- 2 Haziran 2009
- 2.877
- 390
- 44
6 yıllık bi küsmenin bi barışmanın ardından aynı çatı altında bulduk kendimizi şaka gibiydi evlenmiştik artık mutluyduk çok şükür gezip tozuyoduk ohhh diyodum negüzelmiş evliolmak.2 yılın sonunda eşim başladı eee bebek eee bebek demeye bu yazda geçsin istiyodum ben ama o olmaz diyodu sonunda tamam dedim nasılsa hemen olmaz biz tutturuncaya kadar yaz biter diyodum ama bebişimiz ilk denemede bize geldi.reglim 7 gün geçmişti hep böyle olurdu 35 günde bir olurdum zaten önemsemedim sadece bekleme stresine dayanamadığım için ogece 23:30 da wc ye girdiğimde yapayımda rahat uyuyayım dedim,bu ayda olmadı demeye alıştırayım dedim kendimi ama çift çizgiyi en netinden görünce eşimi bulmak için o saatte elimde test üstümde pijamalar sokakta buraaaakkk diye bağırarırken buldum kendimi,köpüşümüzü gezdirmeye çıkarmıştı çünkü neyse çok güzel bi hamilelik geçirdim gene buyazda gezdim tozdum karnımda ela'mla sonunda 38.haftaya gelmiştim uykusuz geceler stresler dahada artmış durumdaydı sürekli kontrol altındaydım dr.um normal doğum olcak diyodu bende istiyodum zaten kendimi iyice alıştırmıştım ama son hafta bebeğin boynunda bitur kordon olduğu ortaya çıkmıştı harketlerini çok iyi takip et demişti dr.um kaydirigubbakcemile38+4 tü gene gezip duruyodum son alışverişlerimi yapıyodum ama bebiş hareket etmiyodu endişelendim akşam olunca riske atmıyım dr.umu arayım dedim erkenden yarın burda ol dedi hoş bi durum değil dedi.ve sabah nst de bebişin zorda olduğu çıktı her harekette kalp atışı çok yavaşlıyodu aksilik vardı hemen hastaneye dedi ve eşimle hastaneye gidip direk yatış yaptık annemleri arayıp çantalarımı alıp gelin doğuma giriyorum dedim.2 saat suni sancıyla normal doğum denedik ama olmadı bebek zorlandığı için sezeryan dedi dr.um işte herşey o an durdu benim için okadar çok korkuyodum ki anlatamam herkez yanımdaydı destekti ama acayip korkuyodum sedyeye alınıp giderken kimseye bakamadım eşime bakamadım gözlerine bakarsam kopucaktım biliyorum.ameliyathaneye girince gördüğüm herkeze yalvardım uyutun beni diye ama dr.um bebeğini görmeden olmaz diyodu öyle yaptı herşeyi hissettim acı hariç bi ara pskolojik olsa gerek acıyo diye çok bağırdım sonra o ses işte bi kadının hayatı boyunca yerini hiçbirşeyin dolduramıcağı o an bebeğinin ilk ağlaması offf allahım herkeze nasip etsin gerisi zaten yok bende onla bir ağladım ve gözümü açtığımda odamdaydım dr.um sonunda uyutmuş beni.çok uğraştırmışım onları çok anlatamam yaptıklarını diyo,ben az çok hatırlıyorum tabi hemşirenin bileklerini falan nasıl yırttığımı 2.bayan dr.uma nasıl bağrındığımı.neyse gerisi düğün gibi bir gün gelen giden rüya gibiydi.küçücük bi bebeğim vardı2640 gr 46 cm di.şimdi 1 ay oluyo çok şükür iyiyiz allahım herkeze nasip etsin isteyen herkeze sağlıkla versin inşallah