En sevgili kahramanlarımızdan bahsedelim

Çocukken - kimsesiz çocuk- adında bir kitap okumuştum. İsmini yazarını hatırlamıyorum ama o çocugu hiç unutmadım. Onunla beraber sokakta kaldık, yiyecek yemek aradık, üşüdük. Çocukluğumun bir parçası oldu.
Lisede suç ve ceza raskolnikov vardı. Sanki onunla o kadını beraber öldürmüşüz gibiydi.
Kahramanım lise zamanlarında Cingoz Recai :) planları falan çok zekice buluyordum.
Bir de Mehmet Rauf Eylül kitabında Necip ve Suat var. Yasak aşk konularından ziyade okurken Suat a çok üzülürdüm. Yapayalnız gibi. İstemediği bır yerde kalmak zorunda kalan kadınlar gibi gelirdi. Ve tabiki finalde Necip Suat i kurtaramaz ama yalnız da bırakmaz.
Sadece hikayesini bildiğim, ne kitabını okumaya ne de filmini izlemeye cesaret edemediğim Soraya 'yı taşlamak.
 
Bitmesin diye 10 ar sayfa okurdum hergün filmi izlediniz mi ?
Filmini edindim ama izlemedim. Suresi çok uzun olduğu için bi toparlayıp oturamadim başına.

Bi de filmler hayalkırıklığına uğratıyor genelde. O sebeple de çok istekli davranmadım film konusunda.

Rhett butler hayalimde öyle karizmatik ve çekici ki... onu kaybetmek istemiyorum
 
Evet film gerçekten hayal kırıklığı oldı benim için.Ama aklımdan hep netflix in yerinde olsam bu kitaptan 3 sezonluk dizi yaparım diyorum harika olur hemde.
Filmdeki Rhet karakteri bende oturdu ama onu söyleyebilirm
 
Meryem ...ve Meryem'in annesi ve beş para etmeyen o babası.Sonda hakimin konusmalari vs...kitabın o kısımları benim için hakikaten okunması en ağır bölümleri.Meryemin annesinin su sözünü hiç unutmadım"bir erkeğin suçlayan parmağı daima bir kadını gösterir"
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…