DUYGUSALLIGI UNUTMA
Nefreti asmanin tek yolu var: Affetmek
Baskalarini affettigimizde biz ozgurlesiriz.
Nefret yasamdan zevk almamizi,
insanlarin guzel yanlarini gormemizi engeller.
Hic kimse saf iyi ya da saf kotu degildir.
Salt kotulukleri gormek bir sure sonra suphe,
depresyon ve umutsuzluk denizinde bogar insani.
Nefret dolu bir yasam, mutsuz bir yasamdir.
Affetmek insani derinlestirir.
Affetmek icin, insanin ruhsal ve zihinsel olarak kendisini
hazir hissetmesi gerekir. Cunku affetmek bir secimdir.
Kimsenin zorlamasiyla affetmek mumkun degildir.
Affetmek bir surectir.
Birdenbire affedisler bile bir surecin urunudur.
Affetmeyi sectiginizde kimse size borclanmayacaktir.
Yani kosullu affetme yoktur. Diger insanin da sizi affetmesini,
degismesini veya sizin istediginiz gibi olmasini beklemeyin.
Affetmek bir secimdir. Amaci sizin rahatlamanizdir,
sizin ozgurlesmenizdir.
Nefret duydugunuz kisinin yasiyor ya da olmus olmasi
sizin affetme surecinde duydugunuz acilarin yogunlugunda
bir farklilik yaratmayacaktir. O acilar sizin acilariniz.
Affetmek kolay degildir. Fakat ozgurlesmek icin gereklidir.
Cogu insan affetmenin nefret ettigi kisiyi
sucsuz ya da hakli buldugu anlamina gelecegini sanir.
Oysa affetmek, gecmisteki anilarin boyundurugundan kurtulmak,
yasamimizi kontrol altinda tutmasina son vermek demektir.
Affetmek, o kisiyi sevmek degil.
Affetmek, o kisiyle konusmak zorunda olmak degil.
Affetmek, o kisiyle iliskiyi surdurmek degil.
Affetmek, o kisinin beklentileri dogrultusunda davranmak degil.
Affetmek, o kisiyi kucaklamak degil.
Affetmek, o kisiyi sucsuz bulmak degil.
Affetmek, o kisiyi hakli bulmak degil.
Affetmek, o kisinin verdigi zararlari telafi etmek icin
caba gostermemek degil.
Affetmek kirginligin, kuskunlugun, nefretin hapishanesinden
ozgurluge kavusmaktir.
Affetmek artik aciyi hissetmemektir.
Yapilanlari zihinsel olarak unutmak zaten mumkun degildir.
"Duygusal unutma" affetmenin diger adidir
Nefreti asmanin tek yolu var: Affetmek
Baskalarini affettigimizde biz ozgurlesiriz.
Nefret yasamdan zevk almamizi,
insanlarin guzel yanlarini gormemizi engeller.
Hic kimse saf iyi ya da saf kotu degildir.
Salt kotulukleri gormek bir sure sonra suphe,
depresyon ve umutsuzluk denizinde bogar insani.
Nefret dolu bir yasam, mutsuz bir yasamdir.
Affetmek insani derinlestirir.
Affetmek icin, insanin ruhsal ve zihinsel olarak kendisini
hazir hissetmesi gerekir. Cunku affetmek bir secimdir.
Kimsenin zorlamasiyla affetmek mumkun degildir.
Affetmek bir surectir.
Birdenbire affedisler bile bir surecin urunudur.
Affetmeyi sectiginizde kimse size borclanmayacaktir.
Yani kosullu affetme yoktur. Diger insanin da sizi affetmesini,
degismesini veya sizin istediginiz gibi olmasini beklemeyin.
Affetmek bir secimdir. Amaci sizin rahatlamanizdir,
sizin ozgurlesmenizdir.
Nefret duydugunuz kisinin yasiyor ya da olmus olmasi
sizin affetme surecinde duydugunuz acilarin yogunlugunda
bir farklilik yaratmayacaktir. O acilar sizin acilariniz.
Affetmek kolay degildir. Fakat ozgurlesmek icin gereklidir.
Cogu insan affetmenin nefret ettigi kisiyi
sucsuz ya da hakli buldugu anlamina gelecegini sanir.
Oysa affetmek, gecmisteki anilarin boyundurugundan kurtulmak,
yasamimizi kontrol altinda tutmasina son vermek demektir.
Affetmek, o kisiyi sevmek degil.
Affetmek, o kisiyle konusmak zorunda olmak degil.
Affetmek, o kisiyle iliskiyi surdurmek degil.
Affetmek, o kisinin beklentileri dogrultusunda davranmak degil.
Affetmek, o kisiyi kucaklamak degil.
Affetmek, o kisiyi sucsuz bulmak degil.
Affetmek, o kisiyi hakli bulmak degil.
Affetmek, o kisinin verdigi zararlari telafi etmek icin
caba gostermemek degil.
Affetmek kirginligin, kuskunlugun, nefretin hapishanesinden
ozgurluge kavusmaktir.
Affetmek artik aciyi hissetmemektir.
Yapilanlari zihinsel olarak unutmak zaten mumkun degildir.
"Duygusal unutma" affetmenin diger adidir