Empatiyi abartmak

flordemar .!.:

Ben de sizin gibiyim, ne eksik ne fazla, ama çözüm nedir bilmiyorum bile.

Genişletmek için tıkla...

yildizperisiii .!.:

Öncelikle şunu belirtiyim hem sağlık hem de psikolojik yönünden tedavi(ilaç )alıyorum. İkisi de iki yıldan fazladir. Son zamanlarda biraz kötüyüm herhalde ondan olacak ki, gereğinden çok fazla empati yaptığımı farkettim. Birinin başına bı olay geliyor ve ben sanki kendi başıma gelmiş gibi üzülüyorum.hadi üzül ağla sonra kendine gel ama yok. Ruh hali geçmiyor. Örneğin arkadaşımın annesi vefat etti. Evet herkes üzüldü ama kız bile kendi hayatına bakmaya başladı ben hala ona üzülüyorum. Evet tabi hayatına bakacak hayat devam ediyor ama bana noluyor anlamıyorum. Sadece kendi etrafimda da değil. Bı haber görüyorum ona üzülüyorum başka bı görsel görüyorum ona üzülüyorum. Sanki bütün herşey benim başıma geliyor gibi üzülüyorum.hepsine kendi derdim gibi üzülüyorum.Sosyal medyayı aktif kullanmiyordum, paylaşım yapmıyorum ama ana sayfada çıkanları falan okuyordum. Baktım hep kötü seyler çıkıyor beni kötü etkilemeye başladı kapattim onları da. Bu durumu da yeni farkettim sayılır. Çünkü önce kesinlikle böyle birisi değildim. Mesela fırsatını bulsa beni bı kaşık suda boğacak kız için bile onun da böyle böyle dertleri var yazık diyorum.??
Acaba ağlamak için bahane mi arıyorum

Genişletmek için tıkla...

nilsuu nill .!.:

dünya hassas kalpler için bir cehennemdir demiş Goethe. Ben de sizin gibi hassas kalpli ve kırılgan bir insanım.
Bence önceliğiniz sağlığınızı düzeltmek olsun. Mesela rahatsızım diyorsunuz, siz böylesiniz diye sizin o kadar üzüldüğünüz insanların hangisi sizi arayıp soruyor düzenli olarak, hangisi sizinle hastaneye/kontrole gelirim diyor, uğrayıp size bi kap yemek getiriyor? bunlara ihtiyacınız vardır diye söyleniyorumama bunlar da gönül almadır, kişiye değerli hissettirmedir. Bu şekilde düşünerek hayattaki önceliğinizi kendinize çevirebilirsiniz, insan hassas dönemlerden de geçerken daha sulugöz oluyor.

Genişletmek için tıkla...

yildizperisiii .!.:

Teşekkür ederim yorumunuz için. Aslında zor şeyler yaşadığım için bu durumu üzerimden atmıştım. Çünkü yalnız muhtaç bı durumda kalmıştım. Dolayısıyla acımasız olmaya başlamıştım. Antidepresan kullandıkça biraz daha insani duygularım ortaya çıktı sanırım

Genişletmek için tıkla...

yildizperisiii .!.:

Teşekkür ederim yorumunuz için. Aslında zor şeyler yaşadığım için bu durumu üzerimden atmıştım. Çünkü yalnız muhtaç bı durumda kalmıştım. Dolayısıyla acımasız olmaya başlamıştım. Antidepresan kullandıkça biraz daha insani duygularım ortaya çıktı sanırım

Genişletmek için tıkla...

flordemar .!.:

Ben de psikiyatriste gideceğim de umarım bana aynı ilacı vermez:) ben her türlü kötü haber sonrası empati yapıyorum sonra tek tek ne hastalıgı var , nasıl vefat etmiş , kaç yaşındaymıs gibi tüm özellikleri arastırıyorum( özellikle ünlüler için- bilgileri ulasılabilir diye) sonra o hastalık ya da felaket korkusu da baslıyor, iyice girdap gibi. Doğum sonrası x1000000 kat arttı, baya hastalıklar konusunda bilgi edinmiş oldum , bebek 7 aylık , 1 yasına gelince ilaca baslamayı düşünüyorum, ama ilaçla bile iyileşemeyenleri görünce de cok korkuyorum.

Genişletmek için tıkla...

yildizperisiii .!.:

Korkma benim sorunum farklıydı normalde ilaçlar işe yaradı. Bu konu sonradan ortaya çıktı. İhtiyacin varsa kullanmalısın

Genişletmek için tıkla...