Merhaba arkadaşlar, sizlerle 2 gün önce başıma gelen çok üzücü bir olayı paylaşmak istiyorum.içim o kadar yanıyor ki belki bana yazacağınız yorumlar bir nebze su serper içime..11 haftalık geberdim.Çok beklediğim ve istediğim bir hamilelikti.34 yaşındayım 2 yıllık evliyim.Rahmimde 2 tane miyom vardı 5 er santimlik bu miyomlardan dolayı hamile kalamadığımı düşünerek tedavi sürecine başlamıştım.Tam o sıralarda mucize gibi hamile olduğumu öğrendim dünyalar benim olmuştu.Taki geçen hafta pazartesine kadar... işyerine gittigimde kanamam olduğunu farkettim hemen doktora gittik ve düşük önleyici ilaçlar yazıp gönderdi beni eve.Düzenli kullandım ilaçlarımı ve hiç hareket etmedim.Ama ağrılarım gitgide şiddetlendi.Vu arada bir kaç kere daha doktora gittim bebek yaşıyordu.cuma günü kalp atışını duymuştum ki cumartesi artık dayanılmaz bir sancı başladı bir taraftanda artik rahminden şu geliyordu.eşim ambulansı aradı ve karşılamaya gitti.O sırada kırmızı parçalar da gelmeye başladı.tam o parçalara bakarken bebeğim elime geldi .. bembeyaz küçücük.o an nasıl delirmedim bilmiyorum..sonra pecetenun üzerine koydum beni hastaneye kaldırdılar.esime dedim ki sakın ona bakma üzülmesini istemedim.sonra bir poşete koymasını istediler.bizimle beraber hastaneye getirdiler.tam bana müdahale ederken önümden poşetle geçti bebeğim,bir kaba koydular sonra..kap gözümün önündeydi hep ,sonra anestezi yapmadan kürtaj oldum..bu acının sanırım tarifi yok daha yazacak çok seyim var ama kelimeler diziliyor boğazımda.Bu durumu nasıl aşacagim bilmiyorum.bebegimi nasıl unutacağım..Allah kimsenin başına vermesin...