- 15 Nisan 2010
- 1.436
- 1.383
- 158
Miriba kızlaaaarrr 
Aslında yazacağım şey dert gibi durmasada benim üstümde bir yük oldu resmen.
Daha önce bir konu açmıştım, arkadaşım aracılığı ile internet üzerinden tanıştığım bir erkek hakkında. O konuyu kapattım. Eski sevgilimle yeniden birlikteyiz. Aslında hiç eski olmamıştı benim için
Her ne kadar o zamanlar kabul etmesemde.. 
Sevgilimle yaklaşık 6.5 sene önce tanıştık (çocukluktan beri uzaktan tanıyodum, aileler tanıyor birbirini ama samimi değiller). Tanışmamızın 2. haftasında sevgili olduk. O zamanlar ikimizde üniversite öğrencisiydik. Ben Eskişehirde, o İstanbulda. Belli periyotlarla birbirimizi görmek için bu iki il arasında mekik dokuduk
İkimizin memleketi aynı tabi.
Asıl sorun şu; Geçen 6.5 yılda 4 5 defa uzun ayrılıklarımız oldu. Bazen 3 ay sürdü bazen 8 9 ay. Bu süreçlerde irtibatı koparmadık ya da koparamadık. Tanıma maksadıyla hayatımıza birilerini aldığımız oldu ama ikimizde yapamadık ki şu an birlikteyiz. Tabi ben bu ayrılık süreçlerinde kendime yakın gördüğüm kişilere acımasızca onu anlattım. Yani hiç empati yapmadan onu eleştirdim. En büyük sorunumuz onun bana hediye almayışı, sürprizler yapmayışıydı. Aslan burcu kadınıyım ve bunlar benim için her zaman önemli olmuştur. Bunların yanı sıra o ayrılığın verdiği sinirle büyütülmeyecek her şeyi büyütüp büyütüp anlattım
Zannettim ki onu bir daha hayatıma almayacağım..
Velhasıl şimdi o kişilere birlikte olduğumuzu, yakın zamanda işi resmiyete dökeceğimizi söyleyemiyorum. Hayatımda kimse yokmuş gibi davranıyorum. Kişiler dediğim 2 3 kişi ama oldukça samimiyiz. Sevgilimle birlikte çok keyifli vakit geçiriyoruz. Her telden konuşabiliyoruz. Ben en çok onunla kahkaha atabiliyorum. Onun yanında kendimi çok güvende hissediyorum. Hediye, sürpriz konusunu da yavaş yavaş aşmaya başladık. Başkaca ufak tefek şeyler hariç sorunumuz yok. Aslında milleti takmamam gerektiğini bilsemde onlara bu durumu nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum
Seviyorum, mutluyum desemde hani sana şöyle demişti, hani sana bunu demişti falan diye sıralayacaklar. Anneme ondan bahsettim, zaten az çok biliyordu. Gelip isteyeceklerini falan da söyledim. Ama tek derdim bu kişilerin bana tepki verecek olması. Mesela bunlardan biri kurumdan bir abla. Öz ablam gibidir. Sevgilim babası ile görüşmediğinden düğün hazırlıklarında her şeyi birlikte yapmamız gerekecek. Öz ablam dediğim kişide evlenirken o şekilde yapmış ve çok pişman. Bak sakın sen her şeye ortak olma, bırak erkek tarafı yapsın ne yapacaksa, maddi durumu, mesleği iyi olan birini bul hayatını kurtar tarzında cümleler kuruyor sürekli. Sevgilimi duysa bu konuda bile eleştirecek. Bunları düşünüp kendime dert ettiğim için inanamıyorum 
Kuzenim sevgilimle yüzyüze hiç tanışmadı ama ondan nefret ediyor. Kendiside ailesinin onaylamadığı biriyle evlendi ama bana gelince "aaayy vesfa iyiki onunla devam etmiyosun" tarzında cümleler kuruyor. Sevgilimi ailem onaylar (annem onayladı) çünkü onaylanmayacak bi yanı yok. Benzeri şeyleri yaşayan olduysa muhakkak yorum istiyorum.
Napacağım ben? Hiç söylemeden devam mı etmeliyim? Yoksa söyleyip kurtulmalı mıyım?
Dipnot: Yaşlarımız; 24-26. İkimizde kamuda çalışıyoruz.
Aslında yazacağım şey dert gibi durmasada benim üstümde bir yük oldu resmen.
Daha önce bir konu açmıştım, arkadaşım aracılığı ile internet üzerinden tanıştığım bir erkek hakkında. O konuyu kapattım. Eski sevgilimle yeniden birlikteyiz. Aslında hiç eski olmamıştı benim için
Her ne kadar o zamanlar kabul etmesemde.. Sevgilimle yaklaşık 6.5 sene önce tanıştık (çocukluktan beri uzaktan tanıyodum, aileler tanıyor birbirini ama samimi değiller). Tanışmamızın 2. haftasında sevgili olduk. O zamanlar ikimizde üniversite öğrencisiydik. Ben Eskişehirde, o İstanbulda. Belli periyotlarla birbirimizi görmek için bu iki il arasında mekik dokuduk
İkimizin memleketi aynı tabi.Asıl sorun şu; Geçen 6.5 yılda 4 5 defa uzun ayrılıklarımız oldu. Bazen 3 ay sürdü bazen 8 9 ay. Bu süreçlerde irtibatı koparmadık ya da koparamadık. Tanıma maksadıyla hayatımıza birilerini aldığımız oldu ama ikimizde yapamadık ki şu an birlikteyiz. Tabi ben bu ayrılık süreçlerinde kendime yakın gördüğüm kişilere acımasızca onu anlattım. Yani hiç empati yapmadan onu eleştirdim. En büyük sorunumuz onun bana hediye almayışı, sürprizler yapmayışıydı. Aslan burcu kadınıyım ve bunlar benim için her zaman önemli olmuştur. Bunların yanı sıra o ayrılığın verdiği sinirle büyütülmeyecek her şeyi büyütüp büyütüp anlattım
Zannettim ki onu bir daha hayatıma almayacağım..Velhasıl şimdi o kişilere birlikte olduğumuzu, yakın zamanda işi resmiyete dökeceğimizi söyleyemiyorum. Hayatımda kimse yokmuş gibi davranıyorum. Kişiler dediğim 2 3 kişi ama oldukça samimiyiz. Sevgilimle birlikte çok keyifli vakit geçiriyoruz. Her telden konuşabiliyoruz. Ben en çok onunla kahkaha atabiliyorum. Onun yanında kendimi çok güvende hissediyorum. Hediye, sürpriz konusunu da yavaş yavaş aşmaya başladık. Başkaca ufak tefek şeyler hariç sorunumuz yok. Aslında milleti takmamam gerektiğini bilsemde onlara bu durumu nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum
Seviyorum, mutluyum desemde hani sana şöyle demişti, hani sana bunu demişti falan diye sıralayacaklar. Anneme ondan bahsettim, zaten az çok biliyordu. Gelip isteyeceklerini falan da söyledim. Ama tek derdim bu kişilerin bana tepki verecek olması. Mesela bunlardan biri kurumdan bir abla. Öz ablam gibidir. Sevgilim babası ile görüşmediğinden düğün hazırlıklarında her şeyi birlikte yapmamız gerekecek. Öz ablam dediğim kişide evlenirken o şekilde yapmış ve çok pişman. Bak sakın sen her şeye ortak olma, bırak erkek tarafı yapsın ne yapacaksa, maddi durumu, mesleği iyi olan birini bul hayatını kurtar tarzında cümleler kuruyor sürekli. Sevgilimi duysa bu konuda bile eleştirecek. Bunları düşünüp kendime dert ettiğim için inanamıyorum Kuzenim sevgilimle yüzyüze hiç tanışmadı ama ondan nefret ediyor. Kendiside ailesinin onaylamadığı biriyle evlendi ama bana gelince "aaayy vesfa iyiki onunla devam etmiyosun" tarzında cümleler kuruyor. Sevgilimi ailem onaylar (annem onayladı) çünkü onaylanmayacak bi yanı yok. Benzeri şeyleri yaşayan olduysa muhakkak yorum istiyorum.Napacağım ben? Hiç söylemeden devam mı etmeliyim? Yoksa söyleyip kurtulmalı mıyım?
Dipnot: Yaşlarımız; 24-26. İkimizde kamuda çalışıyoruz.
Aslında mübah görecekleri bir durumda yok ya neyse.. Çiçek işini yapabiliriz. Gerçi çiçeksepetinden hediye göndermişti, bahsetmiştim, kendini affettirmek istiyor diye. O zaman ayrıydık. Sakın kanma deyip duvar örmüştü 
