesimi giydirmek için aldılar ablam başındaydı ve kamerayla çekim yaptı tabi benide çekmiş aklıma gelmezdi kendi ameliyatımı izliyeceğim. ve 3.120 gr 49 cm 39 haftalık bebeğim dünyaya gelmişti. beni uyutmuşlar ameliyat bittiktenden sonra bir baktım yoğun bakımdayım ama yoğun bakıma çıkana kadar abla bana şarap içirdiler neden izin verdin diye söylenmiş durmuşum şimdi herkezin dalga konusu oldum evde şarapçıya çıktı adımkaydirigubbakcemile3
şimdi oğlumda bende çok iyiyiz ilk gün ayağa kalktım kendim yürüdüm hiç doğum yapmış gibi değildim ağrım hafif oldu onuda ağrı kesiciyle geçirdik ama oğlumu kucağıma aldığımda o tarifsiz mutluluk ve sevinç kadar güzel birşey yoktu herşeyi unutmuştum oğluma odaklanmıştım. şimdi evimizdeyiz geceleri huzursuzluğumuz dışında başka bir sıkıntımız huzursuzluğumuz yok onuda atlatacağımıza eminim en kısa zamanda.
doğumda herkeze dua ettim öncelikle bebek isteyen herkeze allahım bu duyguyu onlarada tattır onlarda bilsin nasıl bişiymiş duygu diye allaha yalvardım umarım allah herkzin gönlüne göre verir. doğum yapacak arkadaşlar allah sizede kolay doğumlar nasip etsin hepinizi seviyorum azcık uzun oldu ama idare edin artık. hepinizi öpüyorum
01.12.2008 sabahı saat 6:30 uyandım ablamla eşimide uyandırıp hazırlanmaya başladık bendeki sitres sınırı aşmış durumdaydı ama kimseye belli etmiyorum soğuk kanlı duruyorum.evden çıkma vakti gelmişti saat 8:00 de hastaneye gittik kimsecikler yoktu doğumhaneye çıktık bizi aldılar odaya ve giyindirdiler beni.nst bağladılar sitersten bebeğim hiç hareket etmediğini anladım ama kalbi attığı için rahattım. neyseki doktorum geldi saat 8:30 da hazırmısın elvira oğluna kavuşmaya hadi bakalım diyip beni sedyeye yatırmaya kalktılar durun ben çişimi yapmak istiyorum diyip sedyeden kaçtımsırnaşık şey : ama biliyordumki kuzu kuzu yatacaktım o sedyeye ve sonunda yattım eşime ne olur kapıdan ayrılma ne olursenağlama ne olur diye yalvardım o tamam dedikçe bir yandan ablamda gelsin ameliyata dedim onada tamam dediler eşimin elini sıkı sıkı tuttum asansörle beraber ameliyathaneye kadar beraber çıktık ayrılma vakti gelmişti o anki bakışı o anki tebessümü gözümün önünden gitmiyordu
elimi bırakmak istemedi ben ise yapıştım zor ayırdılar bana el sallamaya başladığı anda gözleri doldu gülmeye başaldı. neyseki bende ablamda içeri girdik ablamı hemen almadılar giyinmesi için. buz gibi bir yer ve ben hem korkudan hem soğuktan titremeye başlamıştım bir yandan gzöüm ablamı arıyordu ve yeşiller içinde görünce içim rahatladı. işlemleri yaptılar makinalara bağladılar tamam dedim kurtuşul yok sıkı sıkı bağladılar anestezi uzmanı geldi ve spinal anestezimi yaptı hiç ama hiç hissetmedim. birden ayaklarım ateş gibi oldu meğer uyuşmuşum batikonla başladılar göbeğimin her tarafına süremeye çok sinir oldum o kişiye buz gibi sürdüde sürdü:mymeka:. neyseki doktorum gedli ve operasyona başladılar ne olduğunu anlamadan oğlumun ağlamsını duydum ve oğlumu gördüm okadar tatlıydıki anlatamam. enesimi giydirmek için aldılar ablam başındaydı ve kamerayla çekim yaptı tabi benide çekmiş aklıma gelmezdi kendi ameliyatımı izliyeceğim. ve 3.120 gr 49 cm 39 haftalık bebeğim dünyaya gelmişti. beni uyutmuşlar ameliyat bittiktenden sonra bir baktım yoğun bakımdayım ama yoğun bakıma çıkana kadar abla bana şarap içirdiler neden izin verdin diye söylenmiş durmuşum şimdi herkezin dalga konusu oldum evde şarapçıya çıktı adımkaydirigubbakcemile3şimdi oğlumda bende çok iyiyiz ilk gün ayağa kalktım kendim yürüdüm hiç doğum yapmış gibi değildim ağrım hafif oldu onuda ağrı kesiciyle geçirdik ama oğlumu kucağıma aldığımda o tarifsiz mutluluk ve sevinç kadar güzel birşey yoktu herşeyi unutmuştum oğluma odaklanmıştım. şimdi evimizdeyiz geceleri huzursuzluğumuz dışında başka bir sıkıntımız huzursuzluğumuz yok onuda atlatacağımıza eminim en kısa zamanda.
doğumda herkeze dua ettim öncelikle bebek isteyen herkeze allahım bu duyguyu onlarada tattır onlarda bilsin nasıl bişiymiş duygu diye allaha yalvardım umarım allah herkzin gönlüne göre verir. doğum yapacak arkadaşlar allah sizede kolay doğumlar nasip etsin hepinizi seviyorum azcık uzun oldu ama idare edin artık. hepinizi öpüyorum
