Ben babamın değerini bilemedim onu çok incittim annemden çok emeği var üzerimde annem rahatsız olduğu için bizlerle ilgilenmiyordu sara hastası annem yaaa işte öyle keşke babam yaşasaydı ve ben onu hiç üzmeseydim onu çok özledimm
Saglik aile vs. bunlari geciyorum.
Ama birde
egitimimizin kiymetini bilmiyoruz, hep sunu duyarim keske evlenecegime egitimime deger verseydim.
Bu hayatta mutlulugun sirri, ne evlenmek nede cocuk yapmak, ilk önce egitim olunca hem evlilikde güzel oluyor hemde annelik.
Hayati güclü yönden yasiyorsun cünkü. Özellikle kadinlarin egitimli olmasi demek cok önemli, cünkü hersey kadinda bitiyor...
En çok hayatın , kendimizin , sevdiklerimizin değerini bilmiyoruz. Boş şeylere üzülüyoruz, gereksiz yere sevdiklerimizi kırabiliyoruz ya da hayat ertelenebilecek bir şeymiş gibi ertelemeye çalışıyoruz...
yaşamayı bilmiyoruz sadece yaşamak için yaşayan otlar var öncelikle her birey kendi ayaklarınn üstünde durabılmelıkı istedgı gıbı yaşayabılsın muhtaç olmadan birilerine bagımlı yaşanan hayat aslıda yaşamaktan baska bırseydir ölmeyi beklemektır sadece.
bence kendimizin kıymetini bilmiyoruz kadın olarak okadar asagalanıyoruzki bizi döven söven aldatan kocalara yine muhtac oluyoruz belkide mecburiyetten ya cocuk yada maddi imkansızlıklar ve bu yüzden de kendi ülkemize sahip cıkamıyoruz