- 2 Ocak 2018
- 308
- 88
- Konu Sahibi kahvesevenkiz
- #1
Hayatim karma karisik ya ic dünyam karma karisik. Ne evde annemle babamla huzur bulabiliyorum ne de isim gücüm var. Ne de önümü görebiliyorum.. artik bunaldim dünden beri kendimi bos, ise yaramayan ve mutsuz hissediyorum..
Ben 18 iken bir meslek egitimine yönelmem gerekiyordu yasadigim ülke de. aslinda mimarlik bölümünde meslek cizim üzerine bir meslek edinmek istemistim, cv yollayip isyerinin beni kabul etmesi gerekiyordu ama olmadi. Sonra Isletme satis alaninda meslek egitimi buldum, akademik bir egitim degildi, yurt disindanim, hic bir aile destegi almadim zaten annemle babam almanca bilmiyor entegre olamamis bulundugumuz ülkeye.. bu sebeple sap gibi kaldim hic sosyal hayatlarida yok ailemin ve bu durumcocuklari (yani beni) ne kadar etkiliyor tahmin edemezsiniz...
sevmedigim bir bölümü okudum.. icimde hep bi okuma istegi vardi ama destek yoktu.. sonra kendi bildigimi yaptim. kendimi taniyayim, adam akilli bir isim olsun diye okula devam etme karari aldim almasina ama yolun basinda bi sürü eksigim varmis matematikti almancaydi derken bi kendimi düzeltmem gelistirmem 2 seneyi aldi. Cok zordu o yillar yapayalniz oraya buraya kosturdum.. kimse bana rehber olmadi daha adam akilli düsünemeyen ben sacma sapan planlar yaptim.. ayni anda cok sey yapmak istedim ama tabii ki olmadi. Yüksek okula gitmem icin bi okul bitirdim ama üniversitenin bi alt bölümlerinde meslege yönelten bölümler okuyabiliyorum o bitirdigim okulla.
Ana sinifi/ ilk okul Ögretmenligini bana coook ama coook yakistirdiklari icin bu alana yöneldim, yönelmez olaydim okula direk almadiklari icin bir de 1-2 senem buraya gitti. Bölüme baslamadan önce staj yaptim cocuklarla ve aci gercegi fark ettim ki bu isi ben degil ömür boyu 1 hafta bile yapamazmisim.. Yas simdi 25 oldu.. hatta 26 olcam 4 ay sonra. ben ne okicam simdi diyorum elde bir sey yok.. ve icerimde bir yerde akademisyen olma istegi varmis, dedim oraya dogru yöneleyim.. bosver yasi masi devam oku dedim üniversiteye git dedim smdi de seneye bitecek olan bir okul var onu bitirince üniversiteye aliniyorum.. ama ne sacma sapan bir haldeyim bilemezsiniz.. üni de düsündügüm bölümer de tarih, sosyoloji, middle east studies veya arkeoloji.. tuhaf bir tipim hic ekmek getirmeyen islere saldim kendimi.. derken onlardan da bunaldim ve hala fark ediyorum ki benim akademisyen olmam icin degil 40 firin 473828272 firin ekmek yemem lazim.. sunu fark ettim ki artik ezber yapmakta güclük cekiyorum, kendimi dillerde ifade edemiyorum. Su an ki gittigim okulda da almnca, latince, fransizca ve ingilizce dilleri de var. Bu kadar cok dil bilmek bana göre degil galiba.. Bazi insanlar vardir mesela dilleri ögrenmede konusmada daha iyilerdir ama ben degilim. Türkce de bile bise konusmaya basliyorum sonu gelmiyor. Bir de etraftaki türkler bana iyi türkcen var derler oysa bundan 2 hafta evvel ben istanbuldayken milletle konusunca hemen soruyorlardi sen burdan degilsin herhalde diye. Beynim artik durdu gibi bir sey oldu cok bunaldim.. Konusmam hala berbat, kendime özgüven sifir. Asiri hassas bir tipim cok cabuk unutuyorum. Dün bir yazili sinav yaptik mesela tarih dersinde kendimi ifade edemedim.. ezbere ögrendiklerimi kagida dökemedim ve dünden beri böyle kötüyüm. Basarisiz olmak beni cok mutsuz ediyor sorunun kaynagi bu aslinda.. Kac senedir kendimi gelistirmek icin ugrastim kac senem heba oldu öyle ama ben hala kendimi ifade edemiyorum adeta beynimde bloklanma oldu. Pek ders calisan biri olmayan bir tip akademisyen olmak istiyor hah! Cok komik degil mi? Ve ben artik bu bedende olmak istemiyorum.. kendimden cidden nefret ediyorum. Part time is ariyorum, satista tecrübem oldugu halde alinmiyorum ise. Parasizda kaldim.. evden de ailemden de bunaldim..
Diger Yandan da information science adli bir bölüm daha buldum. Bu bölümde meslege hazirliyor akamedik alanda. Kütüphane de, arsivde calisabiliyorum ama sonra düsününce hayat boyu ben kütüphane de kitap mi düzecegim diyorum ... off of
Diger yandan da Annemle babam 65 yasindalar, evdeler emekliler. Ikiside hasta, annemin sekeri var halsiz eve kapatti kendisini ve hic motivasyonu yok.. sosyal birisi degil, bir de hastalandi simdi maalesef ilgiye muhtac. Morali yerinde olunca her seyi yapiyor ama olmayinca da böyle ilgi istiyor. Ben sürekli ilgi gösteremiyorum zirt pirt okuldaki derslere calismam gerekiyor.. babamda cok ihmalkar hic ilgilenmiyor annemle. Cok kavga ediyorlar. Annem bana kusuyor icindekileri. Dedikodu yapiyor babami anlatiyor bana ..sunu yapiyor bana bunu yapti diye sürekli negatif enerjiye maruz kaliyorum.. Düsünün her sabah uyaniyorum annemin kötü oldugunu görüyorum sekeri düsmüyor bir türlü ve sürekli bir yerleri agiriyor. Cok sabir gösteriyorum. Korkuyorum bir yandan diger yandan da kendimi cok yalniz hissediyorum. Ailemden kardeslerimden uzak duruyorum negatiflikleri asiri cokcünkü ve bana hic iyi gelmiyorlar ama annemle babamdan uzak duramiyorum.
Hayatin cilvesi midir nedir hayatima birden birisi girdi. Istanbulda yasiyor. 3 kez görüstük. Uzun süredir de konusuyoruz.. su ana kadar her sey cok iyi gidiyor..hani mantigina aklina gönlüne gözüne uyar derler ya tam da öyle smdilik tabi sonrasi ne olur bilemem. Tek mutlulugum su an o benim o da uzakta. Mesafe de ayri bir dert. Diyelim evlenicez nasil olacak hic bir fikrim yok..... Inanin ne yapacagimi bilmiyorum.. cok ama cok bunaldim... cok düsünmekten artik bunaldim enerjimin kaybolmasindan bunaldim...cok üzgünüm hayatimi keske daha önce cok farkli planlasaydim belki smdi para biriktirip güzel bir gelecek kurma planlari Yapardim.. ama benim elimde adam akilli bir meslek bile yok...
Ben 18 iken bir meslek egitimine yönelmem gerekiyordu yasadigim ülke de. aslinda mimarlik bölümünde meslek cizim üzerine bir meslek edinmek istemistim, cv yollayip isyerinin beni kabul etmesi gerekiyordu ama olmadi. Sonra Isletme satis alaninda meslek egitimi buldum, akademik bir egitim degildi, yurt disindanim, hic bir aile destegi almadim zaten annemle babam almanca bilmiyor entegre olamamis bulundugumuz ülkeye.. bu sebeple sap gibi kaldim hic sosyal hayatlarida yok ailemin ve bu durumcocuklari (yani beni) ne kadar etkiliyor tahmin edemezsiniz...
sevmedigim bir bölümü okudum.. icimde hep bi okuma istegi vardi ama destek yoktu.. sonra kendi bildigimi yaptim. kendimi taniyayim, adam akilli bir isim olsun diye okula devam etme karari aldim almasina ama yolun basinda bi sürü eksigim varmis matematikti almancaydi derken bi kendimi düzeltmem gelistirmem 2 seneyi aldi. Cok zordu o yillar yapayalniz oraya buraya kosturdum.. kimse bana rehber olmadi daha adam akilli düsünemeyen ben sacma sapan planlar yaptim.. ayni anda cok sey yapmak istedim ama tabii ki olmadi. Yüksek okula gitmem icin bi okul bitirdim ama üniversitenin bi alt bölümlerinde meslege yönelten bölümler okuyabiliyorum o bitirdigim okulla.
Ana sinifi/ ilk okul Ögretmenligini bana coook ama coook yakistirdiklari icin bu alana yöneldim, yönelmez olaydim okula direk almadiklari icin bir de 1-2 senem buraya gitti. Bölüme baslamadan önce staj yaptim cocuklarla ve aci gercegi fark ettim ki bu isi ben degil ömür boyu 1 hafta bile yapamazmisim.. Yas simdi 25 oldu.. hatta 26 olcam 4 ay sonra. ben ne okicam simdi diyorum elde bir sey yok.. ve icerimde bir yerde akademisyen olma istegi varmis, dedim oraya dogru yöneleyim.. bosver yasi masi devam oku dedim üniversiteye git dedim smdi de seneye bitecek olan bir okul var onu bitirince üniversiteye aliniyorum.. ama ne sacma sapan bir haldeyim bilemezsiniz.. üni de düsündügüm bölümer de tarih, sosyoloji, middle east studies veya arkeoloji.. tuhaf bir tipim hic ekmek getirmeyen islere saldim kendimi.. derken onlardan da bunaldim ve hala fark ediyorum ki benim akademisyen olmam icin degil 40 firin 473828272 firin ekmek yemem lazim.. sunu fark ettim ki artik ezber yapmakta güclük cekiyorum, kendimi dillerde ifade edemiyorum. Su an ki gittigim okulda da almnca, latince, fransizca ve ingilizce dilleri de var. Bu kadar cok dil bilmek bana göre degil galiba.. Bazi insanlar vardir mesela dilleri ögrenmede konusmada daha iyilerdir ama ben degilim. Türkce de bile bise konusmaya basliyorum sonu gelmiyor. Bir de etraftaki türkler bana iyi türkcen var derler oysa bundan 2 hafta evvel ben istanbuldayken milletle konusunca hemen soruyorlardi sen burdan degilsin herhalde diye. Beynim artik durdu gibi bir sey oldu cok bunaldim.. Konusmam hala berbat, kendime özgüven sifir. Asiri hassas bir tipim cok cabuk unutuyorum. Dün bir yazili sinav yaptik mesela tarih dersinde kendimi ifade edemedim.. ezbere ögrendiklerimi kagida dökemedim ve dünden beri böyle kötüyüm. Basarisiz olmak beni cok mutsuz ediyor sorunun kaynagi bu aslinda.. Kac senedir kendimi gelistirmek icin ugrastim kac senem heba oldu öyle ama ben hala kendimi ifade edemiyorum adeta beynimde bloklanma oldu. Pek ders calisan biri olmayan bir tip akademisyen olmak istiyor hah! Cok komik degil mi? Ve ben artik bu bedende olmak istemiyorum.. kendimden cidden nefret ediyorum. Part time is ariyorum, satista tecrübem oldugu halde alinmiyorum ise. Parasizda kaldim.. evden de ailemden de bunaldim..
Diger Yandan da information science adli bir bölüm daha buldum. Bu bölümde meslege hazirliyor akamedik alanda. Kütüphane de, arsivde calisabiliyorum ama sonra düsününce hayat boyu ben kütüphane de kitap mi düzecegim diyorum ... off of
Diger yandan da Annemle babam 65 yasindalar, evdeler emekliler. Ikiside hasta, annemin sekeri var halsiz eve kapatti kendisini ve hic motivasyonu yok.. sosyal birisi degil, bir de hastalandi simdi maalesef ilgiye muhtac. Morali yerinde olunca her seyi yapiyor ama olmayinca da böyle ilgi istiyor. Ben sürekli ilgi gösteremiyorum zirt pirt okuldaki derslere calismam gerekiyor.. babamda cok ihmalkar hic ilgilenmiyor annemle. Cok kavga ediyorlar. Annem bana kusuyor icindekileri. Dedikodu yapiyor babami anlatiyor bana ..sunu yapiyor bana bunu yapti diye sürekli negatif enerjiye maruz kaliyorum.. Düsünün her sabah uyaniyorum annemin kötü oldugunu görüyorum sekeri düsmüyor bir türlü ve sürekli bir yerleri agiriyor. Cok sabir gösteriyorum. Korkuyorum bir yandan diger yandan da kendimi cok yalniz hissediyorum. Ailemden kardeslerimden uzak duruyorum negatiflikleri asiri cokcünkü ve bana hic iyi gelmiyorlar ama annemle babamdan uzak duramiyorum.
Hayatin cilvesi midir nedir hayatima birden birisi girdi. Istanbulda yasiyor. 3 kez görüstük. Uzun süredir de konusuyoruz.. su ana kadar her sey cok iyi gidiyor..hani mantigina aklina gönlüne gözüne uyar derler ya tam da öyle smdilik tabi sonrasi ne olur bilemem. Tek mutlulugum su an o benim o da uzakta. Mesafe de ayri bir dert. Diyelim evlenicez nasil olacak hic bir fikrim yok..... Inanin ne yapacagimi bilmiyorum.. cok ama cok bunaldim... cok düsünmekten artik bunaldim enerjimin kaybolmasindan bunaldim...cok üzgünüm hayatimi keske daha önce cok farkli planlasaydim belki smdi para biriktirip güzel bir gelecek kurma planlari Yapardim.. ama benim elimde adam akilli bir meslek bile yok...
