kızlar bugün tam 6 gün oldu o kadar huzursuz ve mutsuzum ki ... ne çekiyorsam dilimden çekiyorum, çenemden fevriliğimden çekiyorum.. benim kadar yanlış anlama kapasitesi yüksek bir kul daha var mıdır bilmem... erkek arkadaşımıı ailemle tanıştırdım ve o da benim ailemle tanıştı. sanırım aileler birbirini sevdi.. ocakta isteme ve söz olacak nasipse.. ama ben 6 gün kadar önce onu o kadar kırdım ki.. söylediğim cümlelerle gururunu o kadar kırdım ki.. bir de öften püften bir sebeple.. sinirlendim ve tartışmak istedim, genelde o benden kat be kat sinirlidir, onun da alttan alacağı tuttu, daha da sinrlendim. ve o sinirle cümlelerimin nereye varacağımı bilerek ve isteyerek ona bir dünya şey söyledim.. kızlar kesinlike argo, küfür ya da saygısızlık içeren cümleler değil..bana nasıl bu kadar vicdansız olabildin dedi.ve bu cümle benim içime oturdu. şu an bana o kadar kırgın ki.. kızgın olsa karsılığında o da söylense bu kadar içime dert olmayacak ama sadece susuyor. bugün tam 6 gün oldu. hem çalışıyor hem üniversite son sınıfta okuyor ve vize haftasıydı, sınav sonuçlarından biri açıklanmıs ve arayıp onu haber verdi. ama sesi o kadar kırgın ki. böyle olması çok dokunuyor bana... bunu ilk defa yapmıyorsun bana, daha önce de yaptın ve biliyorum bu son da olmayacak dedi. kimin kimi daha çok sevdiğine nasıl karar veriyorsun diye sordu bana.. ben genel de benim onu daha çok sevdiğimi iddia ederdim şakayla karışık. şikayet etmiyorum sadece söylüyorum çünkü böylesin dedi. onu dinlemediğimi düşünüyor, bencil olduğumu,düşüncelerini önemsemediğimi, onu anladığım zamanlarda bile yanlış anladığımı söyledi.. bırak dağınık kalsın diyor daha önce de yaptın, zamanla geçti yine geçecektir, sensiz yapamam, ama geçmesini bekle diyor.. kızlar 6 gün oldu, ne kadar daha dağınık bırakabilirim ki, onu ne kadar sevdiğimi biliyor ama resmen soğuk bi duvar su an.. sen üzme yeter, ben kendim mutlu olurum diyor.. yani lafını da esirgemiyor.. birşeyler yapmalı mıyım.. yoksa hiç üstüne gitmemeli miyim.. bir şeyler söylemeli miyim yoksa kabahatimle kırıp dizimi oturmalı mıyım... doğru olan ne, yapmam gereken ne, doğru cümleler neler.. kafam çok karışık... en son salı günü beraberdik, ve yüzüme sadece sukonusmadığı zamanlarda bakıyor, konusurken yüzüme bakmadan konuzuyor. çok rahatsız ve kötü hissediyorum. aramızda resmen bi duvar oldu..
soğuma yok anladığım kadarıyla sadece üzerinden atamadığını söylüyor.. dağınık bıraktım bekliyorum, tam 6 gün oldu değişen birşey yok..
sanırım o an o da üzülsün canı acısın istedim, ama kendi canımı daha çok acıttım.. ? ne affettirir beni..