Dünya Böbrek Günü 9 Mart

elif .!.:

nakil bekleyen hastalarımıza yardım bir gün bizimde başımıza gelebilir:)

Genişletmek için tıkla...

tutkun09 .!.:

Merhaba arkadaşlar duyarlılığınız için teşekkürler ben size böbrek hastalığını çok yakından tanıyan biri olarak bunun herkese ne kadar yakın olduğunu anlatmak istiyorum.2002 yılında eşimle çok mutlu bir evlilik yaptık herşeyimiz o kadar güzel di ki ufak ailevi sıkıntılar hariç herşey yolunda gidiyordu.Birgün eşim kusmaya başladı zannettik ki midesini üşüttü 2-3 gün geçti geçmedi ve iyice halsizleşti bi akşam acile götürdüm hemen onu kan tahlili falan bizi hemen Kartala sevkettiler ambulans yoktu taksiye atladık gittik ve orda eşimi birden müşayedeye aldılar yatış yaptılar serumlar iğneler falan mide kanaması dediler ertesi gün bi dr geldi ve sizin böbrekleriniz iflas etmiş hemen diyalize alıcaz dediler şok olduk eşim dağcılığa meraklı sivil savunma ve afet le ilgili kurslara giden her hafta maç oynayan sağlıklı biriydi 15 gün hastanede kaldık.Sonra Çapa tıpa gittik bizi tedaviye aldılar ama sonuç vermedi ve eşim 3 ay hastanede mücadele verdi.Ama böbrekleri tekrar çalışmadı.Ailesine durumun ciddiyetini ve diyalize almadan böbrek nakli olursa daha iyi olacağını anlattık ve çağırdık 7 kardeşler hepsinin kan grubu annesi dahil tutuyor en azından diyalizi vücut kabul etmezse acil durum için tahlillerinin yapılması gerektiğini söyledik hepsi kaçtı.Bir iki arayınca zaten vermek istesek yanında olurduk bidaha rahatsız etme dediler ve tellerini kapadılar annemle ben eşim 3 ay hastanede kaldığı sürede ona baktık.Ben işe işten hastaneye gidiyordum.Sonra anneannemin kan grubu tutuyor diye 70 yaşındaki kadın Eskişehirden atladı geldi ama böbrekleri anca ona yeterli olduğu için ağlayarak döndü yalnızdık hani anaydı kardeşti nerdelerdi.Kimse yoktu ve yalnızdık.Ben değiş tokuş şartıyla böbreğimi vermeye karar verdim ama eşime verecek değil benim böbreğimi alacak kişiyi buldum eşime şifa olamadıktan sonra nasıl verirdim.Eşim 3 ayın sonunda artık doktorlarda üzülerek eşimi periton diyalize bağladılar.Vücut çok şükür ki kabul etti.3 ay evde dinlendi sonra kendisi öğretmen işine geri döndü.Şimdi sabah okula gitmeden diyaliz oluyor öğle tatilinde herkes yemek arasındayken arabayla eve geliyor ilacını alıyor okula gidiyor akşam 2 defa ve gece 2 dede olup günde toplam 5 defa diyaliz oluyor hala böbrek sırası bekliyoruz ailede çıt yok.Hatta bazen ölsede üstümüzdeki vebal gitse sözlerini duyuyoruz.En büyük mutluluğumuzsa geçen Ağustos ayında oldu bebeğimiz rahatsızlığından dolayı olmuyordu tüp bebek denedik tutumadı ve en son denememizde hamile kaldım ve şimdi umudumuz uğurumuz kızımızı bekliyoruz.Hayat devam ediyor her gün umutla çalan telefonlara bakıp acaba böbrek sırasımı geldi diye açıyoruz.Ben ve ailem tüm organlarımızı bağışladık ve bu umutla bekleyen insanlar için çok önemli.Lütfen insanlara sizde umut olun ve organlarınızı bağışlayın.Teşekkürler

Genişletmek için tıkla...