- 7 Kasım 2015
- 35
- 9
- 1
- 37
- Konu Sahibi elif_ist34
- #1
Kızlar merhaba biliyorum belki çok klişe olacak konum ama yazmaktan başka çarem yok. Yaklaşık 3 ay önce sevgilimden kendi isteğimle ayrıldım 5 yıldırda öyle yada böyle beraberdik kötü bir ilişkimiz yoktu ama karşılıklı affedilmesi zor hatalarımız oldu birbirimize şöyle demek daha doğru olur her hatasını affettim ilk hatamda eyvallah dedi gitti (aldatmak vs değil konu çok anneci ve ataerkil biriydi, sen sonuna kadar haklı olsan da yedi ceddine kadar laf söyletmez biriydi ailenin şu hareketine kırıldım bile diyemezsin problem buydu zaten).. Özetle hani bir laf vardır bir insanı kırk yıl sırtında taşırsın bir kere indirdinmi senden kötüsü olmaz benimki de o mevzu. Kızlar mantığım onunla olmayacağından çok çok emin ailelerimizin bakış açısı vs çok farklı yani olmayacağı belli ancak kalbimse onu unutamıyor inanılmaz özlüyorum ve onun hiç birşey yapmaması bana çok dokundu. İlk günkü gibi değilim ağlayamıyorum bile ama birden nasıl baş ağrısı vururya resmen kalbim ağrıyo gülmek gelmiyo içimden. Yalvarırım bana bir akıl verin çünkü kendimi işime veremez oldum. Başka şeylerle ilgilen derseniz yapıyorum arkadaşlarımla çıkıyorum sinemaya tiyatroya gidiyorum bişeyler okuyorum ama inanın kendimi nasıl zorluyorum anlatamam hatta bunlardan ziyade yakında benim için önemli bir sınav var bir türlü çalışamıyorum sürekli beynimin içinde hiç bişey yapmaması kıymet değer bilmemiş olması dönüp duruyo. Bu arada erkek arkadaşım resmen sırra kadem bastı hiçbir sosyal medya hesabı yok adam whatsapa bile girmio ha görmemem elbette daha iyi ama bir merak sardı beni gidiyor.. Sizden deva bulmaya geldim arkadaşlarımın artık takma demelerinden sıkıldım yanımda olursanız bu nasıl geçecek vs akıl verirseniz duacınız olurum. Şimdiden herkesten Allah razı olsun.