• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Empatiyi abartmak

yildizperisiii

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
14 Haziran 2022
369
790
33
Öncelikle şunu belirtiyim hem sağlık hem de psikolojik yönünden tedavi(ilaç )alıyorum. İkisi de iki yıldan fazladir. Son zamanlarda biraz kötüyüm herhalde ondan olacak ki, gereğinden çok fazla empati yaptığımı farkettim. Birinin başına bı olay geliyor ve ben sanki kendi başıma gelmiş gibi üzülüyorum.hadi üzül ağla sonra kendine gel ama yok. Ruh hali geçmiyor. Örneğin arkadaşımın annesi vefat etti. Evet herkes üzüldü ama kız bile kendi hayatına bakmaya başladı ben hala ona üzülüyorum. Evet tabi hayatına bakacak hayat devam ediyor ama bana noluyor anlamıyorum. Sadece kendi etrafimda da değil. Bı haber görüyorum ona üzülüyorum başka bı görsel görüyorum ona üzülüyorum. Sanki bütün herşey benim başıma geliyor gibi üzülüyorum.hepsine kendi derdim gibi üzülüyorum.Sosyal medyayı aktif kullanmiyordum, paylaşım yapmıyorum ama ana sayfada çıkanları falan okuyordum. Baktım hep kötü seyler çıkıyor beni kötü etkilemeye başladı kapattim onları da. Bu durumu da yeni farkettim sayılır. Çünkü önce kesinlikle böyle birisi değildim. Mesela fırsatını bulsa beni bı kaşık suda boğacak kız için bile onun da böyle böyle dertleri var yazık diyorum.??
Acaba ağlamak için bahane mi arıyorum :KK61:
 
Son düzenleme:
Öncelikle şunu belirtiyim hem sağlık hem de psikolojik yönünden tedavi(ilaç )alıyorum. İkisi de iki yıldan fazladir. Son zamanlarda biraz kötüyüm herhalde ondan olacak ki, gereğinden çok fazla empati yaptığımı farkettim. Birinin başına bı olay geliyor ve ben sanki kendi başıma gelmiş gibi üzülüyorum.hadi üzül ağla sonra kendine gel ama yok. Ruh hali geçmiyor. Örneğin arkadaşımın annesi vefat etti. Evet herkes üzüldü ama kız bile kendi hayatına bakmaya başladı ben hala ona üzülüyorum. Evet tabi hayatına bakacak hayat devam ediyor ama bana noluyor anlamıyorum. Sadece kendi etrafimda da değil. Bı haber görüyorum ona üzülüyorum başka bı görsel görüyorum ona üzülüyorum. Sanki bütün herşey benim başıma geliyor gibi üzülüyorum.hepsine kendi derdim gibi üzülüyorum.Sosyal medyayı aktif kullanmiyordum, paylaşım yapmıyorum ama ana sayfada çıkanları falan okuyordum. Baktım hep kötü seyler çıkıyor beni kötü etkilemeye başladı kapattim onları da. Bu durumu da yeni farkettim sayılır. Çünkü önce kesinlikle böyle birisi değildim. Mesela fırsatını bulsa beni bı kaşık suda boğacak kız için bile onun da böyle böyle dertleri var yazık diyorum.??
Acaba ağlamak için bahane mi arıyorum :KK61:
dünya hassas kalpler için bir cehennemdir demiş Goethe. Ben de sizin gibi hassas kalpli ve kırılgan bir insanım.
Bence önceliğiniz sağlığınızı düzeltmek olsun. Mesela rahatsızım diyorsunuz, siz böylesiniz diye sizin o kadar üzüldüğünüz insanların hangisi sizi arayıp soruyor düzenli olarak, hangisi sizinle hastaneye/kontrole gelirim diyor, uğrayıp size bi kap yemek getiriyor? bunlara ihtiyacınız vardır diye söyleniyorumama bunlar da gönül almadır, kişiye değerli hissettirmedir. Bu şekilde düşünerek hayattaki önceliğinizi kendinize çevirebilirsiniz, insan hassas dönemlerden de geçerken daha sulugöz oluyor.
 
dünya hassas kalpler için bir cehennemdir demiş Goethe. Ben de sizin gibi hassas kalpli ve kırılgan bir insanım.
Bence önceliğiniz sağlığınızı düzeltmek olsun. Mesela rahatsızım diyorsunuz, siz böylesiniz diye sizin o kadar üzüldüğünüz insanların hangisi sizi arayıp soruyor düzenli olarak, hangisi sizinle hastaneye/kontrole gelirim diyor, uğrayıp size bi kap yemek getiriyor? bunlara ihtiyacınız vardır diye söyleniyorumama bunlar da gönül almadır, kişiye değerli hissettirmedir. Bu şekilde düşünerek hayattaki önceliğinizi kendinize çevirebilirsiniz, insan hassas dönemlerden de geçerken daha sulugöz oluyor.
Teşekkür ederim yorumunuz için. Aslında zor şeyler yaşadığım için bu durumu üzerimden atmıştım. Çünkü yalnız muhtaç bı durumda kalmıştım. Dolayısıyla acımasız olmaya başlamıştım. Antidepresan kullandıkça biraz daha insani duygularım ortaya çıktı sanırım
 
Bir arkadaşım sizin gibiydi ve tedavi görmeye başladı psikoloğunun ona söylediği şey şu olmuş, Sen empati yapmıyorsun, büyük sorunlar yaşadın ve kendi sorunlarını düşünmemek için başkalarının sorunlarını kendine dert edinip kendi derdine dökeceğin göz yaşlarını o şekilde döküyorsun. Bahsettiğim arkadaşım da hakikaten çok travmatik bir çocukluk geçirmişti ama başına gelenleri ben o dönem en yakın arkadaşı olarak 5 sene falan sonra öğrenmiştim.
 
Teşekkür ederim yorumunuz için. Aslında zor şeyler yaşadığım için bu durumu üzerimden atmıştım. Çünkü yalnız muhtaç bı durumda kalmıştım. Dolayısıyla acımasız olmaya başlamıştım. Antidepresan kullandıkça biraz daha insani duygularım ortaya çıktı sanırım
Ben de psikiyatriste gideceğim de umarım bana aynı ilacı vermez:) ben her türlü kötü haber sonrası empati yapıyorum sonra tek tek ne hastalıgı var , nasıl vefat etmiş , kaç yaşındaymıs gibi tüm özellikleri arastırıyorum( özellikle ünlüler için- bilgileri ulasılabilir diye) sonra o hastalık ya da felaket korkusu da baslıyor, iyice girdap gibi. Doğum sonrası x1000000 kat arttı, baya hastalıklar konusunda bilgi edinmiş oldum , bebek 7 aylık , 1 yasına gelince ilaca baslamayı düşünüyorum, ama ilaçla bile iyileşemeyenleri görünce de cok korkuyorum.
 
Teşekkür ederim yorumunuz için. Aslında zor şeyler yaşadığım için bu durumu üzerimden atmıştım. Çünkü yalnız muhtaç bı durumda kalmıştım. Dolayısıyla acımasız olmaya başlamıştım. Antidepresan kullandıkça biraz daha insani duygularım ortaya çıktı sanırım
Nedemek, size iyi geldi ise mutlu olurum. :KK200:insan böyle zor zamanlarda yalnız hissedebilir, herkes hayatına bir şekilde devam ediyor aslında ama sanki bizler için hayat o noktada takılı kalmış ilerlemiyor oluyor çünkü. insanız hepimizin derdi sorunu oluyor. kimi zaman geçip gitmeyi beceremiyoruz. odak noktanızı değiştirmeye bakın, gelin buraya bizimle dertleşin.
 
Ben de psikiyatriste gideceğim de umarım bana aynı ilacı vermez:) ben her türlü kötü haber sonrası empati yapıyorum sonra tek tek ne hastalıgı var , nasıl vefat etmiş , kaç yaşındaymıs gibi tüm özellikleri arastırıyorum( özellikle ünlüler için- bilgileri ulasılabilir diye) sonra o hastalık ya da felaket korkusu da baslıyor, iyice girdap gibi. Doğum sonrası x1000000 kat arttı, baya hastalıklar konusunda bilgi edinmiş oldum , bebek 7 aylık , 1 yasına gelince ilaca baslamayı düşünüyorum, ama ilaçla bile iyileşemeyenleri görünce de cok korkuyorum.
Korkma benim sorunum farklıydı normalde ilaçlar işe yaradı. Bu konu sonradan ortaya çıktı. İhtiyacin varsa kullanmalısın
 
Empat bir insansınız demek ki, izlediklerinize dikkat edin ,kendinizi koruyun ,rahatsız edici haberlerden sakının ,aksine güzel şeyler izleyin,güzel düşünün hayat zor olur bu şekilde kendimizi korumak zorundayız...
 
Back