Merhaba herkese,icinden çıkamadığım bir konuyla ilgili sizlerden de fikri ve tecrübe almak isterim.Esim ve ben çalışıyoruz,4 yasinda da bir evladımız var.Esimin işi kreşe 20 dk mesafedeydi.Ben malesef daha uzakta çalışıyordum.Esimin projesi bitti ve başka bir yerle anlaştı.Onun için iyi bir fırsat olarak düşünüyor.Calismasiyla ilgili mevzuat olarak aniden süreçler çok. değişti.Hersey 1 ay içinde oldu.
Benim ehliyetim var ama araç tecrübem cok yok malesef.Ve eşim kızımı kresten almaya ve götürmeye kesinlikle yetişemiyor.Ben sabah bıraksam da arabayla ise gitmem o kadar yolu yapıp akşam ona yetişmem stresimi çok arttırıyor.Panik biriyim malesef.Alabildigimiz destekler de sınırlı.Simdilik kreşe gitmiyor,evde buyukanne ile zaman geçiriyor.Krese bu hafta sadece 1 kez yeğenim götürebildi.Hava soğuk buyukanne götüremez.
Ben trafiğe sık sık çıkmaya calisiyrm ama eşim öfkeli.Beni sıkıştıran arabalara yanımdan direksiyona müdahale edip korna valisyor falan.
İşimi bırakmayı düşünüyorum.Is de arıyorum en azından daha yakın bir yerde.O kadar bunaldim ki hem eşe yeni işinde destek ol hem evde kv ile deneyi kur .Eve geliyrm çocuğuma tam sarılamadan sofrayı kur mutfağı topla.Onunla biraz zaman geçirsem beni bekledikleri ocin acıktık sözleri çıkıyor.
Bilmiyrm çok bunaldım çok mesele gibi görünmeyen qma beni çok yoran bir zamandayım.
Bu zamana kadar herkesin herseyine koştum,Birinden bisey istemek hep zor gelmiştir utanırım yük gibi hissederim Şimdide kızım okula gidemiyor evde kalıyor kv geliyor diye şiştim.Esim tamamen.yeni işine odaklı.Trafige çıkmamı da istemiyor wimdilik ona göre tam olmadım çünkü.