- 29 Nisan 2015
- 26.564
- 91.289
- 598
İnsan öfkelendiğinde bazı şeyler saydırabilir.Aramaızdaki problemleri aştık,telafi etti gönlümü kazandı diyeceksin.Kime ne senin hayatından.Miriba kızlaaaarrr
Aslında yazacağım şey dert gibi durmasada benim üstümde bir yük oldu resmen.
Daha önce bir konu açmıştım, arkadaşım aracılığı ile internet üzerinden tanıştığım bir erkek hakkında. O konuyu kapattım. Eski sevgilimle yeniden birlikteyiz. Aslında hiç eski olmamıştı benim içinHer ne kadar o zamanlar kabul etmesemde..
Sevgilimle yaklaşık 6.5 sene önce tanıştık (çocukluktan beri uzaktan tanıyodum, aileler tanıyor birbirini ama samimi değiller). Tanışmamızın 2. haftasında sevgili olduk. O zamanlar ikimizde üniversite öğrencisiydik. Ben Eskişehirde, o İstanbulda. Belli periyotlarla birbirimizi görmek için bu iki il arasında mekik dokudukİkimizin memleketi aynı tabi.
Asıl sorun şu; Geçen 6.5 yılda 4 5 defa uzun ayrılıklarımız oldu. Bazen 3 ay sürdü bazen 8 9 ay. Bu süreçlerde irtibatı koparmadık ya da koparamadık. Tanıma maksadıyla hayatımıza birilerini aldığımız oldu ama ikimizde yapamadık ki şu an birlikteyiz. Tabi ben bu ayrılık süreçlerinde kendime yakın gördüğüm kişilere acımasızca onu anlattım. Yani hiç empati yapmadan onu eleştirdim. En büyük sorunumuz onun bana hediye almayışı, sürprizler yapmayışıydı. Aslan burcu kadınıyım ve bunlar benim için her zaman önemli olmuştur. Bunların yanı sıra o ayrılığın verdiği sinirle büyütülmeyecek her şeyi büyütüp büyütüp anlattımZannettim ki onu bir daha hayatıma almayacağım..
Velhasıl şimdi o kişilere birlikte olduğumuzu, yakın zamanda işi resmiyete dökeceğimizi söyleyemiyorum. Hayatımda kimse yokmuş gibi davranıyorum. Kişiler dediğim 2 3 kişi ama oldukça samimiyiz. Sevgilimle birlikte çok keyifli vakit geçiriyoruz. Her telden konuşabiliyoruz. Ben en çok onunla kahkaha atabiliyorum. Onun yanında kendimi çok güvende hissediyorum. Hediye, sürpriz konusunu da yavaş yavaş aşmaya başladık. Başkaca ufak tefek şeyler hariç sorunumuz yok. Aslında milleti takmamam gerektiğini bilsemde onlara bu durumu nasıl söyleyeceğimi bilemiyorumSeviyorum, mutluyum desemde hani sana şöyle demişti, hani sana bunu demişti falan diye sıralayacaklar. Anneme ondan bahsettim, zaten az çok biliyordu. Gelip isteyeceklerini falan da söyledim. Ama tek derdim bu kişilerin bana tepki verecek olması. Mesela bunlardan biri kurumdan bir abla. Öz ablam gibidir. Sevgilim babası ile görüşmediğinden düğün hazırlıklarında her şeyi birlikte yapmamız gerekecek. Öz ablam dediğim kişide evlenirken o şekilde yapmış ve çok pişman. Bak sakın sen her şeye ortak olma, bırak erkek tarafı yapsın ne yapacaksa, maddi durumu, mesleği iyi olan birini bul hayatını kurtar tarzında cümleler kuruyor sürekli. Sevgilimi duysa bu konuda bile eleştirecek. Bunları düşünüp kendime dert ettiğim için inanamıyorum Kuzenim sevgilimle yüzyüze hiç tanışmadı ama ondan nefret ediyor. Kendiside ailesinin onaylamadığı biriyle evlendi ama bana gelince "aaayy vesfa iyiki onunla devam etmiyosun" tarzında cümleler kuruyor. Sevgilimi ailem onaylar (annem onayladı) çünkü onaylanmayacak bi yanı yok. Benzeri şeyleri yaşayan olduysa muhakkak yorum istiyorum.
Napacağım ben? Hiç söylemeden devam mı etmeliyim? Yoksa söyleyip kurtulmalı mıyım?
Dipnot: Yaşlarımız; 24-26. İkimizde kamuda çalışıyoruz.
Teşekkürlermesleği iyi olan birini bul hayatını kurtar ne kadar itici bir laf.
Zaten kendi paranı kazanıyorsun.
Bir de hayat parayla mı kurtuluyor??
Neyse bir ton bir şey yazardım da boşver.
Sen bu çocuğu seviyorsan aklında da bir şüphe kalmadıysa aniden açıkla yakın çevrene.
Ve bu konuda olumsuz bir şey söylemenizi istemiyorum deyip konuyu kes.
Kesmezsen ardı arkası kesilmez.
Ama çevrenden gelen tepkileri dikkata almasan da dinle derim.
Bazen bir ilişkinin içindeyken objektif olamayabiliriz
Bu konuda beni anlayan biri çıkmasına sevindim desem yersiz olmaz.İnsan öfkelendiğinde bazı şeyler saydırabilir.Aramaızdaki problemleri aştık,telafi etti gönlümü kazandı diyeceksin.Kime ne senin hayatından.
Yo hayır kanıtlamak için söylemedim. İçinde bulunduğum durumu belirtmek istedim sadece. Bu bahsettiğim sorun dün ya da bugün olan bir şey değil. Çok yeni olsa kanıtlama çabasında olurdum belki. Uzun süreli ayrılıkları aldatma, hakaret gibi unutulmayacak şeylerden dolayı yaşamadık. Ben her konuda olduğum gibi bu konuda da fevri davrandım. Sakinleşip sakin sakin konuşmak yerine "bitti" demeyi tercih ettim. İnsan yaşayarak tecrübe ediniyor. Bende dersimi bu sefer ciddi anlamda aldım. Fevri hareket etmek yok artık ilişkimde. Bu huyum için gerekirse uzman yardımı almayı düşünüyorum. Şu an sadece yazdıklarım kadarıyla biliyosunuz ama fevrilik hayatımın her alanında var. Neyse teşekkürler yorum için :)bence 4 5 kere uzun süreli ayrılıklar yaşadıysanız çok fazla ömür biçmeyin o sevginize.
bize bile kanıtlama çabasındasınız şu an şöyle mutluyum şöyle iyiyim diyerek.
Bak canım bir ilişkide hem de bu kadar uzun süren bir ilişkide kavgalarda olur ayrılıklarda olur.İnsan evliyken tartışıyor evi bile terkedebiliyor.Hele ki sizin yaşınız bu kadar gençken bazı şeyler yaşında verdiği toylukla yanlış anlaşılabiliyor.Ani çıkışlar olabiliyor.Bu konuda beni anlayan biri çıkmasına sevindim desem yersiz olmaz.
Teşekkür ederim :)
Anlayışlı ve samimi yorumunuz için çok teşekkür ederim.Bak canım bir ilişkide hem de bu kadar uzun süren bir ilişkide kavgalarda olur ayrılıklarda olur.İnsan evliyken tartışıyor evi bile terkedebiliyor.Hele ki sizin yaşınız bu kadar gençken bazı şeyler yaşında verdiği toylukla yanlış anlaşılabiliyor.Ani çıkışlar olabiliyor.
Öfkeliyken yüzünü dahi görmek istemeyebiliyor.Önemli olan onunla ilgili kafanda acabaların olmasın.İnsanların ne dediği önemli değil.Zaten siz düzgün giden bir evlilikle herkesin ağzını kapatırsınız.
Ama kavga ettiğinde kendini dizginlemesini bilmeli,herkesle herşeyi paylaşmamalısın.Ne kadar kırılsan da ona,sonuçta hatır diye birşey var acımasızca yargılama.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?