- 23 Ocak 2013
- 8.104
- 10.537
-
- Konu Sahibi esmergizmo
- #21
dün eski lisemin mezun toplaşmasına gittim arabamla.
eski arkadaşlarımı gördüm. ders çalışmam lazım falan gibi kendimi baskılamadan ya da erkek arkadaşlarıma karşı kendimi geri çekmeden rahatça eski arkadaşlarımla görüştüm eğlendim dertleştim hatta ayak üstü farklı farklı şeyler söyleyenler oldu falan.
biraz kim olduğumu hatırladım. bana iyi geldi.
bir arkadaşımla konuşurken "ben üniversitede tıp ortamında popülerdim tabi diğerleri fazla asosyaldi dikkat çekiyordum" dedim. o da "sen lisede de popülerdin" dedi ki ben bunun farkında değildim açıkçası.
okulun en popüler sarışın kız grubuyla denk geldim okul yıllarında onlarla arkadaştım nası arkadaştım hatırlamıyorum ama normalde olsa yanımdan hava basarak geçecek olanlar hepsi mınış mınış öpüştük konuştuk falan çok tuhaftı. demek lisedeki prom queenler 10 sene sonra benden daha az kariyerli çirkin adamların peşinde koşup hayatlarını mahveden tipler haline gelmişler ki şu anki halim bile onlara fazlaydı ki artık onlar bana samimi davranmaya çalışıyor ben onlara değil. :)
komik.
annem bu aralar sürekli aynı cümleyi söylüyor. "senin yolun çok doğru. kim ne derse desin o yoldan şaşmıyorsun. bırak sen milleti yoluna git gelmek isteyen gelir senle." diye.
düşünüyorum...
fazla çok yönlüyüm. spor mu? alasını biliyorum. yoga mı? yoga eğitmeniyle yoga yaptık birlikte bana sertifika al yoga eğitmeni ol dedi. ne bileyim müzik mi? sağlam gitar çalıyorum, kulağım da sağlamdır iyi müziği ayırt eder bulurum ben bulduktan seneler sonra popüler olur o kişiler. resim mi? sağlam resim yaparım çocukken bile ressam ol diye diretirdi hocalarım ama ben derslerim iyi diye bu yola baş koydum.
en hımbıl tıknaz uyuz kişiyi bile ortamda muhabbeti açar konuşturur samimi olabilirim 1 saat içinde eğer istersem.
kimseyi birbirinden ayırt etmem 5 yaşında çocukla da 70 yaşında dedeyle de oturup muhabbet edebilirim. kimseyi küçük görmem hastanede milletin küçümsediği personellerle hemşirelerle görevlilerle arkadaş olup oturup konuşur şakalaşırdım. hala da o kafadayım. bir ortamdaysan o ortamdaki herkesi sen mutlu edersen ortam güzelleşir ve sana geri dönüşü de güzel olur. yoksa çekilmiyor hiçbir ortam.
ama noldu da son senelerde bu konuda sıkıntı yaşadım bilmiyorum.
bunu çözmem lazım.
eski arkadaşlarımı gördüm. ders çalışmam lazım falan gibi kendimi baskılamadan ya da erkek arkadaşlarıma karşı kendimi geri çekmeden rahatça eski arkadaşlarımla görüştüm eğlendim dertleştim hatta ayak üstü farklı farklı şeyler söyleyenler oldu falan.
biraz kim olduğumu hatırladım. bana iyi geldi.
bir arkadaşımla konuşurken "ben üniversitede tıp ortamında popülerdim tabi diğerleri fazla asosyaldi dikkat çekiyordum" dedim. o da "sen lisede de popülerdin" dedi ki ben bunun farkında değildim açıkçası.
okulun en popüler sarışın kız grubuyla denk geldim okul yıllarında onlarla arkadaştım nası arkadaştım hatırlamıyorum ama normalde olsa yanımdan hava basarak geçecek olanlar hepsi mınış mınış öpüştük konuştuk falan çok tuhaftı. demek lisedeki prom queenler 10 sene sonra benden daha az kariyerli çirkin adamların peşinde koşup hayatlarını mahveden tipler haline gelmişler ki şu anki halim bile onlara fazlaydı ki artık onlar bana samimi davranmaya çalışıyor ben onlara değil. :)
komik.
annem bu aralar sürekli aynı cümleyi söylüyor. "senin yolun çok doğru. kim ne derse desin o yoldan şaşmıyorsun. bırak sen milleti yoluna git gelmek isteyen gelir senle." diye.
düşünüyorum...
fazla çok yönlüyüm. spor mu? alasını biliyorum. yoga mı? yoga eğitmeniyle yoga yaptık birlikte bana sertifika al yoga eğitmeni ol dedi. ne bileyim müzik mi? sağlam gitar çalıyorum, kulağım da sağlamdır iyi müziği ayırt eder bulurum ben bulduktan seneler sonra popüler olur o kişiler. resim mi? sağlam resim yaparım çocukken bile ressam ol diye diretirdi hocalarım ama ben derslerim iyi diye bu yola baş koydum.
en hımbıl tıknaz uyuz kişiyi bile ortamda muhabbeti açar konuşturur samimi olabilirim 1 saat içinde eğer istersem.
kimseyi birbirinden ayırt etmem 5 yaşında çocukla da 70 yaşında dedeyle de oturup muhabbet edebilirim. kimseyi küçük görmem hastanede milletin küçümsediği personellerle hemşirelerle görevlilerle arkadaş olup oturup konuşur şakalaşırdım. hala da o kafadayım. bir ortamdaysan o ortamdaki herkesi sen mutlu edersen ortam güzelleşir ve sana geri dönüşü de güzel olur. yoksa çekilmiyor hiçbir ortam.
ama noldu da son senelerde bu konuda sıkıntı yaşadım bilmiyorum.
bunu çözmem lazım.