- 6 Ağustos 2014
- 17.656
- 31.605
- 598
Arkadaşlar, dedikodu yapasım var uzun yazdım o yüzden :)
Eşimin 2 abisi var. Her ikisi de farklı şehirlerde yaşıyorlar. Bayramlarda yaşadığımız şehre onlar geldikçe görüşüyoruz. Nadiren tatil vs denk gelirsek...
Bir abisi çok uzak olmayan bir vakitte boşandı. O eltimi severim. Saygı çerçevesinde boşandılar. Abla deriz eşimde görümcem de hala da görüşürüz. Eskiden de nadiren telefonlaşırdık şimdi de. Kafa yapımız daha yakın. Çok başarılı bir kadın ama komplekssiz bir insan. O yüzden severim samimi vakit geçirirdik evlerimizde rahatça kalır eğlenirdik.
Diğer büyük eltim ise kompleksli. Başarılı olmayan ama çok aşırı hırsından bir yerlere gelmeye çalışan yüksek lisans mezunu ancak ona bile torpil ile başlamış, eşinin işini kendisine havalanma sebebi sayan, sadece alışveriş, markalar konuşan ama ömründe bir kere bile para kazanmamış ama kendisi kazanıyormuş gibi harcadığını anlatan bir kadın.. Profil canlanmıştır gözünüzde. Açıkçası senede 10-20 gün bile bana mutsuzluk oluyor. Elimden geldiğince mesafeli duruyorum takmıyorum o da bunun farkında.
Kaç zamandır kayınvalidem telefonla bir ara sen küçüksün vs diyordu ben de duymamazlıktan geldim. Eşimin abisi kayınvalideme söylemiştir muhtemelen. Eşini herkes saysın istiyor biz biraz umursamaz davranınca da annesiyle yönlendiriyor. Eltim de ilk evlendiğimizde bir iki kez aradı ben önemli bir konu olmadığı sürece aramadığım için o da aramadı ama 5 sene oldu neredeyse.
Bugün kayınvalidem yine söyledi. Ben de beraberken arayım sözü bitsin dedim. Telefonu kapalıydı. Yarın ararsın dedi. Ben de anne çok yoğunum ev, okul, çocuk, gönüllü projelerim var denk gelirse ararım dedim ama halimi görüyorsun sen iletirsin dedim. Biliyorum sen onu biliyorsun çok kaprisli oğluma yapıyor işte sonra vs ısrarla çok kırılıyorlar sen yine de ara dedi. Gerçekten hoşuma gitmiyor istemediğim insanlarla iletişime geçmek.
Bu hikayede yanan neden ben olayım
çok sıkışık bir anımda arayıp zaten çok yoğunum vs deyip arayıp hızlıca kapatayım mı yoksa ısrarla ödün vermeyip aramayım mı?
Eşimin 2 abisi var. Her ikisi de farklı şehirlerde yaşıyorlar. Bayramlarda yaşadığımız şehre onlar geldikçe görüşüyoruz. Nadiren tatil vs denk gelirsek...
Bir abisi çok uzak olmayan bir vakitte boşandı. O eltimi severim. Saygı çerçevesinde boşandılar. Abla deriz eşimde görümcem de hala da görüşürüz. Eskiden de nadiren telefonlaşırdık şimdi de. Kafa yapımız daha yakın. Çok başarılı bir kadın ama komplekssiz bir insan. O yüzden severim samimi vakit geçirirdik evlerimizde rahatça kalır eğlenirdik.
Diğer büyük eltim ise kompleksli. Başarılı olmayan ama çok aşırı hırsından bir yerlere gelmeye çalışan yüksek lisans mezunu ancak ona bile torpil ile başlamış, eşinin işini kendisine havalanma sebebi sayan, sadece alışveriş, markalar konuşan ama ömründe bir kere bile para kazanmamış ama kendisi kazanıyormuş gibi harcadığını anlatan bir kadın.. Profil canlanmıştır gözünüzde. Açıkçası senede 10-20 gün bile bana mutsuzluk oluyor. Elimden geldiğince mesafeli duruyorum takmıyorum o da bunun farkında.
Kaç zamandır kayınvalidem telefonla bir ara sen küçüksün vs diyordu ben de duymamazlıktan geldim. Eşimin abisi kayınvalideme söylemiştir muhtemelen. Eşini herkes saysın istiyor biz biraz umursamaz davranınca da annesiyle yönlendiriyor. Eltim de ilk evlendiğimizde bir iki kez aradı ben önemli bir konu olmadığı sürece aramadığım için o da aramadı ama 5 sene oldu neredeyse.
Bugün kayınvalidem yine söyledi. Ben de beraberken arayım sözü bitsin dedim. Telefonu kapalıydı. Yarın ararsın dedi. Ben de anne çok yoğunum ev, okul, çocuk, gönüllü projelerim var denk gelirse ararım dedim ama halimi görüyorsun sen iletirsin dedim. Biliyorum sen onu biliyorsun çok kaprisli oğluma yapıyor işte sonra vs ısrarla çok kırılıyorlar sen yine de ara dedi. Gerçekten hoşuma gitmiyor istemediğim insanlarla iletişime geçmek.
Bu hikayede yanan neden ben olayım
çok sıkışık bir anımda arayıp zaten çok yoğunum vs deyip arayıp hızlıca kapatayım mı yoksa ısrarla ödün vermeyip aramayım mı?
o yüzden yüzüm güler ama mesafemi bilir.
